جستجو در تالارهای گفتگو

«تاپستری» واژه انگلیسی است و در زبان فرانسه به آن « تاپیسری » می گویند و آن به معنای پارچه ای است با بافت ساده (گلیم بافت) که پود آن روی تار را به طور کامل بپوشاند و نقش های متفاوتی ایجاد کند. به طور کلی این نوع بافته ها در ابعاد و حجم های کوچک و دیوار کوب و احجام پیکره مانند، کاربردی همچون تابلوهای نقاشی و مجسمه را دارد و در جهت زیبایی سازی محیط و گرمی دهنده ی فضای مورد نظر، مورد استفاده قرار می گیرد. این احجام عظیم و سنگین همچون دیوار کوب ها، یا دیوار آویزها، حجم های پیکره ای، الیاف بافته های جدا کننده فضا و حتی دیوار های ساخته شده از الیاف، علاوه بر زیبایی بخشیدن به فضا در ارتباط با معماری نیز مطرح می شود. همچنین در صحنه آرایی نیز به عنوان عناصر صحنه به کار می رود. در تهیه ی این اثر هنری از تکنیک های مختلف نساجی و بافندگی از قبیل قالی بافی، گلیم بافی ، جاجیم بافی، ورنی بافی، پارچه بافی، دارایی بافی، کارت بافی، مکرمه بافی، میل بافی، چاپ سیلک، باتیک، قلمکار، نمد مالی، سوزن دوزی، چهل تکه و ... می توان استفاده کرد. از اواخر قرن 11.م در اروپا گلیم های دیوار آویز برای تزیین دیوار کلیساها و کاخ ها بافته می شد که از داستان های مذهبی، اساطیری، رزمی و بزمی برای بافت آنها استفاده می شد. پیدایش این هنر در کشور های اروپایی، مانند فرانسه بوده که برای پوشاندن دیوار های بلند و همچنین گرما بخشی ساختمان ها از این تکنیک استفاده می کردند. یکی از اولین تاپستری های شناخته شده دریک مقبره ی مصری است که 1400 سال قبل از میلاد بافته شده است. مدرک دیگری از وجود پیشینه و قدمت این هنر، نمونه های است که در موزه«آرمیتاژ یا هرمیتاژ» مسکو موجود است. این نمونه ها در مقبره ی هفت برادر در «تمیسیوک» (شمال شرق ساحل دریای سیاه) توسط بافندگان مصری و یونانی بافته شده است. در اواخر سال 1914.م ویلیام موریس نقاش، شاعر وصنعت گر انگلیسی مدرسه ای به نام باوهاوس را در آلمان تاسیس کرد که جستجوهای نوین در مورد بافته ها و پارچه ، از این مدرسه و در اوایل سال های 1920.م شروع شد. اولین منسوجاتی که در کارگاه های بافندگی باوهاس تولید شد، بافته های تصویری یا تاپستری بودند که تحت تاثیر نقاشی های (پل کله) بافته می شد. در ایران نیز بافندگان کاشان ثابت کرده بودند که می توانستند فرش های تصویری ببافند، چنان که با بهترین کار های استادان چینی و اروپایی دوره گوتی برابری کند. این معنی را از روی پرده های مینیاتوری که برای زینت دیوار کاخ ها بافته شده است می توان یافت. سه نمونه از این نوع کار در دست است که از آن جمله، تنها یکی از پرده شکار متعلق به مجموعه مور، دارای تصویر است. این پرده که در کمال زیبایی است مانند بعضی از قالی های بزرگف گویی یکی از مینیاتور های عالی اواسط قرن دهم است که به بافتنی انتقال یافته. منسوجات تصویری بسیار نفیس دیگری از این دوره در موزه های دنیا موجود است که با تکنیک های مختلف نساجی چون قالی بافی، گلیم بافی، زری بافی، سوزن دوزی و قلمکار اجرا شده است و از اوج هنر تاپستری در ایران حکایت می کند.