Mohammad Aref 120452 اشتراک گذاری ارسال شده در 26 اسفند، ۱۳۹۴ فناوري اطلاعات، انقلابي است كه از زمان اختراع تلفن، راديو، تلويزيون، رايانه و اينترنت به وقوع پيوسته و هم اكنون با توسعه محصولات جديد به سرعت رو به گسترش است. هر نسلي با فناوري هاي اطلاعات و ارتباطاتِ دوره خود سازگار شده و با كمك آن ها زندگي يا كار مي كند. فناوري هاي جديد تنها در عرض چند ماه ظهور يافته و به كار گرفته مي شوند در حالي كه زيرساخت ها و سيستم هاي شهري براي سازگاري با اين تغييرات اساسي به زمان بيشتري نياز دارند. بحران كنوني تغييرات آب و هوايي از استفاده نادرست منابع زميني ناشي مي شود. ناگزير براي رهايي از اين بحران بايد با كمترين امكانات به دنبال راه هاي جديد باشيم. براي شروع، هيچ جا بهتر از شهرها نيست، جايي كه نظام هاي ميراثي برگرفته از عصر صنعتي و طرز تفكرات، منجر به استفاده درست از منابع شده اند. برنامه ريزان و دولتمردان به اين امر واقف هستند كه افزودن زيرساخت هاي بيشتر، بسيار هزينه بر بوده و بجاي بهبود شرايط موجود، ميزان تقاضا را افزايش خواهد داد. در حال حاضر، اقدامات متعددي براي استفاده مطلوب از سيستم هاي موجود صورت مي گيرد. با اين حال در عصر صنعتي و عصر فناوري كه دانش يك ابزار قدرتمند محسوب مي شود، نوع متفاوتي از انطباق شرايط جسمي و روحي افراد توسط سازمان هاي دانش محور و جديد مورد نياز است. با توجه به اين امر، افزايش بازدهي شهرها با حذف الگوي كاري 9 صبح تا 5 بعد از ظهر و ايجاد يك شهر 14 ساعته امكان پذير خواهد بود. دانلود مقاله لینک به دیدگاه
ارسال های توصیه شده