مشاعره با اشعار حافظ

[surgun 729]

بسم الله الرحمن الرحیم

 

با عرض سلام خدمت تمام هنر دوستان

انجمن - و با کسب اجازه از محضر اساتید گرامی - این

تاپیک و برای ارج نهادن به ارزش والای جناب حافظ

که دین بزرگی به گردن ادبیات ایران زمین دارند

و ایجاد کردیم، باشد برگ سبزی تحفه درویش.

 

 

الا یا ایها الساقی ادر کاسا و ناولها

 

که عشق آسان نمود اول ولی افتاد مشکل‌ها

 

 

 

به بوی نافه‌ای کاخر صبا زان طره بگشاید

 

ز تاب جعد مشکینش چه خون افتاد در دل‌ها

 

 

 

 

[آریوبرزن 13988]

اگر آن ترک شیرازی بدست آرد دل مارا

به خال هندویش بخشم سمرقند و بخارا را

[spow 44197]

اي شاهد قدسي که کشد بند نقابت

و اي مرغ بهشتي که دهد دانه و آبت

 

خوابم بشد از ديده در اين فکر جگرسوز

کاغوش که شد منزل آسايش و خوابت

[surgun 729]

تیری که زدی بر دلم از غمزه خطا رفت

 

تا باز چه اندیشه کند رای صوابت

[spow 44197]

تیری که زدی بر دلم از غمزه خطا رفت

 

تا باز چه اندیشه کند رای صوابت

 

تا ز ميخانه و مي نام و نشان خواهد بود

سر ما خاک ره پير مغان خواهد بود

 

 

حلقه پير مغان از ازلم در گوش است

بر همانيم که بوديم و همان خواهد بود

[surgun 729]

دل خرابی می‌کند دلدار را آگه کنید

 

زینهار ای دوستان جان من و جان شما

[Mitra 1723]

آن ترک پريچهره که دوش از بر ما رفت

آيا چه خطا ديد که از راه خطا رفت ؟

[آریوبرزن 13988]

آن ترک پريچهره که دوش از بر ما رفت

آيا چه خطا ديد که از راه خطا رفت ؟

تا رفت مرا از نظر آن چشم جهان بین

 

 

کس واقف ما نیست که از دیده چه‌ها رفت

[Mitra 1723]

ترا که هر چه مراد است در جهان داری

چه غم زحال ضعیفان ناتوان داری ؟

[Astraea 25351]

یا رب سببی ساز که یارم به سلامت

بازآید و برهاندم از بند ملامت

[sanaz.goli 3471]

ترسم این قوم که بر دردکشان میخندند

در سر کار خرابات کنند ایمان را

[Astraea 25351]

اهل کام و ناز را در کوی رندی راه نیست

رهروی باید جهان سوزی نه خامی بی‌غمی

[آریوبرزن 13988]

یوسف گم گشته باز آید به کنعان غم مخور

کلبه احزان شود روزی گلستان غم نخور

[surgun 729]

روزگاریست که سودای بتان دین من است

 

غم این کار نشاط دل غمگین من است

[spow 44197]

تو نيك و بد خود هم از خود بپرس

چرا بايدت ديگري محتسب

من يتق الله يجعل له

و يرزقه من حيث لا يحتسب

[surgun 729]

به لطف خال و خط از عارفان ربودی دل

 

لطیفه‌های عجب زیر دام و دانه توست

[مرید 1252]

تا درخت دوستی کی بر دهد

حالیا رفتیم و بذری کاشتیم

[surgun 729]

من که از آتش دل چون خم می در جوشم

 

مهر بر لب زده خون می‌خورم و خاموشم

[مرید 1252]

مارا که درد عشق وبلای خمار کشت

یا وصل دوست یا می صافی دوا کند

[Astraea 25351]

دردم از یار است و درمان نیز هم

دل فدای او شد و جان نیز هم