جستجو در تالارهای گفتگو

لاكتات " "چرخه­ي پورين- نوكلئوتيد" در اثر نیاز به انرژی زیاد حین ورزش شدید، شکسته­شدن ATP درون سلول عضلانی افزایش یافته و به ADP و سرانجام به AMP (آدنوزین مونو فسفات)تجزیه می­شود. AMP می­تواند به آدنورین تجزیه شود که در این صورت میل به خروج از سلول عضلانی پیدا می­کند. راه دوم این است که AMP‌طی واکنشی برگشت­ ناپذیر، توسط آنزیم AMP دآمیناز، به IMP (اینوزین مونو فسفات)تبدیل شده که در این حین، NH3ازآن جدا می­­شود؛ سپس طی دو واکنش دیگر، بازپس دهی آمین یا رآمیناسیون انجام گرفته و مجددأ AMP تشکیل می­گردد. اگر راه دوم صورت گیرد، مسیر تبدیل AMP به IMP و تشکیل دوباره AMP، چرخه­ی پورین- نوکلئوتید نامیده می­شود. به طور کلی، چرخه­ی پورین- نوکلئوتید حین ورزش روند فزاینده­ای دارد و فعالیت آن در تارهای تند انقباض نسبت به نوع کند انقباض، بیشتر است؛ که ممکن است به سبب سطح بیشتر فعالیت تام AMP دآمیناز، درتارهای تند­ تنش باشد. این چرخه دارای اهمیت سوخت­ و­ سازی ویژه­ای است که برخی از جنبه­های آن در ذیل بیان می­شود.۱- حفظ نسبت ATP به ADP حین انقباض عضلانی: AMPD مسیر اصلی برداشت AMP آزاد تولیدی در راه هیدرولیز ATP است. با کند شدن روند افزایش AMP آزاد، فعالیت آدنیلات کیناز در جهت ساخت ATP از ADP فزونی پیدا می­کند. چنین فعالیت آنزیمی از انباشت بیشتر ADP تولیدی در نتیجه­ی فعالیت «ATP آز» جلوگیری می­نماید. در نتیجه سطح بالاتر نسبت ATP به ADP حفظ شده تا بدین وسیله عملکرد انقباض عضلانی را تسهیل نماید.۲- مهار از دست رفتن خالص نوکلئوتیدها: اگر AMP به آدنوزین تبدیل شود، در هر لحظه می­تواند محیط سلولی را ترک کرده و سبب از دست رفتن خالص آدنین نوکلئوتیدها شود؛ در حالیکه اگر در چرخه­ی پورین- نوکلئوتید، دآمینه و سپس رآمینه شود، دوباره می­تواند به AMP تبدیل شده و مخزن نوکلئوتیدهای عضله (که پیش­ساز ساخت ATP هستند)ترمیم شود.۳- کاهش اسیدیته توسط آمونیاک تولید شده: با اجرای فعالیت بدنی بیشینه، غلظت یون هیدروژن (H+)افزایش می­یابد. آمونیوم (NH3)تولید شده در مرحله­ی دآمیناسیون، می­تواند با H+حاصل از لاکتات ترکیب شده و آمونیاک (NH4)تولید نماید. با این حال نقش بافری آمونیوم، در برابر حجم لاکتات و H+تولیدی در ورزش­های شدید قابل ملاحظه نیست اما برای ورزش های زیر بیشینه این نقش بارز است.۴- تنظیم سوخت و ساز کربوهیدرات: NH3تولیدی در چرخه، نقش محرک برای آنزیم PFK (فسفو­فروکتو­کیناز) داشته و IMP نیز تحریک کننده­ی آنزیم فسفوریلاز b به شمار می­رود. این آنزیم­ها برای عمل گلیکولیز نقش کلیدی دارند؛ با این­حال احتمال این­که سایر عوامل بر تحریک آن­ها نقش مهم­تری داشته باشند بیشتر است. منبع: ورزش و متابولیسم، ترجمه­ی: دکتر عباسعلی گائینی- دکتر فرزاد ناظم، انتشارات دانشگاه تهران، چاپ دوم (۱۳۸۵). [