Mohammad Aref 120452 اشتراک گذاری ارسال شده در 29 دی، ۱۳۹۶ پانیک چیست احساس ناگهانیِ نگرانی و ترس بسیار شدید را حمله پانیک می گویند که همراه با علائمی از جمله تپش قلب شدید و تنگی نفس زیاد است در ادامه به علائم پانیک, راه های درمان و دیگر مسائل پیرامون آن می پردازیم پانیک چیست؟ حمله پانیک (Panic Attack یا حمله وحشت) به وضعیتی گفته می شود که بدون هیچ مقدمه سازی و هشدار قبلی فرد در آن یک احساس قوی و غیر قابل توضیح از ترس و هراس را تجربه می کند. این احساس در طول 10 دقیقه به اوج خود می رسد . پانیک علائمی دارد که در ادامه به آنها اشاره می کنیم. علائم حمله پانیک چیست؟ حمله پانیک حداقل با چهار علامت از نشانه های زیر همراه است : ۱-ترس از تنهایی ۲-ترس از، ازدست دادن کنترل در مکان های عمومی مثلا زمین خوردن در محل کار یا مدرسه و دانشگاه ۳-ترس از مکانهایی که خروج از آنها شاید دشوار باشد ۴-خانه نشین شدن برای مدت طولانی ۵-احساس جدایی و بیگانگی با دیگران ۶-احساس بیچارگی ۷-وابستگی به دیگران ۸-احساس غیرطبیعی بودن اندام بدن ۹-احساس غیر طبیعی بودن محیط ۱۰- پریشانی و اضطراب ناگهانی ۱۱- رفتار و مزاج غیر عادی ، سراسیمگی ، لرزش و تکان های ناگهانی دیگر علائمی که ممکن است رخ دهد : سرگیجه ،حالتی شبیه غش کردن تعرق بیش از اندازه سرخ شدن پوست اختلال در تنفس احساس درد در قفسه سینه تپش قلب حالت تهوع و استفراغ کرخت شدن ناراحتی معده افکار مغشوش و آشفته ترس از دیوانه شدن ترس از مرگ قریب الوقوع علاوه بر این نشانه ها احساس هایی نیز بیمار را همراهی می کنند.احساس دیوانگی، از دست دادن کنترل و یا نزدیکی مرگ از جمله احساسهای شایع بیماران است. در کنار این ها احساس غیر واقعی بودن محیط اطراف و یا جدا شدن از جسم هم می تواند در طول یک حمله پانیک اتفاق بیفتد. خروج از ترس حملات پانیک آن قدرها هم که شما فکر می کنید نادر نیستید. متخصصین می گویند که بیشتر از یک چهارم مردم در تمام طول زندگیشان حداقل یک حمله پانیک را تجربه می کنند. اغلب این حملات ناگهانی و بدون اعلام قلبی به سراغ ما می آیند اما در بعضی مواقع ثابت شده است که وقوع این حملات می تواند با وقایع پر استرس و نگرانی همراهی داشته باشد. در بررسی ای که بر روی بیماران با چنین حملاتی انجام شد مشخص شد که ایشان اگرچه پیش از حمله یک استرس واقعی را که بتواند باعث ایجاد چنین حالتی شود، تجربه نمی کنند. ولی در حدود شش تا هشت ماه قبل از حمله پانیک با واقعی مانند تغییرات شغلی، جابجایی منزل، طلاق یا حتی ازدواج و یا حاملگی روبرو بوده اند. وقایعی که قالب های روزمره زندگی را تحت تأثیر قرار می دهند. وقتی که شما در مدتی زمان کوتاهی با تغییرات سریعی در زندگی روبرو می شوید حتماً تحت تأثیر قرار می گیرد. ممکن است که مشکلتان را حل کنید، فراموششان کنید و یا این که به حملات پانیک دچار شوید. اگر شما استعداد دچار شدن به حملات پانیک را داشته باشید آن وقت است که یک ناخوشی درونی و البته ساده می تواند بر روی شما تأثیر گذاشته و تحملتان را کاهش دهد تا جایی که به ذهن و بدن شما پیغام های مخربی فرستاده شود. پیغام های شروع حمله. حالا می خواهم واقعیت دیگری را در مورد حملات پانیک ان اشنایم برایتان فاش کنم. در واقع بعداً او متوجه شد این حملات چندان هم ناگهانی نبوده اند. وقتی بیشتر جستجو کردریشه تمام این مشکلات را پیدا کرد .او شش ماه قبل از شروع حملات برای ادامه تحصیل از اسپانیا به آمریکا مهاجرت کرده بودو البته برای رسیدن به دانشگاه خوب و مورد علاقه ا ش چند بار ناچار ش از یک ایالت به ایالت دیگری نقل مکان کند مدام ارتباطی را آغاز و بعد ناچار به قطع آن و شروع به یک رابطه جدید دیگری می کرد آن موقع خود ش هم خبر نداشت که داد شرایط را برای وقوع یک حمله پانیک فراهم می کند.ولی یک سئوال در ذهن او نقش بسته بود. همه ما در زندگی دچار استرس می شویم یا چیزی را از دست می دهیم. چرا یک اتفاق مشابه، کار بعضی از ما را به حملات پانیک می کشاند و بعضی های دیگر به راحتی و با خوردن یک لیوان لیموناد با مشکلاتشان کنار می آیند. متخصصان هنوز هم به درستی نمی دانند که استرس چگونه باعث وقوع حملات پانیک می شود اما بعضی حدس می زنند که این اتفاق می تواند ناشی از آسیب به فرآیندهای طبیعی اعصاب حسی در اثر تحمیل استرس به فرد باشد. یک نظریه با بیان این که ذهن برخی از افراد به واسطه شکل تنظیم بندی شان حساسیت بیشتری نسبت به وقایع استرس آور نشان می دهند از تئوری ذهن های تحریک پذیر حمایت می کنند. به نظر آنان این تحریک پذیری ناشی از اشتباه مغز در تقسیم بندی وقایع خطرناک در نظر گرفته می شود و در نتیجه علایم هشدار دهنده ای به بدن مخابره می کند. در کنارهمه این ها نقش ترکیب ژنی در استعداد ذاتی انسان ها به تمایل به سمت تجربه حمله ی پانیک نیز می تواند بررسی شود. بررسی های مغز در زمان وقوع حمله های پانیک نشان دادند که هنگام رخداد این حملات ساخت هورمون هایی در مغز تحریک می شود. که به طور ذاتی در زمان جنگ و یا پرواز در بدن ساخته می شوند. دوتا از این هورمون ها آدرنالین و نودآدرنالین هستند. در شرایط معمولی این هورمون ها باید وقتی ترشح شوند که شما با یک ببر یا خرس روبرو می شوید و نه در هنگامی که راحت در تختخوابتان خوابیده اید. این هورمون ها با ترشحشان شما را برای مقابله با وضعیت دشوار احتمالی آماده می کنند. در نتیجه کارکرد این هورمون ها هم سیستم تنفسی و هم سیستم چرخش خون را فعالتر و پرکارتر می کنند تا بدن بتواند در مقابل خطر عکس العمل مناسبی داشته باشد. در اثر این هورمون ها میزان زیادی اکسیژن به مغز پمپ می شود تا مرکز فرماندهی بدن بتواند در برابر خطرهای تهدید کننده حیات سریعترین واکنش ممکن را داشته باشد. مشکل واقعی این جاست که در حملات پانیک همه این اتفاق ها در داخل بدن به وقوع می پیوندد اما در محیط بیرون هیچ خطر واقعی تهدید کننده ای وجود ندارد. وقتی شما وحشت زده می شوید و همه ی فرآیندهای بدنتان افزایش پیدا می کنند و البته هیچ خطر واقعی ای را نمی یابید آن وقت است که گیج می شود و این حیرت و تعجب بر میزان ترس شما می افزاید. بعضی از محققین بر این باورند که ممکن است نورآدرنالین مسئول بیشتر پریشانی به وجود آمده در بیماران باشد. نورآدرنالین می تواند بر روی لوب فرونتال مغز که مسئول قضاوت و استدلال است اثر گذاشته و علاوه بر دیگر فرآنیدهای مغزی به شکل واضحی به روی قدرت تفکر افراد تأثیر می گذارد. وقتی که یک فرد نمی تواند به درستی اتفاقات اطراف و زنجیره ی احساس های منفی که به سویش هجوم می آورد را درک کند آن وقت است که دچار اشتباه در ارزیابی از شرایط شده و تصور می کند که دچار حمله قلبی شده و یا در حال مرگ است. چیز دیگری که او بیشتر از حملات پانیک می ترساند این بود که پیش از وقوع این حملات هیچ فعالیت خاص، شدید و یا خارج از معمولی را انجام نمی داد و این حالات بدون هیچ تحریک کننده ی خاصی روی می داد وقتی که روی تختش دراز کشیده بود، این حالتی است که در نوعی از حملات پانیک به نام «حملات خودبخ خودی» اتفاق می افتد حملات هیچ ارتباط روشنی با رخداد واقعه حیرت یا ترس آور ندارد. درست است که او در ماه های پیش از وقوع این حملات میزان طبیعی از فشار و استرس های محیطی را تحمل کرده بودولی در حقیقت حملات او یک پاسخ سریع و عینی به این اتفاقات نبود. در نوع دیگر از حملات فوبیا (یا هراس)، این وقایع به اتفاقات محیطی ارتباط پیدا می کنند که فرد با یک شرایط ویژه که باعث ترس او می شود روبرو شده است مثل وقتی که یک فرد «کلاستروفوت» [فردی که از قرار گرفتن در فضای بسته می ترسد] وارد یک فضای سر بسته می شود. از سوی دیگر داشتن یک بیماری زمینه ای خاص می تواند در شیوه بروز حملات پانیک تأثیر داشته باشد. به عنوان نمونه افرادی که مبتلا به آسم هستند نسبت به دیگران تا 2 برابر از احتمال بیشتری برای تجربه تنفس کوتاه به عنوان اولین علامت یک حمله پانیک برخوردار هستند. برخی افراد نیز هستند که در اثر مصرف بعضی مواد شیمیایی به این حملات دچار می شود. موادی مانند کافئین، نیکوتین و بعضی از داروهای دیگر می توانند جرقه وقوع یک حمله پانیک را در یک فرد بزنید چراکه این ها موادی هستند که باعث ایجاد علایم تحریکی در یک فرد می شوند. (مثل عصبانیتی که گاه پس از خوردن چند فنجان قهوه اسپرسو احساس می کنیم). متأسفانه در غرب نزدیک به یک سوم تا نیمی از بیمارانی که اولین بار یک حمله پانیک را تجربه می کنند از سابقه مصرف «ماری جوانا» پیش از وقوع حمله خبر می دهند. چگونه با حملات پانیک مقابله کنیم! پیش از هر چیز این بستگی به نوع حمله ما دارد. اگر ما از آن دسته ای هستیم که پیش از حمله، یک استرس فوق العاده را تجربه می کنیم و به عبارت دیگر این یک عامل بیرونی است که ما را به داخل حملات پانیک هل می دهد معمولاً به صورت ناخودآگاه به سراغ آموختن روش هایی می رویم که با کمک آن ها می توانیم استرسمان را کنترل کنیم، چیزهایی مثل مدیتیشن یا یوگا. متأسفانه باید بگویم که در بیشتر اوقات این کلاس ها به شما جواب نداده و تأثیری در میزان وقوع حملات بعدی پانیک در شما ندارند. زیرا در بیشتر اوقات شما نمی توانید هیچ پیش گویی درباره آن که حمله بعدی در چه زمان یا مکانی به وقوع می پیوندد داشته باشید. پزشکان نیز به طور معمول درمان یا دارویی خاصی را در این رابطه برایتان تجویز نمی کنند مگر این که تعداد حملات شما بالا و البته این حملات برای شما ناتوان کننده باشد. اما شیوه واکنش شما در زمان بروز حملات می تواند به شما کمک کند تا از وقوع واکنش های عصبی غیر قابل کنترل جلوگیری به عمل آورید. ما سعی می کنیم درباره راهی با شما صحبت کنیم که کمکتان می کند تا با ترس ها روبرو شده و آن ها را شکست دهید. قبل از هر چیز و البته پیش از وقوع حملات بدانید که حملات پانیک هیچ آسیبی به شما نخواهند رساند. در جلسات درمانی به مراجعین گفته می شود که اگر چه حملات پانیک ناراحت کننده و البته آزار دهنده هستند اما در حقیقت هیچ خطری را برای بیماران ایجاد نمی کنند. دوم این که باید از کمک نزدیکانتان استفاده کنید. اگر احتمال می دهید که بدون هیچ دلیل خاصی دچار حملات پانیک می شوید اجازه بدهید که خانواده، دوستان و حتی همکاران مورد اطمینان از بیماری شما و البته علایمش اطلاع داشته باشند. در این صورت اگر در هنگام وقوع حملات در کنارتان باشند می توانند به شما قوت قلب داده و در عبور از حملات یاریتان کنند. سوم؛ شما می توانید با پزشک خود صحبت کیند و از او بخواهد که برایتان از داروهای بنزودیازپین نسخه ای بنویسید. شما می توانید این قرص ها را همراه داشته باشید و وقتی احساس کردید پانیک نزدیک است از آن ها استفاده کنید. بنزودیازپین ها در عرض چند دقیقه می توانند که میزان فعالیت نوروترانسمیتری در مغز را به نام گاما بوتیریک اسید (GABA) افزایش دهند. این نوروترانسمیتر در مغز شما اثر آرامش بخش خوبی را به جا می گذارد. البته این داروها برای کسانی که به مدت طولانی با این گونه حمله ها دست به گریبانند انتخاب مناسبی نیست، زیرا که می تواند باعث اعتیاد آن ها شود. بنزودیازپین ها برای افرادی مناسب است که تعداد حملاتشان کم است. شاید باورکردنی نباشد اما گاهی اوقات اطمینان بیمار به این که یک ورق قرص در جیبش دارد می تواند به طور کلی از بروز حمله پانیک جلوگیری می کند. در صورت وقوع حمله سریع بنشینید تا دیگر ترسی از افتادن نداشته باشید. بعد از این عضلات ساق پا، دست و شکمتان را سفت کنید. این کار باعث می شود تا خون بدن شما به سمت سرتان جریان بیابد و البته این جریان از بیهوشی شدن شما جلوگیری می کند. سعی کنید فکرتان را از وقوع حمله منصرف کنید. در مقابل یورش افکار منفی سعی کنید به سراغ کارهای ساده و راحت بروید. می توانید تنها سکوت کنید و بنشینید و یا این که به سراغ تماشای تلویزیون بروید. شاید به نظرتان خنده دار برسد اما می توانید اتاقتان را مرتب کنید. درست شنیدید. به سراغ کمد لباس ها بروید و بعد هم سری به میزتان بزنید. حتماً چیزی برای منظم کردن وجود دارد. در نهایت هنوز هم امکان رفتن به بیمارستان وجود دارد. اگر نمی توانید هیچ کمکی به خودتان بکنید و باز هم احساس یک حمله قلبی و یا سکته را دارید به اطرافیان بگویید که شما را به اورژانس برسانند. آن جا حتماً دکتری را پیدا خواهید کرد که برایتان داروهای اضطراب را نسخه کند و البته که این ممکن است باعث آرام شدن شما شود. وقتی که حمله تان تمام شد، واقعاً آن را تمام شده بدانید. این امر طبیعی است که شما برای یک تا دو روز احتیاج به استراحت داشته باشید و علاقه مند نباشید تا دوباره به همان محل یا موقعیتی بازگردید که در آن حمله اتفاق افتاده است، اما اگر این وضعیت بیشتر از 3 روز طول بکشد آن وقت است که باید به یک روان پزشک مراجعه کنید تا به شما برای وفق یافتن با شرایط کمک کند. گاهی اوقات حمله های پانیک به یک یا دو حمله خلاصه نیم شوند و در فرد همیشه ترسی از وقوع دوباره این حملات وجود دارد این ترس می تواند حتی فرد را از فعالیت های عادی روزانه اش محروم کند. دانشمندان معتقدند که این حالت در اثر یک کمبود ارثی سروتونین در مغز بیمار اتفاق می افتد. سروتونین یک ماده شیمیایی عادی مغز انسان است که باعث می شود تا یک فرد خلق ثابتی داشته و البته احساس خوبی داشته باشد. در حدود چهار سال پیش محققان دریافتند که بیماران پانیک تا حدود 30 درصد از مردم عادی دچار نوعی کمبود در رسپتور خاصی برای سروتونین هستند. حملات پانیک اگرچه ناتوان کننده هستند. اما از سوی دیگر یکی از درمان پذیرترین بیماری های روانی نیز هستند. درمان شناختی به تنهایی و یا همراه با داروهای ضد افسردگی می تواند در 70 تا 90 درصد از بیماران به کاهش و یا جلوگیری کامل از وقوع حملات پانیم بیانجامد، اتفاقی که در طول چند هفته تا چند ماه اتفاق می افتد. منبع: آفتاب لینک به دیدگاه
ارسال های توصیه شده