:: خانه ویتگنشتاین

[armin.eleman 5393]

ویتگنشتاین تاکید داشت که همه چیز را خود از ابتدا طراحی کند. طراحی دستگیره ها و رادیاتور هرکدام جداگانه یکسال طول کشید (تصویر رادیاتور را در سمت راست می بینید و دستگیره را در پایین آورده ام).

 

ویتگنشتاین تاکید داشت که رادیاتور و دستگیره درب ها بدون رنگ آمیزی رها شوند. در خانه فرش و پرده ای وجود نداشت و کف آنرا سنگهای صیقلی خاکستری رنگ می پوشاند. از لوستر خبری نیست و تنها لامپهای برهنه فضای خانه را روشن می کنند. دربهای خانه بجای پرده از پرده های فلزی استفاده می کنند که تمامی آنها را خود ویتگنشتاین طراحی کرده است.

البته خانه ویتگنشتاین از نظر عملی یک شکست بود . زیرا خواهر ویتگنشتاین با اینکه انرا شدیدا تحسین می کرد حاضر نشد در آن زندگی کند و می گفت که این خانه بیشتر شایسته خدایان است تا انسان حقیری مثل او . درب خانه بیشتر از سه متر ارتفاع داشت. به نقشه خانه توجه کنید که چگونه می توان همه فضاها را به یکدیگر مرتبط ساخت.

ساختمان رایشتاگ (Reichstag ) محل مجلس پایین آلمان بوندستاگ (Bundestag). پیش از این مطلبی در مورد ساختمان گرکین (the Gherkin) اثر معمار مشهور اگلیسی ٬ نورمن فاستر (Norman Robert Foster) نوشته بودم. این بنا و بویژه گنبد شیشه ای آن نیز اثر همین معمار است. رایشتاگ از ۱۹۸۴تا ۱۹۳۳ که آدولف هیتلر و رایش سوم (Third Reich ) بر سر قدرت قرار گرفت محل پارلمان امپراطوری آلمان بود. اما پس از آتشسوزی مشهوری که در زمان هیتلر اتفاق افتاد دیگر مورد استفاده قرار نمی گرفت و در جریان جنگ جهانی هم صدمات بسیاری دید و از جمله گنبد (cupola) آن از بین رفت. پس از اتحاد آلمان غربی و شرقی قرار بر این شد که مجلس آلمان به این محل انتقال پیدا کند و بازسازی آن نیز به نورمن فاستر محول شد. سقف شیشه ای این بنا از مشهورترین کارهای نورمن فاستر بشمار می رود. برای بازسازی بنا تمامی محیط داخلی ساختمان تخریب شد. تنها بعضی قسمتهای داخلی بنا که در روی آنها دست نوشته ها و شعارهای سربازان شوروی در جریان اشغال برلین قرار داشت برای یادبود نگهداری شده است. اما مهمترین قسمت این بنا گنبد آن است. این گنبد از حس گرهای گرمایی تشکیل شده است که با توجه به حرکت خورشید جهت آینه های آنرا کنترل می کنند تا نور بصورت مستقیم در داخل صحن مجلس نتابد. در عین حال از بعد معنایی نیز این سقف اهمیت زیادی دارد. توجه کنید که در زمان امپراطوری آلمان این گنبد از فلزی بوده است. امروز همان گنبد وجود دارد اما تنها بصورت شیشه ای. این نشان دهنده ماهیت دموکراتیک و شفافیت فرایندهای پارلمانی است و در عین حال نشان می دهد که یک کشور کهن و تاریخی چگونه خود را به عصر مدرن پیوند زده است. هیچ چیز به اندازه معنا در معماری اهمیت ندارد. این آنچیزی است که ما را از یک معمار ساده به یک معمار تراز اول تبدیل می کند. پیش از آغاز بازسازی رایشتاگ ٬ همانطور که در تصویر آخر می بینید تمام بنا بوسیله کریستو و ژان کلود (Christo and Jeanne-Claude ) با پارچه پوشانده شد. این عمل هزاران نفر را برای تماشای جذب کرد. در مطلب دیگری توضیحات بیشتری در مورد کارهای این دو هنرمند خواهم داد. (از دوستانی که به حجم عکسها اعتراض کرده بودند معذرت خواهی می کنم اما چاره ای ندارم و اگرنه باید به کل از خیر این مطالب بگذرم.)

جهت مشاهده در اندازه واقعی اینجا کلیک کنید. اندازه اصلی این عکس 640x364 و حجم آن 51 کیلو بایت

 

 

 

 

 

 

 

 

 

هرم موزه لوور

 

 

 

هرم موزه لوور(Louvre Pyramid) . این هرم به سفارش فرانسوا میتران (François Mitterrand) طولانی مدت ترین رئیس جمهور فرانسه (۱۹۸۱-۱۹۹۵) توسط ای.ام.پای (I. M. Pei) معمار آمریکایی - چینی ٬ برنده جایزه معماری پریتزکر (Pritzker Prize) و یکی از مشهورترین معمارهای سبک مدرنیسم ساخته شده است. میتران برطبق برنامه عظیمی که برای ساختن بناهای جدید در پاریس اجرا کرد قصد داشت محور تاریخی پاریس (Axe historique) را با هرم لوور ٬ دروازه پیروزی (Arc de Triomphe ) و دروازه بزرگ برادری (Grande Arche de la Fraternité) به هم متصل سازد. این بنا ورودی جدید موزه لوور را تشکیل می دهد. از زمان ساخته شدن این بنا انتقادهای فراوانی نسبت به آن صورت گرفته است. بعضی معماری مدرن این هرم را ناهماهنگ با معماری کلاسیک موزه تصور می کنند. در عین حال بعضی دیگر از منتقدین معتقدند این بنا می تواند تضاد بین معماری مدرن و کلاسیک را بخوبی نشان دهد. در ضمن شایعه جالبی در مورد تعداد شیشه های بکار رفته در این بنا وجود دارد. بعضی تعداد آنرا ۶۶۶ عدد (شماره شیطان) می دانند. منتقدین میتران معتقد بودند که فرانسوا میتران می خواسته است خود را ملقب به قدرت شیطانی معرفی کند. این شایعه در کتاب پرفروش دن براون (Dan Brown) بنام رمز داوینچی (The Da Vinci Code) نیز نقل شده است. اما در واقع به گفته ای.ام.پای و روابط عمومی موزه لوور تعدا واقعی این شیشه ها ۶۷۲ عدد است.