تنهایی برای سلامتی انسان مضر است!

[Mohammad Aref 120452]

تنهایی یک وضعیت متداول است که تقریبا یک نفر از هر سه بزرگسال از آن رنج می برند. تنهایی به مغز و دستگاه ایمنی آسیب زده و می تواند به افسردگی و خودکشی منجر گردد. تنهایی می تواند به مانند استعمال دخانیات شما را در معرض خطر مرگ زودرس قرار بدهد.

 

اگر احساس تنهایی می کنید، در شرایطی که افراد عکس‌العمل بهتری از خود نشان می دهند، با اضطراب بالایی روبرو خواهید بود؛ اگرچه شاید به میزان کافی بخوابید، اما در طول روز احساس آرامش نمی کنید و به استراحت بیشتری نیاز دارید. در طول چند دهه گذشته، تنهایی افزایش پیدا کرده است. در مقایسه با دهه ۱۹۸۰ میلادی، تعداد افرادی که در آمریکا “تنها” زندگی می کنند، به میزان یک سوم افزایش یافته است. وقتی از آمریکایی پرسیده شد که چه تعداد افرادی را می توانند به خانه خود راه بدهند و با آنها زندگی کنند، آنها این تعداد از از ۳ نفر در سال ۱۹۸۵ به ۲ نفر در سال ۲۰۰۴ کاهش دادند.

 

در کشور انگلیس، ۲۱ اِلی ۳۱ درصد افراد اعلام کرده‌اند که گاهی اوقات احساس تنهایی می کنند. نظرسنجی‌ها در سایر بخش‌های جهان نیز آمارهای مشابهی را نشان می دهد. البته فقط بزرگسالان نیستند که از تنهایی رنج می برند. بیش از یک دهم کودکان پیش دبستانی و کلاس اولی‌ها در محیط مدرسه با احساس تنهایی دست و پنجه نرم می کنند. این روزها افراد بسیار زیادی احساس تنهایی می کنند. البته سخت است که فردی را «تنها» در نظر گرفت زیرا تنهایی لزوما به تعداد افرادی که با آنها صحبت می کنید یا تعداد افرادی که با آنها آشنا هستید، اشاره نمی کند. می توانید افراد زیادی در دور و برتان داشته باشید و همچنان احساس تنهایی بکنید. یک کمدین بنام «رابین ویلیامز» در فیلم «بهترین پدر دنیا» می گوید: «من فکر می کردم بدترین چیز در دنیا این است که سرانجام تنها باشی. اما این طور نیست. بدترین چیز در دنیا این است که افرادی در اطرافتان باشند که موجب شوند شما احساس تنهایی بکنید.»

 

تنهایی یعنی چه؟

تنهایی به ناهمخوانی میان کمیت و کیفیت روابطی که به آنها تمایل دارید و روابطی که واقعا در آنها حضور دارید، اشاره می کند. می توانید دو دوست داشته باشید، ولی اگر روابط صمیمی و خوبی با آنها داشته باشید و احساس کنید که نیازهای اجتماعی شما را برطرف می سازند، شما تنها نیستید. می توانید در یک جمع باشید و احساس کنید تنهایید. اما تنهایی فقط به چگونگی احساس شما خلاصه نمی شود.

 

قرار گرفتن در این وضعیت می تواند باعث شود شما رفتار متفاوتی از خود بروز دهید، زیرا کنترل مسائل تا حدودی از دست‌تان خارج می شود؛ برای مثال، احتمال اینکه کیک شکلاتی را به یک غذای کامل ترجیح بدهید، بسیار بالاست؛ همچنین انگیرۀ کمی برای انجام ورزش خواهید داشت و در این صورت، فرصت ارتقای سلامت فیزیکی و روانی را هم از دست می دهید. احتمال بروز رفتارهای خشونت آمیز هم در رویارویی با دیگران افزایش پیدا می کند. گاهی اوقات افراد فکر می کنند با صحبت کردن با چند نفر می توانند به راحتی از دست تنهایی خلاص شوند. اگرچه این کار می تواند مفید واقع شود، اما تنهایی به تعداد افرادی که با آنها تماس برقرار می کنید مربوط نمی شود، بلکه با نحوۀ نگریستن به دنیا ارتباط دارد. وقتی تنها می شوید، دنیا را با دید متفاوتی می بینید. شما سریعا متوجه تهدیدات در محیط‌تان می شوید، انتظار دارید به میزان بیشتری طرد شوید و بیشتر مورد قضاوت قرار بگیرید.

 

افرادی که با آنها صحبت می کنید هم می توانند چنین حسی داشته باشند. در نتیجه، به تدریج از شما فاصله می گیرند. این کار دامنه تنهایی شما را گسترش می دهد. مطالعات نشان داده‌اند که افرادی که با افراد تنها وقت می گذرانند، شاید به احتمال زیاد خودشان هم روزی تنها شوند. پس تنهایی واگیردار است، درست مثل خوشحالی. وقتی با افراد شاد نشست و برخاست می کنید، به احتمال زیاد به فردی شاد و خوشحال تبدیل خواهید شد. یک ژن تنهایی هم وجود دارد که می تواند به ارث برده شود، البته به ارث بردن این ژن نباید این چنین تعبیر شود که در نهایت تنها خواهید شد. اگر این ژن را داشته باشید، به احتمال زیاد از روابطی که می خواهید داشته باشید و ندارید، احساس درد خواهید کرد.

 

این خبر بدی به ویژه برای مردان است. تنهایی در اغلب موارد در مردان به میزان بیشتری در مقایسه با زنان به مرگ ختم می شود. مردان تنها مقاومت کمتری دارند و در مقایسه با زنان تنها، احساس افسردگی بیشتری می کنند. زیرا مردان از بیان احساسات خود در جامعه ناامید می شوند. شاید مردان اصلا به روی خودشان نیاورند که تنها هستند و مدتی طولانی را قبل از طلب کمک برای گریز از وضعیت خود بگذرانند. این وضعیت می تواند پیامدهای جدی برای سلامت روانی آنان در پی داشته باشد.

 

راه‌های گریز از تنهایی

به منظور فائق آمدن بر تنهایی و بهبود سلامت روانی، یک سری کارها را می توان انجام داد. تحقیقات به بررسی راه‌های مختلف مبارزه با این وضعیت پرداخته‌اند، مثل افزایش تعداد افرادی که با آنها گفتگو می کنید، بهبود مهارت‌های اجتماعی و آموختن نحوه تعریف کردن از دیگران. اما مهمترین مسئله این است که دیدگاه‌تان را نسبت به دنیای پیرامون خود تغییر بدهید. شاید گاهی اوقات نتوانند با شما دیدار کنند، نه به این خاطر که شما مشکلی دارید، بلکه به این خاطر که شرایط خاصی بر زندگی‌شان حاکم است. شاید فردی را که می خواستید با او شام بخورید قادر به پذیرش دعوت شما نبود زیرا به فرد دیگری قول داده بودند تا در کافه‌ای با همدیگر نوشیدنی بخورند.

 

افرادی که تنها نیستند این چیزها را متوجه می شوند. متعاقبا، وقتی کسی دعوت شما را نمی پذیرد، رنجور نشوید و به آنها خرده نگیرید. وقتی ناکامی‌ها را بخودتان نسبت نمی دهید، و شرایط موجود را مقصر می دانید، تا حد زیادی در زندگی‌تان سختی و لجاجت پیشه می کنید. برای رهایی از تنهایی، باید بی اعتمادی به دیگران را کنار بگذارید. پس وقتی دفعه بعد فرد تازه‌ای را ملاقات می کنید، سعی کنید آن محافظ را کنار بگذارید و آنها را به داخل راه بدهید، حتی در صورتی که نمی دانید این ملاقات به چه نتیجه‌ای ختم خواهد شد.

 

ترجمه: منصور نقی لو - بیگ بنگ