با توجه به خصوصیات اقلیمی در استان، نوع و میزان پوشش گیاهی در مناطق مختلف آن متغیر است. تفاوت اقلیم از شمال به جنوب استان فارس به گونهایست که دو بخش سردسیر و گرمسیر به خوبی در استان متمایز شدهاند به همین خاطر از درختانی که اصطلاحاً به سیاه ریشه معروفند و سازگار با مناطق سردسیر هستند تا خرما که در مناطق گرمسیری میروید، در پهنه این استان وجود دارد. در قسمتهای شمال غربی استان به علت بارندگی نسبتاً خوب، دارای جوامع گون و شیرین بیان و نواحی جنوبی آن به خاطر بارندگی نسبتاً کم، دارای گیاهان شورپسند و در قسمتهایی که شوری خاک بسیار بالاست، خاک فاقد پوشش گیاهی میباشد.
به طور کلی پوشش گیاهی استان فارس را درختان جنگلی، گیاهان دارویی و گیاهان صنعتی تشکیل میدهد. مهمترین گونههای درختی این استان عبارتند از بادام کوهی، بنه و بلوط که در سالهای اخیر مساحت زیادی از آنها توسط انسان تخریب شده است. برخی از گیاهان دارویی و صنعتی استان نیز شامل شیرین بیان، گل گاوزبان، کتیرا، آنغوزه و گون میشوند.
پوشش گیاهی استان فارس از نظر میزان تراکم و انبوهی نیز به سه گروه استپی، نیمه استپی و جنگلی تقسیم میشود. پوشش گیاهی استپی بیشتر در جنوب و شرق استان مشاهده میشود و معروفترین گیاهان آن درمنه، گز، گون، اسپند، تلخ بیان و اسفناج است. پوشش نیمه استپی منطبق بر منطقه خشک بوده و به علت استفاده بیرویه، رستنیهای آن اغلب از رفته و علفهای هرز جانشین آنها گردیده است. مهمترین گیاهان این ناحیه عبارتند از کنگر، جاشیر، شیرین بیان، بومادران، خارشتر، شاهتره، چوبک و انواع گون به همراه درختانی همچون چنار، بید، کاج، سرو، زبان گنجشک. جنگلهای طبیعی استان در قسمت زاگرس فارس و جنگلهای مصنوعی آن در ارتفاع 800 تا 2600 متری واقع شده است.