تجربه سنگاپور در استفاده از زیرساخت سبز برای کاهش خشکسالی های بزرگ

[Mohammad Aref 120452]

گزارش جدید ناسا درباره شباهت خشکسالی بزرگ در مرکز و غرب ایالات متحده، یک زنگ بیدارباش جدی ولی به موقع برای شهرها و نیاز به زیرساخت سبز می باشد. تاریخ نشان می دهد که فیلادلفیا و پرت لند و کپنهاگ دارای بارش فراوان و منابع آبی بوده اند. در همین حال، لوس آنجلس و دیگر شهرهای جهان مثل سائوپولو و پکن با خشکسالی شدید مواجه هستند و جهت آب آشامیدنی، به میزان زیادی آب زیرزمینی، وابسته هستند، لذا در حال حاضر به دنبال کشف این مسأله هستند که زیرساخت های سبز، می توانند بخشی از تاب آوری مخزن اصلی شهر در برابر تغییر آب و هوایی به منظور حفظ و نگهداری آب باشند.

 

در سناریوی جاری کسب و کار، گزارش مشترک ناسا و دانشگاه های کرنل و کلمبیا درباره تغییرات آب و هوایی که موجب رشد خشکسالی های چند دهه ای برای مرکز و جنوب غربی ایالت متحده شده است، نشان می دهد که اهمیت این مشکل برای 500 سال آینده، پیش بینی نشده است و بدتر از این مشکل با شدتی بیشتر از قبل و در طول چند سال گذشته در رابطه با خشکسالی های جدید در کالیفرنیا و کولورادو و تگزاس تجریه شده است.

 

اخیراً در یک روز ژانویه با دمای بیش از 70 درجه سانتیگراد (که از نظر سابقه با معیارهای لوس آنجلس نیز گرم است، ولی با خشکسالی های طولانی این ایالت، شکل عادی پیدا کرده است)، گروه شهر پایدار از شرکت اتودسک (Autodesk) با اریک گاسیتی (Eric Garcetti) شهردار لوس آنجلس، در دفتر کار وی، همراه با مسئولین سطح بالای امور آب، در دپارتمان آب و برق لوس آنجلس (LADWP) (که بزرگترین صنعت عمومی شهری در ایالات متحده می باشد) دیدار کرد.

 

آنها فهمیدند که چگونه تحلیل زیرساخت سبز و فناوری برنامه ریزی مالی توسط «اتودسک» و شرکت همکار گسترش یافته و «تأثیر زیرساخت» می تواند مزایای اقتصادی و زیست محیطی و اجتماعی را به صورت مدل در آورد. این موارد شامل تجدید و تقویت منابع آب و جلوگیری از سیل های محلی در دره سان فرناندو و دیگر مناطق شهری لوس آنجلس می باشد. شرکت اتودسک نیز در حال آماده شدن برای همکاری با واشنگتن و آتلانتا و دیگر مناطق شهری در رابطه با برنامه های نمونه سازی و اولویت بندی زیرساخت سبز است.

 

همچنین تاثیر «زیرساخت» به «اتودسک» کمک کرد تا نرم افزار تحلیل پروژه خودکار «اتوکیس» (Autocase) را توسعه دهد که به طور موفقیت آمیزی برای مدل سازی هزینه ها و منابع زیرساخت سبز در شهرهای خشکی مثل فورث ورث، تگزاس، تاکسون و آریزونا مورد استفاده قرار گرفت.

 

استفاده از «اتوکیس» تأثیر زیر ساخت:

اتوکیس به ارزیابی منافع اقتصادی و اجتماعی و زیست محیطی زیرساخت سبز، شامل جلوگیری از سیل و کاهش گرمای شهر و گازهای گلخانه ای و افزایش میزان تفریحات عمومی و کیفیت هوا می پردازد.

 

بر اساس نظر جان پارکر که رئیس اقتصادی «تاثیر زیرساخت» است: «تاکسون در حال درس دادن به دنیاست» که آب کمیاب و گرانبهاست ولی ارزش واقعی آن شناخته نشده است و این منبع که در حال کمیاب تر شدن و گرانبهاتر شدن می باشد، زیرساخت سبز طبیعی، به خاطر منافع زیادش، بهترین راه برای حل مشکلات کمبود و کیفیت آب، سیل و جزیره های گرمایی شهری، محسوب می شود.

 

خشکسالی بزرگ و شهرهای بزرگ:

از دیدگاه جهانی، نیاز به توسعه یکپارچه و برنامه ریزی آب، بسیار فوری است. در پکن، استفاده بیش از حد از منابع آب های زیرزمینی باعث نشست زمین و ایجاد حفره و شکاف برداشتن پیاده روها و جاده ها و ساختمان ها شده است. آب تازه به سرعت در حال از بین رفتن در منابع آب شهری است که منبع اولیه آب آشامیدنی برای یک شهر با 20 میلیون ساکن (تمام وقت) و 30 میلیون ساکن (پاره وقت) می باشد.

 

خشکسالی شدید بر اثر تغییرات آب و هوایی و کاهش آب به دلیل فعالیت های صنعتی، شهر را مجبور می کند که اقدام به تأمین آب از مسافت های دور از طریق طرح ملی انتقال آب از جنوب به شمال بنماید. (مثل کاری که لوس آنجلس برای مقدار زیادی از منابع آبی خود انجام می دهد). در حال حاضر، پکن شاید قحطی زده ترین شهر بزرگ دنیا از نظر کمبود آب باشد ولی شهرهای دیگر نیز ممکن است به این وضع دچار شوند.

 

در سال 2013 جریان عمومی به دولت پکن توصیه کرد که روش هایی را به طور سازمان یافته و نظام مند برای جمع آوری و استفاده مجدد از آب هایی بنماید که اغلب به شکل باران در طول ماه های جولای و آگوست به صورت سیل در خیابان ها جاری می شود و پیاده رو ها را فرا می گیرد. اما چون هوا در حال گرم شدن بوده است، بقیه سال، در حال حاضر تقریباً فاقد بارش های مهم می باشند.

 

علاوه بر کنارگذاشتن چمن در منظرسازی (به ویژه زمانی که به عنوان تزئینات در پارک های اداری و خاکریزهای بزرگراهی و اطراف توسعه های خرده فروشی، استفاده می شود) پکن نیاز دارد که از برنامه ریزی شهری و فناوری های جدید برای کاهش اثر توسعه، پیشبرد و اجرای قوانین استفاده نماید، به طوری که بتواند به تقویت منابع آبی از بین رفته و جایگزینی با آب تازه منجر شود و در عین حال به کنترل نمودن سیل های فصلی بپردازد که گاهی مرگبار می شوند.

 

خاک بسیار مرغوب:

زیرساخت سبز از کاهش اثر توسعه مانند پیاده‌روی نفوذپذیر، دیوارهای سبز، نوارهای پالایش و باغهای باران‌، پشت بام های سبز، حوضه های جذب آب و طراحی کشاورزی به عنوان بخشی از محیط ساخته شده استفاده می کند تا به جای مجوز دادن به آسفالت یا جاری شدن مستقیم آب پشت بامها به داخل زهکشی‌های مربوطه، آبهای بارانی ته نشین و جاری شده را به طور طبیعی از طریق خاک، شن، سنگ، مواد مقوی نباتی و دیگر مواد جذب کننده، پالایش کند. مواد آلوده‌کننده بطور طبیعی و بوسیله زیرساخت سبز از طریق اجزاء اصلی آن و خاک سالم، پالایش می‌شوند. درختان و گیاهان بومی می‌توانند اجزاء اصلی زیرساخت سبز باشند ولی خاک سالم، جزء اصلی طرحهای شهری توسعه‌ای و سامانه‌های طراحی است. حتی در شهرهایی با خاکهای ضعیف، خاک سالم غیرمتراکم می‌تواند از طریق استفاده از مواد ارزان قیمت شامل ترکیب، اصلاحات و کود دادن ایجاد شود. البته درختان،(در جائی که مناسب باشد) و گیاهان بومی دائمی، به طور قابل توجهی باعث افزایش حفظ آب در خاک و جداسازی کربن، افزایش سایه و محل سکونت حیوانات وحشی و غیراهلی و به طور کلی محیط های مطلوبتر می‌شود.

 

سائوپولو شهر بزرگ دیگری است که بر روی پرتگاه بحران جهانی آب بدلیل تغییرات آب و هوا قرار دارد و با کاهش روزافزون منابع آبی مواجه است، بطوریکه شیرهای آب در حال خشک شدن هستند و 23 میلیون شهروند ممکن است بزودی مجبور به ترک شهر شوند. هفته گذشته به اجرای یک برنامه در دره سیلیکون همراه با مارسلویگناتیو (Marcelo Ignatios-مدیر برنامه‌های زیرساخت و زیست‌پذیر سائوپولو) اقدام شد که وی برنامه های شهر را که به گسترش شهر از طریق تشویق به زیرساخت سبز با اعتبارات مالیاتی و حقوق بهبود هوا و دیگر برنامه‌های ابتکاری می پردازد، تشریح کرد.

 

سائوپولو شروع به طراحی یک نقشه ماهرانه درباره خاکهای محلی و انواع آبهای بازیافت‌شده با کیفیت نموده است تا به محدود کردن آبهای زائد پرداخته و تجدید حیات آبهای زیرزمینی و تغذیه آنها را با ذخیره های آبی تقریبا خالی‌اش اجرا نماید.

 

فهرست زیست‌شناسی ایالت سائوپولو اعلام نمود که 48 درصد از سطوح آن از پوشش نفوذناپذیر یا عاری از رشد و نمود گیاهی تشکیل شده است. در زمان انجام این تحقیق، جنگل‌ها هنوز 21 درصد از کشور را پوشش می‌دادند ولی در حاضر بدلیل توسعه‌های بی رویه، در حال نابودی سریع می‌باشند.

 

در موقعیت فعلی، سائوپولو درک نموده است که سرنوشتش با جنگل‌ها و زندگی گیاهی گره خورده است، همچنان که ساکنین محلی این مناطق دارای وضعیت خطرناکی هستند مثل نوعی میمون زوزه کش خنده آور یا نوعی پرنده بنام توکان سینه سرخ و همچنین جنگل‌ها و رشد و نمو گیاهی و خاک سالم، که نگهدارنده باران است و شهرهای سرد و آبهای زیرزمینی قابل بازیافت، باید مورد توجه قرار گیرند. در واقع، تحقیق ثابت کرده است که خدمات بوم زیستی جنگل‌ها و رشد و نمو گیاهان و زیرساخت سبز، می‌توانند به تثبیت چرخه‌های منطقه‌ای آب کمک نمایند.

 

سنگاپور، نمونه‌ای از مرکز فعالیت آب جهانی:

هیچ شهر دیگری مثل سنگاپور، در حال برنامه‌ریزی و طراحی زیرساخت سبز شهری همراه با استفاده مجدد از آب و روشهای حفظ و نگهداری به شکل موفقیت‌آمیز و هنرمندانه نیست. سنگاپور که اصولاً فاقد منابع آب تازه و تجدیدپذیر است و جمعیت آن روبه افزایش می‌باشد، مجبور به واردات آب از مالزی براساس قراردادی است که در سال 2060 به پایان می‌رسد.

 

بر اساس چشم انداز طرح جامع آب 1972، سنگاپور، کمپین عظیمی را در اوایل سال 2000 راه اندازی کرد تا تبدیل به مشهورترین مرکز شهری دانش و تجربه زیرساخت سبز، فناوری های مدیریت آب شهر هوشمند و استفاده مجدد از فاضلاب گردد.

 

استفاده‌های وسیع بازارهای سنگاپور از یک نوع بطری آب بنام «آب جدید» که از مراحل سه گانه پالایش فاضلاب گذشته است، از جمله برنامه‌های اجرائی در این کشور است.

 

اوج شکوه دانایی آب سنگاپور، سطح مهندسی شهر آن است که بسیاری از آن با زیرساخت سبز طراحی یا مجهز گردیده است.

 

دوسوم از سطوح شهر یعنی بامها، پارکها، بلوارها، پیاده‌روها، جاده‌ها، آبهای باران را جمع‌آوری و حمل می‌کنند یا آن را از طریق مسیرهای کنترل‌کننده ریزپردازنده و یا تونل هایی به 18 مخزن آب پمپاژ می کنند.

 

کاهش اثر توسعه در سنگاپور شامل 35 درصد از منابع آب شهر می‌شود که بیشتر آن از طریق معماری نوآورانه و همچنین منظرسازی برای امنیت پیاده روی یا تفریح، یکپارچه شده اند. اصولاً این شهر طوری برنامه‌ریزی کرده است که 90 درصد ازآب فضای سطحی خود را به حوضه آبریز بارندگی تبدیل کند. سنگاپور نه تنها برای تمام دنیا، طراحی و پتانسیل مهندسی بازیابی منابع آب از طریق زیرساخت سبز را به نمایش می‌گذارد، بلکه نشان می‌دهد که چگونه می‌توان به ایجاد یک مرکز بین‌المللی عالی پرداخت که منجر به بازده‌های اقتصادی قابل توجه در اشکال حساس به آب در برنامه‌ریزی شهری، معماری، مهندسی و فناوری اطلاعات و ابتکارات زیرساخت سبز شود.

 

برگزاری هفته بین‌المللی آب در سنگاپور در سال 2014 به تنهایی منجر به درآمدزائی 11.2 بیلیون دلار امریکا در قراردادها یا پیمانهای اعلام شده برای این کشور شده است.

 

بقیه کشورهای جهان که در حال مبارزه با مشکل کم آبی هستند که این موضوع شامل بسیاری از شهرهای ما هم هست و یا خواهد شد نیز باید دقیقاً به این موضوع توجه کرده و شدیداً در این زمینه فعالیت نمایند.

 

منبع: سایت آقای شهردار