پياده راه،ضامن دوام زندگي شهري
معابر پياده يا پياده راه ها، معابري با بالاترين حد نقش اجتماعي هستند که تسلط کامل با عابر پياده بوده و تنها از وسايل نقليه موتوري به منظور سرويس دهي به زندگي جاري در معبر استفاده مي شود. اين معابر مي توانند به صورت کوچه، بازار، بازارچه، مسيري در ميدان، پارک يا فضاي يک مجتمع شکل بگيرند. پياده راه ها با از ميان بردن ترافيک عبوري سواره در بخشي از شهر ايجاد مي شوند، و به دلايل معمارانه، تاريخي يا تجاري شکل مي گيرند.
پياده راه ها، محل حضور همه شهروندان و مشارکت آنان در زندگي جمعي شان مي باشد. اين فضاها در مقياس همه شهر عمل کرده و پذيراي گروه هاي مختلفي از شهروندان مي باشد. پياده راه ها علاوه بر نقش ارتباطي و دسترسي، مکاني امن و راحت براي تماس اجتماعي، گردش و تماشا و ... فراهم مي آورد. در پياده راه ها، آزادي عمل انسان پياده براي توقف، مکث، تغيير جهت و تماس مستقيم با ديگران بسيار زياد است.
از اين رو شهروندان به تدريج به حضور در شهر و انجام فعاليت هاي مدني عادت کرده و زمان بيشتري را در فضاهاي شهري مي گذرانند و اين به نوبه خود به بهبود و ارتقاء فرهنگ و عادات شهرنشيني؛ از جمله رعايت حقوق ديگران و احساس مسئوليت در برابر جامعه کمک مي کند که به خصوص براي جوانان و کودکان مي تواند نمونه زنده آموزشي محسوب شود. "سرزندگي" از ويژگي هاي اساسي و اصلي پياده راه هاست، از اين رو مي بايست در پياده راه ها همواره زندگي اجتماعي در جريان باشد. اين فضا همچنين مي بايستي بتواند جاذب طيف وسيعي از شهروندان بوده و خود را همواره با رويداد هاي درون خود هماهنگ سازد. لذا "انعطاف" نيز از ويژگي هاي مهم در پياده راه هاست. در نهايت آنچه که متضمن حضور همه شهروندان و زندگي دايمي در پياده راه هاست "ايمني" اين فضا مي باشد.
Set Cookies