جستجو در تالارهای گفتگو
در حال نمایش نتایج برای برچسب های 'کودکان لجوج'.
2 نتیجه پیدا شد
-
تربیت کردن بچهها، کار درستی است و اتمام حجت کردن، بعضی وقتها، خیلی هم لازم است شیوه تربیتی که برای فرزند خود انتخاب می کنیم ممکن است به رفتاری که از او سر می زند و سن او، خلق و خو و سبک تربیتی ما متفاوت باشد. به برخی از این راهکارهای پیشنهاد شده اشاره می کنیم. تشویق رفتارهای مثبت پذیرش رفتارهای مثبت و تشویق او بهترین کار برای ادامه رفتارهای مثبت است. به عبارت دیگر وقتی کار مثبتی می کند کار خوبش را مورد تحسین قرار دهید. بگذارید کودک خودش نتیجه طبیعی رفتارهای بدش را ببیند نیازی به سخنرانی و سرزنش کردن نیست. بنابراین این بار که یک اسباب بازی را شکست، بی توجه به این کار به او بفهمانید که دیگر نمی تواند با آن بازی کند. محرومیت گاهی اوقات یک رفتار بد نتیجه طبیعی یا منطقی به همراه ندارد و یا فرصتی برای تبیین آن ها نداشته اید. بنابراین محرومیت می تواند به کودک ناپسند بودن رفتارش را نشان دهد. به عنوان مثال اگر کودک تا زمان معینی کاری که از او خواسته شده انجام ندهد نمی تواند برنامه عصر تلویزیون را تماشا کند. این شیوه به شرطی موثر است که محرومیت با نوع کار ناپسند کودک همخوانی داشته باشد. جداسازی این شیوه فقط زمانی موثر است که بدانید کودک دقیقا چه عمل خطایی را و چه اندازه عمدی انجام داده است. دقایقی او را در مکانی نه چندان راحت تنها بگذارید. این شیوه زمانی موثر می افتد که کودک بفهمد هدف از این محروم سازی چه چیزی بوده است. این شیوه از ۲ سالگی به بعد موثر است و به ازای هر سال سن کودک می توان او را تنها گذاشت. مثلا برای یک کودک ۴ ساله، ۴ دقیقه جداسازی موثر است. در سنین پایین این روش بسیار موثر است زیرا محرومیت از حضور در کنار پدر و مادر برای کودک دشوار است.نباید فراموش کنیم که تنبیه جسمی کودک به افزایش پرخاشگری، خشونت و میل به ضربه زدن به دیگران و توجیه رفتارهای خشن از سوی کودک تلقی می شود و جایگاهی در شیوه های تربیتی موثر ندارد. شیوه تربیتی خود را با خلق و خوی کودک مطابقت دهید کلید اصلی شیوه تربیتی مناسب درک شخصیت خلق و خوی کودک است تا در کنار آن بتوانید استعدادها و تمایلات او را بهتر شناسایی کنید. در مورد شیوه تربیتی خود تا حد امکان با کودک مشورت کنید. به شخصیت کودک احترام بگذارید حتی زمانی که قصد تربیتی دارید به او احترام بگذارید. بچه هایی که از پدر و مادر خود احترام می بینند بیشتر به آن ها احترام می گذارند اگر کمی سخت گیری کردید یا عصبانی شدید از او عذرخواهی کنید. همان طور که دوست دارید او با شما رفتار کند با او رفتار کنید. صبور باشید هر شیوه ای اگر عجولانه و با انتظارات نابه جا پیاده شود، نتیجه نخواهد داد. اگر با یک شیوه نتیجه نگرفتید مایوس نشوید و آن را ادامه دهید. قواعدی را که خود تعیین کرده اید هرگز زیر پا نگذارید و هرگز در مقابل دیگران از رفتارهای ناشایست او صحبت نکنید. وقتی حرکتی ناشایست از او سر زد پس از اعمال شیوه تنبیهی مناسب از او نخواهید عذرخواهی کند یا درباره آن کار سخنرانی نکنید. به او کمک کنید پس از تنبیه به روال عادی برگردد. بدایند کدام شیوه تربیتی با کودک شما تناسب دارد قبل از اعمال تنبیه مطمئن شوید او منظور شما را از عملی که به نادرست انجام داده، فهمیده است. گاهی اوقات والدین منظور خود را به درستی بیان نمی کنند و یا توقعی فراتر از توانایی کودک از او دارند. به دنبال ریشه بعضی رفتارها باشید اگر رفتار ناشایستی به تکرار از او سر زد، بخشی از تلاش خود را برای علت یابی آن معطوف کنید. شاید کودک از واقعه یا حادثه ای متاثر شده و در واکنش به آن دست به رفتارهای نادرست و غیرقابل توجیه می زند. شاید تحت استرس قرار دارد و نمی تواند از آن به کسی بگوید. بنابراین با شناسایی ریشه این مشکلات سعی کنید بهتر به او کمک کنید.
-
- 1
-
- کودکان لجوج
- کودکان پرخاشگر
-
(و 3 مورد دیگر)
برچسب زده شده با :
-
سر و کار داشتن با یک کودک خودسر و لجباز می تواند باعث برهم ریختن آرامش و از کوره در رفتن شما گردد. کودکان لجباز توان و انرژی زیادی برای کشمکش و از پای درآوردن والدین خود دارند. کلید حل چنین مسئله ای این نیست که شما هم نیروی مبارزه با یک کودک نافرمان را کسب کنید. در لیست زیر 9 موقعیت که شما می توانید برای تقویت بیشتر همراهی و همکاری با فرزند تان از آن استفاده کنید آمده است. 1- از ارتباط مثبت استفاده کنید. سعی کنید نظراتتان را به جای بیان در یک قالب منفی به شکل مثبت ابراز کنید. برای مثال اگر فرزند شما می گوید:" من می توانم حالا تلویزیون ببینم ؟ " به جای کاربرد فقط کلمه " نه ، نمی توانی " بگویید:" شما می توانید بعد از شام تلویزیون تماشا کنید " یا " من می توانم این برنامه را ضبط کنم تا شما بعد از شام آن را ببینید." 2- برای کودک خود دو انتخاب ایجاد کنید. به عنوان یک ولّی شما می توانید دو گزینه را که هر دو بطور مساوی رضایت شما را فراهم می سازد انتخاب کنید و به فرزند خود پیشنهاد دهید. اگر کودک این احساس را پیدا کند که او هم بر اوضاع موجود کنترل دارد، احتمال این که نافرمانی یا سرپیچی از خود نشان دهد کم خواهد بود. 3- احساس خود را به کودک منتقل کنید. گاهی اوقات نشان دادن حس دلسوزی به کودک بوسیله انتقال این حس چیزی است که برای او مفید واقع می شود. مثلاً وقتی بیان می کنید : " عصبانیت الان شما کاملا به جاست چون نمی توانید ساختن این برج اسباب بازی را تمام کنید . این سخت است کاری را قبل از به پایان رساندن آن رها کنید . این طور نیست ؟" 4- به آنها آنچه را که می بینید بگویید و چیزی را که مایلید آنها انجام دهند بیان کنید. " وای، شما واقعاً دوست دارید نه بگویید. من عاشق لحظاتی هستم که کودکی می گوید بله بله بله ."چنین جمله ای همراه با کمی شوخ طبعی و بازی با کودک کلمه بله را برای شما به ارمغان می آورد. 5- خواسته هایتان را به صورت یک حکم بیان کنید نه یک سوال. به عنوان مثال اغلب والدین در برخورد با فرزند خود و تکالیف مدرسه اش از او می پرسند :" مایلی حالا تکالیفت را انجام دهی ؟" در حالیکه با یک لحن محکم و صریح باید تنها به او گفته شود : " الان زمان انجام تکالیف مدرسه است." 6- رفتن به یک مکان دیگر را برای او لذت بخش کنید. اگر کودک شما با تغییر مکان مشکل دارد و در مقابل آن واکنش نشان می دهد از او بخواهید تا قبل از حرکت کمی جست و خیز و بازی کند و یا سی دی مورد علاقه اش را در ماشین داشته باشید تا در طول مسیر به آن گوش دهد. 7- برای خانه خود قانون وضع کنید. اگر ساعت 8 زمان رفتن به رختخواب می باشد پس به راحتی این قانون را اعلام کنید. وقتی در مقابل مخالفت کودک قرار گرفتید به جای بحث و جدل با او باز هم آن را تکرار کنید ، بارها و بارها . 8- جایزه و تشویق را فراموش نکنید. به رفتار های مثبت کودک خود بیش از توجه به نکات منفی رفتاری او اهمیت دهید. شما می توانید ظرف یا کوزه ای را تهیه کنید و هر بار که از او کاری را می خواهید و او در همان مرتبه اول آن را انجام می دهد ، تیله رنگی را درون ظرف بیندازید. سپس با کودک خود در مورد جایزه و تعداد تیله هایی که او برای به دست آوردن آن باید در کوزه داشته باشد ، مشورت کنید. 9- پیشگیرانه بیندیشید. بسیاری از بچه ها الگوهای منفی را در خود پرورش می دهند . پس به دنبال آن باشید که محرک های خاص را از آنها دور کنید،عواملی که آنها را لجباز تر می کند . در چنین شرایطی هرچه در تغییر این الگوها بیشتر بکوشید کودک شما به موفقیت نزدیک خواهد گردید.