توجه سنگاپور به زیر زمین، به منظور بهره برداری از فضای بیشتر

[Mohammad Aref 120452]

این دولت شهر، املاک بلا استفاده بازسازی شده را برای اسکان، به صورت عمودی ساخته است – با آپارتمان هایی که به 70 طبقه می رسند و مرز ساحل را به منظور استفاده از زمین بیشتر به پیش رانده است.

بیشتر فروشگاه های “آی او ان اورچارد” در سنگاپور، در زیر زمین است.

 

اما سنگاپور به عنوان یکی از شلوغ ترین شهرهای جهان و با پیش بینی 1.5 میلیون جمعیت بیشتر در 15 سال آینده، انتخاب هایش هم مثل فضایش محدود هستند.

 

بنابراین، سنگاپور راه حلی نو را مدنظر قرار داده است: ساخت و ساز در زیر زمین به منظور ایجاد شهری وسیع و به هم پیوسته، دارای فروشگاه ها، مراکز حمل و نقل، فضاهای عمومی، مسیرهای ارتباطی پیاده، و حتی خطوط دوچرخه سواری.

 

ژائو ژیه، مدیر موقت مرکز نانیانگ در رابطه با فضای زیرزمینی در دانشگاه صنعتی نانیانگ، می گوید: “سنگاپور کوچک است، و چه اینکه 6.9 میلیون جمعیت داشته باشیم یا نه، همیشه نیاز به فضا و زمین جدید داریم”. وی همچنین می گوید: “استفاده از فضای زیرزمینی، یک گزینه برای سنگاپور محسوب می شود”.

 

محدودیت ارتفاعی تحمیل شده بر مناطق اطراف پایگاه های هوایی و فرودگاه ها، توسعه دهندگان را از ساخت پروژه های بلندتر منع می کند. همچنین محدودیت هایی برای میزان زمینی که می توان از اقیانوس گرفت وجود دارد – تاکنون یک پنجم فضای سنگاپور را در بر می گیرد اما نسبت به بالا آمدن سطح دریا ناشی از تغییرات آب و هوایی آسیب پذیر است.

بخش زیرزمینی مرکز خرید نی آن در سنگاپور

 

این فشار منجر به بسته شدن چندین ملک قدیمی و اردوگاه نظامی به منظور ایجاد راهی برای توسعه های مسکونی و صنعتی شده است.

 

ساخت و ساز زیرزمینی در سنگاپور امری تازه نیست. حدود 12 کیلومتر یا 8 مایل از بزرگراه ها و حدود 80 کیلومتر از خطوط حمل و نقل در زیر زمین قرار دارند. سیستم های فاضلاب و تونل های خدمات شهری، تجهیزات عمومی ای هستند که در زیر منظر شهر قرار گرفته اند.

 

در حال حاضر سنگاپور پا فراتر گذاشته است، و کار بر روی مجموعه بزرگ نفتی زیرزمینی به نام “حفره جورونگ راک” را آغاز کرده است. زمانی که این کار به اتمام رسد، حدود 150 هکتار زمین آزاد می شود، فضایی معادل شش واحد پتروشیمی.

 

پروژه ی دیگر پیش رو، شهر علمی زیرزمینی است با 40 مجموعه (حفره) زیرزمینی به هم متصل برای مراکز اطلاعاتی و آزمایشگاه های تحقیق و توسعه که صنایع علوم مربوط به پزشکی و زندگی را حمایت می کنند. این مرکز علمی با حدود 50 هکتار در 30 طبقه در زیر یک پارک علمی در غرب سنگاپور، 4200 محقق و دانشمند را اسکان خواهد داد.

 

دکتر ژائو می گوید: “اگر از فضای زیرزمینی به طور کامل استفاده کنید، خیلی از امکانات می توانند به آنجا منتقل شوند”. وی اضافه می کند: “در ابتدا، مسئله ای روانشناختی وجود خواهد داشت؛ اما از وقتی که نورپردازی و تهویه مناسب داشته باشیم به تدریج مردم می توانند با ایده ی کار و زندگی در زیر زمین کنار بیایند”.

ارائه ای از شهر علمی زیرزمینی که 4200 دانشمند و محقق را اسکان خواهد داد.

 

پروژه های زیرزمینی به دلیل هزینه های بیشتر ساخت و ساز و نیاز به تحقیقات گسترده در رابطه با خاک، می توانند سه یا چهار برابر پروژه های سطحی هزینه بردار باشند.

 

در یکی از پست های اخیر یک وبلاگ، خوا بون وان، وزیر توسعه ملی سنگاپور، به معابر گسترده عابر پیاده و مراکز خرید در ژاپن و کانادا اشاره داشته است.

 

وی به فرصت هایی در سنگاپور اشاره داشته، از قبیل: “ساخت مراکز حمل و نقل زیرزمینی، مسیرهای عابر پیاده، خطوط دوچرخه، فضای سبز، تسهیلات ذخیره سازی و تحقیقاتی، کاربری های صنعتی، اماکن تجاری، و دیگر فضاهای عمومی”.

 

او می گوید: “هرچه این فرآیند را زودتر آغاز کنیم، سریعتر می آموزیم و برایمان آسانتر خواهد بود که به این برنامه ها تحقق ببخشیم”.

 

اما ایده ی کار و زندگی زیرزمینی، با شک و تردید از سوی عموم مواجه بوده است.

 

حفره های زیرزمینی جورانگ راک، یک انبار نفتی ساخته شده در زیر جزیره جورنگ، جنوب شرق جزیره اصلی سنگاپور، انتظار می رود که 150 هکتار از زمین سطحی را خالی کند.

 

جوزف تان 69 ساله، یک حسابدار بازنشسته، با اشاره به دهکده های سنتی مالایی می گوید: “در طول این سال ها، بسیاری از ما از دهکده ها به زندگی مرتفع در آپارتمان های دولتی نقل مکان کرده ایم”. وی ادامه می دهد: “درست زمانی که ما بالاخره به زندگی در این ساختمان های مسکونی عادت کردیم، برای ما برنامه­ ی زندگی در زیرزمین ریخته اند. من در این سن و سال فقط امیدوارم در آسایش زندگی کنم”.

 

دیوید اُنگ، یک معلم بازنشسته، می گوید: نسل مسن تر ممکن است با مفهوم زندگی در زیر زمین احساس خوب و راحتی نداشته باشند، که تا حدودی خرافات است.

 

وی می پرسد: “چرا زندگی به زیر زمین می رود؟” و می گوید: “تنها مردگان هستند که به زیر زمین باز می گردند”.

 

گرایش به سمت دفن کردن زیرساخت ها در زیرزمین، برنامه ریزان شهری را به فکری عمیق فرو برده است، این موضوع را در نظر می گیرند که آیا فعالیت های بیشتری می تواند در زیرِ زمین اتفاق بیفتد یا خیر. برخی از پروژه ها، مثل حفاری تونل های زیرزمینی و حفره های جورنگ راک، هم اکنون با سرعت هرچه تمام تر به پیش می روند.

 

مطالعاتی که در دو دانشگاه از قدیمی ترین دانشگاه های شهر، نانیانگ و دانشگاه ملی سنگاپور انجام شده است، مناطق مناسب برای ساخت تسهیلات ورزشی، کتابخانه ها و سالن های سخنرانی در زیر زمین را شناسایی کرده اند. به گفته ی محققان این دو مؤسسه، ممکن است روزی دانشجویان در یک استخر زیرزمینی شنا کنند یا در یک تئاتر زیرزمینی فیلمی را تماشا کنند.

 

اما حتی با پروژه های فعلی نیز توسعه زیرزمینی در سنگاپور هنوز در مراحل ابتدایی خود قرار دارد.

 

دکتر ژائو، یکی از محققین مطالعات نانیانگ در رابطه با توسعه زیرزمینی، گفته است که نیاز به مطالعات گسترده وجود دارد.

 

وی افزوده است: “سرمایه گذاری بزرگی است اگر واقعا بخواهیم به زیر زمین برویم، و مستلزم مطالعات جامع و برنامه ریزی دقیق می باشد”. او می گوید: “در حال حاضر مدیریت ما خوب است، اما اگر در آینده به فضا نیاز داشته باشیم می دانیم که گزینه­ ی رفتن به زیر زمین وجود دارد”.

 

منبع: سایت آقای شهردار