داروهای میگرن جدید؛ پیشگیری از سردرد به روشی موثر و منحصر به فرد

[Mohammad Aref 120452]

داروهای میگرن جدیدی که در طی دو پژوهش اخیر دانشمندان ساخته شده‌اند، تاثیرات شگفت‌انگیزی در پیشگیری و درمان سردردهای مزمن دارند. با ما همراه باشید.

 

بر اساس اطلاعات منتشرشده، در هرکدام از آزمایش‌ها، داروی میگرن دارای اثرات بلندمدت بوده و به شکل تزریقی، در دوره‌های یک ‌ماهه و سه ‌ماهه،‌ وارد بدن بیمار می‌شدند. نام این مواد جدید، فریمانیزاماب (fremanezumab) و ارناماب (erenumab) بوده و طبق بررسی‌های صورت گرفته، اثبات شد که میانگین تعداد سردردهای مزمن ماهیانه در 50 درصد از داوطلبان تحت درمان، به واسطه‌ی تزریق های دوره‌ای نصف شد.

 

از طرف دیگر، به صورت کلی توانایی تمامی افراد مورد آزمایش، برای انجام کارهای روزانه و نادیده گرفتن سردرد مزمن هم افزایش یافت؛ البته، انجام پژوهش‌های بیشتری برای بررسی تاثیرات بلندمدت متد درمانی توسعه‌یافته بر روی سلامت افراد لازم است و هیچ یک از داروها تاکنون به تایید سازمان غذا و داروی آمریکا (FDA) نرسیده‌اند.

 

دکتر کوین وبر (Kevin Weber)، عصب‌شناس و متخصص سردرد از دانشگاه اوهایو آمریکا که در تهیه مقاله مربوطه شرکت نداشت، در مصاحبه‌ای گفته است که این داروهای میگرن در نوع خود منحصر به فرد هستند و تاکنون هیچ ماده مشابهی، مخصوصا برای پیشگیری از سردرد ساخته نشده است. از طرف دیگر هنوز بروز عوارض جانبی خاصی در داوطلبان بررسی‌ها گزارش نشده و مدت‌زمان لازم برای عملکرد داروها پس از مصرف، بسیار کوتاه است.

 

البته وبر همانند توسعه‌دهندگان داروهای میگرن جدید، معتقد است مبتلایان به سردردهای مزمن نباید توقع معجزه را از این روش درمانی داشته باشند و در عین حال که میگرن تعداد کمی از افراد مورد آزمایش به صورت کامل درمان شد، همچنان انتظار بازدهی صد درصد عاقلانه نیست.

 

اطلاعاتی در مورد سردردهای مزمن و داروهای میگرن توسعه‌یافته

همانطور که میدانیم،‌ میگرن باعث ایجاد دردی نسبتا شدید در سر شده و در بسیاری از موارد ابتلا، با حساسیت فرد به نور و صداهای اطراف همراه است. آمار نشان می‌دهد که 18 درصد مردم جهان حداقل یک بار در طول زندگی خود از سردرد مزمن رنج برده‌اند و 2 درصد افراد هم به صورت مداوم و در بعضی مواقع، به طور روزانه، دچار حملات میگرنی می‌شوند.

 

از طرف دیگر، داروهای میگرن پیشین با وجود تاثیرات قابل‌توجه، همگی برای درمان مشکلات دیگری مانند بیماری‌های قلبی، افسردگی و تشنج تهیه شده بودند و در تمامی موارد، فرد مبتلا باید به صورت روزانه دارو را مصرف می‌کرد.

 

به طور دقیق‌تر، داروهای میگرن مطالعات جدید مشخصا برای هدف قرار دادن مولکول‌هایی که به نظر می‌رسد در ایجاد سردرد نقش داشته باشند، توسعه داده شدند؛‌ این مواد با پروتئین کوچکی به نام CGRP که در سلول‌های عصبی ترشح می‌شود، مقابله کرده و از التهاب بافت‌ها که با آزاد شدن این پروتئین در سر به وجود می‌آید،‌ جلوگیری می‌کنند. بر اساس اطلاعات منتشرشده از سوی انجمن سردرد آمریکا (AHS)، دلیل اصلی بروز میگرن هنوز به صورت دقیق مشخص نیست، اما به نظر می‌رسد که التهاب ناشی از CGRP و بزرگ شدن رگ‌های خونی در مغز،‌ دردهای میگرنی را به وجود می‌آورد.

 

عملکرد داروهای فریمانیزاماب و ارناماب به ترتیب جلوگیری از ترشح CGRP و مانع شدن از جذب این پروتئین توسط دریافت کننده‌های موجود در مغز است. در تحقیق مربوط به داروی اول، داوطلبان که 1130 نفر بوده و بر اساس تعریف مشخص میگرن مزمن، از هر ماه، 15 روز سردرد شدید داشتند، به سه گروه تقسیم شده و دوره درمان سه ماهه‌ای را گذراندند.

 

به افراد گروه اول در فواصل یک ماهه، سه مرتبه داروی میگرن فریمانیزاماب تزریق شد، گروه دوم تنها یک بار از این ماده استفاده کرد و گروه آخر هم به وسیله دارونما مورد درمان قرار گرفت؛ نتایج نشان داد که تعداد سردردهای ماهانه‌ی چیزی در حدود 40 درصد داوطلبانی که از داروی اصلی استفاده کرده بودند، نصف شد.

 

همچنین، داروی ارناماب بر روی 955 نفر از کسانی که دچار سردردهای خفیف‌تری می‌شدند، امتحان شد و همانند آزمایش‌های داروی دیگر، داوطلبان به سه گروه تقسیم شدند. به گروه اول دوز کمی از ارناماب به صورت ماهانه تزریق می‌شد، گروه دوم دوز بیشتری را مصرف می‌کرد و به دسته سوم هم به عنوان گروه کنترل، دارونما تزریق شد؛ نتایج کسب‌شده از این روش درمان سردرد هم مشابه فریمانیزاماب بود.

 

دکتر استفان سیلبرستین (Stephen Silberstein)، نویسنده اصلی مقاله چاپ‌شده، می‌گوید که پیشرفت جدید در توسعه داروهای میگرن درمان مناسبی را در اختیار افرادی که با داروهای پیشین مداوا نمی‌شوند، قرار می‌دهد و در صورت کسب تاییدیه FDA، پیشگیری از میگرن در سراسر جهان به درمانی متداول تبدیل خواهد شد.

 

هردوی مقاله‌های تیم پژوهشگران سیلبرستین، در اواخر نوامبر گذشته،‌در ژورنال “The New England Journal” به چاپ رسیدند.

 

منبع: گجت نیوز