YAGHOT SEFID 29302 اشتراک گذاری ارسال شده در 18 مهر، ۱۳۸۹ از ديفتري تا «آي.وي.اف» 109 سال نوبل پزشکي در يک نگاه ... :ws2: جام جم آنلاين: جايزه نوبل پزشکي به وصيت آلفرد نوبل از 109 سال قبل به دانشمنداني که به نوعي به دنياي پزشکي خدمات بزرگي ارائه کرده اند اعطا شده است. در نوبل 2010 اين جايزه به «رابرت ادواردز» به پاس زحماتي که در توسعه تکنيک باروري مصنوعي در شيشه (IVF) انجام داده بود اعطا شد. به گزارش مهر ، جايزه نوبل براي پزشکي يا فيزيولوژي در وصيت نامه آلفرد نوبل در سال 1895 مطرح شد و نخستين بار در سال 1901 اولين جايزه آن اعطا شد. در سال 2010 جايزه نوبل پزشکي به «رابرت جي.ادواردز» به خاطر مقاومت دربرابر محدوديت هاي اجتماعي و ابداع و توسعه تکنيک باروري مصنوعي که تاکنون منجر به متولد شدن 4 ميليون انسان در سرتاسر جهان شده است، اعطا شد. اولين جايزه برنده نوبل پزشکي جهان در سال 1901 به "اميل ون برينگ" به خاطر مطالعاتش در زمينه سرم درماني بيماري ديفتري اختصاص يافته بود. برندگان اين جايزه مهم پزشکي از سال 1901 تا 2009 به شرح زير است: 1901- اميل آدولف فن برينگ از آلمان 1902- رونالد راس از انگليس 1903- نيلز رايبرگ فينسن از دانمارک 1904- ايوان پترويچ پافولف از روسيه 1905- رابرت کخ از آلمان به پاس کشفيات مهمي که درباره بيماري سل کرد. 1906- کاميليو گولجي از ايتاليا و سانتياگو رامون کايال از اسپانيا 1907- چارلز لوئيس و آلفونس لاوران از فرانسه 1908- ايليا ايليس مسنيکوف از روسيه و پل ارليش از آلمان 1909- اميل تئودور کوچر از سوئيس 1910- آلبرش کوسل از آلمان 1911- آلوار گولستراند از سوئد 1912- الکسي کاره از فرانسه 1913- شارل رابرت ريشه از فرانسه 1914- رابرت باراني از اتريش 1915 تا 1918 در طول جنگ جهاني اول اين جايزه اعطا نشد 1919- ژول بورده از بلژيک براي کشف دستگاه ايمني 1920- شاک آگوست استينبرگ کروا از دانمارک 1921- جايزه اعطا نشد. 1922- دو جايزه مستقل اعطا شد اولي به آرچيبالد ويويان هيل از انگليس و دومي به اوتو فريتزميرهوف از آلمان 1923- فردريک گرانت بنتينگ از کانادا و جان جيمز ريچارد مکليد از انگليس براي کشف انسولين 1924- ويليم آينتروفن از هلند براي کشف مکانيزم الکتروکارديوگرام 1925- جايزه اعطا نشد. 1926- يوهانس آندرياش گريب فيبيگر از دانمارک 1927- ژوليوس واگنر ژارگ از اتريش 1928- شارل ژول هنري نيکوله از فرانسه براي تحقيقاتي که درباره حصبه انجام داد. 1929- در اين سال دو جايزه مجزا اعطا شد اولي به کريستين آيئيکمن از هلند و دومي به فردريک گاولند هاپکينز از انگليس 1930- کارل لند اشتاينر از اتريش براي کشف گروههاي خوني 1931- اوتو هانريش واربورگ از آلمان 1932- چارلز اسکات شرينگتون و ادگار داگلاس آدرين از انگليس براي کشف عملکردهاي نورونها 1933- توماس هانت مورگان از آمريکا براي کشف نقش کروموزمها در وراثت 1934- جورج هايت وايپل ، جورج ريچاردز مينوت و ويليام پري از آمريکا 1935- هانس اشپمن از آلمان براي کشف در اثر سازمان دهنده در توسعه جنيني 1936- هنري هالت دايل از انگليس و اوتو لئووي از اتريش براي کشف ارسال شيميايي پالسهاي عصبي 1937- آلبرت اشزنت گيورگي فن ناگيرپاپولت از مجارستان 1938- کورنلي ژين فرانسيس هيمن از بلژيک 1939- گرهارد دومگک از آلمان از 1940 تا 1942 به دليل جنگ جهاني دوم اين جايزه اعطا نشد. 1943- در اين دوره دو جايزه مجزا اعطا شد. اولي به هنريک کارل پيتر دام از دانمارک براي کشف ويتامين K و دومي به ادوارد آدلبرت دويزي از آمريکا براي کشف فرمول شيميايي ويتامين K 1944- جوزف ارلانگر و هربرت اسپسر گاسر از آمريکا 1945- الکساندر فلمينگ و ارنست بوريس چين از انگليس و هوآرد والتر فلوري از آلمان براي کشف بسيار مهم پينيسيلين و اثرات درماني آن در بسياري از بيماريهاي مسري و عفوني 1946- هرمن جوزف مولر از آمريکا 1947- در اين دوره اين جايزه به صورت مجزا به دو گروه اعطا شد اولي به کارل فرديناند کوري و گرتي ترزا کوري از چکوسلواکي و ناتا رادنيتس از آمريکا براي کشف مکانزيمهاي تبديل کيلگوژن و دومي به برناردو آلبرتور هاسوياز آرژانتين براي کشف نقش لب پيشين هيپوفيز در متابوليسم قندها 1948- پل هرمن مولر از سوئيس 1949- اين جايزه به صورت مجزا به دو نفر اعطا شد اولي به والتر رودلف هس از سوئيس و دومي به آنتونيو کائتانو دو آبردو فرير اگاس مونيز از پرتغال 1950- ادوارد کالوين کندال از آمريکا/ سوئيس، تاديوتس رايشتين از لهستان و فيليپ شووالتر هنچ از آمريکا 1951- ماکس تيلر از آفريقاي جنوبي براي کشف تب زرد و روش درمان آن 1952- سلمن آبراهام از آمريکا 1953- در اين دوره جايزه به صورت مستقل به دو نفر اعطا شد. اولي به هانس آدولف کربس از آلمان غربي و دومي به فريتس آلبرت ليپمن از آمريکا 1954- جان فرانکلين ايندرس ، توماس هانکل و فردريک چپمن رابينز از آمريکا 1955- اکسل هوکو تئودور از سوئد 1956- آندره فردريک کورناند از آمريکا/ فرانسه، ورنر فورسمن از آلمان غربي و ديکينسون ريچاردز از آمريکا 1957- دانيل بووه از ايتاليا/ سوئيس 1958- جورج ولز بيدل و ادوارد لاري تاتوم از آمريکا 1959- سورو اوچا از آمريکا / اسپانيا و آرتور کورنبرگ از آمريکا 1960- فرانک مکفارلان برنت از استراليا، پيتر برايان مداور از انگليس 1961- گورک فن بکيسي از آمريکا- مجارستان 1962- فرانسيس هري کمپتنون کريک از انگليس ، جيمز دوي واتسون از آمريکا و مائوريس هيو فردريک ويلکينز از انگليس/ نيوزلند 1963- جان کارو اکلز از استرليا، الن ليود هاجکين از انگليس و اندرو فيلينگ هاکسلي از انگليس 1964- کونراد بلاچ از آمريکا/ آلمان غربي و فئودور لينن از آلمان غربي براي کشف مکانيزم تنظيم متابوليسم کلسترول و اسيدهاي چرب 1965- فرانسيس ياکوب ، آندره لوف و ژاکوئه مونو از فرانسه براي کشف کنترل ژنتيک سنتزهاي آنزيم ها و ويروس ها 1966- فرانسيس پيتون رويس براي کشف ويروسهاي توموري و چارلز بي. هايگينز از آمريکا 1967- راگنار گرانيت از سوئد، هالدان کفر هارتلين از فنلاند و جورج والد از آمريکا 1968- رابرت هالي هار گابيند کورانا از آمريکا/ هند و مارشال نيرنبرگ از آمريکا 1969- ماکس دلبروک هرشي ز آمريکا/ آلمان غربي و سالوادو لوريا از ايتاليا براي کشف مکانيزم تکثير و ساختار ژنتيکي ويروسها 1970- برنارد کاتس از انگليس، اولف فن ائولر از سوئد و ژوليوس اکسلرود از آمريکا 1971- ايرل ويلبور ساترلند از آمريکا براي کشف عملکرد هورمونها 1972- جرالد ام. ادلمن از آمريکا و رادني رابرت پورتر از انگليس براي کشف ساختار شيميايي پادتنها 1973- کارل فن فريش از آلمان غربي/ اتريش، نيکلاس تينبرگن از انگليس/ هلند 1974- آلبرت کلاد از بلژيک، کريستين دو کو از بلژيک و جورج اي. پالاد از آمريکا/ روماني براي کشف سازان ساختاري و عملکردي سلول 1975- ديويد بالتيمور از آمريکا، رناتو دولبکو از ايتاليا و هوارد مارتين تمين از آمريکا 1976- بارچ بلومبرگ و دي. کارلتون گايداسک از آمريکا 1977- راجر گويلمين از آمريکا/ فرانسه و اندرو ويکتور شالي از آمريکا/ لهستان 1978- وارنر اربر از سوئيس، دانيل ناتانس از آمريکا و هاميليتون او. اسميت از آمريکا 1979- آلن ام. کورماک از آمريکا/ آفريقاي جنوبي، کادفري ان هاسفيد از انگليس 1980- باري بناسراف از آمريکا/ ونزوئلا، ژين داسه از فرانسه و جورج دي. اسنل از آمريکا 1981- راجر اسپري از آمريکا براي کشف عملکرد تخصصي نيمکره هاي مغزي 1981- ديويد اچ. هابل از آمريکا/ کانادا و تورستن ان ويسل از سوئد 1982- سون برگ استورم از سوئد 1983- باربارا مک کلينتاک از آمريکا براي کشف عناصر ژنتيکي متحرک 1984- نيلز کاج يرن گئورگز از دانمارک و کوهلر سزار مليستين از آلمان غربي/ آرژانتين 1985- مايکل اس. براون و جوزف ال. گولداستين از آمريکا 1986- استنلي کوهن از آمريکا و ريتا لوي مونتالچيني از ايتاليا براي کشف و شناسايي فاکتورهاي رشد سلولي 1987- سوسومو تونگاوا از ژاپن براي کشف مکانزيم ژنتيکي بر پايه تنوع پادتني 1988- جيمز بلاک از انگليس، گرترود اليون و جورج اچ. هيچينگز از آمريکا 1989- جي. مايکل بيشاپ، هارولد اي. وارموس از آمريکا 1990- جوزف اي. موري و اي. دانال توماس از آمريکا 1991- اروين نهر و برت ساکمن از آلمان براي کشف عملکرد کانال هاي يوني منفرد سلولي 1992- ادموند اچ. فيشر، ادوين جي. کربس از آمريکا 1993- ريچارد جي. رابرتس از انگليس، فيليپس شارپ از آمريکا 1994- آلفرد جي. گيلمن و مارتين رادبل از آمريکا براي کشف پروتئين G در ترجمه سيگنال سلولي 1995- ادوارد يس. لويس از آمريکا، کريستين نوسلين فولهارد از آمريکا، اريک اف. ويشاس از آمريکا 1996- پيتر سي. داهرتي از استراليا، رولف ام. زينکرناگل از سوئد 1997- استنلي بي. پروسنر از آمريکا 1998- رابرت اف. فورچکات و لوئيس جي. اگنارو فريد موراد از آمريکا براي کشف براي اکسيد نيتريد به عنوان مولکول سيگنال در دستگاه قلبي عروقي 1999- گونتر بلوبل از آلمان/ آمريکا 2000- آرويد کارلسون از سوئد، پل گرينگارد و اريک آر. کاندل از آمريکا/ اتريش 2001- ليلاند اچ. هارول از آمريکا، آر. تيموثي هانت و پل ام. نرس از انگليس براي کشف فاکتورهاي کليدي تنظيم چرخه سلولي 2002- سيدني برنر از انگليس/ آفريقاي جنوبي، اچ. رابرت هورويتس از آمريکا و جان اي. سولستون از انگليس براي کشف تنظيم ژنتيکي توسعه اندامها و درباره مرگ سلولي برنامه ريزي شده 2003- پل سي. لاتربور از آمريکا و پيتر منسفيلد از انگليس براي کشف رزونانس مغناطيسي 2004- ريچارد اکسل و ليندا بي. باک از آمريکا براي کشف در عرصه گيرنده هاي بويايي سازمان دستگاه بويايي 2005- باري جي. مارشال و جي. رابين وارن از استراليا 2006- اندرو زي. فاير و کريگ سي. ملو از آمريکا براي کشف پديده تداخل RNA و توالي ژنتيکي زنيجره دوتايي RNA 2007- ماريو کاپکي از آمريکا/ ايتاليا، اليور اوانس از انگليس و اليور اسميتيز از انگليس/ آمريکا توسعه فناوري هدف يابي ژن در سلول هاي بنيادي جنيني به شهرت رسيده است. اين فناوري امروز توسط تمام محققان دنيا براي ايجاد موش هاي با جهش هاي ژنتيکي مورد استفاده قرار مي گيرد. قدرت اين فناوري در حدي است که محققان مي توانند با استفاده از آن ژن مورد نظر خود را براي انجام يک عملکرد خاص تغيير دهند. محققان مي توانند به کمک اين فناوري مواد DNA ژنوم موش را تغيير دهند و امکان ارزيابي جزئيات عملکرد هر ژن را در مدت توسعه جنيني و يا در مراحل بعدي فراهم کنند. 2008- هارالد زرهاوسن محقق و دانشمند مرکز مطالعات سرطان هيدلبرگ آلمان را به دليل کشف تاثير ويروس پاپيلوما بر سرطان رحم در انسان به عنوان برنده نوبل پزشکي در سال 2008 ميلادي اعلام کردند. همچنين دو محقق فرانسوي به نام هاي فرانسيس بارسينوس و لوک مونتگنيه از سازمان ويروس شناسي موسسه پاستور در پاريس به دليل کشف ويروس عامل نقصان در سيستم دفاعي بدن انسان يا HIV که عامل بروز بيماري ايدز شناخته شده است به عنوان برندگان بعدي اين جايزه اعلام شدند. 2009- اليزابت بلک برن و کارول گريدر و جک زوستاک را مشترکا به دليل کشف «چگونگي محافظت تلومرازها و آنزيم تلومراز از کروموزوم ها» به عنوان برنده نوبل پزشکي يا فيزيولوژي سال 2009 ميلادي اعلام کردند. اليزابت بلک برن از دانشگاه کاليفرنيا، کارول گريدر از دانشگاه جان هاپکينز و جک زوستاک از موسسه هاوارد هاگز و دانشگاه پزشکي هاروارد هر سه از آمريکا به صورت مشترک اين جايزه گرانبها را دريافت کردند. 2010- اين جايزه به رابرت ادواردز اعطا شد. مشارکت و تلاش هاي ادواردز عامل شکل گيري نوآوري بزرگي در علم پزشکي شد و تلاشهاي وي براي گسترش و رواج استفاده از IVF طي 32 سال گذشته منجر به متولد شدن بيش از 5/4 ميليون کودک در سرتاسر جهان شده است. 3 لینک به دیدگاه
Doctor_Shovan مهمان اشتراک گذاری ارسال شده در 18 مهر، ۱۳۸۹ ممنون خبر جالبی بود حیفه در متفرقه بمونه انتقالش میدم به تالار اصلی لینک به دیدگاه
ارسال های توصیه شده