*mishi* 11920 اشتراک گذاری ارسال شده در 27 آبان، ۱۳۸۹ در چند سال اخیر كاربرد پلاستیک ها به شدت افزایش یافته است. یكی از انگیزه های اولیه برای بدست آوردن این مواد جایگزینی توپهای عاجی بیلیارد بوسیله یک ماده ارزانتر بود. پلاستیک ها توسط ریختن در قالب ، فرم دادن ، اكستروژن و نورد تولید می شود و به صورت قطعات توپر ، روكش ، پوشش ، اسفنج ، الیاف و لایه های نازک وجود دارند. پلاستیک ها مواد آلی با وزن مولكولی بالا هستند كه می توانند به شكل های مختلف در آیند. بعضی از آن ها به صورت طبیعی یافت می شوند ولی اكثر آنها به صورت مصنوعی به دست می آیند. بطور كلی پلاستیک ها در مقایسه با فلزات و آلیاژها خیلی ضعیف تر ، نرم تر ، مقاوم تر در برابر یون های كلر و اسید كلریدریک ، مقاومت كمتر در برابر یون های اكسید كننده مثل اسید نیتریک ، مقاومت كمتر در برابر حلال ها و دارای محدودیت حرارتی پایین تر می باشد. خزش در درجه حرارت های محیط یا سیلان سرد از نقطه ضعف های پلاستیک ها به ویژه ترموپلاست ها می باشد. ترموست ها و ترموپلاست ها ترموپلاست ها (گرما نرم) با افزایش درجه حرارت نرم می شوند و موقعی كه سرد می شوند به سختی اولیه باز می گردند. اكثر آن ها را می توان ذوب نمود. ترموست ها (گرما سخت) با افزایش درجه حرارت سخت می شوند و با سرد شدن سختی خود را حفظ می كنند و با حرارت دادن تحت فشار شكل می گیرند و تغییر شكل مجدد آنها ممكن نیست. خواص پلاستیك ها را می توان با افزودن مواد نرم كننده ، سخت كننده و فیلر بطور قابل ملاحظه ای تغییر داد. پلاستیك ها مانند فلزات خورده نمی شوند. ترمو پلاست ها: ▪ فلورو كربنها: تفلون و كل اف و فلورو كربن ها فلزات نجیب پلاستیك ها هستند به این معنی كه تقریبا در تمام محیط های خورنده تا دمای ۵۵۰ درجه فارنهایت مقاوم هستند. این ها از كربن و فلور ساخته شده اند اولین تترا فلوراتیلن توسط دوپنت تولید شد و تفلون نام گرفت. تفلون علاوه بر مقاومت خوردگی ، دارای ضریب اصطكاک كمی است كه می تواند مانند یک روغن كار سطح فلزاتی كه بر روی هم سایش دارند از خورده شدن در اثر اصطكاک (خوردگی فیزیكی) محافظت كند. ▪ پلی ونیل كلراید (pvc): این ماده اساسا سخت است ولی با اضافه كردن مواد نرم كننده و وینیل استات میتوان آنرا نرم نمود. كاربرد این ماده در لوله ها و اتصالات ، دودكش ها ، هواكش ها، مخازن و روكش ها می باشد. ▪ پلی پروپیلن (pp): پلی پروپیلن ، پرو فاكس و اسكان برای اولین بار در ایتالیا به وجود آمدند و دارای مقاومت حرارتی و خوردگی بهتری نسبت به پلی اتیل بوده و همچنین از آن سخت تر هستند. برای ساخت والو ها ، بطری هایی كه توسط حرارت استریل می شوند و لوله و اتصالات به كار می رود. ترموست ها: ▪ سیلیكونها : سیلیكونها دارای مقاومت حرارتی بسیار خوبی هستند. خواص مكانیكی با تغییر درجه حرارت تغییر كمی می كند. یكی از مواد تشكیل دهنده این ماده سیلیسیم است كه دیگر پلاستیك ها چنین نیستند. سیلیكونها بعنوان تركیبات قالب گیری ، رزینهای ورقه ای و بعنوان عایق در موتورهای برقی استفاده می شود اما مقاومت آنها در مقابل مواد شیمیایی كم است. ▪ پلی استرها : پلاستیك های پلی استر ، داكرون ، دیپلون و ویبرین دارای مقاومت خوردگی شیمیایی ضعیفی هستند. مورد استفاده اصلی پلی استر ها در كامپوزیت ها بصورت الیاف می باشد. مثلا كامپوزیت پلی استر تقویت شده و شیشه دارای چنان مقاومتی می شود كه در بدنه اتومبیل و قایق مورد استفاده می گردد. ▪ فنولیكها : مواد فنولیكی (باكلیت) ، دارز ، رزینوكس از قدیمی ترین و معروفترین پلاستیك ها هستند. این مواد عمدتا بر اساس فنول فرم آلدئیدها هستند. كاربردهای آن عبارتند از : بدنه رادیو ، تلفن ، پریز ، پمپ ، سر دلكو و غلطک ها. 2 لینک به دیدگاه
ارسال های توصیه شده