چگونه شهرسازی ماهرانه، شهرها را برای مردم توسط خودشان شکل می‌دهد

[Mohammad Aref 120452]

جنبش‌هایی که پس از رکود اقتصادی در چند سال گذشته جهش داشته‌اند، همانند بسیاری از DIY ها (گروه‌هایی که کارها را خودشان انجام می‌دهند)، شهرسازی ماهرانه نیز انسان محور و توانمند شده است. هسته اصلی آن، در رابطه با مردمی است که شهر را برای خدمت به خودشان می‌سازند. به جای تکیه بر عوامل دولتی، جنبش شهرسازی ماهرانه شهروندان را توانمند می‌کند تا خیابان‌ها، محله، و شهر خود را طوری بسازند که می‌خواهند آن طور باشد. پروژه‌هایی مانند نصب تابلوهای خیابانی پرکاربردتر از حالت کنونی آنها که به طور معمول نیاز به بودجه کم دارند، غیر رسمی هستند، و به راحتی اجرا می شوند، به مردم اجازه می دهد به طور فعال در زندگی مدنی مشارکت کنند، از راهی که سریعا نتایج ملموسی را ارائه می دهد.

ترمیم رنگارنگ تقاطع خیابان، مثالی است از اینکه چگونه شهروندان در حال استفاده از شهرسازی ماهرانه برای بهبود شهرها می‌باشند و آن‌ها را بیشتر انسان محور می‌کنند

 

رشد متغیر، موضوع یک نمایشگاه رایج در موزه هنر مدرن نیویورک (MOMA) است که پتانسیل شهرسازی ماهرانه را در سطح جهانی بررسی می‌کند. در این نمایشگاه گردهمایی رهبران و دست اندرکاران فکری از هنگ کنگ، استانبول، لاگوس، بمبئی، نیویورک، و ریو دو ژانیرو، به بررسی اینکه چگونه جنبش شهروند محور، روابط متعارف بین مردم، فضای عمومی، مسکن، و محیط طبیعی را تغییر می دهد، می پردازند. اگر چه راه حل پیشنهادی نمایشگاه برای داشتن آرزوهای بزرگ و غیر واقعی مورد انتقاد واقع شده، اما خط مشی آنلاین رشد متغیر، اصالت شخصیتی DIY های جنبش را حفظ کرده، به طوری که کاربران در همه جا می توانند نمونه هایی از شهرسازی ماهرانه جوامع خود را ارائه کنند.

 

شهرسازی ماهرانه شامل طیف گسترده ای از پروژه‌هاست که در زمینه های منحصر به فرد شهرها و جوامع ما شکل گرفته است. اغلب آن‌ها در شرایط بسیار متفاوت و به دلایل بسیار متفاوت پدیدار شده‌اند. بعضی از آن‌ها به طور کاملاً فردی و مردمی هستند؛ بعضی دیگر از همکاری با سازمان‌های غیرانتفاعی محلی الهام گرفته شده است. در اینجا چهار نمونه خارجی از نمایشگاه رشد متغیر ارائه شده و نشان دهنده طیف متنوعی از اشکال شهرسازی ماهرانه می‌باشد.

 

کویتو، اکوادور

برای مشاهده این محتوا لطفاً ثبت نام کنید یا وارد شوید.

• ورود
• یا
• ثبت نام

این ویدیو قصد دارد نشان دهد که پروژه فریدا چگونه ساخته شد و چگونه این “ماشین” خیابان‌های کویتو را به مکانی روشن تر، و لذت بخش تر تبدیل می‌کند.

 

بسیاری از شهرها در حال حاضر با افزایش نرخ مالکیت خودرو و وابستگی بیش از حد به وسایل نقلیه خصوصی دست و پنجه نرم می‌کنند. کویتو چیزی شبیه یک استثناء است. تنها 26 درصد ساکنان از خودروهای شخصی به عنوان گزینه اول خود برای حمل و نقل استفاده می‌کنند. مزیت پروژه فریدا تصوری دوباره در حوزه استفاده از خیابان‌های شهر، بیشتر به عنوان فضاهای عمومی جمعی برای مردم می‌باشد، نه اتومبیل‌ها.

 

پروژه “فریدا” که با مصالح بازیافتی و به دست کارگر غیرماهر (ساده) ساخته شده است، اساساً با ذهنیت ما از یک وسیله نقلیه بازی می کند، از طریق جایگزین کردن صندلی و یک میز جمعی برای یک تجربه حمل و نقلی مجزا.

 

فریدا بر مبنای شکل خشن (ذهنیت منفی) از یک ماشین ساختار داده شده است، اما پارکینگ‌ها را به فضاهای عمومی انسان محور تبدیل می‌کند. چیزی مانند موبایل پارک.

 

همانطور که سازندگان فریدا اشاره می‌کنند، “این خودرو شما را به مسافت‌های طولانی نمی‌برد، اما در عوض ایده‌ها، رویاها، و روابط را جذب می‌کند. در جایی که پارک می‌شود، به جای اشغال کردن فضا، مکانی را برای شهروندان فراهم می‌کند”. بعد از همه‌ی این‌ موارد، شهرسازی ماهرانه اغلب با این هدف شکل گرفته است که طراحی سنتی غیرشخصی را به چالش بکشد و شهر را برای خدمت به مردم وا دارد.

 

همان طور که بسیاری از مردم به طور فزاینده ای روی برنامه‌های مبتنی بر داده و پلتفرم‌هایی مانند Google Maps برای گردش در شهرهای خود تکیه می‌کنند، برخی از منتقدان نگران‌اند که خیابان‌های ما عناصر سنتی فرصت، شگفتی، و جذابیت خود را از دست می‌دهند. Kopfkino (تقریباً “تئاتر اصلی” در آلمان) پروژه ای ست برای احیای جنبه‌هایی این چنینی از تجربه شهری. با استفاده از یک شبکه خرید به عنوان اصل این پروژه، گروهی از دوستان در استانبول، یک پرژکتور قابل حمل ساختند که چهره کاربران را زمانی که به دوربین لپ تاپ نگاه می‌کنند، بر روی نمای ساختمان‌ها تصویر می‌کنند. پروژه Kopfkino رهگذران کنجکاو را به توقف روال منظم خود و کشف یک تجربه جدید در یک مکان آشنا دعوت می‌کند.

 

پروژه‌های DIY در فضاهای عمومی مانند Kopfkino در سراسر ترکیه نمود پیدا می‌کنند. با این حال، بر خلاف برخی نمونه‌های دیگر شهرسازی ماهرانه، به احتمال زیاد Kopfkino تکرار پذیر و مقیاس پذیر نمی‌باشد. با این حال، این نکته، آنچه را که به معنی روبرو شدن بقیه مردم با فضای عمومی می‌باشد را به چالش می‌کشد، و باعث آشنایی دوباره با ایده‌هایی که هر شهر در قالب یک تجربه فردی و منحصر به فرد ارائه می‌دهد می‌گردد.

 

آنتوفاگاستا، شیلی

دو مرد بر روی یک میز بتنی موقت در آنتوفاگاستا در شیلی نشسته‌اند، جایی که شهرسازی ماهرانه یک روند رو به رشد می‌باشد.

 

آنتوفاگاستا در کنار سواحل اقیانوس آرام واقع در بیابان‌های شمالی شیلی قرار گرفته است که به طور طبیعی از فضای سرسبز سرشار نیست. با این حال Ciudad Emergente – یک مؤسسه غیرانتفاعی آمریکایی که شهرسازی ماهرانه را به عنوان شکلی از مشارکت عمومی ترویج می‌دهد- به منظور بالا بردن آگاهی در مورد پتانسیل‌های شهر سرسبز، یک جامعه دوچرخه سواری در جهت کاشت دسته جمعی درختان را در اوایل سال جاری ترویج داد. در طول مسیر، کارگاه بازیافت فاضلاب به شرکت کنندگان در مورد آبیاری و نگهداری تمام مدت آموزش داد.

 

هدف Ciudad Emergente در جهت توانمندسازی ساکنان محله با به دست گرفتن کنترل فضاهای عمومی خود می‌باشد، و نیز نشان دادن که چگونه فضای سبز شهری می‌تواند نسبت به زیباسازی تمام شهر، بسیار ارجح تر باشد.

 

چنگدو، چین

پس از ویران شدن مدرسه ابتدایی Hualin در زلزله مه 2008، 120 داوطلب از چین و ژاپن همت کردند تا کلاس‌های درس موقت را از لوله‌های کاغذی بسازند.

 

پس از زلزله سیچوان در ماه مه 2008، یک مدرسه ابتدایی در Chengdu ویران شد، و دفتر آموزش و پرورش محلی نیاز به یک راه سریع داشت تا دانش آموزان را به یک محیط یادگیری باثبات بازگرداند. در یک همکاری مشترک بین معماران Shigeru Ban ژاپن و رهبران جامعه چنگدو، 120 داوطلب ژاپنی و چینی گرد هم آمدند تا کلاس‌های درس را به صورت موقت و به طور کامل از لوله‌های کاغذی طراحی و ایجاد نمایند. با امید به ارزان بودن، قابل بازیافت بودن، قابل استفاده مجدد بودن، و به راحتی در دسترس بودن کاغذ، داوطلبان قادر بودند تا نه کلاس درس را در حدود 40 روز بسازند.

 

چنین پروژه‌های بدیعی نشان می‌دهد که چگونه طبیعت انعطاف پذیر و پاسخگوی شهرسازی ماهرانه، می‌تواند امدادرسانی مؤثر به شهرها را در زمان نیاز فراهم کند.

 

منبع: سایت آقای شهردار