مقالاتی در مورد آشنایی با اینترنت

**Mohammad Aref** · 13 مهر، ۱۳۸۸

شبکه جهاني اينترنت Internet چيست و زيرساخت آن چگونه کار مي کند؟

اينترنت مجموعه‌اي جهاني از شبکه‌هاي بزرگ و کوچک است که به هم پيوسته‌اند و نام اينترنت (شبکه‌هاي در هم تنيده) از همين مجموعه گرفته شده است.

اينترنت پديده‌اي است که زندگي بدون آن براي بسياري از انسان‌ها، ديگر غير قابل تحمل و حتي غير ممکن است.

همه ما بااينترنت سر و کار داريم.

اما اينترنت چگونه کار مي‌کند؟

چه اجزايي دارد و مهم‌تر اين که به چه کسي تعلق دارد؟

به سروري که از طريق آن وارد دنياي مجازي وب مي‌شويم؟ به ما که کاربران آن هستيم؟

در واقع هيچکدام. چون اينترنت نه به ما که به هيچ کس ديگري تعلق ندارد.

اينترنت مجموعه‌اي جهاني از شبکه‌هاي بزرگ و کوچک است که به هم پيوسته‌اند و نام اينترنت (شبکه‌هاي در هم تنيده) از همين مجموعه گرفته شده است.

اينترنت کارش را سال ۱۹۶۹ با چهار هسته يا سيستم کامپيوتري ميزبان شروع کرد اما امروز ميليونها مورد از آنها در سراسر جهان وجود دارند.

البته اين که گفته مي‌شود اينترنت صاحب ندارد بدان معنا نيست که هيچ کس بر آن نظارت ندارد. يک موسسه غيرانتفاعي به نام انجمن اينترنت (Internet Society) که در سال ۱۹۹۲ تشکيل شده است مسئول نظارت بر آن است و مراقب است که پروتکل‌ها و قوانيني که در مورد اينترنت تصويب شده‌اند، در سراسر جهان اجرا شوند.

● تسلسل شبکه‌ها

هر کامپيوتري که به اينترنت وصل است - از جمله کامپيوتري که با آن اين گزارش را مي‌خوانيد- بخشي از يک شبکه است. شما که در خانه با يک مودم به يک موسسه ارائه دهنده سرويس‌هاي اينترنتي (ISP) وصل مي‌شويد؛ در محل کار بخشي از يک شبکه محلي هستيد و بيشتر مواقع باز هم از طريق مودم به يک ISP و از آن به اينترنت وصل مي‌شويد و يا اينکه ... .

به هر حال اين که از چه طريق به اينترنت وصل شويد مهم نيست، مهم اين است که با اتصال به اينترنت، بخشي از دنياي شبکه‌ها مي‌شويد.

بسياري از شرکت‌هاي ارتباطاتي بزرگ بک‌بُن‌هاي(ستون فقرات) اختصاصي خودشان را دارند که مناطق زيادي را به هم وصل مي‌کنند.

معمولا اين شرکت‌ها در هر منطقه يک نقطه حضور( POP) دارند. POP جايي است که کاربران محلي با استفاده از مودم و تلفن يا خطوط ارتباطي مشخصي به شبکه شرکت وصل مي‌شوند.

نکته جالب در اين باره اين است که در هيچ شبکه‌ اي مرجع کنترل کننده‌اي وجود ندارد و به جاي آن چند شبکه سطح بالا وجود دارند که از طريق نقاط دسترسي شبکه NAP))به هم متصل مي‌شوند.

● نمونه شبکه‌اي

براي درک اين پروسه به اين مثال توجه کنيد:

شرکت A يک ISP بزرگ است. اين شرکت در هر شهر بزرگي يک نقطه حضور(POP) دارد. اين POP ها قفسه‌هاي پر از مودم‌ هستند که مشتريان ISP با تلفن به آنها متصل مي‌شوند. شرکت A خطوطي از جنس فيبر نوري را از شرکت مخابرات اجاره کرده است تا به وسيله آنها نقاط حضورش را به هم متصل کند.

حالاشرکت B را در نظر بگيريد. اين شرکت از چند ISP کوچک‌تر تشکيل شده است و در هر شهر بزرگ ساختمان‌هايي دارد که ISPهاي آن ماشين‌هاي ارائه دهنده خود را در آنها مستقر کرده‌اند. اين شرکت آن قدر بزرگ است که خودش با استفاده از خطوط فيبر نوري خودش‌ ساختمان‌هايش را به هم متصل کرده است و در واقع ISP هايي که زير نظر اين شرکت کار مي‌کنند از اين طريق به هم وصل شده‌اند.

● نقشه نقاط اتصال مرکز داده uunet در امريکا

در اين ساختار تمام مشتريان شرکت A مي‌توانند با هم ارتباط داشته باشند و تمام مشتريان شرکت B با هم در ارتباط هستند. اما هيچ کدام از مشتريان شرکت A نمي‌تواند با مشتريان شرکت B ارتباط داشته باشد.

براي رفع اين مشکل دو شرکت توافق مي‌کنند با NAPها در شهرهاي مختلف ارتباط قرار کنند و انتقال داده‌ها بين مشتريان دو شرکت در شهر هاي مختلف از طريق نقاط دسترسي شبکه انجام مي‌گيرد. تحت اين شرايط تمام کامپيوترهايي که به اينترنت وصل مي‌شوند با هم ارتباط خواهند داشت.

● پلي براي انتقال اطلاعات

تمام اين شبکه‌ها براي برقراري ارتباط با يکديگر به نقاط دسترسي شبکه، بک‌بُن‌ها (ستون فقرات) و روترها (راهبان) نياز دارند. نکته جالب توجه در اين پروسه اين است که يک پيغام مي‌تواند در کسري از ثانيه از کامپيوتري به کامپيوتر ديگر برود و با عبور از شبکه‌هاي مختلف، نيمي از جهان را بپيمايد.

اما اين پيغام‌ها از کدام مسير بايد رفت و آمد کنند.

مشخص کردن اين مسيرها به عهده روتر‌ها است. روتر‌ها(راهبان‌ها) مشخص مي‌کنند که اطلاعات از کدام مسير از يک کامپيوتر به کامپيوتر ديگر بروند.

آنها در واقع کامپيوتر‌هاي حرفه‌اي و قدرتمندي هستند که پيغام‌هاي ما را مي‌فرستند و از طريق هزاران مسيري که تعريف شده است انتقال پيغام را سرعت مي‌بخشند.

يک روتر(راهبان) دو وظيفه مجزا اما مرتبط با هم دارد:

۱) تضمين مي‌کند که اطلاعات به جايي که نبايد بروند، نروند.

۲) تضمين مي‌کند که اطلاعات به مقصد مورد نظر برسد.

به دليل انجام اين کارها، روتر‌ها نقش بسيار موثري در نحوه ارتباط دو شبکه کامپيوتري ايفا مي‌کنند. روتر‌ها دو شبکه را به هم متصل مي‌کنند و اطلاعات ميان آن دو را رد و بدل مي‌کنند. آنها همچنين از شبکه‌ها در برابر انتقال بي‌مورد اطلاعات محافظت مي‌کنند. بدون توجه به تعداد شبکه‌ها،‌ طرز کار روتر‌ها بدون تغيير باقي مي‌ماند.

از آنجا که اينترنت از ده‌ها هزار شبکه مختلف تشکيل شده است، استفاده از روتر‌هادر آن ضروري است.

● بک‌بُن‌ها

اولين بک‌بُن دنيا در سال ۱۹۸۷ توسط بنياد ملي علم آمريکا (NFS) درست شد. اين بک‌بُن که NSFNET نام داشت يک خط T۱ بودکه ۱۷۰ شبکه کوچک‌تر را به هم متصل مي‌کرد و با سرعت انتقال ۵۵۴/۱ مگا بايت در ثانيه کار مي‌کرد. يک سال بعد NSF با همکاري IBM و MCI بک‌بُن T۳ (۴۵ مگا بايت بر ثانيه) ايجاد کرد.

بک‌بُن‌ها معمولا شاهراه‌هايي از جنس فيبر نوري هستند. اين شاهراه‌ها از چندين فيبر نوري در هم تنيده تشکيل شده‌اند تا ظرفيت انتقال داده‌هايشان بيشتر شود.

اين کابل‌ها با علامت OC مشخص مي‌شوند مانند: OC-۳ ،OC-۱۲ يا OC-۴۸ . يک OC-۳ توانايي انتقال ۱۵۵ ميليون بايت را در ثانيه دارد در حالي که يک OC-۴۸ مي‌تواند ۲۴۸۸ ميليون بايت(۴۸۸/۲ گيگا بايت) را درثانيه انتقال دهد.

براي اين که به سرعت بالاي بک‌بُن‌هاي مدرن پي ببريم کافي است آنرا با مودم‌هاي معمولي ۵۶K مقايسه کنيم که ۵۶۰۰۰ هزار بايت را در ثانيه منتقل مي‌کنند.

امروزه شرکت‌هاي بسياري وجود دارند که بک‌بُن‌هاي با ظرفيت بالاي خود را دارند و به نقاط اتصال متفاوتي در سراسر جهان متصل‌اند. در اين حالت هر کاربر اينترنتي، بدون توجه به موقعيت جغرافيايي‌اش و شرکتي که از آن براي اتصال به اينترنت استفاده مي‌کند مي‌تواند با هر کاربر ديگري در زمين به راحتي صحبت کند.

اينترنت موافقت‌نامه‌اي تو در تو و بسيار عظيم بين شرکت‌ها است تا به صورت مجاني با هم ارتباط برقرار کنند.

● پروتکل اينترنتي: نشاني‌هاي IP

هر کامپيوتري در اينترنت يک شماره اختصاصي دارد که به آن نشاني IP ميگويند.

IP علامت اختصاري پروتکل اينترنتي ‌است؛ زباني که کامپيوترها به ‌وسيله آن با هم ارتباط برقرار مي‌کنند. يک پروتکل، راه از پيش تعريف شده‌اي است که هرگاه کسي مي‌خواهد از يک سرويس استفاده کند، از طريق آن وارد عمل مي‌شود.

اين «استفاده کننده» (کاربر) در اين جا مي‌تواند يک شخص حقيقي‌ و يا يک برنامه مثل نرم افزارهاي استفاده کننده از اينترنت باشد.

يک IP معمولا بدين شکل است:

۳۸.۱۱۳.۱۶۲.۴۲

ما انسان‌ها براي اينکه اين نشاني‌ها را راحت حفظ کنيم، آنها را به صورت بالا مي نويسي (که البته اين هم راحت نيست) اما کامپيوترها به صورت باينري يا با هم ارتباط برقرار مي‌کنند‌ و نشاني IP بالا به زبان باينري بدين شکل است: ۱۰۰۱۱۰.۱۱۱۰۰۱.۱۰۱۰۰۰۱۰.۱۰۱۰۱۰ به عدد چهار بخشي موجود در IP اوکتتز(اوکتتز از ريشه عدد هشت يوناني گرفته شده است) گفته مي‌شود چون هر کدام از آنها در صورت تبديل به فرم باينري (دو دوئي) هشت موقعيت دارند. اگر اين موقعيت‌ها را به هم اضافه کنيم مي‌شود ۳۲ و دليل اين که به نشاني‌هاي IP اعداد ۳۲ بايتي مي‌گويند همين است.

از آن جا که هر کدام از اين موقعيت‌ها در سيستم باينري مي‌توانند دو حالت داشته باشند (صفر يا يک)، تعداد نهايي حالات ترکيب آنها در اوکتتز، ۲۳۲ يا ۴,۲۴۹,۹۶۷,۲۹۶تعداد منحصر به فرد است.

در ازاي تقريبا ۴.۳ ميليارد ترکيب محتمل، اعداد خاصي به عنوان نشاني‌هاي IP مشخص انتخاب شده‌اند.

براي نمونه، نشاني ۰.۰.۰.۰ براي شبکه‌هاي پيش‌فرض در نظر گرفته شده است و نشاني ۲۵۵.۲۵۵.۲۵۵.۲۵۵ براي broadcastها.

اوکتتز‌ها به جز جدا کردن اعداد کار ديگري هم دارند. از آنها براي ساخت کلاس‌هايي از IP ها استفاده مي‌شود که مي‌توانند در موارد خاص تجاري، دولتي و ... استفاده شوند.

اوکتتز‌ها به دو بخش نت(Net) و هاست(Host) تقسيم مي‌شوند.

بخش نت هميشه اولين اوکتتز را در بر مي‌گيرد و از آن براي يشناسايي شبکه‌اي که کامپيوتر به آن تعلق دارد استفاده مي‌شود. هاست(که گاهي به آن Node هم گفته مي‌شود) کامپيوترهاي حقيقي را در شبکه مشخص مي‌کند. بخش هاست هميشه آخرين اوکتتز را در بر مي‌گيرد.

● پروتکل اينترنت: سيستم نام دامنه

وقتي که اينترنت در دوران ابتدايي‌اش به سر مي‌برد، از تعداد کمي کامپيوتر که بوسيله مودم‌ها و خطوط تلفن با هم در ارتباط بودند، تشکيل شده بود.

در آن زمان براي اين که ارتباط بين دو کامپيوتر برقرار شود کاربران بايد IP کامپيوتري را که مي‌خواستند با آن ارتباط برقرار کنند تهيه مي‌کردند. براي نمونه نشاني IP يک کامپيوتر ۲۱۶.۲۷.۲۲.۱۶۲ بود و کاربر براي برقراري ارتباط با آن بايد آن را تهيه مي‌کرد. در اوايل اين کار چندان سخت نبود اما با گسترش استفاده‌کنندگان اينترنت، تهيه IP ديگران ديگر غير ممکن شد.

اولين راه‌حل يک تکست فايل ساده بود که توسط مرکز اطلاعات شبکه‌ها تهيه شد و نام‌ها را به نشاني‌هاي IP هدايت مي‌کرد. به زودي اين فايل به قدري کند و ناکارآمد شد که نمي‌شد آن را مديريت کرد. در سال ۱۹۸۳، دانشگاه وييسکانسين سيستم نام‌ دامنه (DNS) را ابداع کرد که نام‌هاي تکست را به صورت خود‌کار به نشاني‌هاي IP هدايت مي‌کرد.

در اين روش شما به جاي اين که IP يک سايت،‌ مثلا urls.ir را حفظ کنيد تنها hamshahrinline.ir را حفظ مي‌کنيد.

● URL ؛ مکان‌نماي يکسان منبع (نشاني سايت)

وقتي که شما از اينترنت استفاده مي کنيد يا يک ميل مي‌فرستيد، از يک نام دامنه استفاده مي‌کنيد که اين کار را براي شما انجام مي‌دهد. براي نمونه نشاني

برای مشاهده این محتوا لطفاً ثبت نام کنید یا وارد شوید.

نام دامنه urls.ir را در بر دارد. همين نام دامنه در example@urls.ir هم وجود دارد. هر بار که ما از يک نام دامنه استفاده مي‌کنيم، از سرورهاي سيستم نام دامنه (DNS) استفاده مي‌کنيم که نام‌هاي دامنه قابل خواندن براي انسان را به IPهاي قابل فهم براي ماشين تبديل مي‌کند.

نام‌هاي دامنه سطح بالا که به آنها دامنه‌‌هاي سطح اول هم گفته مي‌شود اين‌ها هستند: .COM، .ORG ، .IR، .NET ، .EDU و .GOV.

چند سايت معروف که از دامنه .COM استفاده مي‌کنند اين‌ها هستند:

۱) Google

۲) Yahoo

۳) Microsoft

هر نامي در دامنه سطح بالاي COM. بايد منحصر به فرد باشد. کلمه هميشگي سمت چپ مثل WWW ، نام ميزبان است که نام يک ماشين خاص (با يک IP خاص) را در يک دامنه مشخص مي‌کند.

يک دامنه داده شده مي‌تواند به صورت بالقوه نام ميليون‌ها هاست(ميزبان) را تا زماني که در آن منحصر به فرد هستند در بر بگيرد.

سرورهاي سيستم نام‌ دامنه(DNS)، درخواست‌ها را از برنامه‌ها و ديگر سرورهاي نام‌ دريافت مي‌کنند تا نام‌هاي دامنه را به نشاني‌هاي IP تبديل کنند.

وقتي که يک درخواست به سرور سيستم نام‌دامنه وارد مي‌شود، سرور يکي از چهار کار زير را بر روي آن انجام مي‌دهد:

۱) با يک نشاني IP به آن جواب مي‌دهد چون نشاني IP دامنه درخواست شده را مي‌داند.

۲) با ديگر سرور‌هاي سيسم نام‌ دامنه تماس مي‌گيرد و سعي مي‌کند نشاني IP نام درخواست شده را پيدا کند. البته سرور شايد چندين بار اين کار را انجام دهد.

۳) امکان دارد بگويد: من نشاني IP دامنه‌اي که شما خواسته‌ايد ندارم اما نشانيIP سرور ديگري را به شما مي‌دهم که نشاني‌هاي بيشتري از من مي‌داند.

۴) يک پيغام ارور(Error) مي‌فرستد، چون دامنه درخواست شده يا وجود ندارد يا ديگر اعتبار ندارد.

● يک مثال از پروسه خواندن نام دامين

براي درک اين پروسه بهتر است به اين نمونه توجه کنيد:

۱) فرض کنيد شما نشاني urls.ir را در مرورگر خود تايپ مي‌کنيد.

۲) مرورگر براي يافتن نشاني IP به يک سرور سيستم نام‌ دامنه(DNS) مراجعه مي‌کند.

۳) اين سرور هم جستجو را با تماس با يکي از روت سرور‌ها(سرورهاي اصلي) آغاز مي‌کند- روت سروها نشاني‌هاي IP تمام DNS سرورها را که با دامنه‌‌هاي سطح بالا.COM ،.NET ،.IR و... کار مي‌کنند- دارند.سرور DNS شما از روت‌ سرور

برای مشاهده این محتوا لطفاً ثبت نام کنید یا وارد شوید.

را مي‌خواهد.

۴) اگر روت سرور اين IP را نداشته باشد مي‌گويد:« من IP درخواست شما(

برای مشاهده این محتوا لطفاً ثبت نام کنید یا وارد شوید.

) را ندارم

۵) اما IP سرور دامنه‌‌هاي .IR را به شما مي‌دهم».

۶) آن وقت سرور نام دامنه شما، يک درخواست به سرور دي‌ان‌اس‌ .IR مي‌فرستد

۷) از آن مي‌پرسد که آيا نشاني IP براي

برای مشاهده این محتوا لطفاً ثبت نام کنید یا وارد شوید.

مي‌شناسد يا نه.

۸) سرور DNS دامنه‌هاي IR، نشاني‌هاي IP سرور نامي را که با دامنه

برای مشاهده این محتوا لطفاً ثبت نام کنید یا وارد شوید.

در ارتباط‌ هستند مي‌شناسند، به همين خاطر درخواست شما را به آنها ارجاع مي‌دهد.

۹) سرور نام شما سپس به سرور دي‌ان‌اس www,urls.ir مراجعه مي‌کند و مي‌پرسد که آيا اين سرور DNS، نشاني IP

برای مشاهده این محتوا لطفاً ثبت نام کنید یا وارد شوید.

را مي‌شناسد يا نه.

۱۰) اين سرور قطعا نشاني IP مورد درخواست ما را دارد بنابر اين آن‌را به سرور DNS ما مي‌‌دهد.

۱۱) اين سرور هم آن را به مرورگر ما مي‌دهد و مرورگر براي دريافت يک صفحه وب از

برای مشاهده این محتوا لطفاً ثبت نام کنید یا وارد شوید.

به سرور مراجعه مي‌کند.

يکي از کليدهاي موفقيت در انجام چنين کاري افزونگي تکرار و فراواني است. در هر سطح چندين سرور DNS وجود دارد و هر گاه يک درخواست به جواب نرسد چندين سرور ديگر براي رسيدن به جواب وجود دارد. کليد ديگر cashing است.

وقتي که يک سرور DNS يک درخواست را به جواب مي‌رساند، نشاني IP دريافت شده را ذخيره مي‌کند. و وقتي که يک درخواست دامنه .IR را به يک روت سرور ارجاع مي‌دهد، نشاني IP سروري را که IP دامنه‌هاي .IR را دارد ذخيره مي‌کند تا دفعه بعد که دوباره درخواستي براي نشانيIP دامنه .IR دريافت کرد بدون واسطه روت سرور به همين سرور DNS مراجعه کند.

سرور DNS اين کار را مي‌تواند براي هر درخواست انجام دهد و cashing به آن اين اجازه را مي‌دهد که از جستجو‌هاي بي‌مورد دست بردارد.

سرورهاي DNS روزانه به ميلياردها درخواست پاسخ مي‌دهند و وجود آنها براي عملکرد روان اينترنت بسيار ضروري است.

اين حقيقت که اين مراکز اطلاعاتي بسيار گسترده و پراکنده به اين خوبي و البته به دور از چشم ما کار مي‌کنند، گواه طراحي بي‌نظير آنهاست.

● کلاينت‌ها و سرورها

سرورها دسترسي يه اينترنت را براي ما ميسر مي‌کنند. تمام ماشين‌هاي موجود در اينترنت يا سرور هستند يا کلاينت. سرورها دستگاه هايي هستند که به ديگر ماشين‌ها سرويس ارائه مي‌دهند و ماشين‌هايي که از آنها براي برقراري ارتباط با سرورها استفاده مي‌شود کلاينت هستند.

در فضاي اينترنت، اين سرور‌هاي وب،‌ سرورهاي ايميل، سرورهاي FTP و ديگر سرورها هستند که نيازهاي ما براي ايجاد ارتباط را برطرف مي‌کند.

وقتي که شما مي‌خواهيد به

برای مشاهده این محتوا لطفاً ثبت نام کنید یا وارد شوید.

متصل مي‌شويد تا يک صفحه را بخوانيد، از يک کلاينت (کامپيوتري که پشت آن نشسته‌ايد) استفاده مي ‌کنيد.

در واقع ابتدا به سرور وب

برای مشاهده این محتوا لطفاً ثبت نام کنید یا وارد شوید.

دسترسي پيدا مي‌کنيد؛ ماشين سرور صفحه‌اي را که شما درخواست کرده‌ايد پيدا مي‌کند و برايتان مي‌فرستد. کلاينت‌هايي هم که به يک ماشين سرور متصل مي‌شوند همين کار را با يک منظور مشخص انجام مي‌هند؛ يعني درخواست‌هايشان را به يک نرم افزار مشخص سرور که در يک ماشين سرور فعال است هدايت مي‌کنند.

هر سرور يک نشاني IP ثابت دارد که به ندرت تغيير پيدا مي‌کند. در مقابل يک کامپيوتر خانگي که از طريق مودم شماره‌گيري مي‌کند هر بار که به ISP متصل مي‌شود يک نشاني IP دريافت مي‌کند.

اين IP تا هنگامي که شما به اينترنت وصل هستيد منحصراً در اختيار شماست اما هر بار که به يک ISP متصل شويد، يک IP جديد دريافت خواهيد کرد. بدين ترتيب ISP به جاي اين که هر مشتري را با يک IP بشناسد، هر مودم را با يک IP مي‌شناسد.

● پورت‌ها

وقتي‌ که يک کلاينت به وسيله يک پورت به يک سرويس متصل مي‌شود، از يک پروتکل مشخص استفاده مي‌کند. پروتکل‌ها معمولاً به صورت تکست هستند و به سادگي تعريف مي‌کنند که چگونه کلاينت‌ها و سرورها با هم ارتباط برقرار مي‌کنند. هر وب سرور در اينترنت پروتکل انتقال تکست‌هاي هايپر (HTTP) را مي‌شناسد.

اجزايي که طرز کارشان در اين گزارش معرفي شدند (شبکه‌ها، روتر‌ها [راهبان‌ها]، نقاط دسترسي شبکه[NAP]، سيستم نام‌‌هاي دامنه[DNS] و سرورهاي پرقدرت)، جيزهايي هستند که ما براي دسترسي به اينترنت به آنها نياز داريم.

نکته جالب در مورد آنها اين است که اين سيستم‌هاي عريض و طويل دسترسي ما به اينترنت را تنها در چند ميليونيوم ثانيه امکان‌پذير مي‌کنند.

اين اجزا در دنياي مدرن بسيار مهم هستند چرا که بدون آنها دسترسي به اينترنت ممکن نيست و دنياي بدون اينترنت هم براي بسياري از ما معنايي ندارد.

منبع:http://yazdit.mihanblog.com

**Mohammad Aref** · 13 مهر، ۱۳۸۸

شبکه اترنت (Ethernet) چيست؟

دستيابي به اطلاعات با روش هاي مطمئن و با سرعت بالا يکي از رموز موفقيت هر سازمان و موسسه است . طي ساليان اخير هزاران پرونده و کاغذ که حاوي اطلاعات با ارزش براي يک سازمان بوده ، در کامپيوتر ذخيره شده اند. با تغذيه دريائي از اطلاعات به کامپيوتر ، امکان مديريت الکترونيکي اطلاعات فراهم شده است . کاربران متفاوت در اقصي نقاط جهان قادر به اشتراک اطلاعات بوده و تصويري زيبا از همياري و همکاري اطلاعاتي را به نمايش مي گذارند. شبکه هاي کامپيوتري در اين راستا و جهت نيل به اهداف فوق نقش بسيار مهمي را ايفاء مي نمايند.

اينترنت که عالي ترين تبلور يک شبکه کامپيوتري در سطح جهان است، امروزه در مقياس بسيار گسترده اي استفاده شده و ارائه دهندگان اطلاعات ، اطلاعات و يا فرآورده هاي اطلاعاتي خود را در قالب محصولات توليدي و يا خدمات در اختيار استفاده کنندگان قرار مي دهند.

وب که عالي ترين سرويس خدماتي اينترنت مي باشد کاربران را قادر مي سازد که در اقصي نقاط دنيا اقدام به خريد، آموزش ، مطالعه و ... نمايند.

با استفاده از شبکه، يک کامپيوتر قادر به ارسال و دريافت اطلاعات از کامپيوتر ديگر است .

اينترنت نمونه اي عيني از يک شبکه کامپيوتري است . در اين شبکه ميليون ها کامپيوتر در اقصي نقاط جهان به يکديگر متصل شده اند. اينترنت شبکه اي است مشتمل بر زنجيره اي از شبکه هاي کوچکتراست . نقش شبکه هاي کوچک براي ايجاد تصويري با نام اينترنت بسيار حائز اهميت است . تصويري که هر کاربر با نگاه کردن به آن گمشده خود را در آن پيدا خواهد کرد.

در اين بخش به بررسي شبکه هاي کامپيوتري و جايگاه مهم آنان در زمينه تکنولوژي اطلاعات و مديريت الکترونيکي اطلاعات خواهيم داشت . شبکه هاي محلي و شبکه هاي گسترده تاکنون شبکه هاي کامپيوتري بر اساس مولفه هاي متفاوتي تقسيم بندي شده اند. يکي از اين مولفه ها '' حوزه جغرافيائي '' يک شبکه است .

بر همين اساس شبکه ها به دو گروه عمده LAN)Local area network) و WAN)Wide area network) تقسيم مي گردند.

در شبکه هاي LAN مجموعه اي از دستگاه هاي موجود در يک حوزه جغرافيائي محدود، نظير يک ساختمان به يکديگر متصل مي گردند .

در شبکه هاي WAN تعدادي دستگاه که از يکديگر کيلومترها فاصله دارند به يکديگر متصل خواهند شد. مثلا'' اگر دو کتابخانه که هر يک در يک ناحيه از شهر بزرگي مستقر مي باشند، قصد اشتراک اطلاعات را داشته باشند، مي بايست شبکه اي WAN ايجاد و کتابخانه ها را به يکديگر متصل نمود. براي اتصال دو کتابخانه فوق مي توان از امکانات مخابراتي متفاوتي نظير خطوط اختصاصي (Leased) استفاده نمود. شبکه هاي LAN نسبت به شبکه هاي WAN داراي سرعت بيشتري مي باشند. با رشد و توسعه دستگاههاي متفاوت مخابراتي ميزان سرعت شبکه هاي WAN ، تغيير و بهبود پيدا کرده است . امروزه با بکارگيري و استفاده از فيبر نوري در شبکه هاي LAN امکان ارتباط دستگاههاي متعدد که در مسافت هاي طولاني نسبت بيکديگر قرار دارند، فراهم شده است .

اترنت در سال 1973 پژوهشگري با نام '' Metcalfe'' در مرکز تحقيقات شرکت زيراکس، اولين شبکه اترنت را بوجود آورد. هدف وي ارتباط کامپيوتر به يک چاپگر بود. وي روشي فيزيکي بمنظور کابل کشي بين دستگاههاي متصل بهم در اترنت ارائه نمود. اترنت در مدت زمان کوتاهي بعنوان يکي از تکنولوژي هاي رايج براي برپاسازي شبکه در سطح دنيا مطرح گرديد. همزمان با پيشرفت هاي مهم در زمينه شبکه هاي کامپيوتري ، تجهيزات و دستگاه هاي مربوطه، شبکه هاي اترنت نيز همگام با تحولات فوق شده و قابليت هاي متفاوتي را در بطن خود ايجاد نمود. با توجه به تغييرات و اصلاحات انجام شده در شبکه هاي اترنت ،عملکرد و نحوه کار آنان نسبت به شبکه هاي اوليه تفاوت چنداني نکرده است .

در اترنت اوليه، ارتباط تمام دستگاه هاي موجود در شبکه از طريق يک کابل انجام مي گرفت که توسط تمام دستگاهها به اشتراک گذاشته مي گرديد. پس از اتصال يک دستگاه به کابل مشترک ، مي بايست پتانسيل هاي لازم بمنظور ايجاد ارتباط با ساير دستگاههاي مربوطه نيز در بطن دستگاه وجود داشته باشد (کارت شبکه ) . بدين ترتيب امکان گسترش شبکه بمنظور استفاده از دستگاههاي چديد براحتي انجام و نيازي به اعمال تغييرات بر روي دستگاههاي موجود در شبکه نخواهد بود. اترنت يک تکنولوژي محلي (LAN) است. اکثر شبکه هاي اوليه در حد و اندازه يک ساختمان بوده و دستگاهها نزديک به هم بودند. دستگاههاي موجود بر روي يک شبکه اترنت صرفا'' قادر به استفاده از چند صد متر کابل بيشترنبودند.اخيرا'' با توجه به توسعه امکانات مخابراتي و محيط انتقال، زمينه استقرار دستگاههاي موجود در يک شبکه اترنت با مسافت هاي چند کيلومترنيز فراهم شده است . پروتکل پروتکل در شبکه هاي کامپيوتري به مجموعه قوانيني اطلاق مي گردد که نحوه ارتباطات را قانونمند مي نمايد. نقش پروتکل در کامپيوتر نظير نقش زبان براي انسان است . براي مطالعه يک کتاب نوشته شده به فارسي مي بايست خواننده شناخت مناسبي از زبان فارسي را داشته باشد. بمنظور ارتباط موفقيت آميز دو دستگاه در شبکه مي بايست هر دو دستگاه از يک پروتکل مشابه استفاده نمايند. اصطلاحات اترنت شبکه هاي اترنت از مجموعه قوانين محدودي بمنظور قانونمند کردن عمليات اساسي خود استفاده مي نمايند.

بمنظور شناخت مناسب قوانين موجود لازم است که با برخي از اصطلاحات مربوطه در اين زمينه بيشتر آشنا شويم :

Medium (محيط انتقال ) . دستگاههاي اترنت از طريق يک محيط انتقال به يکديگر متصل مي گردند.

Segment (سگمنت ) . به يک محيط انتقال به اشتراک گذاشته شده منفرد، '' سگمنت '' مي گويند.

Node ( گره ) . دستگاههاي متصل شده به يک Segment را گره و يا '' ايستگاه '' مي گويند.

Frame (فريم) . به يک بلاک اطلاعات که گره ها از طريق ارسال آنها با يکديگر مرتبط مي گردند، اطلاق مي گردد فريم ها مشابه جملات در زبانهاي طبيعي ( فارسي، انگليسي ... ) مي باشند. در هر زبان طبيعي براي ايجاد جملات، مجموعه قوانيني وجود دارد مثلا'' يک جمله مي بايست داراي موضوع و مفهوم باشد. پروتکل هاي اترنت مجموعه قوانين لازم براي ايجاد فريم ها را مشخص خواهند کرد .اندازه يک فريم محدود بوده ( داراي يک حداقل و يک حداکثر ) و مجموعه اي از اطلاعات ضروري و مورد نيار مي بايست در فريم وجود داشته باشد. مثلا'' يک فريم مي بايست داراي آدرس هاي مبداء و مقصد باشد. آدرس هاي فوق هويت فرستنده و دريافت کننده پيام را مشخص خواهد کرد. آدرس بصورت کاملا'' اختصاصي يک گره را مشخص مي نمايد.( نظير نام يک شخص که بيانگر يک شخص خاص است ) .

دو دستگاه متفاوت اترنت نمي توانند داراي آدرس هاي يکساني باشند. يک سيگنال اترنت بر روي محيط انتقال به هر يک از گره هاي متصل شده در محيط انتقال خواهد رسيد. بنابراين مشخص شدن آدرس مقصد، بمنظوردريافت پيام نقشي حياتي دارد. مثلا'' در صورتيکه کامپيوتر B ( شکل بالا) اطلاعاتي را براي چاپگر C ارسال مي دارد کامپيوترهاي A و D نيز فريم را دريافت و آن را بررسي خواهند کرد. هر ايستگاه زمانيکه فريم را دريافت مي دارد، آدرس آن را بررسي تا مطمئن گردد که پيام براي وي ارسال شده است يا خير؟ در صورتيکه پيام براي ايستگاه مورد نظر ارسال نشده باشد، ايستگاه فريم را بدون بررسي محتويات آن کنار خواهد گذاشت ( عدم استفاده ).

يکي از نکات قابل توجه در رابطه با آدرس دهي اترنت، پياده سازي يک آدرس Broadcast است . زمانيکه آدرس مقصد يک فريم از نوع Broadcast باشد، تمام گره هاي موجود در شبکه آن را دريافت و پردازش خواهند کرد. CSMA/CD تکنولوژي CSMA/CD )carrier-sense multiple access with collision detection ) مسئوليت تشريح و تنظيم نحوه ارتباط گره ها با يکديگررا برعهده دارد. با اينکه واژه فوق پيچيده بنظر مي آيد ولي با تقسيم نمودن واژه فوق به بخش هاي کوچکتر، مي توان با نقش هر يک از آنها سريعتر آشنا گرديد.

بمنظور شناخت تکنولوژي فوق مثال زير را در نظر بگيريد :

فرض کنيد سگمنت اترنت، مشابه يک ميز ناهارخوري باشد. چندين نفر ( نظير گره ) دور تا دور ميز نشسته و به گفتگو مشغول مي باشند. واژه multiple access ( دستيابي چندگانه) بدين مفهوم است که : زمانيکه يک ايستگاه اترنت اطلاعاتي را ارسال مي دارد تمام ايستگاههاي ديگر موجود ( متصل ) در محيط انتقال ، نيز از انتقال اطلاعات آگاه خواهند شد.(.نظير صحبت کردن يک نفر در ميز ناهار خوري و گوش دادن سايرين ). فرض کنيد که شما نيز بر روي يکي از صندلي هاي ميز ناهار خوري نشسته و قصد حرف زدن را داشته باشيد، در همان زمان فرد ديگري در حال سخن گفتن است در اين حالت مي بايست شما در انتظار اتمام سخنان گوينده باشيد. در پروتکل اترنت وضعيت فوق carrier sense ناميده مي شود.قبل از اينکه ايستگاهي قادر به ارسال اطلاعات باشد مي بايست گوش خود را بر روي محيط انتقال گذاشته و بررسي نمايد که آيا محيط انتقال آزاد است ؟ در صورتيکه صدائي از محيط انتقال به گوش ايستگاه متقاضي ارسال اطلاعات نرسد، ايستگاه مورد نظر قادر به استفاده از محيط انتقال و ارسال اطلاعات خواهد بود. Carrier-sense multiple access شروع يک گفتگو را قانونمند و تنظيم مي نمايد ولي در اين رابطه يک نکته ديگر وجود دارد که مي بايست براي آن نيز راهکاري اتخاذ شود.فرض کنيد در مثال ميز ناهار خوري در يک لحظه سکوتي حاکم شود و دو نفر نيز قصد حرف زدن را داشته باشند.در چنين حالتي در يک لحظه سکوت موجود توسط دو نفر تشخيص و بلافاصله هر دو تقريبا'' در يک زمان يکسان شروع به حرف زدن مي نمايند.چه اتفاقي خواهد افتاد ؟ در اترنت پديده فوق را تصادم (Collision) مي گويند و زماني اتفاق خواهد افتاد که دو ايستگاه قصد استفاده از محيط انتقال و ارسال اطلاعات را بصورت همزمان داشته باشند. در گفتگوي انسان ها ، مشکل فوق را مي توان بصورت کاملا'' دوستانه حل نمود. ما سکوت خواهيم کرد تا اين شانس به سايرين براي حرف زدن داده شود.همانگونه که در زمان حرف زدن من، ديگران اين فرصت را براي من ايجاد کرده بودند! ايستگاههاي اترنت زمانيکه قصد ارسال اطلاعات را داشته باشند، به محيط انتقال گوش فرا داده تا به اين اطمينان برسند که تنها ايستگاه موجود براي ارسال اطلاعات مي باشند. در صورتيکه ايستگاههاي ارسال کننده اطلاعات متوجه نقص در ارسال اطلاعات خود گردند ،از بروز يک تصادم در محيط انتقال آگاه خواهند گرديد. در زمان بروز تصادم ، هر يک از ايستگاههاي مربوطه به مدت زماني کاملا'' تصادفي در حالت انتظار قرار گرفته و پس از اتمام زمان انتظار مي بايست براي ارسال اطلاعات شرط آزاد بودن محيط انتقال را بررسي نمايند! توقف تصادفي و تلاش مجدد يکي از مهمترين بخش هاي پروتکل است .

محدوديت هاي اترنت يک شبکه اترنت داراي محدوديت هاي متفاوت از ابعاد گوناگون (بکارگيري تجهيزات ) است .طول کابلي که تمام ايستگاهها بصورت اشتراکي از آن بعنوان محيط انتقال استفاده مي نمايند يکي از شاخص ترين موارد در اين زمنيه است . سيگنال هاي الکتريکي در طول کابل بسرعت منتشر مي گردند. همزمان با طي مسافتي، سيگنال ها ضعيف مي گردند. وچود ميدان هاي الکتريکي که توسط دستگاههاي مجاور کابل نظيرلامپ هاي فلورسنت ايجاد مي گردد ، باعث تلف شدن سيگنال مي گردد. طول کابل شبکه مي بايست کوتاه بوده تا امکان دريافت سيگنال توسط دستگاه هاي موجود در دو نقطه ابتدائي و انتهائي کابل بصورت شفاف و با حداقل تاخير زماني فراهم گردد. همين امر باعث بروز محدوديت در طول کابل استفاده شده، مي گردد پروتکل CSMA/CD امکان ارسال اطلاعات براي صرفا'' يک دستگاه را در هر لحظه فراهم مي نمايد، بنابراين محدوديت هائي از لحاظ تعداد دستگاههائي که مي توانند بر روي يک شبکه مجزا وجود داشته باشند، نيز بوجود خواهد آمد. با اتصال دستگاه هاي متعدد (فراوان ) بر روي يک سگمنت مشترک، شانس استفاده از محيط انتقال براي هر يک از دستگاه هاي موجود بر روي سگمنت کاهش پيدا خواهد کرد. در اين حالت هر دستگاه بمنظور ارسال اطلاعات مي بايست مدت زمان زيادي را در انتظار سپري نمايد . توليد کنندگان تجهيزات شبکه دستگاه هاي متفاوتي را بمنظور غلبه بر مشکلات و محدوديت گفته شده ، طراحي و عرضه نموده اند. اغلب دستگاههاي فوق مختص شبکه هاي اترنت نبوده ولي در ساير تکنولوژي هاي مرتبط با شبکه نقش مهمي را ايفاء مي نمايند. تکرارکننده (Repeater) اولين محيط انتقال استفاده شده در شبکه هاي اترنت کابل هاي مسي کواکسيال بود که Thicknet ( ضخيم) ناميده مي شوند. حداکثر طول يک کابل ضخيم 500 متر است . در يک ساختمان بزرگ ، کابل 500 متري جوابگوي تمامي دستگاه هاي شبکه نخواهد بود. تکرار کننده ها با هدف حل مشکل فوق، ارائه شده اند. . تکرارکننده ها ، سگمنت هاي متفاوت يک شبکه اترنت را به يکديگر متصل مي کنند. در اين حالت تکرارکننده سيگنال ورودي خود را از يک سگمنت اخذ و با تقويت سيگنال آن را براي سگمنت بعدي ارسال خواهد کرد. بدين تزتيب با استفاده از چندين تکرار کننده و اتصال کابل هاي مربوطه توسط آنان ، مي توان قطر يک شبکه را افزايش داد. ( قطر شبکه به حداکثر مسافت موجود بين دو دستگاه متمايز در شبکه اطلاق مي گردد ) Bridges و سگمنت شبکه هاي اترنت همزمان با رشد (بزرگ شدن) دچار مشکل تراکم مي گردند. در صورتيکه تعداد زيادي ايستگاه به يک سگمنت متصل گردند، هر يک داراي ترافيک خاص خود خواهند بود . در شرايط فوق ، ايستگاههاي متعددي قصد ارسال اطلا عات را دارند ولي با توجه به ماهيت اين نوع از شبکه ها در هر لحظه يک ايستگاه شانس و فرصت استفاده از محيط انتقال را پيدا خواهد کرد. در چنين وضعيتي تعداد تصادم در شبکه افزايش يافته و عملا'' کارآئي شبکه افت خواهد کرد.

يکي از راه حل هاي موجود بمنظور برطرف نمودن مشکل تراکم در شبکه تقسيم يک سگمنت به چندين سگمنت است . با اين کار براي تصادم هائي که در شبکه بروز خواهد کرد، دامنه وسيعتري ايجاد مي گردد.راه حل فوق باعث بروز يک مشکل ديگر مي گردد: سگمنت ها قادر به اشتراک اطلاعات با يکديگر نخواهند بود. بمنظور حل مشکل فوق، Bridges در شبکه اترنت پياده سازي شده است . Bridge دو و يا چندين سگمنت را به يکديگر متصل خواهد کرد. بدين ترتيب دستگاه فوق باعث افزايش قطر شبکه خواهد شد. عملکرد Bridge از بعد افزايش قطر شبکه نظير تکرارکننده است ، با اين نفاوت که Bridge قادر به ايجاد نظم در ترافيک شبکه نيز خواهد بود . Bridge نظير ساير دستگاههاي موجود در شبکه قادر به ارسال و دريافت اطلاعات بوده ولي عملکرد آنها دقيقا'' مشابه يک ايستگاه نمي باشد. Bridge قادر به ايجاد ترافيکي که خود سرچشمه آن خواهد بود، نيست ( نظير تکرارکننده ) .Bridge صرفا'' چيزي را که از ساير ايستگاهها مي شنود ، منعکس مي نمايد. ( Bridge قادر به ايجا د يک نوع فريم خاص اترنت بمنظور ايجاد ارنباط با ساير Bridge ها مي باشند ) همانگونه که قبلا'' اشاره گرديد هر ايستگاه موجود در شبکه تمام فريم هاي ارسال شده بر روي محيط انتقال را دريافت مي نمايد.(صرفنظر ازاينکه مقصد فريم همان ايستگاه باشد و يا نباشد.) Bridge با تاکيد بر ويژگي فوق سعي بر تنظيم ترافيک بين سگمنت ها دارد. همانگونه که در شکل فوق مشاهده مي گردد Bridge دو سگمنت را به يکديگر متصل نموده است . در صورتيکه ايستگاه A و يا B قصد ارسال اطلاعات را داشته باشند Bridge نيز فريم هاي اطلاعاتي را دريافت خواهد کرد. نحوه برخورد Bridge با فريم هاي اطلاعاتي دريافت شده به چه صورت است؟ آيا قادر به ارسال اتوماتيک فريم ها براي سگمنت دوم مي باشد؟ يکي ازاهداف استفاده از Bridge کاهش ترافيک هاي غيرضروري در هر سگمنت است . در اين راستا، آدرس مقصد فريم ، قبل از هر گونه عمليات بر روي آن، بررسي خواهد شد. در صورتيکه آدرس مقصد، ايستگاههاي A و يا B باشد نيازي به ارسال فريم براي سگمنت شماره دو وجود نخواهد داشت . در اين حالت Bridge عمليات خاصي را انجام نخواهد داد. نحوه برخورد Bridge با فريم فوق مشابه فيلتر نمودن است . درصورتيکه آدرس مقصد فريم يکي از ايستگاههاي C و يا D باشد و يا فريم مورد نظر داراي يک آدرس از نوع Broadcast باشد ، Bridge فريم فوق را براي سگمنت شماره دو ارسال خواهد کرد. با ارسال و هدايت فريم اطلاعاتي توسط Bridge امکان ارتباط چهار دستگاه موجود در شبکه فراهم مي گردد. با توجه به مکانيزم فيلتر نمودن فريم ها توسط Bridge ، اين امکان بوجود خواهد آمد که ايستگاه A اطلاعاتي را براي ايستگاه B ارسال و در همان لحظه نيز ايستگاه C اطلاعاتي را براي ايستگاه D ارسال نمايد.بدين ترتيب امکان برقراري دو ارتباط بصورت همزمان بوجود آمده است .

روترها : سگمنت هاي منطقي با استفاده از Bridge امکان ارتباط همزمان بين ايستگاههاي موجود در چندين سگمنت فراهم مي گردد. Bridge در رابطه با ترافيک موجود در يک سگمنت عمليات خاصي را انجام نمي دهد. يکي از ويژگي هاي مهم Bridge ارسالي فريم هاي اطلاعاتي از نوع Broadcast براي تمام سگمنت هاي متصل شده به يکديگر است. همزمان با رشد شبکه و گسترش سگمنت ها، ويژگي فوق مي تواند سبب بروز مسائلي در شبکه گردد. زمانيکه تعداد زيادي از ايستگاه هاي موجود در شبکه هاي مبتني بر Bridge ، فريم هاي Broadcast را ارسال مي نمايند، تراکم اطلاعاتي بوجود آمده بمراتب بيشتر از زماني خواهد بود که تمامي دستگاهها در يک سگمنت قرار گرفته باشند. روتر يکي از دستگاههاي پيشرفته در شبکه بوده که قادر به تقسيم يک شبکه به چندين شبکه منطقي مجزا است .

روتر ها يک محدوده منطقي براي هر شبکه ايجاد مي نمايند. روترها بر اساس پروتکل هائي که مستقل از تکنولوژي خاص در يک شبکه است، فعاليت مي نمايند. ويژگي فوق اين امکان را براي روتر فراهم خواهد کرد که چندين شبکه با تکنولوژي هاي متفاوت را به يکديگر مرتبط نمايد. استفاده از روتر در شبکه هاي محلي و گسترده امکان پذيراست . وضعيت فعلي اترنت از زمان مطرح شدن شبکه هاي اترنت تاکنون تغييرات فراواني از بعد تنوع دستگاه هاي مربوطه ايجاد شده است . در ابتدا از کابل کواکسيال در اين نوع شبکه ها استفاده مي گرديد.امروزه شبکه هاي مدرن اترنت از کابل هاي بهم تابيده و يا فيبر نوري براي اتصال ايستگاه ها به يکديگر استفاده مي نمايند. در شبکه هاي اوليه اترنت سرعت انتقال اطلاعات ده مگابيت در ثانيه بود ولي امروزه اين سرعت به مرز 100و حتي 1000 مگابيت در ثانيه رسيده است . مهمترين تحول ايجاد شده در شبکه هاي اترنت امکان استفاده از سوئيچ هاي اترنت است .سگمنت ها توسط سوئيچ به يکديگر متصل مي گردند. ( نظير Bridge با اين تفاوت عمده که امکان اتصال چندين سگمنت توسط سوئيچ فراهم مي گردد) برخي از سوئيچ ها امکان اتصال صدها سگمنت به يکديگر را فراهم مي نمايند. تمام دستگاههاي موجود در شبکه، سوئيچ و يا ايستگاه مي باشند . قبل از ارسال فريم هاي اطلاعاتي برا ي هر ايستگاه ، سوئيچ فريم مورد نظر را دريافت و پس از بررسي، آن را براي ايستگاه مقصد مورد نظر ارسال خواهد کرد . عمليات فوق مشابه Bridge است ، ولي در مدل فوق هر سگمنت داراي صرفا'' يک ايستگاه است و فريم صرفا'' به دريافت کننده واقعي ارسال خواهد شد. بدين ترتيب امکان برقراري ارتباط همزمان بين تعداد زيادي ايستگاه در شبکه هاي مبتني بر سوئيچ فراهم خواهد شد. همزمان با مطرح شدن سوئيچ هاي اترنت مسئله Full-duplex نيز مطرح گرديد. Full-dulex يک اصطلاح ارتباطي است که نشاندهنده قابليت ارسال و دريافت اطلاعات بصورت همزمان است . در شبکه هاي اترنت اوليه وضعيت ارسال و دريافت اطلاعات بصورت يکطرفه (half-duplex) بود.در شبکه هاي مبتني بر سوئيچ، ايستگاهها صرفا'' با سوئيچ ارتباط برقرار کرده و قادر به ارتباط مستقيم با يکديگر نمي باشند. در اين نوع شبکه ها از کابل هاي بهم تابيده و فيبر نوري استفاده و سوئيچ مربوطه داراي کانکنورهاي لازم در اين خصوص مي باشند.. شبکه هاي مبتني بر سوئيچ عاري از تصادم بوده و همزمان با ارسال اطلاعات توسط يک ايستگاه به سوئيچ ، امکان ارسال اطلاعات توسط سوئيچ براي ايستگاه ديگر نيز فراهم خواهد شد. اترنت و استاندارد 802.3 شايد تاکنون اصطلاح 802.3 را در ارتباط با شبکه هاي اترنت شنيده باشيد . اترنت بعنوان يک استاندارد شبکه توسط شرکت هاي : ديجيتال، اينتل و زيراکس (DIX) مطرح گرديد. در سال 1980 موسسه IEEE کميته اي را مسئول استاندار سازي تکنولوژي هاي مرتبط با شبکه کرد. موسسه IEEE نام گروه فوق را 802 قرار داد. ( عدد 802 نشاندهنده سال و ماه تشکيل کميته استاندارسازي است ) کميته فوق از چندين کميته جانبي ديگر تشکيل شده بود . هر يک از کميته هاي فرعي نيز مسئول بررسي جنبه هاي خاصي از شبکه گرديدند. موسسه IEEE براي تمايز هر يک از کميته هاي جانبي از روش نامگذاري : x802.x استفاده کرد. X يک عدد منصر بفرد بوده که براي هر يک از کميته ها در نظر گرفته شده بود . گروه 802.3 مسئوليت استاندارد سازي عمليات در شبکه هاي CSMA/CD را برعهده داشتند. ( شبکه فوق در ابتدا DIX Ethernet ناميده مي شد ) اترنت و 802.3 از نظر فرمت داده ها در فريم هاي اطلاعاتي با يکديگر متفاوت مي باشند. تکنولوژي هاي متفاوت شبکه متداولترين مدل موجود در شبکه هاي کامپيوتري( رويکرد ديگري از اترنت ) توسط شرکت IBM و با نام Token ring عرضه گرديد. در شبکه هاي اترنت بمنظور دستيابي از محيط انتقال از فواصل خالي (Gap) تصادفي در زمان انتقال فريم ها استفاده مي گردد. شبکه هاي Token ring از يک روش پيوسته در اين راستا استفاده مي نمايند. در شبکه هاي فوق ، ايستگاه ها از طريق يک حلقه منطقي به يکديگر متصل مي گردند. فريم ها صرفا'' در يک جهت حرکت و پس از طي طول حلقه ، فريم کنار گذاشته خواهد شد. روش دستيابي به محيط انتقال براي ارسال اطلاعات تابع CSMA/CD نخواهد بود و از روش Token passing استفاده مي گردد. در روش فوق در ابتدا يک Token ( نوع خاصي از يک فريم اطلاعاتي ) ايجاد مي گردد . Token فوق در طول حلقه مي چرخد . زمانيکه يک ايستگاه قصد ارسال اطلاعات را داشته باشد، مي بايست Token را در اختيار گرفته و فريم اطلاعاتي خود را بر روي محيط انتقال ارسال دارد. زمانيکه فريم ارسال شده مجددا'' به ايستگاه ارسال کننده برگشت داده شد ( طي نمودن مسير حلقه )، ايستگاه فريم خود را حذف و يک Token جديد را ايجاد وآن را بر روي حلقه قرار خواهد داد. در اختيار گرفتن Token شرط لازم برا ي ارسال اطلاعات است . سرعت ارسال اطلاعات در اين نوع شبکه ها چهار تا شانزده مگابيت در ثانيه است . اترنت با يک روند ثابت همچنان به رشد خود ادامه مي دهد. پس از گذشت حدود سي سال ازعمر شبکه هاي فوق استانداردهاي مربوطه ايجاد و براي عموم متخصصين شناخته شده هستند و همين امر نگهداري و پشتيباني شبکه هاي اترنت را آسان نموده است . اترنت با صلابت بسمت افزايش سرعت و بهبود کارآئي و عملکرد گام بر مي دارد.

منبع:http://barnamenevis.org

**Mohammad Aref** · 13 مهر، ۱۳۸۸

وب۲، چه چيزي هست و چه چيزي نيست؟

در وب۲ همه چيز بر پايه مشارکت معنا پيدا مي‌کند و اين مشارکت، مشارکت جمعي است که هيچ محدوديتي را بر نمي‌تابد. مشارکتي که خرد جمعي را در خدمت هم‌افزايي درآورده و در مفهومي جديد، وب را به رسانه‌اي تعاملي بدل کرده است.

● وب۲، چه چيزي هست و چه چيزي نيست؟

بيش از سه سال از ورود مفهوم وب ۲ به دنياي IT مي‌گذرد و هم اکنون جست‌وجوي اين عنوان در گوگل، ميليون‌ها نتيجه را در اختيارمان مي‌گذارد. وب ۲ از جمله مفاهيمي است که موافقان سينه چاک دارد و مخالفين آتشين. گروهي آن نسل را نسل جديد وب مي‌دانند و بعضي آن را يک شعار تبليغاتي با تاريخ مصرف معين مي‌خوانند، اما گروه موافقان پرشمارتر از مخالفان هستند و به شدت در پي تبيين شکل‌ها و گزاره‌هاي مختلف آن.

وب۲ البته چيزي ملموس يا نرم‌افزاري خاص يا سرويس ويژه‌اي نيست. وب ۲ پلتفرم يا سکوي نرم‌افزاري جديدي نيست و با فناوري‌هاي AJAX که در حال متحول کردن برنامه‌نويسي صفحات وب است نيز ارتباط مستقيمي ندارد، حتي گوگل هم که از مظاهر و نمادهاي وب ۲ است را نمي‌توان محصول وب ۲ برشمرد، پس وب دو چيست؟

وب ۲ قبل از هر چيز يک مفهوم است، مفهومي که پس از تغييراتي که در کاربرد و کارکرد وب و به طور دقيق‌تر اينترنت پيش آمد، تبلور يافت. در حقيقت وب ۲ زماني مفهوم پيدا کرد که کاربران بسياري عادت به ايجاد تعامل با اينترنت و وب پيدا کردند. کاربران بسياري شروع به نوشتن وبلاگ کردند. سايت‌هاي اينترنتي دو طرفه شدند و جريان جديدي از اطلاعات از سمت کاربران به سمت اينترنت روان شد.

وب ۲ زماني پا به عرصه گذاشت که شبکه‌هاي تبادل فايل پديد آمدند. کسي از شبکه‌هاي Napster انتظار نداشت که پايگاه بزرگي از آهنگ‌ها و ترانه‌ها را براي استفاده همگان روي شبکه بگذارد بلکه اين کاربران Napster بودند که محتواي شبکه را براي يکديگر فراهم مي‌کردند و پا به اشتراک‌گذاري ترانه‌ها، هم به حجم پايگاه داده غيرمتمرکز مي‌افزودند و هم حجم داده‌هاي اينترنت را افزايش مي‌دادند.

اگر گوگل به عنوان يکي از نمادهاي وب ۲ شناخته مي‌شود بدان علت است که گوگل چيزي به غير از سرويس نيست. اما اين سرويس به تنهايي فاقد ارزش است زيرا جست‌وجوي زماني معني پيدا مي‌کند که «چيزي» براي جست‌وجو وجود داشته باشد و اين کاربران و ساکنان وب هستند که محتوايي را فراهم مي‌کنند که جست‌وجو در آن لازم مي‌آيد. يعني بدون مشارکت مستقيم کاربران اينترنت، سرويسي مانند جست‌وجو کم‌اثر خواهد شد.

همچنين گوگل از منظر ديگر نمونه‌اي از کاربردهاي جديد وب که به آن وب۲ گفته مي‌شود محسوب مي‌گردد. شما براي استفاده از گوگل به هيچ سکوي خاصي يا نصب نرم‌افزار خاص و خلاصه هيچ آمادگي قبلي ويژه‌اي نياز نداريد. براي استفاده از آن نيز هيچ وجه خاصي را نمي‌پردازيد، هيچ مجوزي را خريداري نمي‌کنيد، کاري به باز يا بسته بودن سورس آن نداريد، به سازگاري يا ناسازگاري آن با هيچ نرم‌افزار يا سخت افزار فکر نمي‌کنيد و نگران استفاده از جديدترين نسخه آن هم نيستند.

گوگل سرويسي است براي استفاده که در زيربناي خود به مديريت پايگاه داده‌ها متکي است. پايگاه داده‌ها که کاربران اينترنت مرتبا در حال افزايش حجم آن هستند. گوگل بابت استفاده از خدمات پايه‌اي وجهي دريافت نمي‌کند همانگونه که کاربران نيز بابت افزايش حجم پايگاه داده‌هاي آن پولي طلب نمي‌کنند.

همين نمونه سبب شده است که نگاه به نرم‌افزار تغيير کند. بحثي که امروزه در شرکت‌هاي بزرگ مطرح است آن است که يک نرم‌افزار به عنوان يک «بسته» مفهوم خود را از دست داده است و بايد نرم‌افزار را به عنوان يک سرويس درنظر گرفت که با مقياس‌پذيري بالا است و البته نرم‌افزاري در حالت «بتاي دائمي» که به طور مستمردر حال بهبود و توسعه است.

اما وب ۲ تحول ديگري را نيز در مفهوم مالکيت به وجود آورد. در اينجا لازم است مثالي ديگر بزنيم و از ويکي‌پديا يکي ديگر از نمادهاي مهم وب۲. ويکي‌پديا و همه زيرمجموعه‌هايش به عنوان بستري مطرح شدند که طالب مشارکت همگان هستند البته با صرف‌نظر کردن از مفهوم کپي‌رايت و حق مالکيت.

شما مي‌توانيد به همان آساني که مطلبي را در ويکي‌پديا منتشر مي‌کنيد، در مطالب ديگران نيز دست ببريد و آنها را ويرايش کنيد تا تغيير دهيد.

اين کار يعني ويکي‌پديا، پديدآورندگان آن و مشارکت‌کنندگان در توسعه آن از حق مالکيت مطالب گذشته‌اند تا در عوض به گستره جهاني برسند. اين عمل هم بهره‌گيري از هوش و خرد جمعي را سبب مي‌شود و هم بر خلاف ظاهر آن، دائره‌المعارف قابل اطمينان را مي‌سازد. در الگويي مانند ويکي‌پديا در حقيقت اين مشتريان يا کاربران هستند که به يکديگر سرويس مي‌دهند و هر چه بيشتر کاربران بيشتري از آن استفاده مي‌کنند به کيفيتي از آن افزوده مي‌شود.

اما دگرگوني مفهوم مالکيت در وب۲ جنبه‌هاي ديگري نيز يافته است. همه برنامه يا سرويس‌هاي کاربردي مهمي که امروزه به عنوان پيشگامان وب۲ از آنها ياد مي‌کنيم مانند گوگل، آمازون، ebay يا نپستر، داراي يک بانک اطلاعاتي تخصصي هستند و سرويس آنها مبتني بر مديريت آن بانک اطلاعاتي تخصصي هستند و سرويس‌آنها مبتني بر مديريت آن بانک اطلاعاتي يا پايگاه داده است. اما اين داده‌ها مال چه کسي هستند؟

به نمونه‌اي مانند سايت آمازون نگاه کنيد. اين سايت اطلاعات اوليه‌ کتاب‌ها را از سايت‌ها يا منابع ديگر جمع‌آوري مي‌کند اما در غني کردن هر چه بيشتر داده‌ها مي‌کوشد و چيزهاي ديگري مانند تصاوير يا اطلاعات پشت جلد کتاب‌ها فهرست مطالب، برخي فصل‌هاي نمونه، توضيحات کاربران نقدهاي کاربران، مرور کتاب‌ها و ...را به آنها مي‌افزايد.

به اين ترکيب از ارزش افزوده ايجاد شده به داده‌هاي اوليه که به مدد مشارکت کاربران ايجاد شده استفاده مي‌کند در نتيجه چالشي ايجاد خواهد شد بر سر مفهوم کپي‌رايت و چگونگي استفاده از داده‌ها و اين هم از ويژگي‌هاي جديد وب۲ است و چند نمونه‌هاي که آورده شد تنها مشتي از خروار است براي نشان دادن مفهوم جديدي که وب۲ نام گرفته است مفهومي که آرام‌آرام جاي خود را باز خواهد کرده و دگرگوني‌هايي را سبب خواهد شد.

در وب۲ همه چيز بر پايه مشارکت معنا پيدا مي‌کند و اين مشارکت، مشارکت جمعي است که هيچ محدوديتي را بر نمي‌تابد. مشارکتي که خرد جمعي را در خدمت هم‌افزايي درآورده و در مفهومي جديد، وب را به رسانه‌اي تعاملي بدل کرده است.

باز هم از وب۲ خواهيم گفت.

منبع:اخبار فن‌آوري اطلاعات ايتنا

**Mohammad Aref** · 14 مهر، ۱۳۸۸

وبلاگ چيست ؟

اينترنت امکانات و ابزارهاي متعددي را به منظور ارائه خدمات وسرويس ها در اختيار علاقه مندان قرار مي دهد . يکي از ويژگي هاي بسيار جذاب اينترنت ارائه سرويس ها و خدماتي است که شما را قادر مي سازد با مخاطبان خود ارتباطي پويا و متقابل برقرار نموده و از نقطه نظرات آنان در رابطه با يک مطلب ، آگاه شويد .

در اين راستا هر يک از کاربران مي توانند دانش و تجارب خود را در اختيار ديگران قرار داده و خود نيز به عنوان عضوي از يک جامعه شبکه اي مطرح گردند ( اشتراک دانش ) . فرض کنيد ابزاري ارزان قيمت براي انتشار مطلب در اختيار هر نويسنده و يا صاحب قلمي باشد که بتواند با استفاده از آن عقايد، اخبار ، ديدگاهها و نقطه نظرات خود را در رابطه با موضوعات مورد علاقه ، بدون محدوديت هاي مرسوم بيان نمايد.آيا شما علاقه مند به استفاده از چنين ابزاري مي باشيد ؟ آيا تمايل به داشتن يک روزنامه شخصي داريد که در آن بتوانيد مطالب خود را در ارتباط با موضوعات مورد علاقه ، بيان نمائيد؟ بشريت درطي چند سال گذشته قدم در دنياي جديدي گذاشته است که بدون شک يکي از مهمترين دستاوردهاي آن تحول و دگرگوني اساسي در ارتباط با نحوه نشر اطلاعات است. وبلاگ ( Weblog ) و يا بلاگ ( Blog ) نمونه اي در اين زمنيه بوده که با توجه به ماهيت اينترنت ، ويژگي دو طرفه بودن وب و تنوع خواسته استفاده کنندگان، در کانون توجه علاقه مندان قرار گرفته و ما امروزه شاهد رشد و گسترش چشمگير آن مي باشيم . واژه " بلاگ " ، از جمله واژه هاي جديدي است که قدم در عرصه ادبيات جهاني اينترنت گذاشته است .در اين مقاله قصد داريم به بررسي اين پديده جديد! اينترنت پرداخته و با ابعاد متفاوت آن بيشتر آشنا شويم .

تاريخچه وبلاگ و وبلاگ نويسي

برخي بر اين عقيده هستند که اولين وبلاگ توسط " تيم . برنرزلي " ( مخترع وب ) ايجاد که در آن وي به سايت هاي جديدي که در آن زمان ايجاد و بر روي اينترنت فعال مي شدند ، اشاره مي نمود (

برای مشاهده این محتوا لطفاً ثبت نام کنید یا وارد شوید.

) . دومين وبلاگ توسط "Marc Andreessen" درNCSA ايجاد که وي نيز در آن عملياتي مشابه وبلاگ "برنرزلي " را انجام مي داد( تا اواسط ۱۹۹۶ ) .در فاصله بين سال هاي ۱۹۹۶ تا ۱۹۹۷ که از آن به عنوان " انفجار وب " ، نام برده مي شود ، چندين وبلاگ جديد ديگر نيز ايجاد گرديد . از وبلاگ هاي اوليه مي توان به وبلاگ متعلق به Dave Winer ( اخبار مربوط Scripting ) ، وبلاگ Barger و Cameron Barrett ، اشاره نمود . محتويات وبلاگ هاي اوليه اغلب شامل مجموعه اي از لينک ها و توضيحاتي بود که متناسب با علاقه نويسنده ، ايجاد مي گرديد. در ادامه وبلاگ نويسان ، علاقه مند به ايجاد وبلاگ هائي شدند که در آن مطالبي را درج مي نمودند که خود تمايل به خواندن آن را در آينده داشتند ( نظير دفترچه خاطرات شخصي ) . بدين ترتيب ، وبلاگ ها داراي شخصيتي خاص براي خود شدند که اين شخصيت را مستقيما" از مولف خود به ارث مي بردند . ( شما با مطالعه دفترچه خاطرات شخصي هر فرد مي توانيد با ابعاد متفاوت شخصيتي وي نيز تا اندازه اي که امکان دارد ، آشنا شويد ) .گسترش و عمومي شدن وبلاگ ها : اکثر وبلاگ هاي اوليه توسط طراحان وب و نرم افزار و به عنوان يک فعاليت جانبي که در منزل دنبال مي نمودند ، ايجاد و محتوي و ماهيت اطلاعاتي آنان در رابطه با توانمندي و پتانسيل هاي فن آوري هائي بود که در آن زمان يکي پس از ديگري مطرح مي شدند . تعداد وبلاگ ها در ابتدا بسيار اندک و محدود بود تا اين که در سال ۱۹۹۹ با راه اندازي چندين سرويس رايگان و يا ارزان قيمت دررابطه با وبلاگ و وبلاگ نويسي ، تعداد آنان رو به افزايش نهاد . سرويس هائي نظير : Pitas, Livejournal ، Blogger و EditThisPage.com ، نمونه هائي در اين زمينه مي باشند . استفاده از سرويس هاي فوق،مستلزم دانش فني بالائي نبود و علاقه مندان به ايجاد وبلاگ مي توانستند به سرعت اقدام به ايجاد وبلاگ مورد نظر خود نمايند . ( رشد چشمگير وبلاگ و وبلاگ نويسي ) .تا اواسط سال ۲۰۰۰ ، بيش از يکهزار وبلاگ ايجاد و اين رقم تا اواسط سال ۲۰۰۲ به بيش از نيم ميليون رسيد. بر اساس آمار موجود، تعداد وبلاگ هاي ايجا د شده توسط سيستم هاي وبلاگ نويسي به بيش از چندصدهزار رسيده و هر چهل ثانيه يک وبلاگ جديد ، ايجاد مي گردد ( بيش از شصت هزار وبلاگ در هر ماه . منبع ) .يکي از مهمترين تحولات مهم در ارتباط با وبلاگ ها ، تبديل آن به يک رسانه محاوره اي بود. تعداد زيادي از مولفين و نويسندگان وبلاگ ها از وبلاگ خود براي بحث در ارتباط با موضوعات مورد علاقه و يا موضوعات گفته شده توسط ساير نويسندگان در وبلاگ هاي ديگر استفاده و با بکارگيري لينک هاي متعدد،امکان دنبال نمودن مباحث مورد نظر را در اختيار خوانند گان قرار مي دهند. بدين ترتيت ، خوانند گان علاقه مند ، مي توانستند در مباحثه مورد نظر شرکت و علاوه بر آگاهي از ساير ديدگاههاي موجود ، نقطه نظرات خود را بيان و يا شخصا" اقدام به ايجاد وبلاگ و دنبال نمودن مباحث مورد نظر در وبلاگ خود نمايند . از لحاظ ظاهري ، شايد وضعيت فوق را بتوان مشابه ارتباطات "چندين نفربا چندين نفر" در نظر گرفت که تاکنون به اشکال متفاوتي نظير newsgroups ( گروه هاي خبري ) و يا mailing lists ( ليست هاي نامه ) ، پياده سازي شده است . در اين رابطه يک تفاوت اساسي وجود دارد : با توجه به اينکه نطرات ارائه شده بر روي فصاي متعلق به مولف وبلاگ ارسال مي گردد ، پاسخ به ساير افراد ضروري نبوده و آنان پاسخ خود را با مراجعه به وبلاگ ، مشاهده خواهند کرد. يکي ديگر از تحولاتي که همزمان با رشد و گسترش وبلاگ ها محقق گرديد ، مطالعه وبلاگ ها توسط ساير وبلاگ نويسان بود که باعث ايجاد پديده اي با نام blogrolling ، گرديد . ( بخشي از يک وبلاگ که ليست سايت هائي را که مولف وبلاگ - بلاگر - ، آنان را بطور منظم و هميشه مطالعه و اصطلاحا" به آنان سر مي زند را مشخص مي نمايد. اين بخش معمولا" در بخش سمت راست و يا چپ صفحه بلاگر ويا در يک صفحه مجزاء قرار مي گيرد ) . يکي از خصايص جالب اين لينک ها ، ايجاد يک جامعه ارتباطي ( شبکه اي ) بين وبلاگ نويسان مي باشد . وضعيت اخير وبلاگ و وبلاگ نويسي : وبلاگ و وبلاگ نويسي همچنان روند توسعه و گسترش خود را ادامه داده و هر روز بر تعداد وبلاگ نويسان افزوده مي گردد .جامعه وبلاگ نويسان را اقشار متفاوت جامعه تشکيل مي دهند .( پياده کنندگان نرم افزار ، طراحان وب ، متخصصين و کارشناسان فن آوري هاي اطلاعات و ارتباطات ، معماران اطلاعاتي ، روزنامه نگاران ، وکلاء ، متخصصين آموزشي ، مشاوران و محققين فن آوري اطلاعات ، سياستمداران و ... ) . با توجه به جايگاه بسيار مهم وبلاگ نويسي براي روزنامه نگاران ، دانشگاه MIT در پائيز سال ۲۰۰۲ ، اقدام به ارائه يک واحد خاص براي دانشجويان نموده است .

وبلاگ چيست ؟

وبلاگ ، يک صفحه وب ( مشابه يک روزنامه شخصي ) و با قابليت دستيابي عموم کاربران به آن است . وبلاگ ها ، بر اساس يک نظم خاص بهنگام و محتوي بلاگ نشاندهنده شخصيت مولف و يا مولفان آن مي باشد . اولويت استقرار و يا نشر مطلب بر اساس يک ساختار زماني شکل مي گيرد. در اين حالت خوانندگان بلاگ ها همواره در ابتدا جديدترين مطلب و يا مطالب منتشر شده را مشاهده و در صورت تمايل آن را مطالعه مي نمايند .اکثر وبلاگ ها داراي يک خط فکري خاص بوده و به نوعي آن را دنبال مي نمايند . مثلا" در صورتي که يک بلاگر علاقه مند به فن آوري باشد ، با جمع آوري مطلب از منابع متفاوتي نظير : نمايشگاه ها ، سمينارها و يا سايت هاي ديگر ، آنان را با فرمت مورد نظر در بلاگ خود ثبت و در اختيار مخاطبان خود قرار دهد . درصورتي که يک بلاگر علاقه مند به يک بيماري خاص بوده و مسائل علمي آن را به نوعي دنبال مي نمايد ، مي تواند مقالات و موضوعات جديد منتشر شده در رابطه با بيماري مورد نظر را بر روي بلاگ خود منتشر نمايد . در صورتي که يک بلاگر , علاقه مند به مسائل اقتصادي مي باشد ، مي تواند با جستجو و يافتن مقالات جديد در رابطه با اقتصاد، آنان را بر روي بلاگ خود منتشر نمايد . برخي از وبلاگ نويسان از بلاگ خود به منزله يک آلبوم عکس و يا بريده روزنامه ها ( شکل خاصي از يک حافظه online ) استفاده مي نمايند. زماني که بلاگر يک لينک مناسب را در اين خصوص پيدا نمايد و يا اطلاعاتي خاصي را که قصد دارد آنان را بخاطر بسپارد ، آنان را بر روي بلاگ خود قرار مي دهد .بلاگ يک محيط الکترونيکي قابل جستجو را فراهم که علاقه مندان مي توانند با استفاده از يک مرورگر وب و در هر نقطه اي از جهان به محتويات آنان دستيابي داشته باشند.

يکي از ويژگي هائي که در تمامي بلاگ ها به نوعي رعايت مي شود ، ماهيت انتشار و استقرار اطلاعات بر روي بلاگ بر اساس يک نظم زماني خاص است ( تقويم اطلاعاتي ) . وبلاگ مشابه يک مجله و يا روزنامه online مي باشد که مولف آن مي تواند در ارتباط با موضوعات متفاوت در زمان دلخواه ، در آن اطلاعاتي را درج و منتشر نمايد. تعداد زيادي از بلاگ ها داراي مجموعه اي جالب و ارزشمند از لينک ها به ساير بلاگ ها ويا سايت هائي مي باشند که مولف بلاگ آنان را مثبت و مفيد ارزيابي مي نمايد.

برخي از ويژگي هاي وبلاگ ها عبارتند از :

سبک و شيوه بلاگ ها عموما" شخصي ، غيررسمي و يا خودماني است . با استفاده از ابزارهاي رايگان موجود بر روي وب مي توان به سادگي اقدام به ايجاد و نشر اطلاعات بر روي وبلاگ ، نمود.

وبلاگ ها از لحاظ کيفيت ، محتوي و اهداف داراي گونه هاي متعددي بوده و هر يک مي توانند مخاطبان خاص خود را دارا باشند ( نظير تيراژ روزنامه ) . وبلاگ ها در اواسط دهه ۹۰ مطرح و به سرعت و همزمان با ارائه ابزارهاي ساده نشر و ايجاد وبلاگ ،نظير Blogger.com رشد و مورد استقبال قرار گرفتند. در اين راستا وبلاگ ها ي متعددي ، ايجاد گرديده است (از بلاگ هائي که شامل دفترچه خاطرات online بوده که منعکس کننده فعاليت ها و تجارب روزانه نويسنده بوده تا بلاگ هائي خصوصي و يا کوچک که صرفا" شامل توضيحاتي اندک و لينک به ساير موضوعات است ) .اکثر وبلاگ ها مبتني بر متن مي باشند .در اين رابطه وبلاگ هائي نيز وجود دارد که علاوه بر استفاده متن از ساير اقلام اطلاعاتي نظير صوت ، تصاوير و کليپ هاي ويدئوئي نيز استفاده مي نمايند( بلاگ تصويري ( Photoblog ) ، بلاگ ويدئوئي ( Videoblogs ) ، بلاگ هاي صوتي ( Audioblog ) ) . هر موجوديت در يک وبلاگ بنوعي به ساير اطلاعات ، اشاره مي نمايد. مولفين وبلاگ ها به ساير وبلاگ ها لينک و بگونه اي آنان را بر اساس موضوعات متفاوتي تقسيم بندي نموده تا امکان استفاده مناسب و سريع از ساير وبلاگ ها باتوجه به موضوعات مربوطه در اختيار کاربران قرار گيرد. خوانندگان يک وبلاگ مي توانند از هر نقطه اي در وبلاگ که تمايل دارند ، مطالعه خود را شروع نمايند :در ابتدا مطالب و نوشته هاي جديد منتشر شده بر روي بلاگ را مشاهده نمايند و يا با استفاده از امکان جستجو و يا لينک به ساير بلاگ ها ، اطلاعات قديمي منتشر شده را مطالعه نمايند . در زمان مطالعه يک بلاگ ، خوانندگان مي تواند آن را با اولويت هاي متفاوتي مطالعه نمايند : زماني ( مطالعه بر اساس زمان و تاريخ انتشار مطلب ) ، موضوعي و يا جستجو بر اساس کليد واژه هاي خاصي . وبلاگ ها ، اغلب شامل يک Blogroll بوده که شامل ليستي از لينک ها به ساير وبلاگ هائي است که مولف وبلاگ آنان را پيشنهاد ، مي نمايد . تعداد زيادي از وبلاگ ها اين امکان را براي خوانندگان خود فراهم مي نمايند که نقطه نظرات خود را در رابطه با موضوع منتشر شده بر روي سايت اعلام نمايند . يکي از نکات جالب در رابطه با بلاگ ها ، سادگي آنان مي باشد . وب سايت ها معمولا" داراي يک صفحه اصلي به همراه مجموعه اي از لينک ها به ساير صفحات براي مشاهده اطلاعات تکميلي ،مي باشند. سايت Srco به اين سبک ايجاد شده است و ده ها صفحه اطلاعاتي تحت يک صفحه اصلي سازماندهي ، مي شوند. اکثر وب سايت ها داراي چنين ساختاري مي باشند . يک وبلاگ داراي ساختاري به مراتب ساده تر است :

- يک وبلاگ شامل صفحه اي مشتمل بر مجموعه اي از Entry ، است. يک وبلاگ ممکن است داراي آرشيو مطالب منتشر شده قديمي نيز باشد، ولي صفحه اصلي يک بلاگ داراي جايگاهي خاص بوده و توجه تمامي مخاطبان را به خود جلب مي نمايد .

- يک وبلاگ معولا" حالت عمومي داشته و امکان مشاهده و مطالعه آن در اختيار عموم خواهد بود .

- موجوديت ها ي موجود در بلاگ معمولا" متعلق به يک و يا چندين مولف مي باشد .

- موجوديت هاي منتشر شده در يک بلاگ از تفکري هوشمندانه ، تبعيت مي نمايند. مثلا" در صورتي که مولف يک بلاگ، لينک مناسبي را پيدا نمايد ، مي تواند در صورت تمايل آن را در وبلاگ خود معرفي نمايد .

- ابزارهاي استفاده شده توسط مولفين وبلاگ ها ،عموما" ساده بوده و امکان افزودن موجوديت هاي متفاوت در زمان دلخواه ، وجود خواهد داشت .

- يک وبلاگ بر اساس اولويت و نظم زماني خاصي سازماندهي مي شود ( از جديد ترين مطالب منتشر شده به سمت قديمي ترين مطالب منتشر شده ) در حال حاضر وبلاگ هاي متعدد و در زمينه هائي گوناگون نظير : سياسي ، حقوقي ، اجتماعي ، فرهنگي ، علمي و ساير موارد وجود دارد .ايجاد وبلاگ متعلق به يک قشر خاص از جامعه نبوده و اقشار متفاوت جامعه با موقعيت شغلي متفاوت اقدام به ايجاد وبلاگ مي نمايند ( رئيس جمهور برخي کشورها ، دانشجويان ،اساتيد دانشگاه، هنرمندان ، روزنامه نگاران ) شايد اين سوال مطرح گردد که چرا وبلاگ ها تا اين اندازه متدوال شده اند ؟ يکي از توليد کنندگان نرم افزار بلاگر در اين رابطه مي گويد که " من فکر مي کنم علت اين موضوع به اين مطلب برمي گردد که آنان چيزي براي گفتن دارند. در دنيائي که شايد فرصتي براي گفتن به آنان داده نمي شود و يا امکان بيان عقايد و نقطه نظرات خود را ندارند ولي مي دانند که مي بايست بگويند. شايد وبلاگ بهترين گزينه در اين رابطه باشد." وبلاگ ها بسرعت متدوال و برخي از وبلاگ ها داراي صدها هزار خواننده در طي يک روز مي باشند. خوانند گان متعددي اخبار مورد نظر خود را قبل از مطالعه روزنامه از طريق وبلاگ ها بدست مي آورند . مثلا" مي توان با مراجعه به يک وبلاگ از آخرين اخبار مربوط به چاپ کتب جديد و دنبال نمودن آخرين پيشرفت ها و اکتشافات ايجاد شده در زمينه هاي متفاوت علوم ، آگاه گرديد .برخي وبلاگ ها صرفا" داراي يک مولف مي باشند و برخي ديگر به صورت گروهي اداره مي شوند . عملکرد برخي از وبلاگ ها نظير پرتال بوده و خوانندگان را به ساير وبلاگ ها هدايت مي نمايند. يک بلاگر خوب مي بايست هم داراي مهارت در زمينه نوشتن و هم مهارت هاي خاصي در زمينه ويرايش باشد .بلاگرها اغلب مجموعه اي از اطلاعات و مهارت ها را در زمينه هاي متفاوتي در اختيار علاقه مندان قرار مي دهند (باستان شناسي :(

برای مشاهده این محتوا لطفاً ثبت نام کنید یا وارد شوید.

) ، علوم متفاوت (

برای مشاهده این محتوا لطفاً ثبت نام کنید یا وارد شوید.

) ، ادبيات معاصر (

برای مشاهده این محتوا لطفاً ثبت نام کنید یا وارد شوید.

) . وبلاگ ها از مجلات و روزنامه ها داراي کارآئي بمراتب بيشتري بوده و و تعداد زيادي از بلاگ ها داراي يک بخش با نام " نقطه نطرات " بوده که خوانند گان مي توانند نقطه نظرات ارائه شده توسط ساير خوانند گان را مطالعه و نظر خود در اين رابطه بيان نمايند . با توجه به ويژگي فوق ، نويسنده يک وبلاگ علاوه بر ارائه نظر و ديدگاه خود مي تواند پس از گذشت چندين ساعت ، بازخورد آن را داشته باشد و در صورت لزوم نقد و بررسي مجدد در ارتباط با يک مطلب را ارائه نمايد . blogosphere ، محلي غيرمتمرکز ، خودجوش و قدرتمند براي ارائه يک موضوع و تمرکز بر آن را به خوبي ارائه مي نمايد.وبلاگ ها يک ساختار عقلاني و منطقي براي ارائه نقطه نظرات ميليون ها خواننده را فراهم مي نمايند .يک وبلاگ بندرت اهداف مالي را دنبال مي نمايد. از جمله اهداف وبلاگ نويسان مي توان به تمايل آنان به منظور برقراري ارتباط با ديگران ، معرفي توانمندي ها و سرگرمي ، اشاره نمود (شايد هم ترکيبي از سه مورد) . بلاگ ها ، تبعيض ها و محدوديت هاي موجود در ارتباط با منابع رسانه اي ديگر را از ميان بر مي دارند . تعداد زيادي از خوانند گان روزنامه ها بر اين اعتقاد هستند که روزنامه ها و ايستگاههاي سخن پراکني ، داراي شرايط بهينه و مناسبي براي آزادهاي مدني نمي باشند .اين موضوع در رابطه با وبلاگ ها صدق نمي نمايد . وبلاگ ها در عرصه هاي متفاوتي و در ارتباط با مسائل متفاوت سياسي ، احتماعي و فرهنگي ،اقدام به نشر اطلاعات نموده و مخاطبان با رويکردي کاملا" آزادنه قادر به مطالعه مطالب منتشر شده و در صورت تمايل بيان ديدگاه خود در ارتباط با آن مي باشند.متداولترين وبلاگ ها به منزله بهترين وبلاگ نبوده و اين موضوع کاملا" نسبي است .از امکانات ارائه شده توسط مراکز متعددي مي توان به منظور ايجاد يک وبلاگ رايگان استفاده نمود(:

برای مشاهده این محتوا لطفاً ثبت نام کنید یا وارد شوید.

) اولين نرم افزار جامع و سيستمايتک به منظور ايجاد و بلاگ در سال ۱۹۹۹ ارائه و از آن زمان تاکنون ، ميليون ها بلاگ جديد ايجاد شده است .

کاربرد وبلاگ ها

وبلاگ ها داراي مزايا و دستاوردهاي متعددي مي باشند که به برخي از آنان اشاره مي گردد :

انتخاب مطلب ( داده ) : ميزان توليد و نشر اطلاعات در سطح جهان به سرعت در حال پيشرفت بوده و روندي کاملا" تصاعدي را طي مي نمايد . بديهي است در چنين وضعيتي ، حتي امکان مطالعه بخش اندکي از آنان نيز وجود نداشته و ما مستلزم استفاده از روش ها و مکانيزمهائي به منظور فيلترينگ اطلاعات و يافتن اطلاعات مورد نظر در يک رابطه خاص بدون از دست دادن منبع ارزشمند و محدود زمان مي باشيم . وبلاگ ها با تمرکز بر روي يک موضوع خاص مي توانند بستري مناسب براي ارائه اطلاعات را فراهم نمايند . با مطالعه و خواندن مطالب منتشر شده بر روي يک وبلاگ که توسط فردي با علايق مشترک با شما تهيه و منشتر شده است ، احتمال يافتن مطالب مورد نظر در زماني معقول فراهم مي گردد. با ترکيب و جمع بندي مطالب منتشر شده در ارتباط با يک موضوع خاص از چندين وبلاگ انتخابي، مي توان به مجموعه اي از اطلاعات مورد علاقه، دست يافت . با توجه به اينکه وبلاگ ها خلاصه اي از ساير موضوعات مربوط به ديگران را نيز ارائه مي نمايند ، آنان يک ديد اطلاعاتي مناسب در ارتباط با يک موضوع را به مخاطب خود منتقل مي نمايند. مطالب و موضوعاتي که در چندين وبلاگ مورد توجه قرار مي گيرد به خواننده امکان آگاهي از نقطه نظرات چندين وبلاگ نويس را در ارتباط با يک موضوع خاص ، خواهد داد . بدين ترتيب خواننده قبل از مطالعه تمام مطلب ، ديد مناسبي نسبت به آن را پيدا نمايد . به فرآيند فوق ، triangulation گفته مي شود .

مديريت دانش و تجارب شخصي : محتويات وبلاگ به منزله يک بايگاني از افکار و انديشه هاي وبلاگ نويسان آن بوده که در مقاطع زماني متفاوتي نوشته شده و در صورت نياز به اطلاعاتي خاص مي توان با استفاده از مراکز جستجو و بر اساس يک کليد واژه خاص به آنان مراجعه نمود. وجود لينک ها ي متعدد مرتبط با يک موضوع خاص که توسط مولف يک وبلاگ مشخص مي گردد ، امکان دنبال نمودن وضعيت موجود در رابطه با يک موضوع خاص را در اختيآر علاقه مندان قرار مي دهد .

ارتباط دو سويه : همانگونه که در بخش قبل اشاره گرديد ، وبلاگ ها به محيط و يا رسانه محاوره اي براي مباحث عمومي و تخصصي تبديل و امکان تعامل اطلاعاتي بين وبلاگ نويسان و خوانندگان از يکطرف و خوانندگان با خوانندگان از طرف ديگر فراهم مي گردد . ويژگي فوق از ماهيت دوطرفه بودن وب به نحو احسن استفاده و آن را در جهت اهداف خود بکار مي گيرد.

جامعه شبکه اي : پديده وبلاگ نويسي فرصت ها و پتانسيل هاي مناسبي را در جامعه شبکه اي ، ايجاد مي نمايد. نويسندگان وبلاگ ها به مرور زمان توسط خوانندگان خود شناخته خواهند شد. بدين ترتيب آنان در معرض فرصت هائي قرار خواهند گرفت که شايد هرگز تصور آن را نمي کردند. در جامعه شبکه اي هر شخص مي تواند داراي سهمي در توليد و ارائه اطلاعات داشته باشد و خود نيز مي تواند از دستاوردهاي اطلاعاتي ديگران استفاده نمايد. شبکه فوق نظير شبکه هاي نظير به نظير بوده که يک کامپيوتر مي تواند در يک لحظه از منابع موجود بر روي ساير کامپيوترها استفاده نمايد و هم مي تواند منابع مورد نظر بر روي سيستم خود را جهت استفاده در اختيار ساير کامپيوترها قرار دهد . جامعه شبکه اي داراي ايستگاههائي ( انسان ) است که در آن هر يک سهمي در توليد و ارائه اطلاعات و استفاده از اطلاعات ديگران را بر عهده خواهند داشت .

روتينگ اطلاعات : وبلاگ ها داراي تاثيري مثبت در خصوص چرخش آزادنه اطلاعات در يک جامعه اطلاعاتي مي باشند . خواننده و نويسنده يک وبلاگ اغلب به يک جامعه و يا سازمان يکسان تعلق نداشته و براي ارتباط بين آنان مرز خاصي وجود نخواهد داشت . بدين ترتيب ما شاهد تقابل افکار ، انديشه ها در يک مقياس گسترده و جهاني بوده که زمنيه يک جامعه اطلاعاتي را ايجاد مي نمايد . ايجاد چنين روابطي در دنياي خارج از وبلاگ امري مشکل و گاها" غير ممکن است .

فن آوري و وبلاگ

فن آوري ها و مهارت هاي لازم در خصوص وبلاگ ها به سرعت در حال تغيير و تحول مي باشد.علت اين همه سرعت را مي توان در عوامل زير جستجو نمود :

عدم وجود انحصار :عمليات يک وبلاگ به يک نرم افزار خاص و انحصاري و يا امکاناتي که صرفا" در اختيار يک سازمان خاص است ، وابسته نمي باشد. وبلاگ نويسان در حوزه عملکرد وبلاگ خود داراي آزادي عمل مناسبي مي باشند و در هر زمان مي توانند شکل ظاهري ، لي اوت و يا محتويات آن را تغيير داده و يا ويژگي هاي جديدي را بدون کسب اجازه يک مقام خاص به آن اضافه نمايند. .وبلاگ ها بستر لازم براي خلاقيت انسان را در تمامي زمنيه ها ارائه نموده و هر يک از ساکنين اين کره خاکي قادر به شکوفائي خلاقيت خود و آفرينش محصولات متفاوت اطلاعاتي ، خواهند بود.

تعداد و تنوع گسترده کاربران : تمامي افرادي که در يک جامعه مدرن اطلاعاتي زندگي مي کنند ، تمايل به انتشار تجارب خود ، استفاده از تجارب ديگران ، دريافت بازخورد سريع نسبت به موارد منتشر شده ، ارزيابي نتايج و بهبود دانش و تجارب خود را دارند( فردايمان بهتر از امروز و امروزمان بهتر از ديروز ) . وبلاگ ها يک شبکه ارتباطي قدرتمند را ايجاد نموده و پس از طرح يک ايده و يا موضوع جديد در وبلاگ ، شاهد حرکت سريع آن در شبکه ارتباطي خواهيم بود. بدين تريتب درصورت ارائه يک مطلب ارزشمند و صحيح ، امکان استفاده از آن در سريعترين زمان ممکن براي ديگران فراهم شده و در صورتي که مطلب منتشر شده نادرست باشد ، نويسنده آن با دريافت سريع بازخوردهاي مورد نظر و بررسي آنان ، مي تواند اشتباه خود را در اسرع وقت تصحيح نمايد.

ارتباط شغلي وبلاگ نويسان : تعداد زيادي از وبلاگ نويسان خود پياده کنندگان نرم افزار مي باشند . در چينين مواردي آنان به عنوان وبلاگ نويس قادر به تشريح ويژگي هاي جديد يک محصول با کيفيتي مطلوبتر و با استفاده از فن آورهاي متعدد خواهند بود .

چه تعداد بلاگ وجود دارد ؟

Blogcount.com ، از جمله مراکزي است که اطلاعات مناسب و دقيقي در رابطه با وبلاگ ها در سراسر جهان را جمع آوري و گزارشات متعددي را در اين خصوص ارائه مي نمايد. در ژوئن سال ۲۰۰۳ ، تعداد وبلاگ ها بين ۴ / ۲ تا ۹ / ۲ ميليون ، برآورد شده است . در صورتي که ظرفيت هر وبلاگ را معادل پنجاه کيلو بايت در نظر بگيريم ، blogosphere ظرفيتي معادل ۸۱ گيگابايت را خواهد داشت .

وبلاگ ها متعلق به چه افرادي هستند ؟

بر اساس بررسي انجام شده توسط موسسه تحقيقاتي Jupiter ، تقريبا" دو درصد کاربران اينترنت داراي بلاگ مي باشند. اکثريب قريب به اتفاق افرادي که داراي وبلاگ مي باشند به صورت Dial-up به اينترنت دستيابي نموده و بيش از نيمي از آنان داراي درآمدي پائين تر از شصت هزار دلار در سال! مي باشند.هفتاد درصد بلاگ ها متعلق به افرادي است که بيش از پنج سال است که از اينترنت استفاده مي نمايند . ( منبع Blogging by the number ) . بيش از پنجاه درصد وبلاگ هائي که توسط موسسه بين المللي تکنولوژي و علوم انساني ، پيمايش شده است نشاندهنده اين واقعيت است که آنان به زبان انگليسي نوشته شده و ده زبان برتري که وبلاگ ها با آنان نوشته شده اند به ترتيب : پرتقالي ، لهستاني ، فارسي ، فرانسوي ،اسپانيائي ، آلماني ، ايتاليائي ، هلندي و ايسلندي مي باشند .

چه کساني وبلاگ ها را مطالعه مي نمايند ؟

موسسه تحقيقاتي Jupiter در بررسي خود اعلام نموده است که صرفا" چهار درصد از کاربران اينترنت ، اقدام به مطالعه و خواندن وبلاگ ها مي نمايند . وبلاگ ها ، عموما" توسط مردان خوانده مي شوند ( شصت درصد مردان و چهل درصد زنان ) . کاربران خانگي اينترنت که مجموع درآمد آنان بيش از شصت هزار دلار در سال مي باشد ، شصت و يک درصد از خوانند گان وبلاگ ها را تشکيل مي دهند . بيش از پنجاه و چهار درصد از گزينه Dial-up و چهل و شش درصد از گزينه Broadband براي دستيابي به اينترنت استفاده مي نمايند . هفتاد و سه درصد از خوانند گان وبلاگ ها بيش از پنج سال است که از اينترنت استفاده مي نمايند( منبع : Blogging by the Numbers )

نکاتي جالب در رابطه با وبلاگ ها

بيش از ده هزار Domain ثبت شده در ريجستري whois داراي واژه "blog" مي باشد .

بلاگ ها بطور متوسط در هر سه روز يک مرتبه بهنگام مي گردند . ( بر اساس مطالعه غيررسمي ارائه شده توسط BlogCount )

بر اساس بررسي موسسه تحقيقاتي Nielsen/NetRatings ، در ماه مي سال ۲۰۰۳ ، LiveJournal ، شصت و پنجاهمين رتبه را در بين سايت هاي متداول بر روي اينترنت به خود اختصاص داده بود . ( هر ده روز يکصد د و هشتاد و چهار هزار بازديد کننده )

خلاصه

اشتراک دانش يکي از مهمترين دستاوردهاي فن آوري اطلاعات و ارتباطات مي باشد. بدين منظور مي توان از روش هاي متفاوتي نظير شرکت در همايش ها ، مباحث علمي ، کتاب ، روزنامه ها و ساير موارد ديگر ، استفاده نمود. هر يک از روش هاي فوق داراي مزايا و محدوديت هاي مختص به خود مي باشند . محدوديت زماني ، مکاني و ميزان تعامل اطلاعاتي با مخاطبان از جمله چالش هاي اساسي در ارتباط با هر يک از روش هاي فوق مي باشد . نشر اطلاعات و دانش شخصي با استفاده از پتانسيل هاي وب ( نظير انتشار مقالات ) و وبلاگ ها ، ضمن غلبه بر محدوديت هاي زماني و مکاني ، حق انتخاب مخاطب را ارج نهاده و بستري مناسب براي تعاملات اطلاعاتي دوسويه را فراهم نمايد. انتشار دانش و تجارب شخصي در قالب وبلاگ ها ، گزينه اي پيشرفته و مناسب در ارتباط با امر تحقيقات و اطلاع رساني صحيح و به موقع مي باشد. توسعه پايدار در هر کشوري مستلزم ارج نهادن به امر تحقيق و پژوهش و اطلاع رساني سريع و صحيح است . در صورتي که پديده وبلاگ نويسي را از اين زاويه مورد توجه قرار دهيم به جايگاه ارزشمند آنان در ايجاد شبکه هاي گسترده نشر دانش و ارتباطي بيشتر پي خواهيم برد( دريافت سريع بازخوردها در ارتباط با ايده هاي ارائه شده ، تسهيل در ارتباط بين محققين ، طبقه بندي محتوي در زمنيه هاي مختلف ) .

منبع:http://www.developercenter.ir

**Mohammad Aref** · 14 مهر، ۱۳۸۸

وب سرويس چيست؟

کساني که با صنعت IT آشنايي دارند تتما ً نام وب سرويس را شنيده اند. براي مثال، بيش از ۶۶ درصد کساني که در نظر سنجي مجله InfoWorld شرکت کرده بودند بر اين توافق داشتند که وب سرويس ها مدل تجاري بعدي اينترنت خواهند بود. به علاوه گروه گارتنر پيش بيني کرده است که وب سرويس ها کارآيي پروژه هاي IT را تا ۳۰ در صد بالا مي برد. اما وب سرويس چيست و چگونه شکل تجارت را در اينترنت تغيير خواهد داد؟

براي ساده کردن پردازش هاي تجاري، برنامه هاي غيرمتمرکز (Enterprise) بايد با يکديگر ارتباط داشته باشند و از داده هاي اشتراکي يکديگر استفاده کنند. قبلا ً اين کار بوسيله ابداع استانداردهاي خصوصي و فرمت داده ها به شکل مورد نياز هر برنامه انجام مي شد. اما دنياي وب و XML تکنولوژي آزاد براي انتقال ديتا انتقال اطلاعات بين سيستم ها را افزايش داد. وب سرويس ها نرم افزارهايي هستند که از XML براي انتقال اطلاعات بين نرم افزارهاي ديگر از طريق پروتکل هاي معمول اينترنتي استفاده مي کنند. به شکل ساده يک وب سرويس از طريق وب اعمالي را انجام مي دهد (توابع يا سابروتين ها) و نتايج را به برنامه ديگري مي فرستد. اين يعني برنامه اي که در يک کامپيوتر در تال اجراست اطلاعاتي را به کامپيوترديگري مي فرستد و از آن درخواست جواب مي کند. برنامه اي که در آن کامپيوتر دوم است کارهاي خواسته شده را انجام مي دهد و نتيجه را بر روي ساختارهاي اينترنتي به برنامه اول برمي گرداند.

وب سرويس ها مي توانند از پروتکل هاي زيادي در اينترنت استفاده کنند اما بيشتر از HTTP که مهم ترين آنهاست استفاده مي شود. وب سرويس هر نوع کاري مي تواند انجام دهد. براي مثال در يک برنامه مي تواند آخرين عنوان هاي اخبار را از وب سرويس Associated Press بگيرد يا يک برنامه مالي مي تواند آخرين اخبار و اطلاعات بورس را از طريق وب سرويس بگيرد. کاري که وب سرويس انجام مي دهد مي تواند به سادگي ضرب دو عدد يا به پيچيدگي انجام کليه امور مشترکين يک شرکت باشد.

وب سرويس داراي خواصي است که آن را از ديگر تکنولوژي ها و مدل هاي کامپيوتري جدا مي کند. Paul Flessner، نايب رييس مايکروسافت در dot NET Enterprise Server چندين مشخصه براي وب سرويس در يکي از نوشته هايش ذکر کرده است. اول اينکه وب سرويس ها قابل برنامه ريزي هستند. يک وب سرويس کاري که مي کند را در خود مخفي نگه مي دارد. وقتي برنامه اي به آن اطلاعات داد وب سرويس آن را پردازش مي کند و در جواب آن اطلاعاتي را به برنامه اصلي بر مي گرداند. دوم، وب سرويس ها بر پايه XML بنا نهاده شده اند. XML و XML هاي مبتني بر SOAP يا Simple Object Access Protocol تکنولوژي هايي هستند که به وب سرويس ها اين امکان را مي دهد که با ديگر برنامه ها ارتباط داشته باشد تتي اگر آن برنامه ها در زبانهاي مختلف نوشته شده و بر روي سيستم عامل هاي مختلفي در تال اجرا باشند.

همچين وب سرويس ها خود-توصيف هستند. به اين معني که کاري را که انجام مي دهند و نتوه استفاده از خودشان را توضيت مي دهند. اين توضيتات به طور کلي در WSDL يا Web Services Description Language نوشته مي شود. WSDL يک استاندارد بر مبناي XML است. به علاوه وب سرويس ها قابل شناسايي هستند به اين معني که برنامه نويس مي تواند به دنبال وب سرويس مورد علاقه در دايرکتوري هايي مثل UDDI يا Universal Description , Discovery and Integration جستجو کند. UDDI يکي ديگر از استاندارد هاي وب سرويس است.

نکات تکنولوژي وب سرويس

همانطور که در ابتدا توضيت داده شد يکي از دلايل اينکه وب سرويس از ديگر تکنولوژي هاي موجود مجزا شده است استفاده از XML و بعضي استاندارد هاي تکنيکي ديگر مانند SOAP، WSDL و UDDI است. اين تکنولوژي ها زمينه ارتباط بين برنامه ها را ايجاد مي کنند به شکلي که مستقل از زبان برنامه نويسي، سيستم عامل و سخت افزار است. SOAP يک مکانيزم ارتباطي را بين نرم افزار و وب سرويس ايجاد مي کند. WSDL يک روش يکتا براي توصيف وب سرويس ايجاد مي کند و UDDI يک دايرکتوري قابل جستجو براي وب سرويس مي سازد. وقتي اينها با هم در يک جا جمع مي شوند اين تکنولوژي ها به برنامه نويس اجازه مي دهد که برنامه هاي خود را به عنوان سرويس آماده کرده و بر روي اينترنت قرار دهد.

XML يا eXtensible Markup Language

XML يک تکنولوژي است که به شکل گسترده از آن پشتيباني مي شود، همچنين اين تکنولوژي Open است به اين معني که متعلق به شرکت خاصي نيست. اولين بار در کنسرسيوم WWW يا W3C در سال ۱۹۹۶ براي ساده کردن انتقال ديتا ايجاد شده است. با گسترده شدن استفاده از وب در دهه ۹۰ کم کم متدوديت هاي HTML مشخص شد. ضعف HTML در توسعه پذيري (قابليت اضافه و کم کردن خواص) و ضعف آن در توصيف ديتاهايي که درون خود نگهداري مي کند برنامه نويسان را از آن نااميد کرد. همچنين مبهم بودن تعاريف آن باعث شد از توسعه يافتن باز بماند. در پاسخ به اين اشکالات W3C يک سري امکانات را در جهت توسعه HTML به آن افزود که امکان تغيير ساختار متنهاي HTML مهم ترين آن است. اين امکان را CSS يا Cascade Style Sheet مي نامند.

اين توسعه تنها يک راه موقتي بود. بايد يک روش استاندارد شده، توسعه پذير و داراي ساختار قوي ايجاد مي شد. در نتيجه W3C استاندارد XML را ساخت. XML داراي قدرت و توسعه پذيري SGML يا Standard Generalized Markup Language و سادگي که در ارتباط در وب به آن نياز دارد است.

استقلال اطلاعات يا جدا بودن متتوا از ظاهر يک مشخصه براي XML به تساب مي آيد. متنهاي XML فقط يک ديتا را توصيف مي کنند و برنامه اي که XML براي آن قابل درک است بدون توجه به زبان و سيستم عامل قادر است به اطلاعات درون فايل XML هر گونه شکلي که مايل است بدهد. متنهاي XML تاوي ديتا هستند بدون شکل خاص، بنابراين برنامه اي که از آن مي خواهد استفاده کند بايد بداند که چگونه مي خواهد آن اطلاعات را نمايش دهد. بنابراين نتوه نمايش يک فايل XML در يک PC با PDA و تلفن همراه مي تواند متفاوت باشد.

وقتي يک برنامه با متن XML مواجه مي شود بايد مطمئن باشد که آن متن تاوي ديتاي مورد نظر خود است. اين اطمينان توسط برنامه هايي با نام XML Parser تاصل مي شود. تجزيه کننده ها دستورات متن XML را بررسي مي کنند. همچنين آنها به برنامه کمک مي کنند تا متن هاي XML را تفسير کند. به صورت اختياري هر متن XML مي تواند به متن ديگري اشاره کند که تاوي ساختار فايل XML اصلي باشد. به آن متن XML دوم DTD يا Document Type Definition گفته مي شود.

وقتي فايل XML به DTD اشاره مي کند برنامه تجزيه کننده فايل اصلي را با DTD بررسي مي کند که آيا به همان ساختاري که در DTD توصيف شده شکل گرفته است يا خير. اگر يک تجزيه کننده XML بتواند يک متن را به درستي پردازش کند متن XML نيز به شکل صتيتي فرمت شده است.

وقتي که اکثر نرم افزارها امکانات وبي خود را افزايش دادند اين طور به نظر مي رسد که XML به عنوان يک تکنولوژي جهاني براي فرستادن اطلاعات بين برنامه ها انتخاب شود. تمامي برنامه هايي که از XML استفاده مي کنند قادر خواهند بود که XML ِ همديگر را بفهمند. اين سطت بالاي تطابق بين برنامه ها باعث مي شود که XML يک تکنولوژي مناسب براي وب سرويس باشد. چون بدون اينکه اتتياج به سيستم عامل و سخت افزار يکسان باشد مي تواند اطلاعات را جابجا کند.

SOAP يا Simple Object Access Protocol

SOAP يکي از عمومي ترين استاندارد هايي است که در وب سرويس ها استفاده مي شود. طبق شواهد اولين بار توسط DeveloperMentor، شرکت UserLand و مايکروسافت در سال ۱۹۹۸ ساخته شده و نسخه اول آن در سال ۱۹۹۹ ارايه شده است. آخرين نسخه SOAP، نسخه 1.2 بود که در دسامبر سال ۲۰۰۱ در W3C ارايه شد. نسخه 1.2 نشان دهنده کار زياد بر روي آن و نمايانگر اشتياق زياد صنعت IT براي استفاده از SOAP و وب سرويس است.

هدف اصلي SOAP ايجاد روشي جهت فرستادن ديتا بين سيستم هايي است که بر روي شبکه پخش شده اند. وقتي يک برنامه شروع به ارتباط با وب سرويس مي کند، پيغام هاي SOAP وسيله اي براي ارتباط و انتقال ديتا بين آن دو هستند. يک پيغام SOAP به وب سرويس فرستاده مي شود و يک تابع يا سابروتين را در آن به اجرا در مي آورد به اين معني که اين پيغام از وب سرويس تقاضاي انجام کاري را دارد. وب سرويس نيز از متتواي پيغام SOAP استفاده کرده و عمليات خود را آغاز مي کند. در انتها نيز نتايج را با يک پيغام SOAP ديگر به برنامه اصلي مي فرستد.

به عنوان يک پروتکل مبتني بر XML، پروتکل SOAP تشکيل شده از يک سري الگوهاي XMLي است. اين الگوها شکل پيغام هاي XML را که بر روي شبکه منتقل مي شود را مشخص مي کند. مانند نوع ديتاها و اطلاعاتي که براي طرف مقابل تفسير کردن متن را آسان کند. در اصل SOAP براي انتقال ديتا بر روي اينترنت و از طريق پروتکل HTTP طراتي شده است ولي از آن در ديگر مدلها مانند LAN نيز مي توان استفاده کرد. وقتي که وب سرويس ها از HTTP استفاده مي کنند به راتتي مي توانند از Firewall عبور کنند.

يک پيغام SOAP از سه بخش مهم تشکيل شده است: پوشش يا Envelope ،Header، بدنه يا Body. قسمت پوشش براي بسته بندي کردن کل پيغام به کار مي رود. اين بخش متتواي پيغام را توصيف و گيرنده آن را مشخص مي کند. بخش بعدي پيغام هاي SOAP، Header آن است که يک بخش اختياري مي باشد و مطالبي مانند امنيت و مسيريابي را توضيت مي دهد. بدنه پيغام SOAP بخشي است که ديتاهاي مورد نظر در آن جاي مي گيرند. ديتاها بر مبناي XML هستند و از يک مدل خاص که الگوها (Schemas) آن را توضيت مي دهند تبعيت مي کنند. اين الگو ها به گيرنده کمک مي کنند تا متن را به درستي تفسير کند. پيغام هاي SOAP توسط سرورهاي SOAP گرفته و تفسير مي شود تا در نتيجه آن، وب سرويس ها فعال شوند و کار خود را انجام دهند.

براي اينکه از SOAP در وب سرويس استفاده نکنيم از تعداد زيادي پروتکل بايد استفاده شود. براي مثال XML-RPC تکنولوژي قديمي تري بود که همين امکانات را ايجاد مي کرد. به هر تال، خيلي از سازندگان بزرگ نرم افزار SOAP را بر تکنولوژي هاي ديگر ترجيت دادند. دلايل زيادي براي انتخاب SOAP وجود دارد که خيلي از آنها درباره پروتکل آن است که فراتر از اين متن مي باشد. سه برتري مهم SOAP نسبت به تکنولوژي هاي ديگر عبارتند از قابليت توسعه، سادگي و قابليت عملکرد داخلي.

پيغام هاي SOAP معمولا ً کدهاي زيادي ندارند و براي فرستادن و گرفتن آن به نرم افزارهاي پيچيده نياز نيست. SOAP اين امکان را به برنامه نويس مي دهد تا بنا به نياز خود آن را تغيير دهد. در آخر بدليل اينکه SOAP از XML استفاده مي کند مي تواند بوسيله HTTP اطلاعات را انتقال بدهد بدون اينکه زبان برنامه نويسي، سيستم عامل و سخت افزار براي آن مهم باشد.

WSDL يا Web Services Description Language

استاندارد ديگري که نقش اساسي در وب سرويس بازي مي کند WSDL است. همانطور که قبلا ً اشاره کرديم يکي از خواص وب سرويس ها توصيف خود آنهاست به اين معني که وب سرويس داراي اطلاعاتي است که نتوه استفاده از آن را توضيت مي دهد. اين توضيتات در WSDL نوشته مي شود، متني به XML که به برنامه ها مي گويد اين وب سرويس چه اطلاعاتي لازم دارد و چه اطلاعاتي را بر مي گرداند.

وقتي که سازندگان نرم افزار براي اولين بار SOAP و ديگر تکنولوژي هاي وب سرويس را ساختند دريافتند که برنامه ها قبل از اينکه شروع به استفاده از يک وب سرويس بکنند بايد اطلاعاتي درباره آن را داشته باشند. اما هر کدام از آن سازندگان براي خودشان روشي براي ايجاد اين توضيتات ابداع کردند و باعث شد که وب سرويس ها با هم هماهنگ نباشد. وقتي IBM و مايکروسافت تصميم گرفتند تا استاندارد هاي خود را يکسان کنند WSDL بوجود آمد. در ماه مارس سال ۲۰۰۱ مايکروسافت، IBM و Ariba نسخه 1.1 را به W3C ارائه کردند. گروهي از W3C بر روي اين استاندارد کار کردند و آن را پذيرفتند. هم اکنون اين تکنولوژي در دست ساخت است و هنوز کامل نشده. ولي هم اکنون اکثر سازندگان وب سرويس از آن استفاده مي کنند.

هر وب سرويسي که بر روي اينترنت قرار مي گيرد داراي يک فايل WSDL است که مشخصات، مکان و نتوه استفاده از وب سرويس را توضيت مي دهد. يک فايل WSDL نوع پيغام هايي که وب سرويس مي فرستد و مي گيرد را توضيت مي دهد مانند پارامترهايي که برنامه صدا زننده براي کار با وب سرويس بايد به آن بفرستد. در تئوري يک برنامه در وب براي يافتن وب سرويس مورد نظر خود از روي توضيتات WSDL ها جستجو مي کند. در WSDL اطلاعات مربوط به چگونگي ارتباط با وب سرويس بر روي HTTP يا هر پروتکل ديگر نيز وجود دارد.

اين مهم است که بدانيم WSDL براي برنامه ها طراتي شده است نه براي خواندن آن توسط انسان. شکل فايلهاي WSDL پيچيده به نظر مي آيد ولي کامپيوترها مي توانند آن را بخوانند و تجزيه و تتليل بکند. خيلي از نرم افزارهايي که وب سرويس مي سازند فايل WSDL مورد نياز وب سرويس را نيز توليد مي کنند بنابراين وقتي برنامه نويس وب سرويس خود را ساخت به شکل خودکار WSDL مورد نياز با آن نيز ساخته مي شود و اتتياجي به آموزش دستورات WSDL براي ساختن و استفاده از وب سرويس نيست.

UDDI يا Universal Description , Discovery and Integration

سومين استاندارد اصلي وب سرويس ها، يعني UDDI، به شرکتها و برنامه نويسان اجازه مي دهد تا وب سرويس هاي خود را بر روي اينترنت معرفي کنند. اين استاندارد در اصل بوسيله مايکروسافت، IBM و Ariba و پنجاه شرکت بزرگ ديگر ساخته شده است. با استفاده از UDDI شرکتها مي توانند اطلاعات خود را در اختيار شرکت هاي ديگر قرار بدهند و مدل B2B ايجاد کنند. همان طور که از نام آن مشخص است شرکت ها مي توانند وب سرويس خود را معرفي کنند، با وب سرويس ديگران آشنا شوند و از آن در سيستم هاي خود استفاده کنند. اين استاندارد جديدي است و در سال ۲۰۰۰ ساخته شده است و کنسرسيومي از شرکتهاي صنعتي در تال کار بر روي آن هستند. نسخه دوم UDDI در ماه ژوئن سال ۲۰۰۱ ارائه شد و نسخه سوم آن در دست ساخت است.

UDDI يک متن مبتني بر XML را تعريف مي کند که در آن شرکت ها توضيتاتي درباره چگونگي کار وب سرويس شرکتشان و امکانات خود مي دهند. براي تعريف اين اطلاعات از شکل خاصي که در UDDI توضيت داده شده استفاده مي شود. شرکت ها مي توانند اين اطلاعات را در UDDI شرکت خود نگهداري کنند و تنها به شرکت هاي مورد نظرشان اجازه دستيابي به آنها را بدهند يا آنها را در مکان عمومي و در اينترنت قرار دهند.

بزرگترين و مهمترين پايگاه UDDI پايگاه UDDI Business Registry يا UBR نام دارد و توسط کميته UDDI طراتي و اجرا شده است. اطلاعات اين پايگاه در چهار نقطه نگهداري مي شود: مايکروسافت، IBM، SAP و HP. اطلاعاتي که در يکي از چهار پايگاه تغيير کند در سه تاي ديگر نيز اعمال مي شود.

اطلاعات درون اين پايگاه ها شبيه دفترچه تلفن است. White Pages که در آنها اطلاعات تماس شرکت ها و توضيتات متني آنهاست، Yellow Pages تاوي اطلاعات طبقه بندي شده شرکتها و اطلاعات درباره توانايي هاي الکترونيکي آنها مي باشد، Green Pages، تاوي اطلاعات تکنيکي درباره سرويس هاي آنها و نتوه پردازش اطلاعات شرکت آنها مي باشد.

اطلاعات تجاري و سرويس هاي شرکت ها کاملا ً طبقه بندي شده است و اجازه مي دهد که به راتتي در آنها جستجو کرد. سپس متخصصان IT مي توانند از اين اطلاعات استفاده کرده و شرکت ها را براي خدمات بهتر به هم متصل کنند. با اين شرت UDDI امکان پياده سازي مدل B2B را ايجاد مي کند و شرکتها مي توانند از سرويس هاي يکديگر استفاده کنند.

شرکت هايي که به UDDI علاقه نشان داده اند قدرتمند هستند و خيلي از آنها از وب سرويس و استانداردهاي آن در متصولات خود استفاده مي کنند. NTT Communications of Tokyo يکي از شرکت هايي است که در تال اضافه کردن توضيتاتي به ساختار UDDI است. در هر تال تاضر شرکت ها هنوز کمي درباره وارد کردن خود در پايگاه هاي عمومي متتاط هستند. اين چيز عجيبي نيست. شرکتها ابتدا اين امکانات را فقط براي شرکاي خود ايجاد مي کنند. شرکتهاي بزرگ نيز براي مديريت بر سرويس هاي خود و اشتراک آنها بين قسمت هاي مختلف از اين استاندارد استفاده مي کنند. وقتي اين استاندارد به تد بلوغ خود برسد و کاربران با آن اتساس راتتي بکنند استفاده از آن نيز در مکان هاي عمومي فراگير خواهد بود.

اين تغيير رويه براي شرکت هاي بزرگي که B2B را به روش هاي قديمي اجرا کرده بودند مشکل است. بعضي نيز اشکال امنيتي بر اين روش مي گيرند و مايل نيستند اطلاعاتشان را بدهند. اما با گذشت زمان و کامل شدن اين تکنولوژي و درک لزوم استفاده از آن شرکت ها چاره اي جز استفاده از آن ندارند.

منبع:

برای مشاهده این محتوا لطفاً ثبت نام کنید یا وارد شوید.

**Mohammad Aref** · 27 مهر، ۱۳۸۸

سايبراسپيس (Cyberspace) چيست؟

فضاي سايبر (Cyberspace) عبارتي است که در دنياي اينترنت، رسانه و ارتباطات بسيار شنيده مي‌شود.

به نظر مي رسد بکارگيري اين اصطلاح در اين زمينه و براي ارجاع به امور فني به آن رنگ و بويي صرفا فني و مکانيکي داده باشد. ملاحظه دقيق‌تر اين اصطلاح نشان مي‌دهد که اين واقعيت، وجوه و جنبه هاي متنوعي از جمله خصلت هاي روانشناختي قابل توجه نيز دارد. در منابع موجود آمده است که:

واژه سايبر از لغت يوناني Kybernetes به معني سکاندار يا راهنما مشتق شده است. نخستين بار اين اصطلاح "سايبرنتيک" توسط رياضيداني به نام نوربرت وينر Norbert Wiener در کتابي با عنوان "سايبرنتيک و کنترل در ارتباط بين حيوان و ماشين" در سال 1948 بکار برده شده است. سايبرنتيک علم مطالعه و کنترل مکانيزم ها در سيستم‌هاي انساني، ماشيني (و کامپيوتر ها) است.

سايبر پيشوندي است براي توصيف يک شخص، يک شي، يک ايده و يا يک فضا که مربوط به دنياي کامپيوتر و اطلاعات است. در طي توسعه اينترنت واژه هاي ترکيبي بسياري از اين کلمه سايبر بوجود آمده است که به تعدادي از آنها اشاره مي کنيم:

فضاي سايبر(Cyberspace)، شهروند سايبر (Cybercitizen) ، پول سايبر (Cybercash)، فرهنگ سايبر (Cyberculture)، راهنمايي فضاي سايبر (CyberCoach) ، تجارت سايبر (Cyberbussiness) ، کانال سايبر (Cyberchannel) و ....

واژه "فضاي سايبر" را نخستين بار ويليام گيبسون William Gibson نويسنده داستان علمي تخيلي در کتاب نورومنسر Neuromancer در سال 1984 به کار برده است.

فضاي سايبر در معنا به مجموعه هايي از ارتباطات دروني انسانها از طريق کامپيوتر و مسائل مخابراتي بدون در نظر گرفتن جغرافياي فيزيکي گفته مي شود.

يک سيستم آنلاين نمونه اي از فضاي سايبر است که کاربران آن مي‌توانند از طريق ايميل با يکديگر ارتباط بر قرارکنند. بر خلاف فضاي واقعي، در فضاي سايبر نياز به جابجايي‌هاي فيزيکي نيست و کليه اعمال فقط از طريق فشردن کليدها ياحرکات ماوس صورت مي‌گيرد.

اين عدم جابجايي فيزيکي، محققان را واداشت که به مطالعه برخي شباهت‌هاي فضاي سايبر با حالت هاي نا هشياري، بخصوص حالت‌هاي ذهني‌اي که در رويا ها ظاهر مي‌شوند، بپردازند.

آنان با الهام از گفته هاي يکي از رهبران بزرگ "ذن" به نام چانگ تزو (Chuang Tzu) براي تحقيقات خود در زمينه کشف شباهت‌هايي بين فضاي سايبر و رويا بهره جسته اند. گفته مي شود که:

"چانگ تزو شبي در خواب مي بيند که يک پروانه شده است. وقتي بيدار مي شود با خود مي انديشد: آيا من مردي هستم که خواب مي بيند پروانه شده است، يا اينکه پروانه اي هستم که اکنون خواب مي بيند يک"مرد" شده است."

روند کاري يک کاربر کامپيوتر در فضاي سايبر دقيقا نوعي يکي شدن يا محو شدن در درون واقعيتي متفاوت يعني واقعيتي مجازي که وراي قوانين و واقعيت هاي واقعي است. مانند يک رهبر ذن در هنگام مديتيشن که با محيط اطراف خود به وحدت مي رسد، کاربر کامپيوتر هم در هنگام کار در فضاي مجازي با آن يکي مي شود.

شما تقريبا بي حرکت و آرام مي نشينيد، چشمانتان روي پرده اي درخشان خيره مي‌شود، اتاق کاملا تاريک است، تنها منبع نور در درون شما است و در حاليکه همه توجه و ذهنتان بر کلمات و تصاوير اين پرده درخشان متمرکز است ، انگشتانتان کليدهاي کي بورد را مي‌نوازد. در اين لحظه دوست داريد با ذهنيات و تصورات خود يگانه شويد . مرز بين دنياي درون و بيرون تقريبا ناپديد مي‌شود و ديگر گذر زمان معنايي ندارد.

البته اين سناريوي هر روز کاربران کامپيوتر نيست. زيرا اغلب اوقات ما صرفا به جهت انجام کاري مشخص و بدون آنکه به درون جهان مجازي فرو رويم به صفحه کليد ضربه مي زنيم اما اگر از استفاده هاي دم دستي کامپيوتر صرف نظر کنيم و از کاربران حرفه ايي و پروپاقرص کامپيوتر پرس و جو کنيم درخواهيم يافت که بسياري از آن ها به راحتي لحظاتي را به ياد مي‌آورند که گويي هيچ حائل و فاصله اي بين خود و کامپيوتر شان احساس نمي‌کردند.

در واقع مي توان گفت که فضاي سايبر گستره ايي از ذهن است که مي تواند تمامي اشکال زندگي منطقي را بسط و معنا دهد. شما مي توانيد حالت هاي متنوع و متفاوت ذهني را از قبيل تخيلات(خيالپردازي ها) خيالپروري ها، توهمات، حالات هيپنوتيستيک و سطوح گوناگوني از هوشياري را در فضاي مجازي تجربه کنيد. تحت اين چنين شرايط است که فضاي سايبر همانند دنياي "رويا" مي شود. دنيايي که وقتي ما به خواب فرو مي رويم ، پديدار مي شود.

فضاي سايبر را نمي توان تنها يک"بزرگ شاهراه اطلاعاتي" ساده دانست. زيرا تجربه ذهني ما در فضاي مجازي با تجربه ذهني ما زماني که بي هيچ هدف و ارزشي خيالبافي مي کنيم، کاملا متفاوت است. در واقع همانگونه که علم روانشناسي خواب شبانه را براي حفظ سلامتي، توسعه عاطفي و رشد شخصيت يک فرد ضروري مي داند، اين فضاي مجازي هم بيش از هر چيز ديگري در خدمت روان انسان است. زيرا مرزهاي بين وا قعيت هاي آگاهانه و نا آگاهانه را به هم نزديک ساخته و مي تواند درباره معناي "واقعيت" چيز هايي به ما بگويد.

محيط "په‌ليس" (Palace) يک محيط چت گرافيکي است که ما براي اين تحقيق آن را انتخاب کرده ايم. کاربران در اين محيط مي توانند براي برقراري ارتباط با ديگران از بين صورتک هاي گرافيکي موجود در آن محيط، يک يا چند صورتک را براي باز نمايي شخص خود انتخاب کنند. اين صورتک ها هر يک موقعيت يا حالت رواني خاصي را بيان مي کند. بعضي از اين حالت هاي "روياگونه" در محيط "په‌ليس" را مي توان در ديگر فضاهاي مجازي هم پيدا کرد. ولي تعدادي از اين حالت هاي تنها در محيط "پلس" وجود دارند و کاملا بي نظير و خاص هستند.

مهم تر از همه اين است که محيط "په‌ليس" مانند رويا بسيار مجذوب کننده است. چرا که اين محيط يک "تجربه بصري" جدي است. يک مثل قديمي مي‌گويد : "يک تصوير با ارزش تر از هزاران کلمه است ." علم روانشناسي هم تجربه بصري را تجربه اي بسيار غني و تصاوير و نمادها را زبان ناآگاهانه مي نامند.

براي درک و آشنايي بيشتر با اين"تجربه بصري" بايد از ديدگاه روانشناسي خواب، رويا و رويا بيني را مورد توجه قرار داد.

برخي از ويژگي هاي رويا و رويا بيني از ديدگاه روانشناسي را مي توان به شرح زير فهرست کرد:

- در رويا قوانين مرسوم زمان، مکان و مسافت اجرا نمي شود

- فردي که خواب مي بيند مي تواند مکررا از يک ماجرا به ماجرايي ديگري منتقل شود، بي آنکه روي زمين سفر کند. ممکن است فرد در خواب خود درگير ماجرايي در تهران باشد اما بلافاصله درگير ماجرايي در هاوايي گردد....

- در رويا حسي از مسافت يا مکان وجود ندارد، مسافت و مکان به مفهوم مادي تنها روي زمين خاکي معنا دارد .

- همچنين کشش جاذبه زمين و آگاهي روزانه اغلب در رويا ناپديد مي شوند.

- فرد مي تواند چون جسمي شناور در فضا، در حال پريدن يا پرواز کردن باشد. دقيقا بر خلاف آنچه که به عنوان قوانين نيوتن به اثبات رسيد است.

حالت هاي فوق در فضاي سايبر در حد وسيع تري رخ مي دهد. زيرا کاربران در آن فضا از قوانين و آگاهي هاي زميني فرا تر مي روند: آن ها تنها با يک کليک ساده بر روي نگاره‌ايي مي توانند از مکاني به مکان ديگر انتقال يابند، بدون هيچ حرکتي در پاها يا چرخشي درچرخ ها و يا هيچ عاملي که براي اثبات حرکت فرد وجود داشته باشد.

اين تنها يک تغيير بصري و رواني است که انتقال را نشان مي دهد. در حالي‌که شما با وجودي مادي، درون اتاقي با انتخاب شخصي و کاملا بيدار نشسته ايد. و آنچه که اتفاق مي افتد مانند رويايي است که به شما احساسي از لذت و آسودگي مي‌بخشد.

شايد زماني نه چندان دور ما هم با اين گفته چانگ تزو (Chuang Tzu) هم کلام شويم ؛ آيا اين ما هستيم که در فضاي سايبر به عنوان کاربر سير مي کنيم يا اينکه اين فضاي سايبر است ، که به عنوان بخشي از برنامه هاي خود ما را تعريف مي کند ، کسي چه مي داند؟

منبع : همشهري آنلاین

**Mohammad Aref** · 27 مهر، ۱۳۸۸

آناليز وب چيست؟

آناليز وب به معناي بررسي رفتار بازديدکنندگان از وب‌سايت‌ها است.

آناليز وب در زمينه تجاري به طور خاص به معناي استفاده از داده‌هاي جمع‌‌آوري‌شده از وب براي تعيين اين امر است که کدام جنبه‌هاي وب‌سايت در جهت اهداف يک کسب و کار معين عمل مي‌کنند.

داده‌هاي جمع‌آوري‌شده تقريبا هميشه شامل گزارش‌هاي "ترافيک وب" هستند. اين گزارش‌ها ممکن است حاوي ميزان پاسخ اي ‌- ميل، داده‌هاي کمپين‌هاي ميل مستقيم، اطلاعات فروش، داده‌هاي کارکرد کاربران مثلا نمودار "هيت کليک‌ها" و ساير اندازه‌گيرهاي مرسوم باشند.

دو رويکرد تکنولوژيک

دو رويکرد تکنولوژيک اصلي براي جمع‌آوري داده‌هاي آناليز وب وجود دارد:

اولين روش "آناليز لاگ‌فايل" (logfile analysis) است. در اين روش، لاگ‌فايل‌ها را -که وب سرور‌ها همه عمليات‌شان را در آنها ثبت مي‌کنند- مي‌خوانند.

روش دوم "تگ‌دادن به صفحات" (page tagging) است که از "جاوا اسکريپت" روي هر صفحه استفاده مي‌کنند تا هنگامي که يک مرورگر وب بر روي يک صفحه عمل مي‌کند، يک سرور ثالث را خبردار کند.

آناليز لاگ‌فايل

وب‌سرورها هميشه همه عمليات‌شان را در يک لاگ‌فايل ثبت مي‌کنند. به زودي مشخص شد که اين لاگ‌فايل‌ها که قابل خوانده‌شدن به‌وسيله يک برنامه هستند، مي‌توانند داده‌‌هايي درباره محبوبيت يک وب‌سايت فراهم کنند. به اين ترتيب نرم‌افزار‌هاي آناليز لاگ‌فايل ظهور کردند.

در اوائل دهه 1990 آمار وب‌‌سايت عمدتا متشکل از شمارش تعداد تقاضا‌هاي ارائه‌شده مراجعين به وب‌ سرور بود. اين رويکرد منطقي مي‌نمود چرا که هر وب‌سايت اغلب شامل يک فابل منفرد HTML بود.

اما با وارد شدن گرافيک به HTML [گرافيک وب] و وب‌سايت‌هايي که چندين فايل HTML را در بر مي‌گرفتند، اين شمارش ديگر چندان مفيد نبود.

اولين لاگ آنالايزر واقعي تجاري در سال 1994 بوسيله IPRO ساخته شد.

دو واحد اندازه گيري هم در ميانه دهه 1990 براي تعيين دقيق‌تر فعاليت انساني روي وب سرورها ارائه شدند. اين دو واحد "صفحه ديده‌شده "(page view) و "بازديدکننده صفحه (page visit or session) بودند.

"صفحه ديده‌شده" به معناي تقاضاي يک وب ‌سرور براي يک صفحه، در مقابل يک گرافيک، است، اما "بازديدکننده صفحه" به معناي يک رشته از تقاضاها از يک مرجع با هويت منحصربه‌فرد است که پس از مدت معيني از عدم فعاليت، معمولا 30 دقيقه، منقضي شده است.

"صفحات ديده‌شده" و "بازديدکنندگان صفحه" هنوز معيارهاي اندازه‌گيري هستند که به طور رايج به نمايش درمي‌آيند، اما اکنون آنهارا هم ابزارهايي غيردقيق محسوب مي‌کنند.

ظهور "اسپايدرها و روبات‌هاي" موتورهاي جستجو [چطور موتورهاي جستجو کار مي‌کنند؟] در اواخر دهه 1990 به همراه "وب پروکسي‌ها" و "آدرس‌هاي IP به طور فعال اختصاص‌يابنده" براي شرکت‌هاي بزرگ و ISPها، شناسايي بازديدکنندگان منحصر به فرد انساني از يک وب‌سايت را مشکل‌تر کرد.

استفاده گسترده از "کش‌هاي وب" نيز مانعي بر سر راه "تحليل لاگ‌فايل" ‌پديد آورد. اگر شخصي يک صفحه را دوباره ببيند، تقاضاي دوم از کش مرورگر (browser cache) پاسخ داده مي‌شود، و تقاضايي در وب‌ سرور دريافت نخواهد شد.

اين امر به معناي آن است که مسير کليک شخص در سايت از دست مي‌رود.

با پيکربندي وب ‌سرور مي‌توان بر "کش‌کردن" (caching) غلبه کرد، اما اين کار ممکن است کارکرد بازديدکننده از وب‌‌سايت را دچار اشکال کند.

تگ دادن به صفحه

نگراني‌ها در مورد دقت تحليل لاگ‌فايل با وجود کش‌شدن، و گرايش به انجام آناليز وب به عنوان يک سرويس سفارشي دومين روش جمع آوري داده‌ها را پديد آورد: تگ‌دادن به صفحه يا “Web bugs”

در ميانه دهه 1990 به طور شايع شمارنده‌هاي وب را در وب‌سايت‌ها مشاهده مي‌کرديم - تصاويري درون يک صفحه وب که تعداد دفعاتي را به نمايش مي‌گذاشتند که آن تصوير درخواست مي‌شد و به اين ترتيب تخميني از شمار بازديدها از آن صفحه را به دست مي‌داد.

در آخر دهه 1990 اين تصوير قابل مشاهده به يک تصوير کوچک غيرقابل مشاهده تحول يافت که با استفاده از جاوا اسکريپت، به همراه درخواست تصوير؛ اطلاعات معيني درباره صفحه و بازديدکننده را هم انتقال مي‌داد. بعد يک شرکت آناليزکننده وب مي‌توانست اين اطلاعات را از راه دور پردازش و آماري تفصيلي را توليد کند.

سرويس‌هاي آناليز وب همچنين فرآيند تخصيص‌دادن "کوکي" (‍Cookie) به کاربران را هم انجام مي‌دهند و به اين ترتيب مي‌‌تواند آنها را حين بازديد و بازديدهاي بعدي به طور انحصاري شناسايي کنند.

با رواج استفاده از سلوشن"آژاکس"، شيوه جايگزيني براي کاربرد يک تصوير غيرقابل مشاهده ايجاد شده است: استفاده از فراخوان سرور از سوي صفحه اجراشده.

در اين شيوه هنگامي که صفحه روي مرورگر وب اجرا مي‌شود، يک قطعه کد آژاکس، سرور را احضار مي‌کند و اطلاعات مربوط به مرجع را به آن منتقل مي‌کند؛ بعد اين اطلاعات را يک شرکت آناليز وب جمع‌آوري مي‌کند.

منبع: همشهري

**Mohammad Aref** · 29 مهر، ۱۳۸۸

پهناي باند چيست ؟

وقتي شما يک سايت را از مرورگر خود درخواست مي‌کنيد، در حقيقت در حال دانلود يک فايل هستيد که مي‌تواند يک فايل صفحه وب با فرمت HTML، يک فايل تصويري مثلا با فرمت GIF و يا يک فايل صوتي مثلا با فرمت MIDI و يا ترکيبي از آنها باشد. اين فايلها در کامپيوتر شما بارگذاري (Download) شده و از طريق مرورگر وب (Web Browser) به شما نشان داده مي‌شوند. هرگاه که شما فايلي را دانلود مي‌کنيد، داده‌ها در مسيري به سمت شما منتقل مي‌شوند که به اصطلاح به آن Data Transfer مي‌گويند.

براي مثال اگر شما صفحه‌اي را با حجم يک کيلوبايت (1kb) يا 1024 بايت دانلود مي‌کنيد، دقيقا به همان مقدار يعني يک کيلوبايت داده را از سرور آن سايت به کامپيوتر خود منتقل کرده‌ايد. اين مقدار براي حجمهاي ديگر به ترتيب زير است: KB Kilo Byte 1,024 MB Mega Byte 1,048,576 GB Giga Byte 1,073,741,824 پهناي باند يا Bandwidth پهناي ارتباطي است که داده ها از طريق آن و از فضاي وب شما انتقال مي‌يابند. يک بازديد از صفحه 100 کيلوبايتي به همان مقدار پهناي باند مصرف مي‌کند که 100 بازديد از يک صفحه يک کيلوبايتي. پس هنگام انتخاب يک ميزبان براي سايت خود همواره به اين نکته و پهناي باندي که لازم داريد، توجه داشته باشيد. چه مقدار نياز داريم؟ تصور کنيد که سه فرد داريم که آنها را به ترتيب شماره 1، 2 و 3 مي‌ناميم. هر سه نفر 1،000،000 ريال پول دارند و مي‌خواهند که آن را در يک فروشگاه خرج کنند. فرد شماره 1، تعداد زيادي وسيله با قيمت پايين براي هر يک از آنها خريداري مي‌کند. فرد شماره 2، تعداد کمتري وسيله نسبت به فرد شماره 1 اما با قيمتهاي متوسطي مي‌خرد. فرد شماره 3، چند وسيله بيشتر نمي‌تواند بخرد. چون براي هر يک قيمت زيادي پرداخت کرده است. اجازه دهيد موارد فوق را براي سايت و پهناي باند شبيه‌سازي کنيم. در نظر بگيريد که مقدار موجودي هر يک همان پهناي باند است و وسايل خريداري شده اجزاي سايت و يا به عبارت ديگر فايلهاي آن هستند: فرد شماره 1، سايتي با فايلهاي و تصاوير کم حجم طراحي کرده، در نتيجه تعداد بازديد بيشتري از سايتش مي‌تواند صورت بگيرد. فرد شماره 2، داراي سايتي با فايلها و تصاوير کم و بيش حجيمي است که به همان نسبت تعداد کمتري بازديد باعث مصرف پهناي باند آن سايت مي‌شود. فرد شماره 3، سايت مناسبي طراحي نکرده چون فايلها و صفحات سايتش بسيار حجيم بوده و با تعداد کمي بازديد از سايتش تمام پهناي باندش را مصرف مي‌شود.

معني اين مطالب چيست؟ مثالهاي بالا نشان مي‌دهد که براي يک پهناي باند ثابت مي‌تواند تعداد بازديدهاي متفاوتي وجود داشته باشد که با دانلود فايلهاي آن سايت در هر بار بازديد نسبت مستقيم دارد. بدين ترتيب که يک بار دانلود براي صفحه‌اي با حجم زياد، تعداد بازديد کمتري را براي يک پهناي باند ثابت به دنبال خواهد داشت. مقدار پهناي باندي که يک سايت مصرف مي‌کند به عوامل متعددي بستگي دارد. شما بايد انواع فايلهايي را که بازديدکنندگان دانلود مي‌کنند، در نظر بگيريد. پهناي باند نامحدود وقتيکه شما يک پيشنهاد براي انتخاب ميزبان (Host) داريد که گفته است پهناي باند نامحدودي در اختيارتان قرار مي‌دهد، احتمالا شما به طور دقيق به دنبال اجراي مفهوم پهناي باند نامحدود بر روي سايت خود هستيد. اما هيچ ميزباني نمي‌تواند يک پهناي باند نامحدود را در اختيارتان قرار دهد. اگر واقعا اين امکان‌پذير باشد که شما بتوانيد پهناي باند نامحدودي براي سايت خود و با اين مبالغ ناچيز تهيه کنيد، به چه علت سايتهاي ياهو و يا مايکروسافت خود را بر روي اين ميزبانها منتقل نمي‌کنند؟ شما متوجه خواهيد شد که هيچ چيز نامحدودي وجود ندارد. به عبارت ديگر اينگونه تعريفها نسبي هستند و براي دوره‌اي خاص مفهوم دارند. در برابر اين ادعا، يکي از حالات زير را پيش رو داريد:

1- سايت شما در يک بازه داراي پهناي باند نامحدود است: تعداد زيادي از هاستها مشمول اين حالت هستند. اگر سايت شما مثلا کمتر از 5 گيگابايت در ماه را مورد استفاده قرار مي‌دهد، اصطلاحا به شما گفته مي‌شود که شما پهناي باند نامحدود داريد. ممکن است که پس از مدتي ترافيک سايت شما بيشتر از بازه مشخص‌شده شود و اين شما را مجبور خواهد کرد که به هاست ديگري اسباب‌کشي کنيد. به‌عبارت ديگر، نامحدود در بازه مشخص.

2- پهناي باند مشروط: در اين حالت هاست شما به شرطي پهناي باند نامحدود در اختيارتان مي‌گذارد که شما قبول کنيد فايلهاي صوتي همچون mp3، فشرده مثل zip و tar، اجرايي مانند exe و تعدادي ديگر از فرمتهاي معمول بزرگتر از حد استاندارد يک فايل گرافيکي يا HTML را استفاده نکنيد. بعلاوه، آنها اغلب از شما مي‌خواهند که تمامي فايلهاي شما روي فضاي خودتان مصرف شوند و شما نمي‌توانيد اجازه دهيد که سايتهاي ديگر لينک مستقيمي به فايلهاي شما داشته باشند.

3- کذب محض: در برخي از موارد آنها چيزي را تبليغ کرده اند که هيچگاه توانايي انجام آنرا ندارند. آنها معمولا چيزي شبيه اين را مي‌گويند: «ما نتيجه را تضمين نمي‌کنيم». و در صورت محبوبيت سايتتان شما خواهيد ديد که پهناي باند مورد نظر برايتان غيرقابل دسترس است. تعداد زيادي از سايتها مفاد قرارداد خود را ناديده گرفته و به راحتي موانعي را در مقابل شما ايجاد مي‌کنند. تعداد اندکي از آنها اين عدم دسترسي را جبران کرده و يا وجه‌تان را به شما مسترد مي‌کنند. البته هاستهاي دسته سوم نمي‌توانند مدت زيادي در رقابت پايدار بمانند مگر اينکه سياست خود را قبل از ازدياد مشتريهايشان عوض کنند. چرا برخي از هاستها تبليغات دروغ انجام مي‌دهند؟ پاسخ اين سوال ساده است. آنها اينکار را مي‌کنند چون رقبايشان هم همين شيوه را در پيش گرفته‌اند. آنها گمان مي‌کنند که بسياري از کاربرانشان بسيار کمتر از آنچه که درخواست کرده‌اند، پهناي باند احتياج دارند و به همين دليل هيچگاه متوجه محدوديت پهناي باند خود نخواهند شد.

در حقيقت بسياري از کاربران هم درک درستي از پهناي باند ندارند. آنها تنها مي‌بينند که يک هاست انها را در پهناي باند محدود کرده و ديگري آنرا به مقدار نامحدود ارائه مي‌دهد و تنها به همين علت دومي را انتخاب مي‌کنند. از زاويه آمار، بيشتر سايتها کمتر از 500 مگابايت و يا به عبارتي 5/0 گيگابايت در ماه پهناي باند مصرف مي‌کنند. در صورتيکه شما mp3 و يا نرم‌افزار خاصي را براي دانلود در سايت خود قرار نداده باشيد، نبايد نگران پهناي باند خود باشيد. و به اين دقت کنيد که اگر هاستي در تبليغات خود مدعي پهناي باند نامحدود باشد، راه خاصي هم براي اثبات دروغ وي موجود نيست. تفاوت بين پهناي باند (Bandwidth) و انتقال داده (Data Transfer) جيست؟ اين دو مفهوم در بسياري از موارد مترادف هستند و هر دو تصور يکساني را در ما برانگيخته مي‌کنند. بطور خلاصه، هر دو با مقدار داده‌اي که شما به صورت فايل روي سايتتان آپلود کرده‌ايد بستگي دارند. کاربران سايت شما را مرور کرده و با اين کار فايلها يا ايميلها (در صورتي که شما از هاستتان براي خدمات ايميل استفاده مي‌کنيد)، را از هاست دانلود مي‌کنند.

و اما تفاوت... بگذاريد با يک مثال مساله را کمي روشن‌تر کنم. تصور کنيد که يک ارتباط اينترنتي مانند يک لوله آب و داده‌ها همان آب است. پهناي باند در اين مثال به ضخامت لوله اطلاق مي‌شود. هر گاه سخني از انتقال داده نامحدود (Unlimited data transfer) به ميان مي‌آيد، درست به مانند اين است که به شما بگويند شما مي‌توانيد از يِک لوله باريک هر چقدر که مي‌خواهيد آب بنوشيد ولي در عمل شما نمي‌توانيد آب زيادي از همچنين ضخامت کمي بنوشيد.

در صنعت هاستينگ، پهناي باند بسيار پربهاست و اطلاق عبارت نامحدود درباره آن ممکن نيست. دزدي از پهناي باند در بسياري از سايتها فايلهاي گرافيکي و يا صوتي قرار دارد. فرض کنيد که وب‌مسترسايت ديگر از تصوير و يا صوت موجود در سايتتان خوشش آمده باشد. ممکن است که او با بدست آوردن آدرس آن فايل (مثلا با گرفتن properties از آن) همان فايل را در ميان صفحات خود جاي دهد. با اين کار هر بار که سايت او مرور مي‌شود، فايلهاي مورد نظر از هاست شما به مرورگر فرد بازديدکننده هدايت مي گردد. با اينکار بدون آنکه کسي از سايت شما بازديد کرده باشد، شما مقداري از پهناي باند خود را از دست داده ايد. به اين کار (که در بسياري از موارد ناآگاهانه صورت مي‌گيرد)، دزدي پهناي باند يا Bandwidth theft مي‌گويند.

براي جلوگيري از اين مساله بهترين راه اين است که از طريق ايميل با وب‌مستر آن سايت تماس گرفته و از وي خواهش کنيد که فايل مورد نظر را بر روي هاست خود منتقل کرده و آدرس آنرا به هاست خود تغيير دهد.

منبع :

برای مشاهده این محتوا لطفاً ثبت نام کنید یا وارد شوید.

**Mohammad Aref** · 29 مهر، ۱۳۸۸

Cloud Computing چيست؟

عبارت Cloud Computing به معني توسعه و به‌کارگيري فناوري‌ کامپيوتر (Computing) بر مبناي اينترنت (Cloud) است. اين عبارت شيوه‌اي از محاسبات کامپيوتري در فضايي است که قابليت‌هاي مرتبط با فناوري اطلاعات به عنوان سرويس يا خدمات براي کاربر عرضه مي‌شود و به او امکان مي‌دهد به سرويس‌هاي مبتني بر فناوري در اينترنت (Cloud) دسترسي داشته باشد؛ بدون آنکه اطلاعات تخصصي در مورد اين فناوري‌ها داشته باشد و يا بخواهد کنترل زيرساخت‌هاي فناوري که از آن‌ها پشتيباني مي‌کند را در دست بگيرد. اين عبارت در اصل يک مفهوم کلي است که براي يکپارچه کردن فناوري‌هاي نويني مثل نرم‌افزار به عنوان سرويس، وب 2 و ديگر ترفند‌هاي جديدي که به تازگي عرضه شده‌اند، به کار مي‌رود تا با موضوعات معمول و روزمره بتوان به کليه نيازهاي کاربران در فضاي اينترنت پاسخ گفت. براي مثال، سرويس Google Apps ابزارهاي عمومي تجاري را به صورت آنلاين عرضه مي‌کند تا کاربران بتوانند در حالتي که اطلاعات و نرم‌افزارهاي آن‌ها روي سرور موجود است، از طريق يک مرورگر اينترنتي به آن‌ها دسترسي داشته باشند.

عبارت Cloud Computing معمولا با واژه‌هايي مثل Grid Computing که حالتي است از عمليات کامپيوتري توزيع شده که در آن مجموعه‌اي از کامپيوترهاي مرتبط به يکديگر در يک شبکه کار يک ابرکامپيوتر مجازي را براي انجام کارهاي عظيم بر عهده مي‌گيرند، Utility Computing که مجموعه‌اي است از منابع کامپيوتري، نظير خدمات محاسبات و ذخيره‌سازي اطلاعات به عنوان يک سرويس قابل اندازه‌گيري، همانند آنچه در خدمات عمومي مثل آب و برق دريافت مي‌شود و بالاخره Autonomic Computing يا سيستم‌هاي کامپيوتري خودگردان،. اشتباه گرفته مي‌شود. در واقع بايد توجه داشت که بسياري از توسعه و به‌کارگيري فناوري‌‌هاي اينترنتي کنوني با شبکه‌ها (Grid) راه‌اندازي مي‌شوند، مشخصه‌هاي خودگرداني را دارند و مانند ابزارهاي سودمند و کاربردي عمومي در اختيار کاربران قرار مي‌گيرند، اما بايد توجه داشت که Cloud Computing يک گام جلوتر از ابزارهاي کاربردي شبکه‌اي است. در حال حاضر برخي از معماري‌هاي موفق اينترنتي زيرساخت‌هاي مرکزي و سيستم‌هاي شبکه‌اي ندارند و يا از سيستم‌هاي شبکه‌اي Peer to Peer نظير BitTorrentand Skype و Volunteer Computing استفاده نمي‌کنند.

بحش اعظم زيرساخت‌هاي کنوني توسعه و به‌کارگيري فناوري‌هاي کامپيوتري مبتني بر اينترنت که در حال حاضر موجود هستند، شامل سرويس‌هاي قابل اطميناني مي‌شوند که از طريق نسل آتي مراکز داده (Data center) بر مبناي فناوري‌هاي مجازي‌سازي محاسبات و ذخيره‌سازي اطلاعات ساخته شده است، در اختيار کاربران قرار مي‌گيرند. اين سرويس‌ها با استفاده از اينترنت به عنوان تنها راه موجود، در سراسر دنيا قابل دسترس هستند و به کليه نيازهاي کامپيوتري کاربران پاسخ مي‌دهند. سرويس‌هاي تجاري و بازرگاني در چنين نظامي بايد از کيفيت مطلوب برخوردار باشند. در اين ميان بايد توجه داشت که استانداردهاي باز و نرم‌افزارهاي متن‌باز به عنوان يک نقطه بحراني و مشکل‌ساز براي توسعه Cloud Computing محسوب مي‌شوند.

با توجه به اينکه کاربران هيچ مالکيتي بر زيرساخت‌هاي اين فناوري‌ها ندارد، آن‌ها تنها مي‌توانند به اين سرويس‌ها دسترسي داشته باشند و يا اين زيرساخت‌ها را اجاره کنند. آن‌ها مي‌توانند بر هزينه‌هاي قابل‌ملاحظه خود فائق آيند و از منابع موجود به عنوان سرويس استفاده کنند و در عوض، هزينه آنچه را که در اين زمينه استفاده کرده‌اند پرداخت کنند. از نظر محاسبه هزينه، بسياري از سرويس‌هاي مبتني بر Cloud Computing با مدل‌هاي ارائع خدمات عمومي مثل برق، آب و تلفن، مشابهت دارد اما برخي ديگر از سرويس‌هاي مبتني بر Cloud Computing به گونه‌اي هستند که کاربر بايد در آن مشترک شود و به اين صورت از خدمات آن استفاده کند. با به‌اشتراک‌گذاري فناوري‌هاي کامپيوتري "غير ملموس و ميرا" بين مشترکين اينترنتي، ميزان استفاده از اين ابزارها افزايش مي‌يابد و سرورها بي‌استفاده نمي‌مانند و با افزايش سرعت در توسعه نرم‌افزارها، هزينه اين کار تا اندازه زيادي کاهش مي‌يابد. يکي از تاثيرات اين رهيافت افزايش قابل‌ملاحظه ظرفيت‌هاي کامپيوتر است و کاربران مجبور به ارتقاي کامپيوتر خود نيستند. اين به‌اشتراک‌گذاري با گسترش خطوط پهن‌باند پرسرعت اتفاق مي‌افتد که به کاربران امکان مي‌دهد در يک زمان پاسخ زيرساخت‌هاي متمرکز کامپيوتري که در فضاي ديگر قرار گرفته‌اند را دريافت کنند.

انقلاب Cloud Computing به وسيله شرکت‌هايي نظير گوگل، Amazon، Salesforce و ياهو به همراه شرکت‌هاي قديمي‌تري نظير Hewlett Packard، IBM، Intel و مايکروسافت دنبال مي‌شود و از سوي شرکت‌هاي بزرگي مثل General Electric، D&B، L'Oréal، Procter & Gamble و Valeo پذيرفته شده است.

منبع : همکاران سيستم

**Mohammad Aref** · 6 آبان، ۱۳۸۸

Cookie چيست؟

تقريبا تمام سايت هايي که بازديد مي کنيد اطلاعاتي را در قالب يک فايل کوچک متني (Text) بر روي کامپيوتر شما ذخيره مي کنند به اين فايل کوکي مي گويند متل ذخيره شدن اين فايل در فولدر Temporary Internet Files در اينترنت اکسپولرر و در نت اسکيپ در فولدر Cashe است در اپرا و موزيلا و نسخه هاي قديمي تر اينترنت اکسپولرر در فولدر جدايي به نام کوکي است.

انواع مختلفي از کوکي ها وجود دارد و شما در نسخه هاي جديدتر وب بروسر ها (Web Browsers) اين امکان را داريد که انتخاب کنيد کدام کوکي ها برروي کامپيوتر شما ذخيره شوند در صورتي که کوکي ها را کاملا غير فعال کنيد ممکن است بعضي سايت هاي اينترنتي را نتوانيد ببيند و يا از بعضي امکانات مثل به ياد داشتن شناسه و رمز عبور شما در آن سايت متروم شويد و يا انتخاب هايي که داشتيد مثل ساعت متلي و يا دماي هواي متلي و کلا از تنظيمات شخصي اي که در آن وب سايت انجام داده ايد نتوانيد استفاده کنيد.

کوکي ها چگونه مورد استفاده قرار مي گيرند؟

همانطوري که گفتيم کوکي يک فايل است که توسط يک وب سايت براي تفظ اطلاعات بر روي کامپيوتر شما قرار مي گيرد يک کوکي مي تواند شامل اطلاعاتي باشد که شما در آن سايت وارد کرده ايد مانند اي ميل - آدرس - شماره تلفن و ساير اطلاعات شخصي - همچنين کوکي ها مي توانند صفتات و يا کارهايي را که در آن وب سايت انجام داده ايد مثل تعداد کليک لينک هاي بازديد شده و مدت بازديدرا نيز ضبط کنند. اين به سايت کمک مي کند تا دفعه بعد که به آن سايت بازگشتيد اطلاعات شما را به خاطر داشته باشد و از وارد کردن تکراري اطلاعات خودداري کنيد نمونه بارز اين مطلب لاگ اين ماندن شما در آن سايت است و يا پيغام هاي Welcome Back و يا تفظ تنظيماتي که درآن سايت انجام داده اين به عنوان مثال مي توان به خصوصي کردن صفته My MSN اشاره کرد. نکته اي را که بايد به خاطر داشته باشيد اين است که هر وب سايت فقط مي تواند از اطلاعاتي که شما وارد کرده ايد استفاده کند نه بيشتر مثلا اگر اي ميل خود را در آن سايت وارد نکرده ايد آن وب سايت نمي تواند اي ميل شما را به دست آورد و يا به ساير اطلاعات کامپيوتر شما دست يابد . مورد ديگر اينکه وب سايت ها فقط مي توانند کوکي هايي را که خود ايجاد کرده اند بخوانند و نمي توانند از ساير کوکي هاي موجود استفاده کنند. وقتي که از يک وب سايت براي بار دوم بازديد مي کنيد آن وب سايت به دنبال کوکي مربوط به خود مي گرد و در صورت وجود از آن استفاده مي کند.( البته باز هم با توجه به تنظيماتي که انجام داده ايد )

انواع کوکي ها:

کوکي هاي پايا - دائمي (presistent Cookies)

اين نوع کوکي ها به عنوان يک فايل بر روي کامپيوتر شما ذخيره مي شوند و بعد از بستن مرورگر اينترنتي شما پاک نخواهند شد و همچنان باقي مي مانند. اين کوکي ها قابليت به روز شدن توسط سايت ايجاد کننده خود را دارند همچنين سايت اجازه دسترسي مستقيم به اين کوکي ها رو نيز دارد تدود ۸۰ درصد کوکي هاي مورد استفاده از اين نوع هستند.

کوکي هاي موقت (Temporary Cookies)

کوکي هايي هستند که بعد از بستن مرورگر اينترنتي شما و يا خروج از سايت استفاده کننده از کوکي پاک مي شوند.

نوع ديگر کوکي هاي موقت کوکي هاي زمان دار هستند که زماني براي کار دارند و بعد از آن اصطلاتا Expire مي شوند و از کار مي افتند ولي پاک نمي شوند و در صورت بازديد مجدد از سايت ممکن است به روز رساني شوند و مجددا مورد استفاده قرار بگيرند.

کوکي هاي ناخوشايند (Unsatisfactory cookies)

اين کوکي ها اجازه دسترسي به اطلاعات خصوصي شما را براي استفاده دوياره بدون پرسيدن از شما دارند از اين کوکي ها بيشتر در خريد هاي اينترنتي و سايت امن (SSL*) مورد استفاده قرار مي گيرند.

مقايسه کوکي هاي متعلق به سايت اصلي (First Party) و کوکي هاي متعلق به سايت هاي ديگر (Third Party)

دوستان قبل از هر چيز اجازه بدين با دو مفهوم First& third party اشنا شويم اين مفاهيم در تقيقت مفاهيم بيمه اي هستند :

:First Party عضو اصلي يک خانواده و يا شرکت صاتب تقوق و مزاياي اصلي کسي که بيمه نامه اصلي را داراست (Policy Holder)

:Second party شرکت بيمه کننده

:Third Party هر شخص سومي غير از اين دو کلا بقيه افراد

و اما اين مفاهيم در کوکي ها چه معنايي مي دهند؟

First Party : کوکي هايي هستند که فقط اطلاعات آنها به سايت که توسط آنها ايجاد شده اند فرستاده مي شود و کار آنها همانطور که اشاره شد يادآوري اطلاعات ماست.

Third Party کوکي هايي هستند که اطلاعات را به چندين سايت مختلف غير از آنچه بازديد مي کنيد مي فرستند استفاده اين کوکي ها معمولا تجاري است بدينگونه که شما از سايتي بازديد مي کنيد و آن سايت داراي بنرهاي تجاري و تبليغات از سايت ديگري (Third Party) مي باشد در اينجاست که کوکي Third Party وارد عمل شده و اطلاعات شما را ثبت مي کند به عنوان مثال صاتب تبليغ با استفاده از اين امکان مي تواند ببيند که شما چه نوع تبليغ هايي را بازديد مي کنيد و در کدام سايت ها. اين نوع کوکي هم مي توانند از نوع دائمي و هم موقت باشند. اصولا اين نوع کوکي ها استاندارد نيستند و توسط مرورگرهاي جديد بلوک مي شوند. همچنين اين کوکي ها ممکن است به هکر ها کمک کنند تا اطلاعات شخصي شما را بدست بياورند.( براي جلوگيري از آخرين پچ هاي مرورگر خود استفاده کنيد*) اصولا پيشنهاد مي شود تا اين کوکي ها را که هيچ استفاده مفيدي براي کاربر ندارند بلوک کنيد.

مرجع:

برای مشاهده این محتوا لطفاً ثبت نام کنید یا وارد شوید.

**Mohammad Aref** · 6 آبان، ۱۳۸۸

Data Center چيست؟

Data Center ها با در اختيار داشتن اتصالات پرسرعت ‌اي به اينترنت، و همچنين در اختيار داشتن سرورهاي قوي و متعدد، امکان راه‌اندازي سرورهاي وب را براي عموم مردم ممکن ساختند. شرکت‌هاي تجاري و مردم مي‌توانستند با اجاره کردن فضاي محدودي در اين سرورها، سايت‌هاي وب خود را معرض ديد عموم قرار دهند.

تا قبل از دهه 90 استفاده از اينترنت براي مردم عادي به سادگي امکان‌پذير نبود، چرا که استفاده از امکانات اينترنت نياز به دانش خاصي داشت. محيط خط فرماني(Command Line) و ساختار غير گرافيکي اينترنت سبب شده بود که کاربران عادي علاقه چنداني به استفاده از اينترنت نداشته باشند.

در اوايل دهه 90، پس از به وجود آمدن مفهوم وب در اينترنت (سال 1993 ) و پروتکل HTTP که به سادگي امکان به اشتراک گذاشتن مستندات در اينترنت را در اختيار کاربران قرار مي‌داد، روز به روز بر تعداد کاربران اينترنت افزوده شد. از سوي ديگر با اضافه شدن کاربران اينترنت، حجم مستندات نيز روز به روز افزايش يافت. مسلماً خطوط سابق اينترنتي و سرورهاي موجود، توانايي جوابگويي به خيل عظيم کاربران را نداشتند.

همچنين با زياد شدن کاربران و بالا رفتن حجم مستندات، و نيز سادگي انتشار اطلاعات در اينترنت، مفاهيم تجاري نيز وارد عرصه اينترنت شدند. شرکت‌هاي تجاري نياز به سرورهايي داشتند که اين امکان را به آنها بدهد که به سادگي و با سرعت بتوانند اطلاعات خود را در اختيار مشتريان و کاربران خود قرار دهند.

بالطبع اين امکان وجود نداشت که هر شرکت يا سازماني که قصد راه‌اندازي سايت‌هاي اينترنتي را دارد، خود راساً اقدام به راه‌اندازي سرور خود کند، چرا که با وجود کاربران زياد اين سايت‌ها و حجم بالاي ترافيک، نياز به اتصال‌هايي با سرعت‌هاي بسيار بالا وجود داشت که مسلما حتي در صورتي که اين امکان از لحاظ عملي وجود داشته باشد، هزينه بالايي را مي‌طلبيد.

راه‌حلي که براي اين مشکل به نظر رسيد، راه‌اندازي مراکز خاصي تحت عنوان Data Center يا مراکز داده‌اي بود. Data Center ها با در اختيار داشتن اتصالات پرسرعت ‌اي به اينترنت، و همچنين در اختيار داشتن سرورهاي قوي و متعدد، امکان راه‌اندازي سرورهاي وب را براي عموم مردم ممکن ساختند.

شرکت‌هاي تجاري و مردم مي‌توانستند با اجاره کردن فضاي محدودي در اين سرورها، سايت‌هاي وب خود را معرض ديد عموم قرار دهند. برخي شرکت‌هاي بزرگ نيز با توجه به نياز خود، اقدام به اجاره کردن يک سرور در مرکز داده‌اي مي‌کردند و آن را از راه دور با ابزارهاي خاص کنترل مي‌کردند.

اکنون با توجه به رشد سريع اينترنت، روز به روز به تعداد Data Center ها اضافه مي‌شود به طوري که در حال حاضر در اکثر کشورهاي پيشرفته اين مراکز وجود دارند. تمرکز اين مراکز بخصوص در کشور امريکا بسيار زياد است. دليل آن ارزان بودن نرخ اتصال به اينترنت و همچنين در دسترس بودن سرعت‌هاي بالا مي‌باشد.

برخي از اين Data Center از طريق خطوط مختلف فيبرنوري، پهناي باندي بيش از 4Gbps را در اختيار دارند و تعداد سرورهاي اين Data Center معمولا بيش از 1000 است که بر اساس مشخصات به متقاضيان اجاره داده مي‌شود.

پارامترهاي زيادي در قيمت اجاره ماهانه يک سرور تاثيرگذار است که مي‌توان به سرعت CPU، مقدار حافظه RAM و اندازه Hard Disk ، حداکثر ترافيکي که ماهانه در اختيار هر سرور قرار مي‌گيرد، سيستم عامل سرور و همچنين سابقه مرکز داده‌اي بستگي دارد.

مشخصات يک Data Center

Data Centerهاي متفاوتي در نقاط دنيا وجود دارد که با توجه به نياز و همچنين شرايط منطقه‌اي طراحي و ساخته شده‌اند. استاندارد خاصي براي يک Data Center وجود ندارد اما در اينجا سعي شده است به برخي از مشخصات عمومي يک مرکز داده‌اي اشاره شود. در اختيار داشتن اتصالات مختلف به اينترنت از طريق ISP و ICPهاي مختلف: به طور معمول يک Data Center براي اتصال به اينترنت از چندين اتصال مختلف استفاده مي‌کند تا در صورتي که هر يک از اتصالات به دليلي از کار افتادند، در سرويس‌دهي مرکز وقفه‌اي پيش نيايد. برخي از Data Center معروف با بيش از 12 اتصال مختلف به اينترنت متصلند.

وجود سيستم قدرت پشتيبان:

يکي از مهم‌ترين مسائل در Data Center سرويس‌دهي بدون وقفه به مشتريان مي‌باشد. با توجه به امکان قطع برق به دلايل مختلف همچون حوادث غيرمترقبه يا جنگ، نياز به سيستم برق پشتيبان ضروري است. معمولاً Data Centerهاي بزرگ از UPS هاي مخصوصي استفاده مي‌کنند که امکان سرويسدهي به بيش از 100 کامپيوتر را دارند. علاوه بر سيستم UPS، ژنراتورهاي قوي نيز در مرکز داده‌اي وجود دارد تا در صورت قطع بلندمدت برق، سرويس‌دهي بدون وقفه انجام شود.

وجود سرورهاي متعدد:

هدف اصلي يک Data Center در اختيار گذاشتن سرورهاي وب براي مشتريان است. سرورهاي مورد استفاده با توجه به نياز و امکانات Data Center تعيين مي‌شود. تنها تفاوت مهم، نوع سرورهاي مورد استفاده توسط Data Center است. در Data Center ها از دو نوع سرور استفاده مي‌شود: سرورهاي Rackmount و يا سرورهاي Desktop. با توجه به حجم کم سرورهاي Rackmount اين امکان براي مرکز داده‌اي فراهم مي‌شود که در فضايي کوچک، تعداد زيادي سرور قرار گيرد. اما مسئله مهم در اين نوع سرورها، قيمت بالاي اين سرورها نسبت به سرورهاي Desktop است. علاوه بر اين امکان ارتقاء سرورهاي Rack Mount تنها به مقدار اندک امکان‌پذير است. با توجه به اين موضوع اکثر Data Center از سرورهاي Desktop استفاده مي‌کنند.

مشخصات فيزيکي:

با توجه به اين نکته که اکثر سرورهاي وب از نوع Desktop هستند، ساختمان‌هاي مراکز داده‌اي اکثرا با سقف‌هاي بلند ساخته مي‌شوند که علاوه بر تهويه هوا، امکان قرار دادن سرورهاي بيشتر را مي‌دهند. همچنين در تمامي Data Centerها، مسيرهايي براي گذراندن کابل‌هاي شبکه و همچنين کابل‌هاي برق وجود دارد. علاوه بر اينها، وجود سيستم تهويه قوي براي پايين نگاه داشتن دماي سرورها ضروري مي‌باشد. البته مشخصاتي همچون وجود سقف کاذب، کف کاذب و همچنين سيستم اطفاء حريق در برخي موارد توصيه شده است.

مسئله مهم در Data Centerها، امکان استفاده متقاضيان از سرورهاي Data Center مي‌باشد که در اين بخش به آن مي‌پردازيم.

نحوه در اختيار گرفتن يک سرور وب:

پس از اينکه متقاضي سرور، با شرايط قراردادي که Data Center مفاد آن را تنظيم کرده موافقت کرد، يک سرور در اختيار وي گذاشته مي‌شود. بسته به نوع قرارداد سرور مي‌تواند تنها شامل سيستم عامل و يا نرم‌افزارهاي کمکي همچون نرم‌افزارهاي FTP و يا Control Panel سايت باشد. در صورتي که اين نرم‌افزارها بر روي سرور نصب نشده باشد، متقاضي خود بايد اين نرم‌افزارها را نصب کند. متقاضي اکثرا از طريق Remote terminalها و يا نرم‌افزارهاي خاصي مانند PCAnywere سرور خود را از راه دور کنترل مي‌کند. پس از نصب و تنظيمات نرم‌افزاري، سرور آماده سرويسدهي مي‌شود و بر حسب نياز متقاضي استفاده مي‌شود.

نکته قابل توجه، کنترل سرورها توسط متقاضي از راه دور است. با توجه به اين موضوع مسئوليت کليه مسائل و مشکلات سرور از جمله از کار افتادن سرويس‌ها و نرم‌افزارها و يا حملات هکري به عهده متقاضي مي‌باشد.

البته در شرايط خاص و پرداخت مبالغ معين متقاضي مي‌تواند از خدمات Data Center استفاده کند.

هرچند در شرايط بحراني همچون حملات گسترده که منجر به از کار افتادن تمامي سرورها شود، معمولا Data Center براي سرويسدهي به تمامي سرورها به مشکل برخورد مي‌کنند که در اين صورت طبق اولويت‌هاي خود اقدام به رفع مشکل مي‌کنند.

آيا امکان راه‌اندازي چنين مرکزي در ايران وجود دارد؟ اين سوالي است که در بخش بعد به آن مي‌پردازم.

ضرورت راه‌اندازي Data Center در ايران

شرکت‌هاي ايراني از روش‌هاي متفاوتي براي راه‌اندازي سايت‌هاي خود استفاده مي‌کنند. برخي از امکانات ISP هاي داخلي استفاده مي‌کنند. اين روش عليرغم اين که امکان پشتيباني مناسبي را براي مدير سايت فراهم مي‌کند، اما از سوي ديگر به دليل پايين بودن پهناي باند ISP هاي ايراني و همچنين نامتقارن بودن اتصالات (پايين‌تر بودن پهناي باند ارسال نسبت به دريافت) و همچنين بالا بودن ترافيک در برخي ساعات خاص، عملا باعث کندشدن سايت مي‌شود.

روش ديگر، استفاده از امکانات شرکت‌هاي خارجي است که به روش‌هاي مختلفي انجام مي‌پذيرد، اين روش‌ها علاوه بر بالا بردن هزينه‌ها، مشکلات خاصي را براي سايت‌هاي ايراني به وجود آورده است که از مهمترين آنها مي توان به مسائل امنيتي اشاره کرد که براي مدتي بزرگترين دغدغه مديران سايتهاي ايراني بود.

همه راه‌حل‌هايي که براي راه‌اندازي سايت‌هاي ايراني مورد بررسي قرار گرفت، داراي مشکلاتي بودند. البته مشکلاتي که در فصل قبل به آنها پرداختم، تنها مربوط به کاربران ايراني اين سرويس‌ها بود ولي راه‌حل‌هاي قبلي هزينه‌هايي را هم به شرکت مخابرات به عنوان بزرگترين ارائه دهنده خدمات اينترنت در ايران وارد مي‌کند که در بخش‌هاي بعد به آن اشاره مي‌شود.

مزاياي راه‌اندازي Data Center در ايران

پايين آمدن ترافيک Gatewayهاي شرکت مخابرات:

در حال حاضر بيش از 30 سرور در کشورهاي غربي (اکثرا کانادا ، امريکا و انگليس) در اجاره شرکت‌هاي ايراني قرار دارد. ترافيک ماهانه هر سرور به طور متوسط 400GB مي‌باشد که در مجموع بيش از 12000GB ترافيک به gateway هاي شبکه Data کشور وارد مي‌کند. با توجه به اين که اکثر بازديدکنندگان اين سايت‌ها ايراني هستند، در حقيقت کاربر ايراني، براي بازديد سايت ايراني، علاوه بر اين که باعث بالا رفتن ترافيک در gatewayهاي شرکت مخابرات مي‌شود، خود نيز متوسط زمان بيشتري را بايد منتظر بماند.

در يک نمونه‌گيري آماري، تعداد hop ها براي ارتباط با يکي از سرورهاي ايراني واقع در Data Center خارج از کشور، عددي در حدود 26 بوده است.

نکته جالب توجه اين است که طبق مصوبه شوراي عالي انقلاب فرهنگي، کليه ISPها بايد سرويس خود را از شرکت مخابرات و يا شرکت‌هاي مورد تاييد مخابرات (ICPها ) دريافت کنند که اين شرکت‌ها نيز اکثرا به نوعي به شبکه ديتا متصلند. در نتيجه عملاً تمامي ISP ها به نوعي به شبکه ديتاي کشور متصل هستند.

حال اگر مرکز داده‌اي در ايران تاسيس شود، همان طور که در شکل 2 نشان داده شده است، علاوه بر اينکه عملا هيچ ترافيکي به Gateway هاي ديتا وارد نمي‌شود، متوسط زمان انتظار براي مشاهده صفحات نيز بسيار کمتر خواهد بود.

نکته ديگر اين که هنگام به وجود آمدن مشکلات پيش‌بيني نشده در gateway هاي اصلي مخابرات (مانند قطع شدن لينک Flag در خرداد ماه امسال) حداقل اين امکان براي کاربران ايراني وجود دارد که سايت‌هاي فارسي و ايراني را به راحتي مشاهده کنند چرا که در اين صورت عملاً نيازي به اتصال به شبکه اصلي اينترنت وجود ندارد.

با توجه به ساختار شبکه انتقال داده شرکت مخابرات و ديتا، مي‌توان حداکثر تخمين 10 HOP براي رسيدن کاربران ايراني به سايت‌هاي ايراني در نظر گرفت. هر چند در تست‌هايي بر روي سرورهاي وب برخي ISPها که از خدمات شرکت مخابرات استفاده مي‌کردند، به عدد 8 Hop در هر اتصال به دست آمد که در مقايسه با سرورهاي ايراني واقع در خارج از کشور عدد قابل قبولي است.

استفاده بهينه از امکانات موجود:

شرکت مخابرات ايران سرمايه‌گذاري عظيمي در بخش ديتا و اينترنت انجام داده است. خطوط فيبر نوري که در سراسر تهران و ايران نصب شده است، پهناي باند بالايي را در اختيار گذاشته است.

در تهران، يک حلقه با پهناي باند بيش از 622Mb بين 8 مرکز اصلي مخابراتي وجود دارد که عملاً با چنين پهناي باندي مي‌توان يک مرکز داده‌اي با استانداردهاي جهاني را پياده‌سازي کرد. تنها کافي است که Data Center مورد نظر به يکي از مراکز اصلي اين حلقه متصل شود، که در نتيجه با هزينه پاييني مي‌توان از امکانات موجود استفاده کرد.

هزينه پايين‌تر:

بيش از 50% هزينه يک سرور اجاره‌اي در مرکز داده‌اي در خارج از کشور، مربوط به هزينه پرسنل آن مرکز و همچنين اجاره نرم‌افزارهاي نصب شده بر روي سرور مي‌شود. با توجه به پايين بودن دستمزد متخصصان ايراني نسبت به همتاهاي غربي، طبيعتاً هزينه سرور در ايران بسيار پايين‌تر از معادل خارجي خواهد شد.

امنيت بيشتر براي سرورها:

مطمئنا زماني که سرورهاي ايراني در خاک ايران وجود داشته باشند، مي‌توان از اطلاعات آنها به نحو شايسته‌تري محافظت کرد.

علاوه بر حفاظت اطلاعات عمومي، اطلاعات مخصوص به سرورهاي شرکت‌ها و سازمان‌هاي دولتي، نياز به حفاظت ويژه‌اي دارند و در صورتيکه اين سرورها در يک مرکز داده‌اي در ايران باشند، قطعاً حفاظت بيشتر نيز از آنها امکان‌پذير خواهد بود.

در زمان بحران‌هاي عمومي مانند حملات هکري و يا مشکلات مشابه، مديران يک مرکز داده‌اي ايراني مسلماً مي‌توانند سريع‌تر از مسئولين يک مرکز داده‌اي خارجي براي رفع مشکل اقدام نمايند.

مزاياي در اختيار داشتن Data Center در آينده

پس از اجراي کامل پروژه FLAG، ايران از طريق BackBoneهاي پرقدرت به پهناي باند 10Gbps متصل خواهد شد. در اين صورت پهناي باندي که در اختيار ايران قرار مي‌گيرد، تفاوت چنداني با کشورهاي پيشرفته اروپايي و امريکايي نخواهد داشت. علاوه بر اين و با توجه به موقعيت فيزيکي ايران در منطقه و عنايت به اين نکته که اکثر کشورهاي منطقه به وسيله فيبرهاي نوري قصد برقراري ارتباط با ايران را دارند، عملاً ايران در آينده به چهارراه ارتباطي خاورميانه، کشورهاي تازه استقلال يافته، پاکستان و افغانستان تبديل خواهد شد.

در صورتي اجراي موفق پروژه راه‌اندازي Data Center در ايران، کشورمان به عنوان اولين کشوري که در خاورميانه داراي مرکز داده‌اي است شناخته مي‌شود. با توجه به استقبال گسترده از اينترنت در خاورميانه و به خصوص کشورهاي عربي و بازار رو به رشد آن، و همچنين کمبود متخصص در اين کشورها و نياز روزافزون شرکت‌هاي دولتي و خصوصي اين کشورها به در اختيار داشتن سرورهاي وب و سايت‌هاي اينترنتي، ايران مي‌تواند با هزينه پايين سرورهاي خود، مشتريان بسياري را در منطقه به خود جلب کند. در مرحله بعدي و با توجه به جهاني بودن شبکه Flag، حتي مي‌توان بازار سرورهاي وب کشورهاي اروپايي و امريکايي را با هزينه پاييني که سرورهاي ايراني خواهند داشت، به دست آورد. اين امرعلاوه بر ايجاد اشتغال و ارزآوري، باعث بالا رفتن سطح دانش فني و عملي ايران در زمينه سرورهاي وب خواهد شد.

پيش از پايان نوشته، ذکر اين نکته را ضروري مي‌دانم که مهم‌ترين قدم براي اجراي اين طرح، مجاب کردن شرکت مخابرات ايران براي در اختيار گذاشتن خطوط فيبر نوري به Data Center است. اين نکته براي شرکت مخابرات ايران بايد کاملا مشخص شود که Data Center نه تنها از امکانات مخابرات براي اتصال به اينترنت استفاده نمي‌کنند، بلکه وجود آن باعث پايين آمدن ترافيک Gatewayهاي اتصالي ديتا به اينترنت خواهد شد که در نتيجه منجر به کاهش هزينه‌هاي اين شرکت در بلندمدت مي‌گردد.

مطالبي که به عنوان مزاياي راه‌اندازي Data Center در ايران مطرح شد، تنها گوشه‌اي از مزاياي اين طرح بود که با تحقيقات اندک نگارنده حاصل شده است. همچنين در انتها، اين نکته را قابل ذکر مي‌دانم که با توجه به هزينه بالاي اين طرح براي راه‌اندازي و همچنين زيربنايي بودن آن، بدون کمک دولت و بانک‌ها و به خصوص مسئولين محترم پروژه ملي تکفا، امکان راه‌اندازي اصولي اين مرکز وجود نخواهد داشت. اميدوارم با توجه به اهميت اين طرح، و نيز عزم دولت براي گسترش فناوري اطلاعات در کشور، مسئولين محترم در راه‌اندازي اين پروژه حضوري فعال داشته باشند، چرا که اين طرح باعث کم شدن فاصله کشورمان با ساير کشورهاي پيشرفته در زمينه فناوري اطلاعات خواهد شد.

منبع:علي مولوي

ورود

مقالاتی در مورد آشنایی با اینترنت

ارسال های توصیه شده

Mohammad Aref 120452

لینک به دیدگاه

Mohammad Aref 120452

لینک به دیدگاه

Mohammad Aref 120452

لینک به دیدگاه

Mohammad Aref 120452

لینک به دیدگاه

Mohammad Aref 120452

لینک به دیدگاه

Mohammad Aref 120452

لینک به دیدگاه

Mohammad Aref 120452

لینک به دیدگاه

Mohammad Aref 120452

لینک به دیدگاه

Mohammad Aref 120452

لینک به دیدگاه

Mohammad Aref 120452

لینک به دیدگاه

Mohammad Aref 120452

لینک به دیدگاه

سایت نواندیشان

انجمن نواندیشان

جریان فعالیت های من

کسب درآمد کنید