pashaa 3249 اشتراک گذاری ارسال شده در 12 آبان، ۱۳۸۸ مطالبی در خصوص نحوه زیباسازی و مبلمان معابر و مکان های عمومی نیویورک شهرداری شهر نيويورک با در نظر گرفتن طراحی و حفظ زيبايی فضاهای شهری سعی در ايجاد محيطی زيبا و شاد برای شهروندان خود دارد و در اين راستا از حوزه های مختلفی کمک می گيرد. مجهز سازی فضاهای سبز و باز شهری: در اين پايگاه اطلاعات لازم برای زيبا سازی، طراحی، بالا بردن تسهيلات و قيافه ظاهری پارک ها و فضا های سبز گنجانده شده است که قسمتی از آن را مورد بررسی قرار می دهيم. در ابتدا نيمکت ها: درمجهز سازی فضاهای سبز و باز شهری ابتدايی ترين روش برای احساس آرامش و راحتی در پارک ها صندليها و نيمکت های پارک می باشد. طرز قرار گرفتن اين صندليها بايد بصورتی باشد که دسترسی به آنها آسان و راحت بوده يعنی در سراسر پارک و به تعداد زياد موجود باشد. صندلی ها بايد در روبروی مناظر زيبا اما در جايی که در مسير رفت و آمد افراد قرار نگيرد، واقع شود. صندليهای مراکز عمومی شهر نيز می تواند برای آسايش و راحتی شهروندان در کنار مراکز خاص مانند ايستگاهها، کیوسک ها، باجه های تلفن، ظروف زباله و شيرهای آب قرار بگيرند. بيشترين جايی که محل قرار گرفتن صندليها در سطح شهر می تواند باشد مراکزی است که رفت و آمد مردم در آنجا زياد است، بخصوص در مکان هايی که برای استراحت و تفريح مردم باشد. فضاهای باز زيبا و مناسب عمومی به شهروندان اين امکان را می دهد تا در کنار يکديگر از طبيعت اطراف لذت ببرند و با داشتن مکان مناسبی برای نشستن احساس رضايت آنها چندين برابر شود. افراد مختلف نوع های متفاوتی از صندليهای پارک يا فضاهای سبز را می پسندند، که اين سلايق متفاوت نحوه طراحی صندليهای پارک را تعيين می کند و به آن تغييراتی می دهد. برای مثال جوانان اغلب بر روی بالای صندلی يعنی تکيه گاه آن می نشينند تا بر روی خود صندلی و اين مورد بايد در طراحی صندلی های پارک يا فضاهای آزاد شهری مورد توجه قرار گيرد و صندليهایی را که به اين مراکز اختصاص می دهند از استحکام بيشتری در ناحيه پايه ها برخوردار باشد. يا بطور مثال برای افراد مسن نيمکت هایی که دارای پشت يا تکيه گاه است راحتتر از نوع بدون پشت آن می باشد. در صورتی که برای افراد معمولی صندليهای بدون پشت به آنها اين امکان را می دهد تا در دو طرف نيمکت بنشينند. پس اين را بايد در نظر گرفت که در پارک يا فضاهای سبز شهری که امکان استفاده اقشار مختلف است بايد تمام امکانات رفاهی در نظر گرفته شود و صندليها و نيمکت ها طوری برای اين مکان ها ساخته شوند تا مورد استفاده بيشتری برای همگان داشته باشند. در همين راستا و برای پيشگيری از خراب کردن مبلمان عمومی شهر بايد به اين نکته توجه داشت که خرابی بيشتر شامل چه چيزهايی می شود، چه زمانی اين خرابکاريها صورت می گيرد و توسط چه کسانی، سپس برنامه های پيشگيری را بکار بست. ايستگاههای اتوبوس: داشتن يک ایستگاه اتوبوس مناسب برای تمام سيستم های حمل و نقل درون شهری امری واجب و ضروری می باشد. اما مناسب بودن اين ايستگاهها بسته به نظرات شهروندانی که از آن استفاده می کنند دارد. از ديد مديران شهری که مسئوليت رسيدگی به اين موارد را بر عهده دارند يک ايستگاه مناسب، ايستگاهی است که به مراقبت و نگهداری کمتری احتياج داشته باشد. از ديد شهروندان يک ايستگاه خوب بايد دارای محيط ديد بالا و امکان سوار شدن راحت به اتوبوس را داشته باشد. هر دو اين نظرات خوب و به جا می باشد، زيرا ساختن ايستگاههایی که مورد استفاده کمتری دارند، تنها هدر دادن سرمايه و ايجاد مشکل برای مسئولان است. طراحی و ساخت مناسب آن می تواند مدت زمان انتظار برای اتوبوس را لذت بخش کند. برای تصميم گيری در مورد اينکه چه نوع ايستگاهی در نقاط مخصوص بايد ساخته شود و کسب اطلاعات پيرامون طراحی و نحوه ساخت، مطالب زير را بررسی می کنيم: _ آيا به ايستگاه اتوبوس نيازی است؟ _ ايستگاه باید در کجا واقع شود؟ _ چگونه طراحی کردن ايستگاهها؟ _ چگونگی مديريت و نگهداری از ایستگاهها؟ آيا به ايستگاه اتوبوس نيازی است: مکانهای بسیاری هستند که به علت نداشتن سايه بان، مکان های تجاری پر رفت و آمد، مکانی که آمد و شد افراد سالمند در آنجا بيشتر است و مکان هايی که آب و هوا اعتدال مناسبی نداشته باشد، برای رفاه شهروندان احتياج به نصب ايستگاههای اتوبوس درون شهری است. ايستگاه باید در کجا واقع شود: بهترين مکان برای قرار دادن ايستگاههای اتوبوس در نزديکی مغازه ها و در نزديکی تقاطع ها است، که در اين صورت بايد 10 فوت از مسير عبور و مرور عقب تر باشد تا ایجاد ترافيک و برخورد با افراد پياده را نکند. و چنانچه ايستگاه از تقاط دور باشد، سايه بان ايستگاه بايد 40 فوت از پياده رو عقب تر باشد تا برای ايستادن اتوبوس مشکلی را ايجاد نکند. ايستگاهها همچنين بايد در مسير موازی با پياده رو ها قرار گيرد تا تداخلی با افرادی که در پياده روها در حال عبور و مرور هستند، پيدا نکند. طرز قرار گرفتن اين ايستگاهها بايد بصورتی باشد که مردم از باد و باران در فصل زمستان و از تابش اشعه خورشید در فصل تابستان محافظت شوند. هرچند این نکته مهم است که ايستگاه دقيقاً باید به سمت خيابان باشد تا به افراد امکان آمد و شد راحتتر را بدهد. کيوسک ها يا ديگر مراکز فروش يا دستفروشی بايد در سمت پايين اين ايستگاهها واقع شوند. طراحی: ايستگاههای طراحی شده بايد به صورتی باشد که گویای نماد شهری که در آن اين ايستگاه قرار دارد بوده و از موادی که منحصر همان شهر است ساخته شود. گاهی ايستگاههای استاندارد تماماً از نوع مشخصی از مواد ساخته و طراحی می شوند. بجز موارد عنوان شده در طراحی اين مراکز بايد ميدان ديد، تسهيلات ، راحتی و دسترسی آسان به اتوبوس را نيز مد نظر داشت. ميدان ديد مناسب: ميدان ديد مناسب مردم را قادر می سازد تا آمدن اتوبوس را ببينند. ايستگاههایی که از نظر طراحی ضعيف هستند به سبکی طراحی شده اند که برای ديدن رفت و آمد اتوبوس حتماً بايد ايستگاه را ترک کرد و به لب پياده رو آمد. دسترسی آسان: نوع ديگر طراحی بايد به صورتی باشد که سوار شدن اتوبوس برای افراد به راحتی صورت گيرد. اين مورد يکی از موارد مهم در طراحی ايستگاههای اتوبوس می باشد. زيرا مردم دوست دارند به راحتی به اتوبوس مورد نظر خود برسند. تسهيلات و راحتی: ايستگاهها بايد دارای مکانی برای نشستن مسافرين باشند تا در مواقع بارانی يا هوای نامساعد احساس راحتی کنند. اطلاعات: مردم به اطلاعاتی در مورد زمان ورود و خروج به ايستگاه نياز دارند. وجود تابلوهای اطلاع رسانی در ايستگاه ها برای شهروندان و توريست ها بسيار جالب و مفيد خواهد بود. روشنايی خيابانها و طراحی آن: در بسياری از مراکز شهری بخصوص در مراکزی که افراد به ميزان امنيت بيشتری نسبت به ديگر مراکز احتياج دارند مانند پارک ها، مراکز خريد و ديگر مراکز عمومی بايد از تعداد بيشتری از چراغ های روشنايی در خيابان و مکان های فوق استفاده شود. طراحی اين چراغ ها در سطح شهر به فن آوری طراحی این نوع چراغ ها و وسعت خيابان يا مراکزی که اين چراغ ها در آن نصب می شود بستگی دارد. اگرچه ميزان استفاده بيشتر از اين تمهيدات در شب صورت می گيرد اما از اهمیت ويژه ای برخوردار است. بطور مثال مواردی که در اين زمينه وجود دارد عبارتند از: _ چرا روشنايی در سطح شهر اهميت دارد؟ _ روشهای استفاده از روشنايی خيابان ها؟ _ چه تعداد چراغ برای روشنايی در سطح خيابان ها کافی است ؟ _ چه مقدار بايد در بين چراغ ها فاصله باشد؟ اهميت وجود روشنايی در سطح شهر: _ افزايش ايمنی در سطح خيابان ها بخصوص در مراکز پر رفت و آمد _ راهنمايی جهت ها در سر تقاطع ها، چهارراه ها، پل ها ، ساختمان ها _ تشخيص هويت و موقعيت محل چراغانی شهر: در بسياری از شهر ها و کشور ها برای جلب بيشتر توجه افراد و برای برگزاری اعياد و مراسم جشن، شهر و درختان آن را چراغانی می کنند که این علاوه بر زيبا سازی شهر به مکان های عمومی نيز روشنايی بيشتری می بخشد. ايستگاههای وسايط نقليه شهری: در ايستگاههايی که چراغ های روشنايی آن روشن باشد شهروندان برای انتظار کشيدن احساس امنيت و آرامش بيشتری می کنند. وجود روشنايی در دربهای ورودی ساختمان: در کنار درهای ورودی ساختمان های مسکونی نيز وجود چراغ های روشنايی اهميت بسياری در رفت و آمد افراد دارد. حتی وجود چراغ در هنگام تعطيل بودن مراکز نيز از اهميت بسزايی برخوردار است. ظروف زباله: ظروف زباله ای که در سطح شهر قرار می گيرند به مصارف مختلفی می رسند. سطل های زباله ای که در سطح شهر قرار می گيرند بايد قابل دسترسی آسان، تعداد زیاد و احتياج به محافظت نداشته باشند. يکی از اشتباهات مهمی که در شهر ها اتفاق می افتد اين است که سطل های زباله را در جايی قرار می دهند که بتوان به راحتی آنها را خالی کرد نه اينکه به راحتی برای شهروندان قابل دسترسی باشد. و نتيجه آن خيابان های پر از زباله و سطل های خالی است. زيرا مردم وقت خود را برای يافتن سطل زباله صرف نمی کنند. برای تعيين اين که در چه جاهايی بايد سطل زباله قرار بگيرد ، يکسری از موارد را بايد در نظر داشته باشيم. بطور مثال وجود مواردی از مبلمان شهری در خيابان، نوع و موقعيت طبقات اول مانند ساختمانها، فروشگاهها و رستوانها، که همچنين بايد نوع و ميزان زباله های اين مراکز نيز با سطل های گذاشته شده متناسب باشد. بهترين مکان برای گذاشتن سطل های زباله مکان های تجاری و پر رفت و آمد در حاشيه پياده روها، در نزديکی اغذيه فروشی ها و کنار صندلی های ايستگاهها است. تعداد سطل های زباله که در يک مکان بايد قرار داده شود به تعداد افرادی که در آن مسير رفت و آمد دارند و ميزان زباله های آن محل بستگی دارد. طراحی: صدها مدل مختلف سطل زباله وجود دارد هرچند که تعداد معدودی از آنها برای مصارف شهری به درد می خورند. برخی از موارد را در طراحی سطل های زباله بايد در نظر داشت مانند تفاوت در طراحی سطل های زباله با سطل مواد بدردنخور و بلا استفاده، کيفيت مواد موجود در سطل، نداشتن سر يا دريچه برای ريختن زباله درون سطل، بزرگی سطل، که بستگی به ميزان استفاده و محل قرار گرفتن سطل دارد، همچنين سطل ها بايد محکم باشند تا در اثر نشستن برخی افراد بر روی آنها نشکند. موارد زير در هنگام ساخت سطل های زباله بايد در نظر گرفته شود: _ استقامت و دوام، _ موارد ضد حريق ، رنگ، مقاوم در برابر آلودگی ، _ لعاب داشتن سطل که شامل رنگی می شود که به راحتی ورقه نشود _ سطح پر از منفذ _ آلومينيوم که معمولاً ماده خوبی برای استفاده در اين مورد است _ پلاستيک های مقاوم _ ورقه های استيل گالوانيزه بيشتر سطل ها را بايد بتوان به راحتی توسط مامورين شهرداری تخليه کرد که بيشتر از طرف سر سطل تخليه می شوند. تخليه آن دسته از سطل هايی که از طرفین باز می شود کار سختی است، و در برخی از مواقع موجب شکستن سطل و درب آن می شود. سطل ها همچنين بايد دارای سطحی باشند که از خروج مايعات درون سطل به بيرون جلوگيری کند که برای رفع اين مشکل از کيسه های داخلی پلاستيک درون آن استفاده می کنند. اين کيسه ها از نوع فلزی خود بهتر می باشند. در پارک ها در قسمت هايی که مخصوص پخت کباب است از لايه های فلزی استفاده می کنند اما در سطح شهر از نوع پلاستيک آن استفاده بيشتری می شود. اخيراً در نيويورک استانداردهای جدیدی برای کيسه های زباله وضع شده است که از پارگی و نامرغوبی کيسه ها کاسته است و این یک کيسه پلی اتيلنی 30 لیتری به ضخامت 5/ 1 ميليمتر می باشد و قيمت آن تنها 9 سنت است. در هر صورت برقراری يک برنامه صحيح برای محافظت و بهسازی موارد فوق يک ضرورت برای حصول نتيجه بهتر خواهد بود. 11 لینک به دیدگاه
ارسال های توصیه شده