Mohammad Aref 120452 اشتراک گذاری ارسال شده در 15 تیر، ۱۳۹۵ انجمن جهانی دوچرخه به رهبران شهری و حمل و نقل این فرصت را داد تا از تجربیات یکدیگر استفاده کنند و در مورد راه های موثر برای تقویت فرهنگ دوچرخه سواری در سراسر جهان بحث کنند. عکس توسط Claudio Olivares Medina قابل دسترس در سایت فلیکر هفته گذشته، بیش از 4000 نفر برای چهارمین انجمن جهانی دوچرخه گردهم آمدند. این رویداد شهروندی توسط فعالان دوچرخه در پورتو آلگره در برزیل بعد از برخورد یک تصادف رانندگی در بین گروه های دوچرخه سوار، در یک رویداد مهم در مارس 2011 برگزار شد. خوشبختانه، هیچ کس کشته نشد، اما توجه رسانه ای و در نتیجه همبستگی و نیاز به اقدام در میان فعالان دوچرخه در سراسر جهان را برانگیخت. پس از دو سال در پورتو آلگره، انجمن به کوریتیبا در برزیل در سال 2014، و در سال جاری به مدلین در کلمبیا نقل مکان کرد. فرهنگ دوچرخه سواری شهری یک ابزار قدرتمند برای ساخت شهرهای پایدار، سالم و عدالت محور است. ابزار دوچرخه برای شهرها و شهروندان فراتر از حمل و نقل، تفریح و ورزش است. همانطور که پدرو براوو -نویسنده Biciosos – می گوید: “دوچرخه یک سلاح ساخت و ساز انبوه است”. چهارمین انجمن جهانی دوچرخه سواری، نمونه های متعددی به ما نشان داد از اینکه دوچرخه سواری چگونه می تواند تغییرات گسترده در شهرها را سرعت بخشد. این ها شامل تحولات قابل توجه شهرهایی مانند بوگوتا و نیویورک – به رهبری شهرداران سابق انریکه پنالوسا و مایکل بلومبرگ- برای پیشرفت در آلماتی در قزاقستان؛ بوینس آیرس در آرژانتین؛ مکزیکو سیتی در مکزیک؛ سانتیاگو در شیلی؛ و کوریتیبا و سائو پائولو در برزیل می شود. اما چالش هنوز هم بزرگ است. با وجود یک قرن توسعه شهری خودمحور، ما قادر به ساخت شهرهایی شاد، پیرامون (با وجود) اتومبیل ها نبوده ایم. در عوض، بسیاری از شهرهای وابسته به اتومبیل، منفصل، قفل شده در ترافیک، خطرناک و آلوده می باشند. اتومبیل ها و کاربران آن ها به خودی خود دشمن نیستند، اما زیان های اجتماعی، زیست محیطی و اقتصادی اتکای بیش از حد به خودروهای شخصی به شدت روشن است. به قول Ciro Biderman اهل سائو پائولو ، “ما در مقابله با اتومبیل ها نیستیم، بلکه در برابر بی عدالتی ایستاده ایم”. به همین دلیل است که دوچرخه، وسیله ای که بیش از 100 سال پیش اختراع شد، وسیله نقلیه واقعی آینده است. مزایای آن عبارتند از تحرک انعطاف پذیر، افزایش فعالیت فیزیکی و یکپارچه سازی با حمل و نقل عمومی و سیستم های به اشتراک گذاری دوچرخه. با کمی نوآوری و یا به وسیله تقویت کننده های الکتریکی، دوچرخه ها حتی می توانند جابه جایی در زمین های تپه مانند و برای مردم در سنین و شرایط فیزیکی مختلف را ارائه دهند. با به خاطر داشتن این مزایا، شش رویکرد پیش رو از چهارمین انجمن جهانی دوچرخه سواری، می تواند به ایجاد فرهنگ دوچرخه سواری و رواج آن در شهرهای سراسر جهان کمک کند. 1) دیگران را به امتحان کردن آن دعوت کنید. اگر شما آن را امتحان نکنید، نمی توانید بگویید دوستش ندارید! اولین قدم در ایجاد فرهنگ دوچرخه سواری، تغییر طرز تفکر افراد نسبت به دوچرخه سواری است. گاهی اوقات این به معنی فکر کردن فراتر از معمول است، شبیه رقص سالانه Cumbia Cachaça دوچرخه سواران در طول روز بدون ماشین در بوگوتا. 2) پیاده سازی و گسترش مسیرهای دوچرخه و روزهای بدون ماشین در حالی که بیشتر برای تفریح و سلامت در نظر گرفته می شود، روزهای منظم بدون ماشین – در بسیاری از شهرها با عنوان “مسیرهای دوچرخه” یا “یکشنبه خیابان ها” (منظور تعطیلی خیابان ها است) شناخته می شوند- یک وسیله استثنایی برای ایجاد فرهنگ دوچرخه سواری شهری می باشند. با پیشگامی در آمریکای لاتین، این اتفاقات در سراسر جهان گسترش یافته است و در حال حاضر در بیش از 400 شهر برگزار می شود. دولت های محلی می توانند روزهای بدون ماشین (اضافه مترجم: منظور روزهایی از سال است که در جهت ارتقای فرهنگ دوچرخه سواری و یا کاهش آلودگی، استفاده از اتومبیل در تمام یا قسمتی از شهر ممنوع اعلام می شود) را با اجرای برنامه های جدید و یا توسعه برنامه های کنونی، یا با افزایش فراوانی آنها و یا با افزایش مقدار فضای شهری بدون اتومبیل حمایت کنند. 3) افزایش بودجه برای زیرساخت های پیاده و دوچرخه بودجه قوی ترین ابزار سیاست عمومی است، و جایی است که در آن لفاظی سیاسی و وعده های مجموعه تبدیل به واقعیت می شود. افزایش بودجه برای زیرساخت حمل و نقل فعال به این معنی است که رهبران شهرها بصورت عملی در رابطه با پیاده روی و دوچرخه سواری بحث می کنند. برای مثال، فعالان دوچرخه در مکزیک از سیاستمداران درخواست کردند که 5 درصد از بودجه تحرک ملی و محلی را برای حمل و نقل فعال کنار بگذارند. 4) توسعه سیاست های ملی دوچرخه سواری سیاست های صریح و روشن برای افزایش ظرفیت، تنظیم، زیرساخت ها و امور مالی برای دوچرخه سواری، به پیشبرد دستور کار در تمام سطوح کمک می کند. یک مثال خیلی خوب برنامه ملی دوچرخه سواری آلمان است، که دارای چهار رکن می باشد: یک گروه کاری مشترک از دولت فدرال و استان ها/ ایالت ها؛ یک پورتال آنلاین برای به اشتراک گذاری تخصص دوچرخه سواری؛ یک آکادمی دوچرخه سواری که به گسترش بهترین تمرین ها کمک می کند؛ و یک برنامه کمکی فدرال برای ترویج دوچرخه سواری. 5) شامل شدن صریح دوچرخه ها در اهداف توسعه پایدار سازمان ملل متحد پیش نویس فعلی اهداف توسعه پایدار سازمان ملل متحد (SDGs) – که انتظار می رود در سپتامبر 2015 نهایی شود – شامل یک هدف در رابطه با شهرهای پایدار و حمل و نقل شهری است، اما به صراحت به پیاده روی یا دوچرخه سواران اشاره نمی کند. شامل شدن حمل و نقل فعال در این سند، می تواند دوچرخه سواری را امن تر و شهرها را پایدار تر بسازد، چیزی که فعالان باید به دولت های خود به منظور تحت تأثیر قرار دادن مذاکرات سازمان ملل متحد تأکید کنند. 6) ادامه دادن ایجاد امکانات برای دوچرخه سواری بسیاری از شهرها درحال پیشبرد برنامه هایی برای گسترش زیرساخت های دوچرخه سواری هستند، و راهنماهای کیفی ای وجود دارد که آنها می توانند برای طراحی شبکه های دوچرخه امن و در دسترس استفاده کنند. با این وجود، سرعت تغییر بیش از حد کند است. سانتیاگو، به عنوان مثال، در حال برنامه ریزی برای اضافه کردن 900 کیلومتر مسیر دوچرخه در طول 15 سال است، اما یک بزرگراه کامل می تواند فقط در دو سال به پایان برسد. زمان آن رسیده است که دوچرخه را جدی بگیریم با قضاوت بر اساس شور و شوق نشان داده شده در انجمن جهانی دوچرخه، طرفداران دوچرخه سواری به هیچ نظری اجازه نخواهند داد که دوچرخه سواری شهری را محو کنند. این رویداد که از دل قتل عام های ناشی از حوادث ترافیکی بیرون آمده، زمانی که 2000 نفر شب جمعه گذشته به توده انتقاد امن و صلح آمیز پیوستند، قدرت خود برای ایجاد تغییر را نشان داد. بر اساس ایده ها و حرکت این رویداد، شهروندان و رهبران شهر می توانند پتانسیل دوچرخه سواری شهری برای ساخت شهرهای سالم و پایدار برای مردم را آزاد کنند. منبع: سایت آقای شهردار لینک به دیدگاه
ارسال های توصیه شده