ریشه ی واژه ی «مزبور»

[bar☻☻n 5895]

 

در لغت «ذبر» به معنی نوشتن آمده است. (لغت نامه دهخدا، واژه "ذبر").

«زبر» نیز به همان معنای نوشتن در لغت‌نامه ها آمده است. (لغت نامه دهخدا، واژه "زبر")

پس این واژه ها به یک معنی هستند.

 

واژه «ذبر» معرب کلمه «دبیر یا دِپیر» است؛ به همین سبب «ذبر» از زبان فارسی به عربی رفته است.

بنابراین عرب واژه «دبیر»را که فارسی است معرّب نموده در نتیجه کلمه «ذبر»ساخته شده است اما واژه «زبر» نیز احتمال دارد دارای ریشه فارسی باشد و کلمه «زبور» که نام کتاب حضرت داوود (ع) از آن گرفته شده است از این ریشه است.

برخی بر این باورند که واژه ی «مزبور» بر گرفته از کلمه «زِبَر» (به کسر ز و فتح ب) است. در حالی که «زبر» از «ز+بر» یعنی از یک حرف اضافه+اسم ساخته شده است و به معنی «بالا» است. این گروه می گویند: مزبور یعنی در بالا آمده و بر گرفته از ( ز+بر) است.

 

 

نظریه اول بهتر به نظر می رسد.