nasim184 12256 اشتراک گذاری ارسال شده در 19 اسفند، ۱۳۹۵ ایششششششششششش من باز به تو رای دادم که من ميگم تو منو دوست داري خودت مقاومت ميكني خب 2 لینک به دیدگاه
nasim184 12256 اشتراک گذاری ارسال شده در 19 اسفند، ۱۳۹۵ سام هستم مردی که سعی دارد نامرد نباشد ممنون از شما که مسابقه رو برگزار کردین به هر مشقتی که بود... تبریک به دوستانم که دل دادن به این اتفاق جمعی تصویر فرستادن...و البته رای دادن... نسرین جان ملقب به نسیم جان...دیگه عکاس برتر شدن براشون عادی شده... قاب هاشون همیشه ماندگار... تصویر ایلیا عزیز هم به دلم نشست..مخصوصا اون لبخند ها و البته یکدونه صورت غم نهفته درون دل سنگ... و تصویر آخر یک هنر... یک نظم هنری در میان قاب یک میز.... در باب تصویر اول این واژه ها از ذهن من گذشت: پُشتِ درِ نهان خانه ی دل من... باغچه ی کوچکی ست... که در میانه ی آن خاطره ها با هم عشق بازی می کنند... کهنه و رنگ و رو رفته...نشانه ی اصالتی ست...که در دیوارهای نو نَوار شده ی خانه های امروزمان نیست... در باب تصویر دوم: لبخند پنهان...صورت غمناک...ماسک سنگی این روزها من نقش این دو چهره است... چه خوب...که رنگ لبخندش...پُر رنگ تر است... در باب تصویر چهارم: مروارید دوز کردم ستاره ی مهر را بر قرینه ی محبت.... در میانش لوزی ظاهر شد... دست به دست داد این دو ستاره را.... چه خوش هندسه شد این احوال خوشم ام... سام عزيز ممنون به خاطر توصيفات عالي بود انصافا ديگه اذيتم نكنيد من فقط عاشق عكسم باهام مسافرت بيايد ميفهميد...اين برتري ها هم يا شانسه يا اينكه من هر عكسي كه ميگيرمو دلي ميگيرم و شايد به خاطر اينه كه به دل بچه ها نشسته عكسا همه عالي بودن و توصيفا عالي تر مرسي كه با نوشته هاي ماندگارت باعث ميشي حس عكسا خونده بشه 2 لینک به دیدگاه
ارسال های توصیه شده