رفتن به مطلب

امروز شتری خواهم خورد....


spow

ارسال های توصیه شده

در جنگلی هنگام طلوع خورشيد، روباهي از لانه اش بيرون آمد و با حالتي سرآسيمه به سايه اش نگاه کرد و گفت: امروز شتري خواهم خورد! سپس به راه خود ادامه داد و تا ظهر به دنبال شتر گشت. آنگاه دوباره به سايه اش نگريست و گفت: آري! يك موش براي من کافي است!

  • Like 15
لینک به دیدگاه

در جنگلی هنگام طلوع خورشيد، روباهي از لانه اش بيرون آمد و با حالتي سرآسيمه به سايه اش نگاه کرد و گفت: امروز شتري خواهم خورد! سپس به راه خود ادامه داد و تا ظهر به دنبال شتر گشت. آنگاه دوباره به سايه اش نگريست و گفت: آري! يك موش براي من کافي است!

 

حکایت درس خوندن منه.

میگفتم دکتر میشم.

حالا به آبدارچی شدنمون هم ذوق میکنیم که اونم بهمون نمیدن.

  • Like 3
لینک به دیدگاه
حکایت درس خوندن منه.

میگفتم دکتر میشم.

حالا به آبدارچی شدنمون هم ذوق میکنیم که اونم بهمون نمیدن.

 

 

دکتر ما منتظر پی اچ دیتم هستیم

شیرینیشم زورکی ازت میگیرم:ws3:

  • Like 2
لینک به دیدگاه

اعصابم حسابی به هم ریخته بود. نگاه دوباره ای به صفحه نیازمندیهای روزنامه کردم. همه خواستار کسی بودند که چند سال سابقه کار داشته باشد. عجب! همه آدمها با سابقه کار به دنیا می آیند یا فارغ التحصیل می شوند؟ سؤالی بود که هزار بار پرسیدم و جوابی پیدا نکردم. به طرف عروسک هایم رفتم و رو به آنها گفتم: چه قدر شما خوب و مهربانید عروسک های

من! چه خوب که شما مثل دیگران با تحقیر به من نگاه

نمی کنید. یاد نگاههای پر طعنه دختر خاله هایم افتادم. سؤال های

تکراری آنها، متلک های جور واجورشان مرا عصبی تر

می کرد. فکر کردم باید منتظر معجزه ای باشم تا مرا از این حال و هوا نجات دهد. یک سال از فارغ التحصیلی گذشت و هنوز نتوانستم کاری پیدا کنم، عاشق درس خواندن بودم و تمایل زیادی برای ادامه تحصیل داشتم، اما دلم نمی خواست باری برای خانواده ام باشم. تصمیم گرفتم اول کار مناسبی پیدا کنم ولی هر چه بیشتر می گشتم ناامیدتر می شدم. برای فرار از آن بی حوصلگی به طرف تلویزیون رفتم. زمان پخش برنامه کودک بود. دوران کودکی و هیاهوی آن لذت بخش است. از دیدن بچه ها و احساسات پاکشان احساس رهایی

می کردم و شاید بزرگترین دلیلم برای ساخت عروسک ها با خمیر گل چینی همین بود. برنامه کودک نمایش عروسکی

پت و مت را پخش می کرد. با دقت نگاه کرده و بعد شروع به ساخت پت و مت کردم. احساس لذتی که از ساخت عروسک های

کارتونی و قابل باور بچه ها داشتم شگفت انگیز بود. پت و مت

ساخته شد. با خودم گفتم: نه! می تونم بهتر بسازم.

ولی رنگ قرمزم تمام شد. گفتم: من که بیکارم، پس باید امروز پت و مت درست و حسابی درست کنم.

سراغ مغازه همیشگی رفتم. برخلاف انتظارم خلوت و فروشنده با فردی مشغول صحبت بود. مثل همیشه مؤدبانه جواب سلامم را داد و گفت: من در خدمتم.

- ببخشید رنگ قرمز می خواستم.

:چه شماره ای؟

- دقیقاً نمی دونم، ولی یه لحظه صبر کنید!

عروسک ها را به آرامی از کیفم در آوردم و گفتم: رنگ پیراهن این عروسک ها، دقیقاً نمی دانم چه شماره ای است!

دوست فروشنده جلو آمد و عروسک ها را از من گرفت و با هیجان گفت: پت و مت!

گفتم: فقط مواظب باشید، تازه درست کردم، نرمه!

فروشنده گفت: فکر کردم شما گل چینی درست می کنید.

- نه! برای فرار از بیکاری عروسک درست می کنم.

دوست فروشنده که هنوز مشغول تماشای پت و مت بود گفت: بیکاری؟ چرا بیکاری؟ من مغازه عروسک فروشی دارم، الان صد تا پت و مت می خوام. نمونه های دیگری هم اگه داشته باشی، می خوام.

فروشنده هم گفت: منم می خوام، البته فقط بیست تا!

متحیرانه به پت و مت نگاه کردم. باورم نمی شد آن ها معجزه لحظه های تنهایی من بودند و حالا تبدیل به معجزه زندگی من شده بودند. احتیاجی نبود ناامیدانه نیازمندیهای روزنامه فردا را ورق بزنم.

فروشنده گفت: خیلی خوب بیعانه هم می دیم، خیالتان راحت باشه.

دوست فروشنده گفت: فقط زود باید به من سفارش ها را برسانی، ضرر نمی کنی...

  • Like 6
لینک به دیدگاه

در جنگلی هنگام طلوع خورشيد، روباهي از لانه اش بيرون آمد و با حالتي سرآسيمه به سايه اش نگاه کرد و گفت: امروز شتري خواهم خورد! سپس به راه خود ادامه داد و تا ظهر به دنبال شتر گشت. آنگاه دوباره به سايه اش نگريست و گفت: آري! يك موش براي من کافي است!

ایکاش همه به حق خودشون قانع بودن :w74:

ممنون:flowerysmile:

  • Like 3
لینک به دیدگاه
×
×
  • اضافه کردن...