سبز کردن گندم برای قرار دادن در سفره هفت سین در ایام عید یک سنت دیرینه است، اما در این میان برخی افراد حجم زیادی از گندم و در مواقعی چهار تا پنج کیلو را سبز می کنند که در روز آخر عید نیز آنرا دور می ریزند.
این کار علاوه بر اینکه سبب هدر رفت حجم زیادی گندم می شود، در محیط زیست و خیابان ها نیز رها و در بیشتر مواقع زیر چرخ خودروها از بین می روند.
برای جلوگیری از هدر رفت گندم می توان از حجم کمتری استفاده کرد
می توان در پایان عید نوروز سبزه ها را در پشت بام یا بالکن خانه ها گذاشت تا پرندگان از آن بخورند، همچنین می توانند سبزه ها را در باغچه بکارند تا محصول دهد و از گندم های آن برای خوراک پرندگان استفاده کنند.
در ایران باستان افراد انواع دانه از جمله گندم، جو، برنج، لوبیا، نخود، عدس و ارزن را بر روی خشت هایی که از خاک رس تهیه شده بود سبز می کردند و بنا به رشد بهتر هر کدام از بذرها، متوجه می شدند که آب و هوای آن سال برای کشت کدام محصول مناسب است بنابراین آن بذر را به عنوان محصول سال در مزارع می کاشتند.
شاید زیباترین ویژگی سفره هفت سین را می توان به وجود سبزه آن دانست، به این دلیل که سبزه با رنگ و طراوت خود دلها را شاد می کند.
در ایران باستان رسم بر این بود که بیست و پنج روز قبل از نوروز در کاخ پادشاهان 12 ستون از خشت خام برپا می کردند و بر هرکدام یک نوع غله می کاشتند و معتقد بودند اگر سبزه ها خوب رشد کنند سال پر برکتی است.
در ایران باستان دانه های گندم، جو، برنج، لوبیا، عدس، ارزن، باقلا، نخود و کنجد را بر این ستون های خشتی می کاشتند و روز ششم فروردین آنها را برمی چیدند و به نشان برکت و باروری در تالارها پخش می کردند.
گندم را برای سبزه عید هدر ندهیم
بيايد گوش كنيد...