ﻣﻘﺪﻣﻪ:
ﻧﺰﺩﻳﻚ ﺑﻪ 1700 ﺳﺎﻝ ﭘﻴﺶ، ﭘﺲ ﺍﺯ ﺷﻜﺴﺖ «ﻭﺍﻟﺮﻳﻦ ﺍﻣﭙﺮﺍﻃﻮﺭ ﺭﻭﻡ ﺷﺮﻗﻰ»، «ﺷﺎﭘﻮﺭ» ﺑﻪ ﻋﻨﻮﺍﻥ ﺟﺒﺮﺍﻥ ﺧﺴﺎﺭﺍﺗﻰ ﻛﻪ ﺍﻳﻦ ﺍﻣﭙﺮﺍﻃﻮﺭ ﺑﻪ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﺯﻣﻴﻦ ﺯﺩﻩ ﺑﻮﺩ، ﺑﻨﺎ ﺑﺮ ﻗﻮﻝ «ﻓﺮﺩﻭﺳﻰ» ﺷﺎﻋﺮ ﺳﺘﺮگ ﺍﻳﺮﺍﻥ، ﻣﻬﻨﺪﺳﻰ ﺑﻪ ﻧﺎﻡ «ﺑﺮﺍﻧﻮﺵ» ﺭﺍ ﻣﺄﻣﻮﺭ ﻛﺮﺩ ﻛﻪ ﻛﻠﻴﻪ ﺳﺎﺯﻩ ﻫﺎﻯ ﺗﺎﺭﻳﺨﻰ ﺁﺏ ﺩﺭ ﺧﻮﺯﺳﺘﺎﻥ ﺭﺍ ﺑﻨﺎ ﻧﻤﺎﻳﺪ:
ﻫﻤﻰ ﺑﺮﺩ ﻫﺮ ﺳﻮ ﺑﺮﺍﻧﻮﺵ ﺭﺍ
ﺑﺪﻭ ﺩﺍﺷﺘﻰ ﺩﺭ ﺳﺨﻦ ﮔﻮﺵ ﺭﺍ
ﻳﻜﻰ ﺭﻭﺩ ﺑﺪ ﭘﻬﻦ ﺩﺭ ﺷﻮﺷﺘﺮ
ﻛﻪ ﻣﺎﻫﻰ ﻧﻜﺮﺩﻯ ﺑﺮﻭ ﺑﺮ ﮔﺬﺭ
ﺑﺮﺍﻧﻮﺵ ﺭﺍ ﮔﻔﺖ ﮔﺮ ﻫﻨﺪﺳﻰ
ﭘﻠﻰ ﺳﺎﺯ ﺁﻧﺠﺎ ﭼﻨﺎﻥ ﭼﻮﻥ ﺭﺳﻰ
ﻛﻪ ﻣﺎ ﺑﺎﺯﮔﺮﺩﻳﻢ ﻭ ﺁﻥ ﭘﻞ ﺑﻪ ﺟﺎﻯ
ﺑﻤﺎﻧﺪ ﺑﻪ ﺩﺍﻧﺎﻳﻰ ﺭﻫﻨﻤﺎﻯ
ﺑﻪ ﺭﺵ ﻛﺮﺩﻩ ﺑﺎﻻﻯ ﺍﻳﻦ ﭘﻞ ﻫﺰﺍﺭ
ﺑﺨﻮﺍﻫﻰ ﺯ ﮔﻨﺞ ﺁﻧﭽﻪ ﺁﻳﺪ ﺑﻪ ﻛﺎﺭ
ﺗﻮ ﺍﺯ ﺩﺍﻧﺸﻰ ﻓﻴﻠﺴﻮﻓﺎﻥ ﺭﻭﻡ
ﻓﺮﺍﺯ ﺁﺭ ﭼﻨﺪﻯ ﺑﺮﺍﻥ ﻣﺮﺯ ﻭ ﺑﻮﻡ
ﭼﻮ ﺍﻳﻦ ﭘﻞ ﺑﺮﺁﻳﺪ ﺳﻮﻯ ﺧﺎﻥ ﺧﻮﻳﺶ
ﺑﺮﻭ ﺗﺎﺯﻳﺎﻥ ﺑﺎﺵ ﻣﻬﻤﺎﻥ ﺧﻮﻳﺶ
ﺍﺑﺎ ﺷﺎﺩﻣﺎﻧﻰ ﻭ ﺑﺎ ﺍﻳﻤﻨﻰ
ﺯ ﺑﺪ ﺩﻭﺭ ﻭ ﺯ ﺩﺳﺖ ﺍﻫﺮﻳﻤﻨﻰ
ﺑﻪ ﺗﺪﺑﻴﺮ ﺁﻥ ﭘﻞ ﺑﺎﺳﺘﺎﺩ ﻣﺮﺩ
ﻓﺮﺍﺯ ﺁﻭﺭﻳﺪﺵ ﺑﺮﺍﻥ ﻛﺎﺭﻛﺮﺩ
ﺑﭙﺮﺩﺧﺖ ﺷﺎﭘﻮﺭ ﮔﻨﺠﻰ ﺑﺮﺍﻥ
ﻛﻪ ﺯﺍﻥ ﺑﺎﺷﺪ ﺁﺳﺎﻧﻰ ﻣﺮﺩﻣﺎﻥ
ﭼﻮ ﺷﺪ ﺷﻪ ﺑﺮﺍﻧﻮﺵ ﻛﺮﺩ ﺁﻥ ﺗﻤﺎﻡ
ﭘﻠﻰ ﻛﺮﺩ ﺑﺎﻻ ﻫﺰﺍﺭﺍﻧﺶ ﮔﺎﻡ
ﭼﻮ ﺷﺪ ﭘﻞ ﺗﻤﺎﻡ ﺍﻭ ﺯ ﺷﺸﺘﺮ ﺑﺮﻓﺖ
ﺳﻮﻯ ﺧﺎﻥ ﺧﻮﺩ ﺭﻭﻯ ﺑﻨﻬﺎﺩ ﺗﻔﺖ
مشخصات مقاله:مقاله در 4 صفحه به قلم ﺩﻛﺘﺮ ﻋﺒﺪﺍﻟﻜﺮﻳﻢ ﺑﻬﻨﻴﺎ.
دانلود مقاله