صرفه جویی اقتصادی و بهبود زندگی کودکان در نتیجه ایجاد مسیرهای امن پیاده روی و دوچرخه سواری

[Mohammad Aref 120452]

افزایش پیاده روی، دوچرخه سواری و دیگر روش‌های رفت و آمد فعال به مدرسه می‌تواند به کاهش چاقی کودکی و بهبود زندگی کودکان و نوجوانان و نیز صرفه‌جویی در هزینه مرتبط با اتوبوس (سرویس) مدارس کمک کند. این‌ها نتایج تحقیقی هستند که توسط برنامه‌ی مسیرهای امن مدرسه‌ای کنگره آمریکا به انجام رسیده است.

 

به هرصورت، تحقیق آن‌ها نشان داد که در میان کودکانی که در فاصله یک‌چهارم مایلی مدرسه زندگی می‌کنند تنها 56% آن‌ها با دوچرخه یا پیاده به مدرسه می‌آیند. شاید دلایلش این باشد: کمبود پیاده‌روها، حجم بالا و سرعت ترافیک، عبور عرضی نا امن پیاده، نگرانی والدین از تنها رفتن کودکان، و میزان بالای مالکیت اتومبیل.

 

این برنامه خواستار اقدام به مقابله با این امر است. برنامه مسیرهای امن مدرسه (SRTS) نرخ پیاده‌روی و دوچرخه‌سواری را افزایش داده و امنیت را در اماکنی که طرح اجرا می‌شده، بهبود بخشیده است. تحقیق آنان نشان می‌دهد که این برنامه یک سرمایه‌گذاری کاملاً اقتصادی بوده که می‌تواند هزینه‌های مربوط به بخش سلامت و هزینه‌های مربوط به حمل‌ونقل مدرسه‌ای را کاهش دهد.

مقایسه انواع سفرهای مدرسه‌ای بین سال‌های 1969 و 2009: روندی که باید معکوس باشد

 

بین سال‌های 2005 و 2012، حدود 14000 مدرسه ابتدایی و راهنمایی، بخشی از 1.2 میلیارد یورو فراهم‌آمده از سوی کنگره به منظور تأمین مسیرهای امن به سمت مدرسه را دریافت کرده‌اند.

 

تحقیقات در مورد تأثیر این اقدام نشان می‌دهد که تردد فعال کودکان موجب افزایش فعالیت جسمی آن‌ها می‌شود. هیچ مدرکی مبنی بر اینکه کودکان این فعالیت را با کم کردن سایر فعالیت‌ها جبران کرده باشند وجود نداشت.

 

آمادگی و سلامت قلبی عروقی دوچرخه سواران بهبود یافته بود، اما این امر در مورد آن‌هایی که پیاده‌روی می‌کردند صادق نبود.

 

بررسی مشابهی روی 3847 دانش‌آموز کلاس هفتم تا نهم در دانمارک “کشوری که از فرهنگ دوچرخه‌سواری خوبی برخوردار است” دریافت که پیاده یا با دوچرخه به مدرسه رفتن در مقایسه با استفاده از وسائل نقلیه، با شاخص توده بدنی کمتر و احتمال کمتری برای اضافه وزن همراه بوده است.

 

علاوه بر این، به صورت عمومی کودکان فعال از لحاظ فیزیکی اغلب از لحاظ درسی نیز بهتر عمل می‌کنند. این شواهد اذعان می‌دارند که فعالیت جسمانیِ کودکان، موجب سلامت ذهنی بیشتر ایشان می‌شود.

نرخ متوسط پیاده روی و دوچرخه سواری به مدرسه به همراه طول مدت شرکت در برنامه‌ی مسیرهایِ امن مدرسه‌ای

 

این امر از سوی بررسی دیگری در مورد 1700 دانش‌آموز دختر نوجوان از 5 شهر در اسپانیا مورد تأیید واقع شده است. این مطالعه دریافته است آن‌هایی که پیاده یا با دوچرخه به مدرسه می‌رفتند، عملکرد بهتری در آزمون‌های استاندارد اندازه گیری مهارت‌های کلامی، عددی و شناختی نشان داده ­اند.

 

همچنین در آمریکا، مطالعه 801 مدرسه در حوزه کولومبیا، فلوریدا، اورگان و تگزاس به این نتیجه رسیده که برنامه مسیرهای امن مدرسه (SRTS)، تعداد دانش‌آموزانی که پیاده یا با دوچرخه به مدرسه می‌رفتند را افزایش داده و اینکه این تأثیرات در طول زمان ایجاد شده‌اند. این مطالعه، این دانش‌آموزان را با آن‌هایی که در برنامه شرکت نکرده بودند مقایسه کرده است.

 

چه نوع اصلاحاتی به منظور تشویق دانش‌آموزان به پیاده روی یا دوچرخه سواری به سوی مدرسه، صورت گرفته است؟

 

درصد دانش‌آموزانی که پیاده یا با دوچرخه به مدرسه می‌روند، قبل و بعد از پروژه‌های SRTS در 5 ایالت

 

 

• اصلاح تقاطع‌ها و افزودن پیاده‌روها، پیاده روی یا دوچرخه سواری را 3.3 درصددر هر سال و تا 18% در طول 5 سال افزایش داده است.
  
• برنامه‌های آموزشی و تشویقی موجب 1 درصد افزایش در هر سال و 25% در طول 5 سال شده است.
  
• والدین و سرپرستان کودکان مسائلی از قبیل سرعت ترافیک، حجم ترافیک و کمبود پیاده‌روها را به عنوان موانع سر راه رفت‌وآمد فعال کودکان به مدرسه می‌دانند.
  
• مطالعه‌ای در شهر نیویورک، 454% کاهش در نرخ جراحات کودکان در اماکنی که برنامه مسیرهای امن مدرسه پا به میان گذاشته است را مشاهده کردند.
  
• در تورنتو، دریافتند که افزایش میزان پیاده روی و دوچرخه سواری، میزان جراحات پیاده‌روی کودکان را افزایش نداده است.
  

 

این نوع مداخلات همچنین می‌توانند برای مدارس و بخش سلامت صرفه اقتصادی داشته باشند.

 

• اخیراً مناطق آموزش و پرورش آمریکا سالانه 100-500 میلیون دلار صرف حمل و نقلِ با اتوبوس کودکانی کرده است که در فاصله 1 یا 2 مایلی مدرسه زندگی می‌کرده‌اند. بهبود شرایط پیاده‌روی نزدیک مدرسه می‌تواند این هزینه را به شکل قابل توجهی کاهش دهد.
  
• در شهر نیویورک مجموع هزینه‌ تکمیل اقدامات اجرایی، تنها 10 میلیون دلار بوده که با کاهش هزینه‌های مربوط به جراحت، ناتوانی‌های مادام‌العمر و مرگ، 221 میلیون دلار صرفه‌جویی کرده است.
  

 

در نتایج تحقیقات، هیچ اشاره‌ای به بهبود کیفیت هوا و کاهش تولید گازهای گلخانه‌ای در نتیجه‌ی تردد کم‌تر وسایل نقلیه و کاهش سنگینی ترافیک به موجب “پیاده به مدرسه رفتن” نشده است، اما می‌توان چنین فرض کرد که به طور طبیعی این موارد به دنبال خواهند آمد.

 

نتایج واضح هستند: برای کمک به مدارس و مقامات محلی برای پیاده‌سازی این اقدامات، به بودجه بیشتری نیاز است. صرفه‌جویی‌ها و مزایای متعدد جای خود را دارند (به وجود خواهند آمد).

 

منبع: سایت آقای شهردار