جستجو در تالارهای گفتگو

[h=1]نسخه‌های خانگی در آلمان برای غلبه بر سرماخوردگی[/h][h=1]سیستم بهداشت و درمان و پوشش بیمه درمانی در آلمان در حدی است که شهروندان عملا نیازی به نسخه‌های خانگی ندارند. با وجود این بسیاری هنوز به روش خود با بیماری برخورد می‌کنند. از نظر آلمانی‌ها چه عناصر و پدیده‌هایی درمانگرند؟ [/h][h=2]آبجوی جوشیده[/h] به اعتقاد بسیاری از مادران آلمانی – به ویژه در نسل‌های پیشین – آبجوی جوشیده برای درمان سرماخوردگی مفید است؟ برخی منابع علمی با نگاه یکجانبه هم این مدعا را تأیید می‌کنند. مثلا گفته می‌شود هومولون‌ها و ایزوهومولون‌های موجود در آبجو ویژگی‌های ضدویرروسی دارند. پژوهشگران "ساپورو"، سومین آبجوسازی بزرگ ژاپن، می‌گویند برای مشاهده هرگونه "تأثیر" ضدویروسی باید حدود ۲۰ لیتر آبجو جوشیده نوشید. [h=2]پارچه دور پام چیز مهمی نیست![/h] اگر دیدید یک آلمانی عضله پشت ساق پایش را قنداق‌پیچ کرده و در رختخواب درازکشیده، بدانید تب دارد. از آنجایی سطح پشت ساق وسیعتر از سطح پیشانی است، پیچیدن دستمال مرطوب دور ساق پا دمای بدن را سریعتر پایین می‌آورد. دو توصیه پزشکی در آلمان: برای این کار از آب ولرم استفاده کنید (نه یخ!)؛ دستمال نم‌دار را پس از ۳۰ دقیقه بردارید. [h=2]دستمال دور گردن نشانه چیست؟[/h] داخل خانه یا محل کار بستن دستمال دور گردن، اگر شل بسته شده باشد، نشانه آراستگی است. اما اگر دستمال سفت بسته شده باشد، نشانه بیماری است. آلمانی‌های سرماخورده دستمال یا شال دور گردن می‌بندند تا از علائم گلودرد بکاهند (درست) و از چرکی‌شدن لوزه‌ها پیشگیری کنند (نادرست). مهمتر اینکه شال یا دستمال دور گردن از یکی از "آسیب‌پذیرترین" قسمت‌های بدن یک آلمانی محفاظت می‌کند ... ... یعنی پشت گردن. بسیاری از آلمانی‌ها معتقدند که گردن حتی اگر در مسیر کوران ملایم هوا قرار بگیرد هم فرد دچار گردن‌درد، سردرد، سرماخوردگی یا آنفلوآنزا می‌شود. اورتوین آدامز، یک متخصص ویروس‌شناسی در آلمان، در این مورد می‌گوید: "از پایه بی‌اساس". به اعتقاد او، از نظر پزشکی ثابت نشده که دمای بدن از طریق پوست گردن زودتر از دیگر سطوح بدن کاهش می‌یابد؛ سرد بودن بدن هم لزوما به سرماخوردن ختم نمی‌شود. [h=2]چوب شور، نان سوخاری و کوکاکولا[/h] یک نسخه خانگی دیگر: نوع خاصی از نان سوخاری (در آلمانی "تسویباک" / Zwieback) یا مُشتی چوب شور به درمان اسهال یا استفراغ کمک می‌کند. برای فرو بردن نان سوخاری و چوب شور هم کولا بهترین نوشیدنی است. با وجود این‌که خوردن دو مورد اول در هنگام مشکلات گوارشی خوب است – به ویژه نمک موجود در چوب شور. بهتر است از کولا صرف نظر کرد، کافئین ادرارآور شناخته شده‌ای است. [h=2]بابونه آرام‌بخش[/h] وقتی بدن یک آلمانی با محلول نمک بابونه و آب تماس پیدا می‌کند، گویی همه نشانه‌های سرماخوردگی – حتی درد و حس کوفتگی – به یکباره از بین می‌روند. البته واقعا این‌گونه است. پژوهش‌ها نشان می‌دهند اکسیر شیمیایی بابونه با مهارکردن آنزیم "COX-2" از التهاب می‌کاهد. از سوی دیگر بخار حمام سرفه و گرفتگی مجاری تنفسی را کاهش می‌دهد. البته پزشکان آلمانی می‌گویند حمام فرد سرماخورده نباید بیش از ۲۰ دقیقه طول بکشد. [h=2]بیا بریم تب کنیم![/h] اما چطور می‌توان یک ویروس را کاملا از پای درآورد؟ آیا سونای داغ می‌تواند "تب جعلی" ایجاد کند و از این طریق ویروس سرماخوردگی یا آنفلوآنزا را کلا نابود کند؟ آدامز، ویروس‌شناس آلمانی می‌گوید: نه. به اعتقاد او، تب ویروس‌کش نیست؛ سونا هم نمی‌تواند دمای بدن را آنقدر افزایش دهد که در پی آن ویروس سرماخوردگی یا آنفلوآنزا از بین برود. [h=2]شیر و عسل[/h] آیا مخلوط شیر و عسل برای مقابله با سرفه‌های خشک و آزاردهنده مناسب است؟ علم در حال بررسی این نسخه خانگی آلمانی است. پژوهش‌ها نشان می‌دهند که عسل واقعا کارساز است. دو تحقیق جداگانه در سال‌های ۲۰۰۷ و ۲۰۱۲ در آمریکا نشان دادند که مقدار مشخصی عسل بیش از دارونماها (پلاسبو) با طعم عسل، در کاهش سرفه‌ی کودکان مؤثر است. [h=2]پیش به سوی بو دادن![/h] بنا بر نسخه‌های خانگی در آلمان، خام‌خوردن پیاز تأثیر معجزه‌آسایی در از بین بردن ویروس‌های هوازی دارد. در آلمان جوشانده پیاز به بیماران داده می‌شود. اگر چه نوشیدنی پیاز آب بدن را افزایش می‌دهد، اما هیچ مدرک علمی‌ای وجود ندارد که نشان دهد جوشانده پیاز از زنجبیل تازه یا چای گیاهی مؤثرتر است. بر اساس برخی شایعات، آب پیاز (جوشانده) حتی تهوع‌آور است. [h=2]جنسیت و درد[/h] از هر زن آلمانی بپرسید، می‌گوید: مرد مریض پسربچه بهانه‌جویی است که نق‌زدنش تحمل‌ش را غیر ممکن می‌کند. آیا واقعا این‌طور است؟ پژوهشگران در استنفورد آمریکا ۱۶۰ هزار گزارش پزشکی را بررسی کردند که در آنها مبتلایان به ۲۵۰ بیماری درد را تشریح کرده بودند. نتیجه: زنان دریافت عمیقتری از درد دارند؛ یا دستکم این‌طور می‌گویند. اما این پرسش که "کدام جنس بیشتر از درد می‌نالد؟"، هنوز بی‌پاسخ مانده است.‌

"کوکا کولا" و "پپسی" از شرکت‌های بزرگ نوشابه‌سازی‌‌اند که به استفاده از پلاستیک قابل بازیافت، توجه نشان می‌دهند. با گران‌تر شدن نفت و قوانین سفت ‌و سخت حامی محیط زیست، تولید پلاستیک قابل بازیافت مهم‌تر می‌شود. دویچه وله گزارش می دهد، شمار رو به افزایشی از تولیدکنندگان نوشابه‌، از بطری‌های بیوپلاستیک که منطبق بر اصول حفظ محیط زیست است، استفاده می‌کنند. بطری‌هایی که از بازمانده‌ی گیاهان یا ذرت ساخته می شود و از سال‌ها پیش پیش‌بینی شد که آینده‌ی صنعت پلاستیک را متحول خواهد کرد. "کوکا کولا"، بزرگ‌ترین تولیدکننده‌ی نوشابه در جهان بارها اعلام کرد که آرزو دارد روزی همه‌ی بطری‌های مصرفی خود را از گیاهان و کاملا قابل بازیافت تولید کند. کوکا کولا در حال حاضر از قوطی‌هایی استفاده می‌کند که نه همه‌ی مواد سازنده‌ی آن، که بخشی از آن قابل بازیافت است. بنا به بیانیه‌ی رسمی این کمپانی از سال ۲۰۰۹، کوکاکولا دست‌کم ۱۵ میلیارد بطری نوشیدنی با شیوه‌های منطبق بر محیط زیست تولید کرده است. به جز کوکا کولا، کمپانی‌های بزرگ دیگر صنعت تولید نوشابه از جمله "پپسی" و "نستله" نیز در سال‌های اخیر به تولید بطری از روغن و ترکیبات گیاهی قابل بازیافت رو آورده‌اند. با این‌حال هنوز هم بیشتر قوطی‌ها و بطری‌های پلاستیکی جهان از منابع سوخت فسیلی مثل نفت تولید می‌شود. این درحالی است که کارشناسان می‌گویند نفت و مشتقات آن در سال‌های آینده ارزان‌تر نخواهد شد و تولید پلاستیک با این شیوه‌ی رایج، گران‌تر تمام خواهد شد. دست بسته‌ی کمپانی‌ها و اجبار به حفظ محیط زیست اقتصاددانان می‌گویند مهم‌ترین دلیل رویکرد کمپانی‌های بزرگی مثل کوکا کولا به تولید پلاستیک از منابع قابل بازیافت و گیاهی، به‌صرفه بودن اقتصادی این شیوه در درازمدت با توجه به افزایش بهای نفت است. از دیگر دلایل این رویکرد، مسایل زیست‌محیطی است. کمپانی‌ها تمایل دارند به مشتریانی که به حفظ محیط زیست توجه دارند نشان دهند که دغدغه‌های زیست‌محیطی دارند و کربن کمتری تولید می‌کنند. و از همه مهم‌تر این‌که با تصویب قوانین حامی محیط زیست در کشورهای صنعتی و توسعه‌یافته، عملا گزینه‌های چندان دیگری برای کمپانی‌های بزرگ باقی نمانده و آن‌ها ناگزیرند که روش‌های منطبق بر حفظ محیط زیست را اجرایی کنند. کمپانی "کوکا کولا" یکی از شرکت‌هایی است که به تولید پلاستیک قابل بازیافت توجه نشان می‌دهد کریستی باربارا لانگ، یکی از کارکنان اتحادیه‌ی "صنعت بیوپلاستیک اروپا" در برلین به دویچه‌وله انگلیسی گفت:« تولیدکنندگان صنعتی به استفاده از بیوپلاستیک علاقه نشان می‌دهند. با این‌حال هنوز ابهامات بسیاری برای برخی مطرح است که بیوپلاستیک دقیقا باید چه ویژگی‌هایی داشته باشد.» او می‌گوید باید استانداردها برای تولید پلاستیک منطبق بر اصول حفظ محیط زیست را یکسان کرد و تعریف دقیقی از این استانداردها ارائه داد. تلاش برای جایگزین‌های بهتر یکی از رایج‌ترین مواد برای تولید قوطی‌های پلاستیکی، "پلی اتیلن ترفتالات" است که با نام اختصاری "پت" شناخته می‌‌شود. متخصصان می‌گویند این ماده برای تولید بطری‌های پلاستیکی نوشیدنی‌های خنک که باید بادوام باشد، بسیار مناسب است. با این‌حال این ماده شامل مقدار قابل توجهی پترولیوم است که استفاده از آن پرهزینه است. تلاش‌هایی صورت می‌گیرد تا بخشی از محتویات ماده‌ی لازم برای تولید پلاستیک با این ماده را تغییر دهند. برای مثال کمپانی کوکا کولا قوطی‌هایی را تولید کرده است که بخشی از محتویات آنها از مواد تجزیه‌ناپذیر متفاوت است و در عین‌حال محصول نهایی همچنان با اصول محیط زیستی منطبق است. پت‌های بیولوژیک و پت‌های سبز هر دو زیست تخریب‌پذیر دارند، ویژگی‌ای که طرفداران این نوع محصولات به عنوان یک نکته مثبت مهم از آن یاد می‌کنند. با این‌که محصولات بیوپلاستیک چه از نوعی که زیست تخریب‌پذیر ندارند و چه دیگر انواع، برای حفظ محیط زیست مفید تشخیص داده می‌شود، نگرانی‌هایی درباره‌ی استفاده از این محصولات برای بسته‌بندی مواد غذایی مطرح است. باربارا لانگ به دویچه‌وله گفت: در حال حاضر تلاش‌هایی صورت می‌گیرد تا نسل دومی از محصولات قابل بازیافت تولید شود، محصولاتی که از گیاهان بیشتر و حتا زباله‌های قابل بازیافت در ساخت آن استفاده شود. منبع : مجله بسپار

در سال ۱۸۸۶در آتلانتا قانون منع مشروبات الکلی به تصویب رسید. در آن زمان « شربت کوکای نیروبخش دکتر پمبرتون» در اغلب داروخانه های آتلانتا به فروش می رسید. پس از وضع این قانون دکتر جان اس پمبرتون، شیمیدان آتلانتایی بر آن شد که محصول خود را با نام تجاری جدید و بدون استفاده از الکل به بازار عرضه کند. او در نظر داشت که نام این محصول برگرفته از مواد اولیه ی تشکیل دهنده ی آن (گیاه کاکائو و میوه درخت کولا) باشد . به همین دلیل نام «شربت تقویت کننده کوکا و میوه کولا» را انتخاب کرد. فرانک رابینسون دفتر دار و حسابدار دکتر پمبرتون بعد از دیدن این نام به فکر افتاد که آن را خلاصه کرده و تبدیل به کوکاکولا کند و از آنجاییکه خط خوبی داشت حروف را با پیچ و خم زیبایی نوشت. این حالت نوشتاری به اندازه ای زیبا بود که دکتر پمبرتون آن را پسندید و بر روی تمامی محصولات جدیدش نام کوکاکولا را به همان صورت درج کرد. اینگونه بود که لوگوی معروف و جهانی کوکاکولا پایه گذاری شد.اگر چه در ابتدا کوکاکولا به عنوان شربت دارویی نیرودهنده و تسکین بخش، تنها در داروخانه ها به فروش می رسید، با این حال فروش آن به طور متوسط ۹ عدد در روز بود که خود با توجه به کمی جمعیت، فروش خوبی محسوب می شد. مزه این شربت، منحصر به فرد بود و به خصوص حالت تسکین دهنده آن روز به روز طرفداران بیشتری پیدا می کرد. دو سال بعد از تولید این محصول، دکتر جان اس پمبرتون درگذشت وبه جرأ ت میتوان گفت پرطرفدارترین نوشابه جهان را از خود به جای گذاشت. اولین همکاری تبلیغاتی کوکاکولا با آژانسی به نام D’Arcy (دی آر سی ) در سال ۱۹۰۶ م آغاز گردید . این همکاری مدت ۵۰ سال به طول انجامید. علت این تداوم، داشتن نقطه نظرهای مشترک و درک دوجانبه خواسته های طرفین بود. در ابتدا تبلیغات صرفاً به آگهی در چند روزنامه محدود می شد. البته پوسترهای تبلیغاتی هم وجود داشت. در عین حال آرتور لی، مدیر خلاقیت آژانس، ساخت شعارهای تبلیغاتی را عهده دار بود. هر دو سال یکبار شعار تبلیغاتی عوض می شد و با پوستر جدیدی به بازار می آمد. روند تبلیغات تا سال ۱۹۵۰ میلادی، اینگونه بود، تا اینکه قرار شد دی آر سی برای روز شکرگذاری یک برنامه تلویزیونی بسازد. در آن زمان تلویزیون فقط در خانه عده معدودی از مردم پیدا می شد و در عرصه تبلیغات معروفیتی نداشت. دی آر سی از این موقعیت استفاده کرده و از کوکاکولا برای اسپانسر شدن در برنامه ها دعوت نمود. چرا که هدف بعدی کوکاکولا در تبلیغات، تأثیرگذاری بر مردم در یک زمان واحد بود و این کار را از طریق تبلیغات رادیویی انجام می داد. اسپانسر شدن در یک برنامه تلویزیونی تأثیر سمعی و بصری را یک جا با هم داشت و کوکاکولا از این موقعیت بهترین استفاده را کرد. بعد از آن، طی سه سال متوالی از کوکاکولا برای اسپانسر شدن در موفق ترین برنامه های تلویزیونی از جمله «یک ساعت در سرزمین عجایب»کاری از والت دیسنی، «ماجراهای کیت کارسون» و «وقت نوشیدن با ادی فیشر» دعوت به عمل آمد. در پی موفقیت این برنامه ها ،در سال ۱۹۵۳ دی آر سی تصمیم گرفت تبلیغات مستقلی برای کوکاکولا بسازد و از بخش تبلیغاتی کوکاکولا درخواست زمان بیشتری برای ساخت آگهی تلویزیونی کرد. او موفق شد سه آگهی متفاوت را در همان سال به نمایش تلویزیونی در آورد. اولین آگهی اسلایدهای ثابتی بود از حروف کلمه کوکاکولا همراه با صدای روی متن که این نام را اعلام می کرد. مدت این آگهی بیست ثانیه بود و با وجود موفقیت نسبتاً خوبی که داشت، نتوانست کوکاکولا را کاملاً راضی کند. این بود که دی آر سی تصمیم گرفت آگهی های بعدی را با تصاویر متحرک بسازد. این اولین تجربه دی آر سی در ساخت تصویرهای متحرک بود ولی با این وجود توانست رضایت کوکاکولا را جلب کند. در این آگهی ها از شخص استفاده نشد ، فقط تصاویر متحرکی از بطری های نوشابه وساندویچ بودند که یکی بعد از دیگری با حالت نمایشی ظاهر می شدند. تاریخچه کوکاکولاآگهی اول بیست ثانیه بود و از وصل تصاویر به یکدیگر ساخته می شد . آگهی دوم یک دقیقه به طول می انجامید و آن هم از تصاویر متحرک ساخته شده بود. این آگهی پایه یک سری تبلیغات تلویزیونی کوکاکولا شد که توانست نظر عده زیادی از مردم را جلب کند و کوکاکولا را به نوشیدنی محبوب آنها تبدیل نماید.برای این سری تبلیغات، کوکاکولا متضمن هزینه زیادی گردید، ولی کاردانی دی آر سی و نیز تفاهم دو جانبه، بین او و کوکاکولا ثمربخش بوده و محبوبیت این نوشیدنی را به ارمغان آورد.متأسفانه این همکاری بی نظیر پنجاه ساله، با مرگ دی آر سی در همان سالها به پایان رسید و کمپانی کوکاکولا در ۲ آوریل ۱۹۵۶ م در روزنامه ژورنال استریت مقاله ای برای بزرگداشت و یادبود ویلیام دی آر سی منتشر کرد. در همان سال تبلیغات کوکاکولا به مک کن اریکسونMcCann Erickson واگذار گردید. در سابقه تبلیغاتی مک کن اریکسون، ساخت آگهی های موفق تلویزیونی از سال ۱۹۵۰م بود که در میان آنها انیمیشن های جذابی نیز دیده می شد. وی پس از انتخاب شدن به عنوان مشاور تبلیغاتی کوکاکولا، تصمیم گرفت تحول بزرگی در تبلیغات این نوشابه به وجود آورد و آن جهانی کردن تبلیغات کوکاکولا بود. از سال ۱۹۵۶م تا سال ۱۹۶۳م، اریکسون در کنار آگهی های داخلی، بر روی طرح جسورانه اش کار می کرد، تا اینکه در سال ۱۹۶۳م موفق شد اولین قدم را جهت تبلیغات جهانی بردارد. در آن سال بیل بیکرBill Backer مدیر خلاقیت آژانس اریکسون، شعاری جذاب و خلاق همراه با موزیک متنی تأثیرگذار برای کوکاکولا ساخت؛ «همه چیز با کوکاکولا بهتر پیش می رود». این شعار بصورت آهنگین توسط گروه کُر خوانده شده و تقریباً به تمامی زبانهای زنده ی دنیا ترجمه گردید. در کنار این ایده بدیع، اریکسون دست به تجربه دیگری زد و آن استفاده از رنگ در آگهی های تلویزیونی بود (در آن سالها رنگ به تازگی وارد تلویزیون شده بود). وی پس از تلاش بسیار و همفکری با مدیران کوکاکولا سرانجام در ۱۵ ژوئن ۱۹۶۴م اولین تبلیغ تلویزیونی رنگی را برای کوکاکولا با نام مرد یخچالی Refrigerator-Man ساخت. همانطور که اریکسون پیش بینی کرده بود این تبلیغ و بخصوص شعار (همه چیز با کوکاکولا بهتر پیش می رود)، موفقیت بزرگ جهانی را برای کوکاکولا به ارمغان آورد.