معماري با الهام از طبيعت

[Abo0ozar 8637]

منبع: خبرنامه شهرنما شهرداري شيراز

 

 

معماري طبيعي

معماري طبيعي نوعي معماري آميخته با رنگ است که در اوايل قرن بيستم به عرصه ظهور رسيد. معماراني چون فرانک لويد رايت، آنتوني گادي و رادولف استينر که هر کدام با الهام از طبيعت شيوه اي از اين معماري را بنيان گذاشتند. اين شيوه معماري به معناي تقليد صرف از طبيعت نيست بلکه در آن خواسته هاي بشر بعنوان موجودي خلاق و زنده در نظر گرفته مي شود، به انسان فرديت مي بخشد و به سازگاري انسان با طبيعت پيرامون و مشخصه هاي فرهنگي وي کمک مي کند.

معماري طبيعي از توجه صرف به ابعاد فرهنگي و اجتماعي پا را فراتر گذاشته و جنبه هاي فيزيکي، روحي و رواني بشر و ارتباط وي با دنياي پيرامون را مد نظر قرار مي دهد و در زماني که معماري روز شديداْ وابسته به اقتصاد، تکنيک و مقررات است معماري طبيعي اين موارد را با ابعاد زيستي، فرهنگي و روحي بشر گره مي زند.

 

اصل و مبدا معماري طبيعي

با خلق شيوه هاي نوين معماري بسياري از معماران بر آن شدند که با تلفيق تکنيک هاي ساختمان سازي و الهام از طبيعت زندگي بشر امروز، معماري طبيعي را بنيان گذاري کنند.

لوئيس ساليوان (1856_1924): اولين فردي که به تجزيه و تحليل مفاهيم معماري طبيعي پرداخت. وي در مورد طبيعت تحقيقات بسياري انجام داد که نتيجه آن اصول نقشه کشي اين شيوه معماري بود. او همچنين معمار بناي هندسي (شکل مقابل) است.

 

فرانک لويد رايت (1869_1956): وي مفاهيم را در جهت تصريح روابط ميان طبيعت و معماري گسترش داد و به وضع دستور العمل هايي در خصوص چگونگي ساخت فضاهاي داخلي و خارجي بنا و استفاده از مصالح ساختماني سازگار با طبيعت پيرامون پرداخت.

 

آنتوني گادي (1852_1926): اولين فردي که طرح اين شيوه ساخت و ساز را با ارائه صورت ساخته شده بنا بيان کرد و بر چگونگي ساختمان سازي بدين شيوه تاکيد داشت . وي در اواخر عمرش معماري هندسي طبيعي را با ساخت دو فضاي قوس دار در کليساي "سگرادا فاميلي" متحول ساخت.

 

رادولف استينر (1861_1925): وي اصول اين سبک متحول شده معماري را بيان کرد. اين اصول شامل طبيعت ، فرهنگ و شعور بشر است.

 

 

دگرگوني مدرنيسم

معماري طبيعي در اواخر قرن بيستم رو به افول نهاد، چندين نفر از پايه گذاران اين سبک مردند و در اروپا رکود اقتصادي و شروع جنگ جهاني دوم باعث کساد بازار ساخت و ساز شد.

اگرچه در دهه پنجم وششم قرن بيستم اين سبک معماري دوباره رواج پيدا کرد. اين حيات دوباره معماري طبيعي مديون تلاش هاي بنيانگذاران مدرنيسم بود. آنها صورت هاي تئوري معماري هندسي را عملي کردند

با احياي دوباره معماري طبيعي، بسياري از معماران با الهام از يافته هاي پيشگاماني چون رايت و استينر و استفاده از تکنيک ها و خلاقيت هاي فني اقدام به ساخت و ساز کردند. اما هنوز اين شيوه معماري جهاني نشده بود. چند سال بعد در نمايشگاهي 50 آرشيو و پوستر از اين پروژه ها در معرض ديد عموم قرار گرفت و بدين نحو معماري طبيعي شهرت جهاني يافت.

اين ساختمانها علاوه بر برخورداري از استحکام و ايمني نشانگر هويت ملي و فرهنگي مردم يک منطقه بود و بدليل داشتن رنگ آميزي ، روشنايي و طرح جذاب بازديدکنندگان را بر آن مي داشت تا اين شيوه را شخصا تجربه کنند.