Mohammad Aref 120451 اشتراک گذاری ارسال شده در 26 خرداد، ۱۳۹۵ این مقاله به طور مختصر، استراتژی ها، سیاستگذاری ها و کوشش های سنگاپور را برای ساخت شبکه ی حمل و نقل جامع و پایدار که نیازهای جامعه رفع شوند و تقاضاهای فزاینده نسبت به تحرک پاسخ داده شوند، را توصیف می کند. مقدمه: حمل و نقل بخش اصلی زندگی شهری مدرن می باشد. از آنجایی که این موضوع بر روند تصمیم گیری ما نسبت به محل کار و زندگی موثر است، برای همه ما اهمیت شایانی دارد. البته به خودی خود هدف نیست ولی فعالیتی لازم است، که تضمین کننده خیلی از جنبه های زندگی اجتماعی و اقتصادی است. پل ارتباطی ای است که کارایی و علاقه مندی نسبت به خیلی از این فعالیتهای اجتماعی و اقتصادی به آن بستگی دارد. سیستم حمل و نقل کارا و موثر برای رشد اقتصادی و افزایش سطح رفاه، از اهمیتی حیاتی برخوردار است. رشد اقتصادی همواره باعث افزایش تقاضا برای حمل و نقل می شود و این در حالیست که اشکال خصوصی تر سیستم حمل و نقل، همانند وسایل نقلیه شخصی در اثر رفاه افزایش می یابند. این دو روند تغییرات که هنوز مورد بررسی قرار نگرفته اند نه فقط ناپایدار هستند بلکه به طور بالقوه مانع عملکرد مناسب اقتصاد و رفاه بلند مدت جامعه می شوند. این روند تغییرات در مراحل مختلف در خیلی از کشورهای دنیا به چشم میخورد. ولی این مشکل بویژه در کشورهای کوچکی چون سنگاپور با منابع زمینی نادر و کمیاب و جمعیتی نسبتا زیاد، حادتر می باشد. بعلاوه اثر شدیدی که محیط بر روی حمل و نقل دارد نیز لازم است شناسایی شود. طراحان سیستمهای حمل و نقل مدرن بایستی به فکر مسئولیتهایی باشند که نسبت به بکارگیری انرژی پایدار دارند،تا باعث ارتقا محیط زندگی برای نسل های آینده شوند. از اینرو لازم است تا شبکه حمل ونقل جامع و پایداری ساخته شود تا نیازهای اقتصادی و رشد تقاضا برای داشتن تحرک را برآورده سازد. این مقاله استراتژی های مورد قبول و ابتکارهای بکار رفته توسط دولت سنگاپور را برای ایجاد سیستم حمل و نقل عمومی ای که نیازها و تقاضاها در شهری در حال رشد و پویا را برآورده سازد، شرح می دهد. پیش زمینه: سنگاپور «دولت شهر» جزیره ای است که دارای مساحت کل 650 کیلومتر مربع می باشد که دارای جمعیتی بالغ بر 4.1 میلیون نفر می باشد. در سپتامبر 1995، دولت سنگاپور اداره حمل و نقل زمینی”LTA دولت شهر” را به جهت تلاش در بهبود شبکه حمل و نقل زمینی ایجاد کرد. LTA از ادغام 4 آژانس دولتی شکل گرفته بود که این 4 آژانس شامل شرکت حمل ونقل سریع و انبوه، شعبه حمل و نقل و جاده ها از بخش امور عام المنفعه و شعبه زمینی و واحد ثبت وسایل نقلیه وزارت ارتباطات بود. با ادغام این آژانس ها همه کارهای دولتی مربوط به حمل و نقل زمینی به طور یکپارچه در زیر یک سقف انجام گرفت. نهاد ادغامی مزبور مسئول برنامه ریزی، طراحی، توسعه و مدیریت همه کارهای بالا دستی، میان دستی و پایین دستی مرتبط با حمل ونقل بود. این اعمال شامل ساخت و نگهداری جاده، توسعه ریلی، راهکارهای مدیریت تقاضا و مالکیت وسایل نقلیه بودند. تشکیل LTA نقطه عطف مهمی از منظر حمل و نقل زمینی در سنگاپور بود. به عنوان یک آژانس یکپارچه و واحد می توانست به خوبی از این مساله اطمینان حاصل کند که پروژه های حمل و نقل و محاسبات صورت گرفته بر روی این پروژه ها همدیگر را به بهترین وجه و موثرترین صورت می پوشانند و تکمیل می کنند. ( که این پروژه ها و محاسبات آن سابق بر این توسط آژانس های مختلف صورت می گرفت) تقاضاهای مربوط به سیستم حمل و نقل زمینی سنگاپور از اوایل دهه 90 در حد انفجار بود. امروزه، جاده ها و تسهیلات جاده ای 12% سطح زمین را اشغال می کنند. که این میزان مشابه با درصد اسکان می باشد. در ده سال گذشته اندازه شبکه جاده ای بر حسب طول به کیلومتر به میزان 11% افزایش داشت. از طرف دیگر، جمعیت وسایل نقلیه سنگاپور در بازه مشابه رشد سریعتری به میزان 27% داشت. زمینی که برای توسعه جاده ها استفاده شده بود به بهای صدمه به اسکان، مدارس،کارخانه ها، ادارات، مغازه ها و باغ ها بود که می توان از آن به عنوان هزینه فرصت از دست رفته از دید اقتصادی و هزینه های اجتماعی از دید اثرات زیست محیطی، تعبیر کرد. با توجه به مساحت محدود خشکی در سنگاپور، دیگر نمی توان برای رفع کلیه نیازهای مربوط به حمل و نقل تنها به توسعه جاده ای تکیه کرد. تقاضای سفر به علت رفاه روز افزون، شکل گیری سریع خانوارها، پراکندگی جمعیت، تغییر الگوهای جمعیتی و ازدیاد فعالیت های اجتماعی و اقتصادی رشدی نمایی داشته است. تعداد سفرهای روزانه موتوری در عرض 21 سال تقریبا سه برابر شده است و از مقدار 2.7 میلیون در 1981 به حدود 7.8 میلیون در سال 2002 رسیده است و انتظار می رود که تا سال 2010 به حدود 10 میلیون برسد. در حدود 23% از کل سفرهایی که کمتر از 2 ساعت طول کشیده است اوج سفرهای صبح و عصر را در بر می گیرند. از حدود 5 میلیون از سفرهای روزانه که توسط سیستم حمل ونقل عمومی صورت گرفته است، 3 میلیون آن توسط اتوبوس و 1 میلیون آن توسط MRT (سیستم حمل و نقل سریع و انبوه ) و یک میلیون آن توسط تاکسی بود. در هزاره جدید، سیستم حمل و نقل سنگاپور، بایستی هم تقاضای افزایش یافته حمل و نقل را جوابگو باشد و هم انتظارات فزاینده مربوط به حمل و نقل با کیفیت بالا را پوشش دهد. در 1980 کمتر از 5% دانش آموزان سنگاپور که به مدرسه ابتدایی وارد شدند، تحصیلات دانشگاهی کسب کردند. در سال 1994، 16 درصد و انتظار می رفت در سال 2020 به 38 درصد افزایش یابد. این افراد تحصیل کرده جوان، علاقه دارند ماشین های شخصی داشته باشند. امید بر این است که سیستم حمل و نقل عمومی ای ایجاد شود که استانداردهای خدماتی قابل قیاس با سیستم حمل و نقل خصوصی ارایه دهد. از اینرو چالش این است که سیستم های حمل و نقلی با کیفیت مناسب فراهم شود که رضایت عمومی را بدنبال داشته باشد. استراتژی ها و راهکارها: برای برآورده کردن تقاضاهای حمل و نقل مسافرین و تجار با فرض محدودیتها و ملاحظاتی که در بالا شرح داده شد، راهکارهای زیر تنظیم شده بود. هدف این است که سیستم حمل و نقلی فراهم شود که در ترافیکی روان، مسافران از کارایی و راحتی و تناسب آن لذت ببرند. مولفه کلیدی این سیستم دارا بودن سیستم حمل و نقل عمومی ای در سطح جهانی می باشد. وسایل نقلیه عمومی همانند اتوبوس ها و قطارها نسبت به وسایل نقلیه خصوصی از وسایل کارآمد جهت جابجایی مسافران محسوب می شوند. افزون بر این نمی توان منکر این واقعیت شد که حمل و نقل عمومی همواره نوع عمده وسیله حمل و نقل در سنگاپور محسوب می شود. از اینرو بالاترین اولویت این است که برای عموم مردم رنج وسیعی از گزینه های انتخابی برای حمل و نقل با کیفیت بالا فراهم شود. سیستم های حمل و نقل عمومی با کیفیت، بایستی تناسب، قابلیت اتکا، سهولت استفاده، راحتی و زمان سفری رقابتی و مقرون به صرفه را فراهم کنند.زمانی که در سفرها بیشتر از یک نوع وسیله حمل و نقل استفاده می شود،دانتقال ها باید سریع، آسان و راحت باشد. برخی از ابتکاراتی که سنگاپور پیش گرفته است شامل موارد زیر می باشند: توسعه شبکه سیستم حمل و نقل سریع RTS :(حمل و نقل سریع و انبوه MRT) برای زمانی که مسافر زیاد است و راهروهای آن دارای ظرفیت بالای حمل مسافر است.سیستمهای حمل ونقل سریع و سبک ( LRT) برای زمانی که تعداد مسافرین کم است و راهروها دارای ترافیک متوسط و به عنوان تغذیه کننده شبکه MRT می باشد. بهبود خدمات تاکسی ها و اتوبوس ها:اتوبوس ها همچنان راهروهایی با ترافیک سنگین کم را بکار خواهند گرفت و تکمیل کننده شبکه RTS می باشند. در طول دو دهه گذشته افزون بر خدمات اتوبوسرانی اولیه، خدمات اتوبوسرانی ممتاز نیز در زمان ها و جاهای مورد نیاز بکار گرفته شدند. فراهم ساختن سطح بالاتر خدمات نسبت به خدمات اتوبوسرانی اولیه، با هدف زمان سفری کوتاه تر و راحت تر. تامین نیازهای مختلف روزافزون و انتظارات نسبت به سبک زندگی استفاده کنندگان سیستم حمل و نقل عمومی. (هنوز برای خدمات اتوبوسرانی ممتازتر جا وجود دارد و می توان از استراتژی های جاگیری در بازار بیشتری استفاده کرد. برای سفرهایی که نمی توان از مسیر ثابت و زمان بندی شده ترانزیت انبوه استفاده کرد خدمات تاکسیرانی خصوصی تر در حال بهترشدن هستند.) افزایش ظرفیت سیستم فروش بلیط به شکلی یکپارچه و هماهنگ ، با توسعه شبکه حمل و نقل عمومی برای انتقال به شکلی مناسب و یکپارچه – توسعه شبکه سیستم حمل و نقل سریع: افزایش ظرفیت و کیفیت سیستم حمل و نقل زمینی سنگاپور به سطحی پایدار ، با در نظر گرفتن محدودیتهای محیطی، اجتماعی و اقتصادی فراهم ساختن طیف وسیعی از گزینه های حمل و نقل در وضعیتی که مطمئن باشیم آنها یکپارچه و مقرون به صرفه اند و به خوبی قیمت گذاری شده تا نیازهای هر فردی را بسته به توانایی مالی و اولویت بندی او پاسخ گو باشد. مشخص شد که ترکیب عاقلانه مقیاسها برای تعدیل استفاده جاده ای، در کنار سیستم حمل و نقل عمومی مناسب و دلخواه، می تواند برای دستیابی به سطح پایدار استفاده از حمل نقل عمومی و خصوصی، امدادرسان باشد و این در حالیست که کیفیت بالای زندگی برای شهروندان حفظ می شود. بنابراین، دولت سنگاپور استراتژی های زیر را برای دستیابی به دو راهکاری که در بالا عنوان شد پذیرفته است: بهبود حمل و نقل عمومی؛ مدیریت تقاضا برای استفاده جاده ای؛ توسعه شبکه جامع جاده ای؛ مهار تکنولوژی برای حداکثرسازی ظرفیت شبکه؛ یکپارچه سازی برنامه ریزی کاربری اراضی و حمل و نقل. – بهبود حمل و نقل عمومی: هدف این است که سیستم حمل و نقلی فراهم شود که در ترافیکی روان، مسافران از کارایی و راحتی و تناسب آن لذت ببرند. مولفه کلیدی این سیستم دارا بودن سیستم حمل و نقل عمومی ای در سطح جهانی می باشد. وسایل نقلیه عمومی همانند اتوبوس ها و قطارها نسبت به وسایل نقلیه خصوصی از وسایل کارآمد جهت جابجایی مسافران محسوب می شوند. افزون بر این نمی توان منکر این واقعیت شد که حمل و نقل عمومی همواره نوع عمده وسیله حمل و نقل در سنگاپور محسوب می شود. از اینرو بالاترین اولویت این است که برای عموم مردم رنج وسیعی از گزینه های انتخابی برای حمل و نقل با کیفیت بالا فراهم شود. سیستم های حمل و نقل عمومی با کیفیت، بایستی تناسب، قابلیت اتکا، سهولت استفاده، راحتی و زمان سفری رقابتی و مقرون به صرفه را فراهم کنند.زمانی که در سفرها بیشتر از یک نوع وسیله حمل و نقل استفاده می شود،دانتقال ها باید سریع، آسان و راحت باشد. برخی از ابتکاراتی که سنگاپور پیش گرفته است شامل موارد زیر می باشند: توسعه شبکه سیستم حمل و نقل سریع RTS :(حمل و نقل سریع و انبوه MRT) برای زمانی که مسافر زیاد است و راهروهای آن دارای ظرفیت بالای حمل مسافر است.سیستمهای حمل ونقل سریع و سبک ( LRT) برای زمانی که تعداد مسافرین کم است و راهروها دارای ترافیک متوسط و به عنوان تغذیه کننده شبکه MRT می باشد. بهبود خدمات تاکسی ها و اتوبوس ها:اتوبوس ها همچنان راهروهایی با ترافیک سنگین کم را بکار خواهند گرفت و تکمیل کننده شبکه RTS می باشند. در طول دو دهه گذشته افزون بر خدمات اتوبوسرانی اولیه، خدمات اتوبوسرانی ممتاز نیز در زمان ها و جاهای مورد نیاز بکار گرفته شدند. فراهم ساختن سطح بالاتر خدمات نسبت به خدمات اتوبوسرانی اولیه، با هدف زمان سفری کوتاه تر و راحت تر. تامین نیازهای مختلف روزافزون و انتظارات نسبت به سبک زندگی استفاده کنندگان سیستم حمل و نقل عمومی. (هنوز برای خدمات اتوبوسرانی ممتازتر جا وجود دارد و می توان از استراتژی های جاگیری در بازار بیشتری استفاده کرد. برای سفرهایی که نمی توان از مسیر ثابت و زمان بندی شده ترانزیت انبوه استفاده کرد خدمات تاکسیرانی خصوصی تر در حال بهترشدن هستند.) افزایش ظرفیت سیستم فروش بلیط به شکلی یکپارچه و هماهنگ ، با توسعه شبکه حمل و نقل عمومی برای انتقال به شکلی مناسب و یکپارچه – توسعه شبکه سیستم حمل و نقل سریع: سیستم حمل و نقل زنده و پاینده، سیستمی است که باید بهای خوبی را در مقابل هزینه صورت گرفته فراهم سازد. اتوبوسهای دارای سیستم تهویه نسبتا ارزان هستند و در راهروهای دارای ترافیک سبک در طول مسافرت خدمات قابل قبولی را ارایه می دهند. ولی برای راهروهای حمل و نقل دارای ترافیک سنگین مناسب نیستند. فقط حمل و نقل ریلی، می تواند نیازهای حمل و نقل برای راهروهایی با تقاضای ترافیکی سنگین را جوابگو باشد. و این در حالیست که سرعت سفر بالا و قابل پیش بینی بودن زمان حرکت و زمان رسیدن به مقصد قابل پیش بینی می ماند. این مساله به خوبی نشان می دهد که چرا شهرهای دارای تراکم بالای جمعیتی به شدت وابسته به سیستم های حمل ونقل سریع با حق تقدم در عبور می باشند اگر چه که نسبت به اتوبوسها گزینه گرانتری محسوب می شود. تشخیص سنگاپور این است که فقط توسعه شبکه RTS می تواند پاسخگوی نیازهای حمل و نقل باشد. و این درحالیست که این گزینه راه حل بهتری نسبت به اتوموبیل ها باشد. بنابراین، LTA در حال انجام تحقیقاتی بر روی توسعه سیستم حمل ونقل ریلی در سنگاپور می باشد. سلسله مراتبی شامل شبکه استراتژیک و یک سری از شبکه های محلی در نظر گرفته شده تا شبکه ای جامع حاصل آید. شبکه استراتژیک شامل خطوط شعاعی با ظرفیت بالا می باشد که نواحی شهری را به مراکز جمعیتی اصلی و مراکز منطقه ای متصل می کند. همچنین خطوط اربیتالی نیز برای ارتباط بین خطوط شعاعی وجود خواهد داشت. شبکه های محلی به عنوان تغذیه کننده شبکه استراتژیک ، ارتباطات داخل شهری و بین شهری فراهم خواهد کرد. در حال حاضر، سنگاپور توسط دو خط اصلی MRT که مراکز جمعیتی اصلی در طول شمال به جنوب و شرق به غرب را به هم متصل می کند، خدمات رسانی می کند. در نوامبر 1999، سنگاپور اولین سیستم حمل و نقل سریع با ترافیک سبک (LRT) را برای خدمت رسانی به نیازهای حمل و نقلی بین شهری و محلی ساکنین Bukit Panjang راه اندازی کرد. مزیتLRT در مقایسه با اتوبوس ها این است که ظرفیت تکرار بیشتر، قابلیت اتکای بیشتر و حس حضور همیشگی آن بیشتر است. LRT Bukit Panjang اولین تلاش برای اتصال سیستم حمل ونقل محلی به سیستم حمل ونقل اصلی بود تا مسافرتی یکپارچه تر را فراهم سازد. در حال حاضر شبکه RTS (سیستم حمل و نقل سریع) سنگاپور دارای طول 97 کلیومتر می باشد. که شامل 89 کیلومتر شبکه MRT و 8 کیلومتر Bukit Panjang LRT می باشد.سه ایستگاه MRT جدید در دوسال گذشته افتتاح شد. آنها شامل ایستگاه Dover MRT در خط شرقی- غربی و دو ایستگاه در خط توسعه یافته جدید به سمت ایستگاه فرودگاه Changi بودند که یکی ایستگاه Expo MRT و دیگری ایستگاه فرودگاه Changi بود. در 5 سال آینده، 57 کیلومتر دیگر از خطوط MRT و LRT به شبکه موجود افزوده خواهد شد. این پروژه ها شامل خط شمال به شرق، سیستمهایLRT برای شهرهای کوچک جدید Sengkang و punggol و سه فاز اول خط حلقوی (Circle Line) می باشند. خط حلقوی در 5 فاز تکمیل خواهد شد و خطی اربیتالی، خطوط شعاعی را به هم وصل خواهد کرد تا شبکه ای توزیع یافته تشکیل دهد. برای افزایش دسترسی به همه ایستگاههای MRT، تمامی خطوط جدید و آتی دارای آسانسور و تسهیلاتی برای پیاده روی کمتر می باشند. LTA همچنین در حال انجام برنامه ای برای بازسازی همه ایستگاههای MRT موجود و تجهیز آنها به آسانسورها و رمپها می باشد. برای اطمینان از پایداری این برنامه توسعه ریلی گسترده، قالب مالی سختگیرانه و دقیقی بر اسال سه اصل زیر مورد قبول واقع شده است: کرایه ها بایستی واقع بینانه باشند و به طور منظم مورد بازبینی قرار گیرند تا هزینه ها منصفانه افزایش پیدا کنند. کرایه ها بایستی هزینه های عملیاتی و استهلاک سرمایه را تحت پوشش قرار دهند. راهکاری پایدار برای جایگزین سازی سرمایه باشند. تحت این قالب مالی، دولت برای ساخت درون ساختار و اولین مجموعه سرمایه های عملیاتی، سرمایه گذاری کرد. مسافران کرایه ای را پرداخت می کنند که هزینه های عملیاتی مشتمل بر استهلاک سرمایه را تحت پوشش قرار می دهد. درهر صورت، مجموعه دوم سرمایه های عملیاتی فقط هزینه های پیشین مجموعه اول سرمایه های عملیاتی را پوشش خواهد داد و ما به التفاوت آن را دولت سرمایه گذاری می کند. – بهبود خدمات اتوبوسرانی: اتوبوسها وسیله نقلیه اصلی برای حمل و نقل عمومی در سنگاپور هستند. آنها وسیله های حمل و نقل کارآمدی هستند که قادرند مسیرها و زمانبندی خود را طبق تقاضای مسافران تغییر دهند و هزینه کارکرد آنها نسبتا پایین است. اتوبوسها، از نظر انعطاف پذیری و کارایی، با هیچ وسیله نقلیه دیگری قابل مقایسه نیستند. LTA، برای اینکه به مسافران اختیار بیشتری در انتخاب بدهد، با اپراتورهای اتوبوسرانی همکاری کرد تا خدمات اتوبوسرانی بیشتری در خارج از زمانبندی اولیه شبکه اتوبوسرانی ارایه دهد. این موارد شامل خدمات اتوبوسرانی اکسپرس و ممتاز می باشند. طرحهای آزمایشی برای تامین امکاناتی چون روزنامه ها و تلفن ها در داخل اتوبوسها نیز انجام شده بود تا مسافرت با اتوبوسها را دلچسب تر کند. به عنوان بخشی از تلاشهای صورت گرفته به منظور راحتی بیشتر مسافرین، بیشتر از 1000 تا از ایستگاههای سرپوشیده اتوبوس ارتقا یافتند. اتوبوسها تعویض و بلندترشده تا حجم بیشتری از مسافر را جابجا کنند و در برخی از آنها سیستم های تهویه نیز اضافه گردید. اولین اتوبوس دارای سیستم تهویه سنگاپور که در Toa Payoh تعویض شد، در می سال 2002 افتتاح شد. برای بهبود زمان سفر بویژه در داخل شهر، LTA طرحهای بیشتری برای اتوبوسرانی انجام داده است، به طوری که می توان به سرعت و تا حد ممکن به نرمی سوار اتوبوس گردید.به عنوان مثال، طرح سیگنال B که به اتوبوسها حق تقدم عبور قبل از همه وسایط نقلیه در تقاطع های دارای ترافیک بالا را می دهد، در 20 تقاطع ترافیکی شهر به انجام رسیده است. بعلاوه، طرح باند اتوبوس، که باند مشخصی را به اتوبوسها در صبح و عصر در زمان های اوج ترافیک می دهد، از 69 کیلومتر در سال 1996 به 113 کیلومتر در حال حاضر رسیده است. منبع: سایت آقای شهردار لینک به دیدگاه
ارسال های توصیه شده