جستجو در تالارهای گفتگو

منطق رفتاری شما درزندگیتان برچه اساسی است؟ ایا اکتسابی بوده وهمه چیزرابراساس منویاتی که دیگران تشخیص میدهند یا تحمیل میکنند میپذیرید؟ البته بین تحمیلی بودن ایده های فکری با تقلیدی بودنشان تفاوت ذاتی بسیاربزرگی وجوددارد واگر دوستان موافق(به تجربه روشن شده اغلب ما جزو یکی ازاین دودسته هستیم )این ایده ٫ بیشترمسئله را باز کنند به نتایج روشنتر وجالبی خواهیم رسید. یا اینکه جزوکسانی هستید که متعصبانه یا اگاهانه به تبیین اوضاع وافکار میپردازید؟ درهردوصورت بالاجبار شما سطحی بسیاربالاترازتفکر،تدبر وتعقل درمسایل را باخود به همراه دارید که کمک بسیاربزرگی برای ادمایی مثل من خواهدبودتا روشی نو واحتمالا کامل وارزشمندراشناخته وشاید الگوپذیری نمایم! درهرحال اگربه صورت جزیره ای زندگی نمیکنیم فارغ از یکی از روشهای فوق الذکر یا صوری ازانها نیستیم. البته به احتمال زیاد مطالبی را ازقلم انداخته ام که دوستان مطلب را کاملترخواهند نمود

سلام به همه ی دوستان خوبم. همونطور که در تاپیک بیاید با هم مقاله بخونیم بحث شد، هر هفته یک مقاله رو می ذاریم و سه روز مهلت می دیم برای خوندن مقاله و چهار روز هم برای نقدر و بررسی اون. موفق باشیم :flowerysmile:

چطور مي‌شود اينترنت را خاموش کرد؟ آخرين باري که اينترنت خاموش شد، سال 1348 بود؛ زماني‌که اينترنت شامل فقط 2 دستگاه رايانه بود؛ اما در دنياي امروز که ميلياردها دستگاه به اينترنت متصل شده‌اند، چطور مي‌توان اين کار را انجام داد؟ آخرين زماني که يک نفر توانست اينترنت را خاموش کند سال 1969 / 1348بود، زماني‌که اينترنت تنها شامل دو کامپيوتر بود. اما نگراني از يک حمله سايبري احتمالي در سال‌هاي اخير، نمايندگان کنگره آمريکا را واداشته که به دنبال چنين گزينه‌اي باشند. اما واقعا چطور مي‌شود اينترنت را خاموش کرد؟ اينترنت مجموعه‌اي جهاني از شبکه‌هاي بزرگ و کوچک است که به هم پيوسته‌اند و نام اينترنت (شبکه‌هاي در هم تنيده) از همين مجموعه گرفته شده است. اينترنت کارش را سال 1969 با چهار هسته يا سيستم کامپيوتري ميزبان شروع کرد اما امروز ميليون‌ها مورد از آنها در سراسر جهان وجود دارند. البته اين که گفته مي‌شود اينترنت صاحب ندارد بدان معنا نيست که هيچ کس بر آن نظارت ندارد. يک موسسه غيرانتفاعي به نام انجمن اينترنت (Internet Society) که در سال 1992 تشکيل شده است مسئول نظارت بر آن است و مراقب است که پروتکل‌ها و قوانيني که در مورد اينترنت تصويب شده‌اند، در سراسر جهان اجرا شوند. به گزارش پاپ ساينس، در سال 2009 / 1388، سناتور جي راکفلر لايحه‌اي ارائه کرد که به رييس‌جمهور ايالات متحده، اجازه مي‌داد دستور قطع ارتباطات را در زيرساخت‌هاي حياتي شبکه‌ها يا سيستم‌هاي اطلاعاتي صادر کند. اين لايحه به جايي نرسيد، اما اکنون لايحه جديد در دستور کار قرار گرفته است: لايحه 3480 مجلس سنا براي حفاظت از فضاي مجازي به عنوان يک دارايي ملي. آن‌طور که ارائه دهنده اين لايحه، سناتور جو ليبرمن مي‌گويد، اين لايحه به رئيس‌جمهور آمريکا اجازه مي‌دهد تا به تامين‌کنندگان خدمات اينترنتي (ISP ها) دستور دهد تا اينترنت کاربران آمريکايي را، از ترافيکي که از يک کشور خارجي مي‌آيد جدا کنند. ساخت چنين سوئيچي بسيار دشوار خواهد بود. مرزهاي اينترنت پر از منفذ است. بسته‌هاي اطلاعاتي که از يک کشور متخاصم مانند کره شمالي سرچشمه مي‌گيرند، مي‌توانند از راه‌هاي مختلفي وارد آمريکا شوند: از طريق ماهواره، کابل‌هاي زيردريايي، بسته‌هاي راديويي، و يا حتي از طريق کشورهاي ثالث. همچنين اين بسته‌هاي اطلاعاتي مي‌توانند از آدرس‌هاي جعلي يا تکنيک‌هاي دور زدن *****ها استفاده کنند. در نتيجه روش‌هاي عادي قادر نخواهند بود دريابند کدام اطلاعات مربوط به داخل و کدام‌يک مربوط به خارج از خاک آمريکا است. سوئيچ مرگ حتي اگر امکان داشته باشد که سيستم ارتباطي آمريکا را به صورت فيزيکي از بقيه دنيا جدا کرد (با اختصاص پول و زمان کافي، و قبول کردن کاهش قابل توجه سرعت اينترنت، هر کاري را مي‌توان انجام داد)، هکرها به سرعت راه‌حلي براي دور زدن آن پيدا خواهند کرد. براي مثال اين مورد را در نظر بگيريد: قبل از اينکه پليس آلمان در نوامبر / آبان گذشته بتواند بات‌نت بردولب را از کار بياندازد، اين بات‌نت توانسته بود بيش از 30 ميليون کامپيوتر آلوده را در سراسر دنيا براي ارسال هرزنامه به کار گيرد. اين بات‌نت اين کار را تنها با استفاده از 140 کامپيوتر و کنترل سرورهايي که در کشور هلند قرار داشتند، انجام مي‌داد. مردي که در اين خصوص دستگير شد تبعه ارمنستان بود. در دوره‌اي که هر کسي از هر جاي دنيا مي‌تواند اقدام به اجاره سرور در هر جاي ديگر دنيا بکند، که شامل سرورهاي آمريکايي نيز مي‌شود، استفاده از يک سوئيچ مرگ (قطع کننده) بي‌فايده خواهد بود. در حقيقت اين سوئيچ حتي بدتر از بي‌فايده است: چنين سوئيچي يک هدف بالقوه است. در حالي‌که در گذشته تقريبا غيرممکن بود که بتوان تمام شبکه را از کار انداخت، اکنون هکرها مي‌توانند به راحتي به خود سيستم سوئيچ مرگ نفوذ کنند. يک تروريست مجازي بسيار ماهر حتي ممکن است يک حمله سايبري جعلي را سازمان دهد که با فريب مسئولان آمريکايي، آنها را وادار کند که خودشان سوئيچ را بزنند. هيچ‌کس واقعا نمي‌داند که پس از آن چه اتفاقي رخ خواهد داد، نه تنها اي ‌ميل ‌ها ديگر به مقصد نمي ‌رسند، بلکه خودپردازها، بازار سهام و جريان سرمايه‌گذاري از هر نوعي احتمالا مختل خواهد شدو پس از آن يک مشکل جديد خودش را نشان خواهد داد: چطور مي ‌توان اوضاع را به وضع سابق بازگرداند؟ راه‌ حل چيست؟ لزومي ندارد اينترنت را خاموش کرد. رمزگذاري انتها به انتها (رمزگذاري تمام ترافيک اينترنتي) حفاظت بيشتري را براي کاربران اينترنت در مقابل جاسوسان و هکرها تامين مي‌کند، بدون توجه به اينکه آنها از داخل يا خارج آمريکا مشغول کار با اينترنت هستند.