جستجو در تالارهای گفتگو

بیش از سه هزار سال قبل در دوران سلسله ژو، پکن که بنام «جی» شناخته شد، پایتخت ده سلسله پادشاهی (یایان) در شمال غرب چین بود. از آن زمان تاکنون، این شهر نقش مهمی در زندگی، فرهنگ و تاریخ مردم چین ایفا کرده و بعنوان پایتخت کشور در سلسله های پادشاهی لایو، جین یان، مینگ و کوئینگ و در چین جدید استفاده شده است. این دوران تاریخی طولانی، گنجینه های فرهنگی ارزشمندی را برای این شهر به یادگار گذاشته است. این موارد شامل مکانهای میراث جهانی ثبت شده در یونسکو مثل شهر ممنوعه، معبد بهشت، کاخ تابستانی و همچنین، پر بیننده ترین بخش شهر یعنی دیوار بزرگ چین می باشند. در سال های اخیر، پکن تحولات مهمی را با سرعت حیرت آوری شاهد بوده است که در بازی های المپیک تابستانی 2008 به اوج خود رسید. میلیاردها دلار برای زیر ساخت ها و گسترش پهنای شهر و ساختار جدید، هزینه شده است. چشم انداز افق در امتداد شاهراه اصلی پکن، امروز بطور قابل توجهی با چیزهایی که 20 یا 30 یا حتی 10 سال قبل بود، فرق می کند. در این مسیر، ثروت زیادی ایجاد شد و پیشرفت های فراوانی در شهر صورت گرفت که این موضوع سبب افزایش اعتماد به نفس، تعامل بیشتر با دنیا و توسعه یافته تر شدن آن شده است. البته این تغییرات، همگی مثبت نبوده اند. پکن هنوز دچار مشکل ترافیک شدید و آلودگی هواست و تخریب های قابل توجهی را تحمل کرده است. هنوز بسیار برجهای جدید و درخشان خود را خالی می بیند ولی همه ی شهرها دارای مشکلاتی برای رشد هستند و راهبران محلی این هدف را دنبال می کنند که پکن به عنوان شهر جهانی استثنایی تا قبل از سال 2020 همانند یک مرکز اجتماعی، اقتصادی، سیاسی، فرهنگی و فناوری مطرح شود. میلیونها نفر در پکن و هزاران شهر دیگر چین زندگی می کنند که تعداد آنها، بسیار بیشتر از سالهای قبل است و دلیل آن، مهاجرت جمعی از حومه شهرها است. این یک تغییر مهم است و این گونه شهرها، با یک نبرد مداوم برای تامین کیفیت مناسب زندگی و رشد فزاینده و تحمل پذیر مواجه هستند. این شهرها با موانع متعددی برای بهبود محیط زیست روبرو می باشند مثل آلودگی هوا و کندی زیرساخت های زیست محیطی و فقدان کنترل های موثر برای جلوگیری از آلودگی. پکن بیش از 50 میلیارد دلار برای گسترش زیرساخت ها از سال 2005 تا 2009 هزینه کرده و تقریبا دو برابر این سرمایه گذاری در پنج سال گذشته انجام شده است. نتایج این اقدامات سریع بوده اند و شبکه ریلی حمل و نقل عمومی پکن تا حد زیادی گسترش یافته است و میزان بازیافت فاضلاب در مرکز شهر به 90 درصد رسیده است (از میزان حداکثر 42 درصد در سال 2001) و میزان بازیافت زباله خشک شهری به 97 درصد افزایش یافته و میانگین پوشش فضای سبز مربوط به هر شهروند پکن در حدود 12 متر مکعب است و پوشش فضای سبز کلی شهر به 5 درصد می رسد. این موسسه از پکن به عنوان یک شهر نمونه مورد مطالعه برای بیان چالش توسعه سریع زیر ساخت ها و حمل و نقل از طریق برنامه های تحقیقی انجام شده با تاثیرات مهم واقعی، استفاده می کند. پژوهش ما تا حد زیادی بر مبنای همکاری، و دارای ارتباط با موسسات و افراد در سراسر دنیا در مشارکت های بلند مدت است. این موسسه از برنامه ریزی شهری و ارزیابی سیاست برای مسئولین محلی و سازمان ها یا افراد علاقمند حمایت می کند. منبع: سایت آقای شهردار

شهر ممنوعه یکی از بزرگترین عمارتهای معماری جهان محسوب می شود و در آن شش قصر بزرگ چند سالن مراسم و تعداد بسیاری مجسمه وجود دارد .برای بازدید از این مجموعه حداقل نصف روز لازم است و هر روز بین ساعت 8:30 تا 16:30 می توانید برای بازدید مراجعه کنید. موزه گنجینه سلطنتی هم در یکی از عمارت ها وقع است که ساعت 15:00 تعطیل می شود. شهر ممنوعه سال1987 میلادی در فهرست میراث جهانی یونسکو به ثبت رسیده است و در مرکز شهر بیجینگ واقع بوده و کاخ امپراتوری دو سلسله "مینگ " و "چینگ " چین است . 24 امپراتور در این ناحیه اقامت و زمانداری کرده اند.این شهر در سال 1406 ساخته شد و ساخت آن 14 سال طول کشید و بارها مورد تعمیر و تجدید ساخت قرار گرفت. اما ساختار اصلی آن حفظ شده است. مساحت شهر ممنوعه 720 هزار متر مربع و دارای بیش از 9000 اتاق با مساحت کل معماری در حدود150 هزار متر مربع است و در جهان بزرگترین و کاملترین مجموعه معماری چوبی باستانی محسوب می شود.دور شهر ممنوعه را دیواری بلند و ضخیم به طول سه کیلومتر در بر گرفته و در بیرون آن کانالی با عرض 52 متر در اطراف شهر به چشم می خورد. در واقع شهر دارای استحکامات سخت و محکم در داخل است. در جنوب آن دو میدان بزرگ وجود دارد و در درون آن حیاطها و قصر های بلندی ساخته گردیده است. قصر " تای خه " یکی از سه قصر بزرگ است .این قصر, قصر بر پایی فعالیتهای مهم از جمله نشست امپراتور بر تخت ، مراسم روز تولد امپراتوران ، جشن ها و مراسم لشگرکشی است. این قصر بر روی سکوی سنگی مرمری سفید به بلندای دو متر ساخته شده و بلندای قصر بیش از 35 متر و عرض آن 63 متر است وپرعظمت ترین و بزرگترین قصر چوبی چین به شمار می آید قصر "تای خه " قصر طلایی نامیده می شود .

معماری ایرانی به‌دلیل نگاه عالمانه به اقلیم و علم زیست‌شناسی، عجایبی حیرت انگیز و ماندگار را تحت عنوان کبوترخانه‌های ایرانی خلق کرد و از روزگاران پیش به یادگار گذاشت. متأسفانه کبوتر خانه‌های ایرانی، مانند بسیاری دیگر از بخش‌های معماری ایرانی ناشناخته مانده و این در حالی است که این برج‌های زیبای کبوتران، به‌عنوان زیرساخت تأسیسات کشاورزی در تمامی سرزمین ایران حضوری پیوسته داشته است. تنها در حوالی اصفهان بیش از 3 هزار برج زیبای کبوتر وجود داشته است. قطر ورودی کبوترخانه‌ها که کبوتران از آنجا به داخل برج‌ها وارد می‌شدند به اندازه‌ای ساخته شده که تنها کبوتران می‌توانستند وارد آن شوند و پرندگان مهاجم قادر به ورود به داخل آن نبودند. فضای داخلی کبوترخانه آنچنان امن و مفرح بود که گاهی محل تجمع حدود ۲۵ هزار کبوتر می‌شد. ابن بطوطه در سفرنامه طولانی خود در حدود ۵ قرن پیش (۴۷۷ سال پیش) درباره کبوترخانه ایرانی سخن گفته است: «فیلان قریه بزرگی است که روی رودخانه عظیمی ساخته شده و در کنار آن مسجد زیبایی وجود دارد.