معرفی راینهارد باومایستر

[Mohammad Aref 120452]

راینهارد باومایستر (Baumeister, Reinhard) (هامبورگ، 1917- 1833)، در خانواده ای سرشناس دیده به جهان گشود. پدرش حقوقدان و از فعالان سیاسی بود و چند سالی نیز ریاست شورای شهر هامبورگ را به عهده داشت. پدربزرگ او نیز مهندسی ماهر و معروف بود که شاخه ای از رودخانه الب به افتخار وی نامگذاری شده است.

 

رابطه نزدیک راینهارد با پدربزرگ، وی را با مسائل نخست مهندسی آشنا کرد. تحصیلات ابتدایی و متوسطه را در هامبورگ به پایان رساند و در شانزده سالگی برای ادامه تحصیل به مدرسه پلی تکنیک هانور رفت. پس از پایان دوره عمومی آن در 1851 راهی کالسروهه شد تا در مدرسه عالی مهندسی پلی تکنیک – دانشگاهی که برای دولت به تربیت مهندسان برجسته در آب، راه و راه آهن می پرداخت – ادامه تحصیل دهد. در بیست سالگی آزمون های دولتی مهندسی خود را به پایان رسانید و پس از چند سال تجربه حرفه ای، در 1856 دستیار درس های عمران در گرایش راه و آب شد. در 1857، مدرسه عالی پلی تکنیک را برای انجام وظیفه دولتی خود ترک کرد و به اداره راه آهن رفت و در طول 5 سال فعالیت چنان تأثیری بر گسترش شبکه راه آهن آلمان گذاشت که در بیست و نه سالگی استاد رسمی همان دانشگاه شد. درس اصلی وی در هشت سال اول، جاده سازی و راه آهن بود اما از 1870 تحقیقات و فعالیت خود را در رشته شهرسازی و تأسیسات زیربنایی شهر متمرکز نمود و سرانجام در 1887 برای نخستین بار رشته مهندسی شهرسازی را در یک دانشگاه (آلمان) و شاید دنیا تأسیس کرد و در 1895، رئیس دانشگاه فنی شد. باومایستر علاوه بر فعالیت دانشگاهی، در نهادهای بسیاری عضو بود. او بنیانگذار اتحادیه سراسری معماران آلمانی و سازمان های مهندسی و اتحادیه عمومی حفظ بهداشت و سلامتی بود و از آن به عنوان ابزاری برای نشر اندیشه خود استفاده می نمود.

 

وی به خاطر تلاش های تأثیرگذارش بر شهرسازی، در 1906 از دانشکده عمران دانشگاه فنی برلین و در 1908 برای فعالیت های هدفمند در بهداشت شهری، از دانشکده پزشکی ینا دانشپایه دکتری افتخاری را دریافت کرد.

 

او در 1912 بازنشسته شد. اما تا واپسین روز زندگی، به تدریس در دانشگاه ادامه داد. باومایستر در پنجاه سال زندگی دانشورانه خود چندین کتاب نوشت که مهمترین آن کتابی است به نام توسعه شهر بر اساس جنبه های فنی، پلیس ساختمانی و اقتصادی آن. این کتاب در 1876 چاپ شد و دیری نپایید که کتاب مرجع و نخستین کتاب درسی مهندسی شهرسازی در آلمان و فراسوی مرزهای آن کشور شد.