جستجو در تالارهای گفتگو

گروهی از دانشجویان دانشگاه MIT کمک فنری را اختراع کردند که انرژی ضربات کوچک در جاده را مهار و برق تولید می کند. به گزارش سرویس علم و فناوری پایگاه اطلاع رسانی صبا،این در حالی است که این کمک فنر حرکت در جاده را نرم تر از کمک فنرهای متداول می کند. این دانشجویان امیدوارند در ابتدا از میان شرکت هایی مشتری جذب کنند که از تعداد زیادی وسیله ی نقلیه ی سنگین استفاده می کنند. آن ها علاقه ی ارتش امریکا و چندین سازنده ی کامیون را جلب کرده اند. شکیل آوادهانی و هم گروهی های وی می گویند، با استفاده از این کمک فنرهای بازسازی شده می توانند پیشرفتی بیش از 10 درصد را در بازدهی سوخت وسیله ی نقلیه ایجاد کنند. شرکتی که اتومبیل های هوم وی (Humvee) برای ارتش تولید می کند و هم اکنون در حال کار بر روی توسعه ی گونه ی نسل جدیدی از وسایل نقلیه ی همه کاره است، پذیرفته است اتومبیلی را برای اهداف آزمایشی در اختیار آنان قرار دهد. به گفته ی زاک اندرسون، دانشجوی سال آخر، این پروژه به انجام رسید چون: "می خواستیم معین کنیم که در یک اتومبیل انرژی در کدام قسمت هدر می رود." برخی از اتومبیل های هیبرید نیز در بازیافت انرژی از ترمز کردن موفق هستند،‌ بنابراین این گروه به نقطه ی دیگری توجه کردند و به سرعت به سمت محور تعلیق خودرو جذب شدند. آن ها مدل های گوناگونی از اتومبیل های مختلف را کرایه کردند و محورهای آن ها را به حسگرهایی مجهز کردند که مشخص کننده ی پتانسیل انرژی بودند. سپس همراه با رایانه ای که داده های حسگر را ثبت می کرد، شروع به رانندگی کردند. به گفته ی اندرسون، آزمایش های آن ها نشان داد که "مقدار قابل توجهی انرژی" در سامانه های محور تعلیقی به هدر می رود، "مخصوصا در اتومبیل های سنگین". زمانی که آن ها به این احتمالات پی بردند، شروع به ساخت سامانه ای آزمایشی برای مهار انرژی اتلافی کردند. کمک فنرهای آزمایشی آن ها از سامانه ای هیدرولیکی استفاده می کند که سیال را به سمت توربین متصل به ژنراتور می راند. این سامانه توسط سامانه ی الکترونیکی فعالی کنترل می شود که میرایی را بهتر می کند و حرکتی روان تر را منجر می شود. این در حالی است که برای شارژ مجدد باتری ها یا کارکرد دستگاه های الکتریکی، برق نیز تولید می کند. تاکنون طی مرحله ی آزمایش، دانشجویان دریافتند که در یک کامیون سنگین با 6 کمک فنر، هر کمک فنر می تواند تا 1 کیلووات در یک جاده ی استاندارد تولید کند - یک کیلووات برای جا به جا کردن بار ژنراتور جریان متناوب بزرگ در کامیون های سنگین و خودروهای نظامی و در برخی مواقع برای راه اندازی ادوات جنبی مثل واحدهای سرد کننده ی تریلر هیبرید، کافی است. آن ها سال گذشته شرکتی را با نام لوانت (Levant) برای توسعه و تجاری کردن دست آورد خود راه اندازی کردند. هم اکنون آنان در حال انجام مجموعه آزمایش هایی روی خودروی هوم وی خود هستند تا کارایی این سیستم را بهبود بخشند. آن ها امیدوارند این فن آوری به شرکت خوروهای نظامی به منظور تحقق مفاد قرارداد 40 میلیارد دلاری برای خودروی نظامی جدید با نام JLTV کمک کند. در تلاش برای تحقق این قرارداد سودمند، آوادهانی گفت: "آن ها این سیستم را به عنوان یک چیز متفاوت تلقی می کنند. این سامانه کاملا یک الگوی میراکنندگی است. ما نیازمند این سامانه در تمامی کامیون های سنگین، خودروهای نظامی و خودروهای هیبرید در جاده ها هستیم." این گروه از طرف VMS مربوط به دانشگاه MIT کمک دریافت کرده است و توسط یت مینگ چیانگ، استاد علم سرامیک در دپارتمان علوم مواد و مهندسی، راهنمایی می شده است. به گفته ی این دانشجویان، تنها کارایی سوخت بهبود یافته نمی تواند با کاهش نیاز به ذخیره و حمل و نقل سوخت به منطقه ی جنگی، امتیازی بزرگ برای ارتش محسوب شود اما حرکت بهتر ناشی از کمک فنرهای کنترل شده به جابجایی ایمن تر کمک می کند. "اگر حرکت روان تر شود،‌ می توان سریع تر به منطقه ی عملیاتی رسید." این کمک فنرهای جدید دارای ویژگی تخریب امن نیز هستند. اگر قسمت الکترونیکی به هر دلیل دچار آسیب شود، این سیستم به راحتی مثل یک کمک فنر عادی عمل خواهد کرد. این گروه که زاخاری یاکوفسکی، دانشجوی سال آخر، پول آبل، دانشجوی فارغ التحصیل، رایان باوتا و ولادیمیر تاراسف نیز در آن حضور داشتند، قصد دارد نمونه ی نهایی و کامل این وسیله را برای تابستان آینده آماده کند. سپس آن ها درصدد جذب مشتری های بزرگ خواهند بود. برای مثال آن ها محاسبه کرده اند که شرکتی مثل وال-مارت می تواند سالانه 13 میلیون دلار در هزینه ی سوخت با ایجاد تغییرات لازم در کامیون های خود صرفه جویی کند.

گروهی از دانشجویان دانشگاه MIT کمک فنری را اختراع کردند که انرژی ضربات کوچک در جاده را مهار و برق تولید می کند. به گزارش سرویس علم و فناوری پایگاه اطلاع رسانی صبا،این در حالی است که این کمک فنر حرکت در جاده را نرم تر از کمک فنرهای متداول می کند. این دانشجویان امیدوارند در ابتدا از میان شرکت هایی مشتری جذب کنند که از تعداد زیادی وسیله ی نقلیه ی سنگین استفاده می کنند. آن ها علاقه ی ارتش امریکا و چندین سازنده ی کامیون را جلب کرده اند. شکیل آوادهانی و هم گروهی های وی می گویند، با استفاده از این کمک فنرهای بازسازی شده می توانند پیشرفتی بیش از 10 درصد را در بازدهی سوخت وسیله ی نقلیه ایجاد کنند. شرکتی که اتومبیل های هوم وی (Humvee) برای ارتش تولید می کند و هم اکنون در حال کار بر روی توسعه ی گونه ی نسل جدیدی از وسایل نقلیه ی همه کاره است، پذیرفته است اتومبیلی را برای اهداف آزمایشی در اختیار آنان قرار دهد. به گفته ی زاک اندرسون، دانشجوی سال آخر، این پروژه به انجام رسید چون: "می خواستیم معین کنیم که در یک اتومبیل انرژی در کدام قسمت هدر می رود." برخی از اتومبیل های هیبرید نیز در بازیافت انرژی از ترمز کردن موفق هستند،‌ بنابراین این گروه به نقطه ی دیگری توجه کردند و به سرعت به سمت محور تعلیق خودرو جذب شدند. آن ها مدل های گوناگونی از اتومبیل های مختلف را کرایه کردند و محورهای آن ها را به حسگرهایی مجهز کردند که مشخص کننده ی پتانسیل انرژی بودند. سپس همراه با رایانه ای که داده های حسگر را ثبت می کرد، شروع به رانندگی کردند. به گفته ی اندرسون، آزمایش های آن ها نشان داد که "مقدار قابل توجهی انرژی" در سامانه های محور تعلیقی به هدر می رود، "مخصوصا در اتومبیل های سنگین". زمانی که آن ها به این احتمالات پی بردند، شروع به ساخت سامانه ای آزمایشی برای مهار انرژی اتلافی کردند. کمک فنرهای آزمایشی آن ها از سامانه ای هیدرولیکی استفاده می کند که سیال را به سمت توربین متصل به ژنراتور می راند. این سامانه توسط سامانه ی الکترونیکی فعالی کنترل می شود که میرایی را بهتر می کند و حرکتی روان تر را منجر می شود. این در حالی است که برای شارژ مجدد باتری ها یا کارکرد دستگاه های الکتریکی، برق نیز تولید می کند. تاکنون طی مرحله ی آزمایش، دانشجویان دریافتند که در یک کامیون سنگین با 6 کمک فنر، هر کمک فنر می تواند تا 1 کیلووات در یک جاده ی استاندارد تولید کند - یک کیلووات برای جا به جا کردن بار ژنراتور جریان متناوب بزرگ در کامیون های سنگین و خودروهای نظامی و در برخی مواقع برای راه اندازی ادوات جنبی مثل واحدهای سرد کننده ی تریلر هیبرید، کافی است. آن ها سال گذشته شرکتی را با نام لوانت (Levant) برای توسعه و تجاری کردن دست آورد خود راه اندازی کردند. هم اکنون آنان در حال انجام مجموعه آزمایش هایی روی خودروی هوم وی خود هستند تا کارایی این سیستم را بهبود بخشند. آن ها امیدوارند این فن آوری به شرکت خوروهای نظامی به منظور تحقق مفاد قرارداد 40 میلیارد دلاری برای خودروی نظامی جدید با نام JLTV کمک کند. در تلاش برای تحقق این قرارداد سودمند، آوادهانی گفت: "آن ها این سیستم را به عنوان یک چیز متفاوت تلقی می کنند. این سامانه کاملا یک الگوی میراکنندگی است. ما نیازمند این سامانه در تمامی کامیون های سنگین، خودروهای نظامی و خودروهای هیبرید در جاده ها هستیم." این گروه از طرف VMS مربوط به دانشگاه MIT کمک دریافت کرده است و توسط یت مینگ چیانگ، استاد علم سرامیک در دپارتمان علوم مواد و مهندسی، راهنمایی می شده است. به گفته ی این دانشجویان، تنها کارایی سوخت بهبود یافته نمی تواند با کاهش نیاز به ذخیره و حمل و نقل سوخت به منطقه ی جنگی، امتیازی بزرگ برای ارتش محسوب شود اما حرکت بهتر ناشی از کمک فنرهای کنترل شده به جابجایی ایمن تر کمک می کند. "اگر حرکت روان تر شود،‌ می توان سریع تر به منطقه ی عملیاتی رسید." این کمک فنرهای جدید دارای ویژگی تخریب امن نیز هستند. اگر قسمت الکترونیکی به هر دلیل دچار آسیب شود، این سیستم به راحتی مثل یک کمک فنر عادی عمل خواهد کرد. این گروه که زاخاری یاکوفسکی، دانشجوی سال آخر، پول آبل، دانشجوی فارغ التحصیل، رایان باوتا و ولادیمیر تاراسف نیز در آن حضور داشتند، قصد دارد نمونه ی نهایی و کامل این وسیله را برای تابستان آینده آماده کند. سپس آن ها درصدد جذب مشتری های بزرگ خواهند بود. برای مثال آن ها محاسبه کرده اند که شرکتی مثل وال-مارت می تواند سالانه 13 میلیون دلار در هزینه ی سوخت با ایجاد تغییرات لازم در کامیون های خود صرفه جویی کند.