جستجو در تالارهای گفتگو

ترک پا در نتیجه تماس زیاد پوست کف پا با محیط ایجاد می شود و ناحیه کف پا بیشتر از سایر بخش ها در معرض آسیب است. پوست به ترتیب از بیرون به داخل، از سه لایه اپیدرم، درم و چربی زیر پوست تشکیل شده است که در بعضی از مناطق بدن، ضخامت این لایه ها متفاوت است. در کف دست و پا، ضخامت لایه اپیدرم یا شاخی پوست زیاد است و بر عکس در نواحی از پوست مانند پلک، ضخامت این لایه بسیار کم است. ترک پا در نتیجه تماس زیاد پوست کف پا با محیط ایجاد می شود و ناحیه کف پا بیشتر از سایر بخش ها در معرض آسیب است. عوامل ایجاد ترک پا این عارضه در فصول سرد سال که هوا خشک تر می شود به وجود می آید و یا تشدید می شود. پوشیدن صندل و کفش‌های تابستانی و هر عاملی که جریان خون را در پا کاهش دهد، موجب ترک خوردن کف پا می‌شود. اضافه وزن نیز یکی دیگر از علل ترک پا می باشد. به دلیل وجود فشار زیاد بر بخش های خاص سطح کف پا در افرادی که از وزن بالایی برخوردار هستند، پوست آسیب دیده و واکنش به این فشار مداوم، ضخیم تر شدن پوست و به دنبال آن ترک کف پاست. یائسگی از مهم ترین عوامل ایجاد ترک پا در زنان است که به دلیل تغییرات هورمونی ایجاد می‌شود در مناطقی که آب و هوای خشک دارند، به دلیل کمی رطوبت هوا و تابش نور خورشید و وزش باد، به تدریج آب میان بافتی پوست کاهش یافته و خشک می‌گردد. افرادی که به دلیل شغل، سرگرمی و یا ورزش، زمان‌های طولانی‌تری را در هوای آزاد می‌گذرانند، با ترک پا بیشتر مواجه می‌شوند. در پی یک سری از بیماری های خاص پوستی نظیر: کراتودرمی کف دست و پا و بیماری پسوریازیس، احتمال ایجاد ترک پا بیشتر می شود. عوارض ترک پا حفظ بهداشت پاها بسیار مهم است و در صورت آلودگی و نفوذ میکروب در داخل ترک ها، پاشنه ها بسیار دردناک و عفونی می گردند. عارضه ترک کف پا‌ که در اثر خشکی پوست و اگزما بوجود می‌آید، شکافی در سطح پوست ایجاد می کند و با درد نیز همراه است. گاهی به تنهایی ترک با قرمزی، پوسته و جوش همراه است که به آن اگزمای کف پا گفته می‌شود و در این موارد باید توسط پزشک متخصص درمان شود. گاهی ترک پا به حدی ضخیم می‌شود که ایجاد مزاحمت می‌کند و عمیق و دردناک می‌شود، در این موارد خود بیمار قادر به درمان نیست و باید با یک متخصص پوست مشورت کند. مهمترین بیماری‌های پوستی، ضایعات قارچی پوست و بیماری پسوریازیس است که توسط پزشک متخصص پوست تشخیص داده شده و با درمان های دارویی بهبود می یابند. پیشگیری از ترک پا - برای جلوگیری از ترک‌خوردگی کف پا باید در پیاده روی‌های طولانی، از کفش‌های پشت و جلو بسته استفاده شود. - زنان خانه‌دار می‌توانند در طول روز با پوشیدن جوراب و دمپایی روفرشی، از اصطکاک کف پا با فرش و موکت و ایجاد ترک پا، پیشگیری کنند. - استفاده از چکمه به منظور پیشگیری از ایجاد ترک پا به کشاورزان و باغبان‌ها توصیه می شود. درمان ترک پا - چرب نگه داشتن پوست پا و استفاده از اسید سالیسیک، اوره، گلیسیرن، اوسرین و حتی وازلین در درمان ترک پا موثر است. - یکی از روش های درمانی، گذاشتن پاها به مدت حداقل 30 دقیقه در آب گرم وسپس خشک کردن پاها می باشد. لازم به ذکر است که حتما باید از جوراب برای محافظت پا تا بهبودی دائمی ترک پا استفاده نمود - استفاده از ترکیبات کراتولیتیک و ترکیباتی که باعث ترمیم سریع پوست و زخم می شوند (تحت نظر پزشک) نیز از راه های درمان ترک است. بعضاً دیده می شود که افراد از روش های غیرمتعارفی نظیر داغ کردن چربی و پر کردن ترک ها با چربی استفاده می کنند که جنبه علمی ندارد. به طور کلی اگر فردی مراقبت های لازم را به درستی انجام دهد و درمان دارویی را به مدت یک یا دو ماه پیگیری کند، به طور حتم ترک ها بهبود می یابد. البته توجه به پوست و مراقبت از آن در فصل سرما ضرورت بیشتری دارد. درمان طبیعی - اسانس و گل بابونه اصلی : 2 تا 4 گرم گل بابونه را بکوبید و در یک لیوان آب جوش ریخته و به مدت نیم ساعت بگذارید تا دم بکشد. سپس آن را صاف کرده و به محل ترک پا بمالید. - شیره تازه گل همیشه بهار : 4 تا 6 گرم شیره تازه را با 600 گرم کره یا چربی دیگر مخلوط کرده و سپس به ترک پا مالیده شود. - روغن بادام شیرین : به ترک پا مالیده شود.