جستجو در تالارهای گفتگو

نحوه کشت : پس از انتخاب بذر باید فکر نحوه کشت باشیم به طور کلی در مقابل ما دو راه برای کشت بذر قرار دارد. یکی کشت مستقیم و کشت به صورت خزانه که از این دو راه به خاطر صرفه جویی در استفاده از امکانات گلخانه ای و مراقبت بیشتر و بهتر تا جوانه زدن٬ بهتر است از کشت در خزانه بهره گیری کرد. برای کشت مستقیم زمین باید رطوبت کافی داشته و به اصطلاح گاورو باشد و بهتر است زیر و روی بذر به مقدار مورد نیاز بیته موس ریخته شود. بهترین خاک برای کشت در گلدانهای نشاء ماده ای طبیعی به نام بیته موس می باشد که در بازار انواع خارجی و ایرانی آن یافت می شود.اگر محل قرار گرفتن سینی نشاء دارای ۳۰ درجه سانتی گراد حرارت بوده و نور و رطوبت کافی وجود داشته باشد پس از ۵ تا ۷ روز بذر جوانه می زند و چنانچه شرایط مناسب نبوده و عوامل نور و گرما و رطوبت به صورت دلخواه نباشد اولا در زمان جوانه زنی تاخیر ایجاد می شود و ثانیا در جریان رشد گیاه نیز اختلالاتی پدیدار خواهد شد. توصیه می شود این نوع بذرها را به علت گرانی آنها ۲۴ ساعت قبل از کاشت در زمین و یا گلدان در یک پارچه نخی و یا پنبه ای در دمای ۳۰ درجه سانتی گراد نگهداری کرد. باید دقت کرد قبل از این کار بذرها ابتدا در آب ولرم خیسانده شوند از طرفی باید مراقبت های لازم را به عمل آورد تا گیاه جوان بدون آفت و بیماری به زمین منتقل شود.

خیار داربستی خیار محصولی است که در مناطق معتدل در فصل گرم کاشته می شود و درجه حرارت مورد نیاز آن بین 18 الی 24 درجه سانتی گراد می باشد. ارقام خیار متفاوت می باشند و آن هایی که به صورت کشت هوایی در ایران انجام می گیرد عبارتند از:خیار بیلانکو،خیار دولاب و خیار اصفهان[2] . البته ارقام اصلاح شده ای نیز از خارج وارد می گردد که در فضای باز و یا شرایط گلخانه ای کشت می شود. خیار گیاهی است یک پایه و گل های نر و ماده روی یک بوته تشکیل می شوند ولی اخیرا ارقام هیبرید نیز که بیشتر گل ماده تولید می کند و برای تبدیل به میوه نیاز به گرره افشانی نمیباشد تولید شده است(بکرزا) ارزش بذور تولید شده این واریته ها بسیار بالا و چندین برابر ارقام غیر هیبرید می باشد که با توجه به کاشت آنها در شرایط گلخانهای به صورت داربستی عملکردی بالا داشه و از صرف اقتصادی خوبی برای تولید کننده برخوردار می باشد. خیار داربستی جزء گیاهان یک ساله بوده و دارای برگهای پهن و بزرگ می باشد که که بطور متناوب روی ساقه قرار می گیرد. این گیاه از نظر خصوصیات ژنتیکی هیبرید بوده که احتمالا از تلاقی لاین های خالصی بدست میآید که توسط تولید کنندگان این بذرها شناخته شده اند. طول بوته خیار با توجه به هرسی که انجام می شود ممکن است به بیش از 6 متر برسد نکهداری بوته در گلخانه بوسیله پیچاندن آن به دو نخ های ضخیم و همچنین پیپیده شدن پیچک ها به دور نخ ها که نگهداری بوته را محکم تر می نماید امکان پذیر است. در این نوع خیار نیازی به گرده افشانی نیست و میوه به صورت پارتنوکارپ (بدون نیاز به گرده افشانی) تشکیل می شود، لذا چنانچه حشراتی از بین گلخانه گرده گل بوته دیگر خیارهای هوایی را به روی گل ماده بوته خیار داخل گلخانه بنشانند خیار تولیدی از شکل طبیعی خود خارج شده و از کیفیت ظاهری پایین تر برخوردار خواهد شد.این نوع خیار بدلیل هرس شدن و داربست آن بوسیله نخ ضخیم و ارتفاع بلند آن به خیار درختی معروف شده است،در اینجا اصطلاح صحیح تر آن یعنی خیار داربستی به کاربرده می شود رشد رویشی ریشه این گیاه در مکقایسه با اندام های هوایی آن بسیار ضعیف ترمی باشد ولی در محل یقه و حتی قسمت هایی از ساقه که با خاک تماس حاصل می نماید ریشه های نابجا تولید می کند . همچنین ریشه ها بیشتر در قسمت های قابل تهویه سطح خاک رشد کرده و انتشار می یابند که در این رایطه ضرورت تهیه یک بستر تقریبا سبک از نظر بافت خاک و قابل تهویه معلوم می گردد.در بعضی از واریته های خیار داربستی طول میوه ممکن است تا 50 سانتی متر برسد که با توجه به ذائقه و بازار پسندی مصرف کنندگان ایرانی خم اکنون واریته هایی کشت می گردد که طول میوه آنها حداکثر به 30 سانتی متر برسد. تلخی موجود در میوه های خیار در اثر ماده ای است بنام کوکور بتاسین که در ته آنها وجود دارد و در ریشه ساخته می شود اما در خیارهای هیبرید گلخانه ای دیده نشده و یا خیلی بندرت اتفاق افتاده است.برای انتخاب بذرخیار داربستی بهتر است از بذرهایی استفاده شود که بیش از 6 ماه بذر از تولید آنها گذشته باشد زیرا بذر خیار دوره خواب ک.تاهی دارد که در آن ایام ممکن است جوانه نزند، ضمن اینکه گذشت بیش از دو سال نیز از نظر قوه نامیه مناسب نمی باشد. محل پیدایش میوه روی ساقه دو حالت دارد:1-خیارهایی که روی ساقه اصلی و ر زاویه برگ ها تولید می شوند.2-خیارهایی که روی ساقهای فرعی تولید می شوند که در این حالت ساقه های جانبی به هرسی منظم نیاز دارند.