fakur1 10129 اشتراک گذاری ارسال شده در 27 فروردین، ۱۳۹۵ چون ما انسان هستیم و پرواز در ذات ما است امروز در کنفرانسی با حضور استفن هاوکینگ فیزیکدان معروف، یوری میلنر میلیاردر و تعدادی دیگر از دانشمندان و متخصصان پروژه‌‌ای جدید و بلندپروازانه برای سفرهای میان‌ستاره‌ای اعلام شد. در این پروژه‌ی تحقیقاتی ۱۰۰ میلیون دلاری دانشمندان به دنبال این هستند که امکان‌پذیر بودن یک ایده‌ی جدید برای سفرهای بین‌ستاره‌ای را بیازمایند. breakthrough-starshot-nanocraft می‌دانیم که بزرگ‌ترین مانع بر سر راه امکان‌پذیر شدن سفرهای ستاره‌ای، نداشتن پیشرانه‌ی مناسبی است که بتواند فواصل عظیم کیهانی را در زمان مناسب طی کند. چندین ایده وجود دارد که همه‌ی آن‌ها مشکلات جدی دارند، برای مثال هنوز نمی‌توانیم هم‌جوشی هسته‌ای را به شکل مناسبی کنترل کنیم که بتوان از آن به عنوان نیروی پیشرانه‌ی سفینه ها استفاده کرد. مسئله‌ی دیگر، مسئله حمل کردن میزان سوخت کافی برای یک سفر میان‌ستاره‌ای است که ممکن است سال‌های بسیار طول بکشد، جرم خود این سوخت آن‌قدر زیاد خواهد بود که نیروی کافی برای حرکت دادن سفینه و سوخت باز هم وجود نخواهد داشت. یکی دیگر از این ایده‌ها، بهره گرفتن از بادبان‌های خورشیدی است. یوهانس کپلر اولین کسی بوده که به این مفهوم فکر کرده و بعدها دانشمندان زیادی به آن فکر کرده‌اند، از جمله کارل سیگن. ایده این است که با استفاده از بادبان‌های عظیم خورشیدی از نیروی خورشید برای حرکت استفاده شود، مشکل این‌جا است که خورشیدِ ما نیروی کافی برای به حرکت درآوردن یک سفینه را ندارد. Solar sail حال در این پروژه‌ی جدید، ایده‌ی بادبان‌های خورشیدی به شکل جدیدی مطرح شده. در این پروژه قصد دارند، یک فضاپیمای خُرد را که تراشه‌ی ستاره‌ای[۱] نام دارد و به ادعای ایده‌پردازان بین دو انگشت جای می‌گیرد، به کمک بادبانی عظیم به ستاره‌ی آلفاقنطورس[۲] بفرستند. این ماهواره‌ی کوچک پس از رسیدن به مقصد عکس و اطلاعات را به زمین مخابره خواهد کرد. نیروی محرکه‌ی این بادبان‌ها آرایه‌ای عظیم از فرستنده‌های لیزر روی زمین خواهد بود که با ارسال نیرویی حدود ۲۰ گیگاوات می‌تواند در عرض چند دقیقه سرعت این فضاپیمای کوچک را به ۲۰ درصد سرعت نور برساند. بله درست خواندید، در این پروژه فضاپیما با خود سوخت را حمل نخواهد کرد. با این سرعت، این فضاپیمای خُرد می‌تواند در حدود مدت زمان ۲۰ سال به ستاره‌ی آلفا قنطورس برسد. با فضاپیماهای فعلی، پیمودن این فاصله، ۳۰۰۰۰ سال طول می‌کشد! در صورتی که این پروژه موفقیت‌آمیز باشد، آن‌وقت واقعا یک قدم به انجام سفرهای ستاره‌ای نزدیک شده‌ایم. میلنر در کنفرانس خبری گفت: «آیا ما واقعا می‌توانیم به ستاره‌ها سفر کنیم؟ آیا این اتفاق در زمان زندگی ما می‌افتد؟» و استفن هاوکینگ می‌گوید: «از امروز خود را وقف این جهش بزرگ بعدی به سوی کائنات می‌کنیم، چون ما انسان هستیم و پرواز در ذاتِ ما است.» پروژه‌ی جدید «نورد ستاره‌ای»[۳] نام دارد و در این کنفرانس خبری به صورت عمومی اعلام شده، تا اگر کسی ایده‌ای داشت بتواند در آن مشارکت کند و مشکلاتی که سر راه عملی کردنش وجود دارد، با همفکری همگانی برطرف شود. در این پروژه قصد دارند تا صدها از این ماهواره‌های کوچک بفرستند و تلاش کنند به این سوال پاسخ دهند که آیا واقعا در کائنات تنها هستیم؟ در صورت عملی شدن این پروژه، ماهواره‌های کوچک می‌توانند به سیاره‌های دوردستِ زمین‌گونه سفر کنند و به دنبال نشانه‌های حیات بگردند. دو نفر از حامیان معروف این پروژه عبارتند از مارک زاکربرگ بنیان‌گذار و CEO فیسبوک و آن دوریان همسر کارل سیگنِ فید. مدیر پروژه پیت وُردن، مدیر سابق تحقیقات AMES ناسا خواهد بود. پانویس‌ها: ۱-starchip ۲-آلفاقنطورس که در فاصله‌ی ۴.۳۷ سال نوری از منظومه‌ی شمسی قرار دارد، نزدیک‌ترین همسایه‌ی ما است و همسایه‌ها در گستره‌ی کائنات در فاصله‌های بسیار دور از هم قرار دارند. فاصله‌ی آلفا قنطورس تا زمین، (که پرنورترین ستاره‌ی، سیستم سه تایی قنطورس است) ۴.۳۷ سال نوری، یعنی ۲۵ تریلیون مایل! ۳-Breakthrough Starshot منابع: برای مشاهده این محتوا لطفاً ثبت نام کنید یا وارد شوید. ورود یا ثبت نام برای مشاهده این محتوا لطفاً ثبت نام کنید یا وارد شوید. ورود یا ثبت نام 1 لینک به دیدگاه
ارسال های توصیه شده