جستجو در تالارهای گفتگو

همان طور که احتمالا اطلاع دارید، گوگل چند وقتی می شود آدرس DNS پابلیک خود را ارائه کرده است. در این مدت مطالب متعددی در این زمینه به نگارش در آمده است که البته اکثر آنها صرفا به توضیح DNS و نحوه ی ست کردن این آدرس ها پرداخته اند. ضمن اینکه در تمامی این مطالب، استفاده از این آدرس ها را سریع تر، مطئن تر و امن تر معرفی کرده اند. حال ما کمی تخصصی تر به این موضوع نگاه خواهیم کرد و بررسی می کنیم که آیا واقعا استفاده از این آدرس ها مطمئن است یا خیر. کاربران این سایت، از DNS و نقش فوق العاده مهم آن در شبکه، اطلاعات لازم را دارند. اما برای شروع بد نیست نگاهی مقدماتی به روند تبدیل اسم به آی پی بیندازیم. هنگامی که شما یک آدرس را در مرورگر خود وارد می کنید، برای تبدیل آن نام به آدرس آی پی، 6 مرحله وجود دارد که دو مرحله ی اول آن به ترتیب زیر رخ خواهند داد: 1- DNS Client cache: ابتدا کش سیستم خودتان بررسی می شود تا در صورتی که قبلا به آن سایت سر زدید، از حافظه ی سیستم آی پی مورد نظر به دست بیاید. علاوه بر این، فایلی به نام hosts نیز وجود دارد که می توان آدرس ها را به صورت دستی در آن وارد کرد. برای دیدن حافظه ی کش DNS سیستم، از دستور زیر استفاده می شود: ipconfig /displaydns 2- DNS Server query: اگر سیستم در مرحله ی بالا موفق به پیدا کردن آدرس آی پی نشود، از DNS سرور تقاضا می کند که این مرحله، همان جایی است که ما با آن کار داریم. در واقع مکانیسم DNS دو مرحله دارد که در صورتی که این دو مرحله جواب ندهند، از مکانیسم netbios برای تبدیل اسم به آی پی استفاده خواهد شد که خارج از مبحث ما می باشد. هنگامی که شما به اینترنت متصل می شوید، dhcp سرور علاوه بر آدرس آی پی، آدرس DNS نیز برای شما ست می کند که به صورت پیش فرض، آدرس DNS خود ISP است. اگر بخواهید آدرس دی ان اس را به صورت دستی نیز ست کنید، توصیه می شود که آدرس DNS آی اس پی و یا آدرس Gateway خودتان را ست کنید (که هر دو یکی هستند در واقع) آیا بهتر نیست DNS گوگل را ست کنیم؟ قبل از بررسی این موضوع، بد نیست یاداوری کنیم که ارائه ی این آدرس ها موضوع عجیبی نیست. در مطالب نگاشته شده در اینترنت صحبت شده است که Opendns نیز قبلا دی ان اس های پابلیک خود را معرفی کرده بود. اما علاوه بر اینها، آدرس های DNS معروفی چون 4.2.2.4 یا 4.2.2.3 را دوستان با تجربه تر، فراموش نکرده اند. بنابراین با پدیده ی جدیدی رو به رو نیستیم. اما آیا واقعا DNS گوگل سرعت ما را افزایش می دهد؟ در صورتی که شما از DNS سرور ISP استفاده کنید، برای تبدیل نام به آی پی زمان کمتری را صرف خواهید کرد. اما که اگر بخواهید از گوگل کمک بگیرید، تقاضای شما باید وارد اینترنت شود و همین موضوع زمان صرف خواهد کرد. بناراین در حالت نرمال، استفاده از DNS سرویس دهنده ی اینترنت بهتر خواهد بود. اما DNS Server آی اس پی شما همیشه تمامی آدرس ها را نخواهد داشت. در این حال تقاضای شما را به DNS سرور های ROOT که در اینترنت هستند ارسال می کند که این کار باعث بالا رفتن زمان می شود. بنابراین اگر از ISP معتبری سرویس نمیگیرید، فکر بدی نخواهد بود که از DNS های پابلیک گوگل استفاده کنید تا سرعتتان کمی افزایش پیدا کند. اما آیا این آدرس ها مطمئن هستند؟ بنده هم می دانم که این سیستم ممکن است شما را از شر سایت های مخرب محفوظ بدارد، اما آیا می دانید این محافظت، به قیمت ذخیره ی اطلاعات مهم شما نزد گوگل خواهد بود؟ آدرس IP شما، منطقه ی شما، سایت های که بازدید کرده اید از جمله اطلاعاتی است که در سرور های گوگل ذخیره خواهند شد و با شناختی که از گوگل داریم، حتما از این اطلاعات استفاده نیز خواهد شد. بنابراین در این مورد باید خودتان تصمیم بگیرید که آیا حاضر هستید این اطلاعاتتان را در اختیار گوگل قرار دهید یا خیر. اما در پایان، توصیه شخصی بنده این است که از همیشه از آدرس DNS آی اس پی خود استفاده کنید. و فقط زمان هایی که DNS Server آی اس پی مشکلی پیدا کرد و یا حس کردید کند شده است، از آدرس های دی ان اس عمومی همچون آدرس دی ان اس گوگل استفاده کنید. در پایان، تعدادی از آدرس های DNS پابلیکی که می توانید از آنها استفاده کنید، قرار خواهم داد: 8.8.8.8 8.8.4.4 —– 208.67.222.220 208.67.222.222 —- 4.2.2.4 4.2.2.1

وقتی برای چند دقیقه در اینترنت جستجو می کنید، چندین بار بدون اینکه بدانید از سرور نام های دامنه یا dns:domainnameserver استفاده می کنیدdns بزرگترین بانک اطلاعاتی جهان است و بدون آن کار اینترنت تا حدودی مختل می شود. آدرس هایی مثل [Hidden Content] برای کامپیوتر شما و اینترنت غیر قابل درک است! هر آدرسی به این صورت دارای یک آدرس ip است. ip آدرسی است که برای کامپیوتر و اینترنت قابل درک است و یک آدرس 32بیتی 4 قسمتی است. در زیر نمونه ای از آدرس ip را مشاهده می کنید:42 . 251 . 42 .70هر چهار رقم هشتایی یا octet نام دارد. چون هر کدام مقداری بین 0 تا 256(28) می تواند داشته باشد. هر کامپیوتری که در اینترنت است دارای یک آدرس ip مخصوص است. سرورها دارای آدرسip ثابت هستند ولی کامپیوتر هایی که به isp متصل می شوند هر بار یک آدرس جدید از isp دریافت می کنند.در ویندوزxp می توانید آدرس ip کامپیوترتان را در قسمت run با تایپ ipconfig ببینید.همان طور که گفتیم کامپیوتر شما تنها آدرس های ip را می شناسد و اگر به جای آدرس سایت ip آن را بنویسید فرقی نمی کند.در کل انسان ها در حفظ کردن شماره ها و عددها مهارتی ندارند و حفظ کردن آدرس سایت ها به جای آدرس ip آن ها برای ما آسان تر است.قسمت اول نام دامنه مثل www یا mail در mail.website.com نام یک قسمت از سرور را مشخص می کند. هر قسمت از نام یک دامنه در همان سرور باید یکتا باشد و هر دامنه نیز باید یکتا باشد. برای مثال نمی توانیم دو website در com . داشته باشیم و نمی توانیم دو mail در website.com داشته باشیم. شرکتی به نام networksolutions مسئول ثبت دامنه ها است. نام تمام دامنه ها در لیستی به نام whois list موجود است.هر دامنه ای دارای یک سرور نام های دامنه (dns) در جایی است. تمام این سرور ها روی هم dns را تشکیل می دهند ولی تماما به صورت یک بانک اطلاعاتی واحد رفتار می کنند.dnsها همواره دو کار را انجام می دهند:. در خواست های کامپیوتر ها و کاربران برای ترجمه آدرس ها به ip را پاسخ می دهند. . درخواست های dnsهای دیگر برای ترجمه آدرس ها را پاسخ می دهند.هنگامی که یکی از این نوع درخواست ها به dns می رسد یکی از چهار کار زیر را انجام می دهد:. اگر ip مورد نظر را داشته باشد به درخواست جواب می دهد . اگر آن آدرس را نداشته باشد با dnsهای دیگر ارتباط برقرار می کند تا ip مورد نظر را بدست آورد . ممکن است بگوید «من این آدرس را نمی شناسم ولی نام آدرس dns را به شما می دهم که ممکن است این آدرس را بشناسد» . می تواند پیغام خطای را بدهد و بگوید که آدرس غیر معتبر است و وجود ندارد.هنگامی که آدرسی را در جستجوگر اینترنت خود وارد می کنید اولین قدم دریافت ip آدرس دامنه است تا بتواند سایت مورد نظر را درخواست کند. برای اینکار باید ip را از dns دریافت کند.وقتی به isp خود متصل می شوید، dns مورد نظر از طرف isp مشخص می شود. در run ipconfig را تایپ کنید تا dns خود را ببینید. هر برنامه ای که نیاز به دریافت ip و ارسال آن به سرور دارد ip مورد نیاز را از dns مشخص شده اینترنت شما دریافت می کند.هنگام پاسخ دادن به درخواست؛ اگر ip مورد نظر در dns وجود نداشته باشد ولی قبل از شما کسی همان ip را درخواست کرده باشد، dns دیگر نیازی به فرستادن در خواست به باقی سرور نام های دامنه ندارد و درخواست های تکراری را ذخیره یا cache می کند. بیایید به یک مثال واقعی از کار dns بپردازیم. وقتی در جستجوگر اینترنت خود [Hidden Content] را تایپ می کنید؛ ابتدا سرور نام دامنه (dns) شما از dns دامنه های com. سوال می کند که [Hidden Content] را می شناسد یا نه.سرور com. این آدرس را می شناسد پس آدرس dns مخصوص [Hidden Content] را به dns شما می دهد. سپس dns شما یه dns مخصوص [Hidden Content] متصل می شود و ip مورد نظر را دریافت می کند و آن را به جستجوگر شما می دهد تا جستجوگر شما به آن سرور متصل شود.هر کدام از این dnsها دارای چندین dns جایگزین هستند تا در صورت بروز مشکل در یکی از آن ها کار باقی آن ها مختل نشود و شما بتوانید همچنان سایت مورد نظرتان را جستجو و دریافت کنید. کار دیگری که dnsها انجام می دهند ذخیره (cache) کردن تمام درخواست ها و پاسخ هاست. به این ترتیب بعد از تعداد زیادی جستجو و درخواست دادن و گرفتن ipها، کار dns سریع تر می شود و دیگر نیازی به مشغول کردن dnsهای دیگر ندارد.این ذخیره (cache) برای همیشه باقی نمی ماند و شاخصه ای برای اینکار به نام ttl:timetolive دارد که مشخص می کند هر درخواست و ip را تا چه مدت ذخیره کند.ttl با هر ip دریافتی به dns می رسد و اگر تنظیمات dns به طوری باشد که از ttl برای تعیین زمان ذخیره استفاده کند طبق ttl از چند دقیقه تا چند روز ip را ذخیره می کند.