جستجو در تالارهای گفتگو

عامل شماره 1 : انتقاد كردن،بيان جمله هاي منفي در مورد شخصيت كه معمولاً شيوه اي سرزنش كننده است . ظاهراً انتقاد كردن شباهت زيادي با گله كردن دارد . گله كردن تأثير مثبت بر ارتباط دارد ، اما بين گله كردن و انتقاد كردن تفاوت بسيار مهمي وجود دارد . گله كردن در مورد رفتاري خاص است در حاليكه انتقاد كردن حمله به ويژگي هاي شخصيتي فرد است . مثال : گله كردن ، كاشكي لباسهايت را روي زمين نمي انداختي . با اين كار اتاق ريخت و پاش مي شه . انتقاد كردن : خسته شدم بس كه پشت سرت لوازمت رو برداشتم تو آدم بي ملاحظه اي هستي . گرچه گله كردن تنها به واقعيت اشاره مي كند ولي انتقاد كردن معمولاً حالتي قضاوتي است و با « بايد » همراه است و به صورت جمله هاي كلي بيان مي شود . مثل « تو هيچ وقت » و .... معمولاً انتقاد بيانگر احساس درماندگي سركوب شده و خشم حل نشده است . چگونه از اين شيوه ي آسيب زاي انتقادي اجتناب مي كنيد . خشم و نارضايتي خود را به شيوه اي خاص بيان كنيد به جاي زير سوال بردن شخصيت همسر مستقيماً در مورد رفتار او صحبت كنيد . عامل شماره 2 : تحقير كردن . تحقير كردن ناشي از نپذيرفتن رفتار و تلافي كردن است . وقتي فرد احساس مي كند كه مي خواهد همسر خود را تحقير كند ذهن خود را از افكار منفي پر مي كند . به ياد داشته باشيد اين شما هستيد كه انتخاب مي كنيد به رفتار همسرتان انگيزه مثبت يا منفي نسبت مي دهيد . در زندگي زناشويي هرچه بيشتر افكار منفي در ذهن بپروانيد با گذشت زمان ، قدرداني از همسر ، نشانه هاي مهر آميز و ... از زندگي رخت بر مي بندد . رفتارهاي مهربانانه و احساسات مثبت به وسيله هيجان هاي منفي و تعاملات همراه با خشم زير پا گذاشته مي شوند . نشانه هاي متدوال در تحقير كردن شامل توهين ، دشنام دادن ، شوخي هاي همراه با دشمني از جمله مسخره كردن و دست انداختن است . عامل شماره 3 : حالت تدافعي داشتن . وقتي همسري احساس كند كه به وسيله توهين هاي تحقير آميز مورد حمله قرار گرفته است . تنها پاسخ طبيعي او حالت تدافعي به خود گرفتن است . تدافعي بودن هميشه مشكلات بزرگي در زندگي زناشويي به بار مي آورد . زيرا وقتي همسران فكر كنند تحت فشار قرار گرفته اند به حرف هاي يكديگر گوش نمي دهند در عوض آنها معمولاً مسئوليت رفتار خود را نمي پذيرند و آن را انكار مي كنند . عيب جويي متقابل شكل متداول ديگري ازتدافعي بودن است .(شوهر به شيوه ي خرج كردن زن اعتراض مي كند ، زن با شكايت از اينكه او بايد بيشتر پول در بياورد به او پاسخ مي دهد ) . تدافعي بودن مي تواندبه وسيله آهنگ صدا يا زبان تن آشكار شود . ناليدن و شكوه كردن متداول ترين شيوه است . گوينده احساس مي كند قرباني بي گناهي است و مسئول حل مشكل كنوني نيست . راه حل رها شدن از ارتباط تدافعي گوش دادن به گفته هاي همسر است نه به عنوان مورد حمله قرار گرفتن بلكه به عنوان اطلاعات سودمندي كه به شيوه تأكيدي بازگو مي شوند . همسرتان به شما توهين مي كند و شما به جاي انكار آنچه گفته شده و پاسخي توهين آميز تنها با بيان واقعيت گفته اش را به او انعكاس مي دهيد . پاسخ شما مي تواند چنين باشد . « هرگز فكر نمي كردم در اين مورد چنين احساسي داشته باشي ، بيا در موردش بيشتر صحبت كنيم ، در آغاز ممكن است همسرتان يكه بخورد حتي شايد به واكنش شما شك داشته باشد . اما با گذشت زمان همسرتان متوجه مي شود شما واقعاً مي خواهيد شرايط تغيير كند » . عامل شماره 4 : مانع از بحث و گفتگو شدن اگر زن و شوهر نتوانند به آتش بس برسند و اگر همچنان اجازه دهند انتقاد كردن ، تحقير كردن و حالت تدافعي داشتن رابطه آنها را كنترل كند ، احتمال روبرو شدن با چهارمين عامل آسيب زا وجود دارد . وقتي همسري به دليل شدت گرفتن گفتگو سكوت كند چنين اتفاقي روي مي دهد درصد بيشتري از كساني كه مانع از بحث مي شوند را مردان تشكيل مي دهند . بسياري از آنان سكوت خود را طبيعي مي دانند و آن را چيزي نمي دانند كه بتوانند در رابطه زناشويي آنان آسيب برساند . در تحقيق انجام گرفته ( توسط جان گاتمن نويسنده كتاب هوش هیجانی ) نشان داده ، احساس مردان اين بود كه چون در صحبت كردن خطر بالا گرفتن تنش وجود دارد بهتر است صحبت نكنند . اين مردان نمي دانستند سكوت و حالت هاي بي پاسخ آنان همسرانشان را آزار مي دهد و اينكه اين رفتار ها را نشانه از خود راضي بودن ، بي علاقگي و نارضايتي آنها مي پندارند . پژوهش ها نشان مي دهند عادت به سكوت در ناسازگاري زناشويي مشكل آفرين است تا وقتي زن و شوهر نخواهند صحبت كنند مشكلات حل نشده باقي مي مانند و كناره گيري بيشتر مي شود . از آغاز پاسخ هاي فيزيولوژيكي ، تنش ، نقش كليدي دارند همسراني كه مي خواهند ممانعت از گفتگو را ترك كنند و برقراري ارتباط را آغاز كنند شيوه جديد آرام ماندن در حين گفتگو را بهتر است بشناسد . وقتي همسران متوجه بالا رفتن ضربان قلب شان به 20 ضربه بيش از ميزان عادي آرامش پي مي برند براي مدتي بحث را متوقف مي كنند و پس از اينكه احساس آرامش كردند به ادامه بحث مي پردازند در طول اين وقفه در صورت امكان افكار انتقام جويانه يا تنش زا در مورد همسرشان را كنار مي گذارند و به جاي آن بر افكار مثبت ، آرامش بخش و خوش بينانه متمركز مي شوند .