جستجو در تالارهای گفتگو

اگرچه پوشش گیاهی استان اصفهان از نظر کمّی از مناطق فقیر ایران به شمار می‌رود اما از دیدگاه تنوع گیاهی و گونه‌ای تا حدودی غنی است و در حدود 2000 گونه گیاهی در استان شناسایی شده است. بر اساس تقسیم‌بندی اقلیم‌های رویشی پابو، استان اصفهان در فلور ایرانی- تورانی واقع شده است و به 5 زیر منطقه به شرح زیر تقسیم می‌شود: الف) منطقه‌ رویشی‌ نیمه‌ بیابانی: بیش‌ از 47 درصد از مساحت‌ استان‌ در قلمروی این اقلیم قرار دارد. مناطق واقع در نیمه‌ شرقی‌ استان‌ شامل شهرهای‌ خور و بیابانک، چوپانان‌، انارک‌، نائین‌، ورزنه‌، كاشان‌، بادرود، زواره‌ و اردستان در محدوده این اقلیم قرار دارند. قسمت‌ عمده‌ گونه‌های‌ موجود در این منطقه‌ از خانواده‌های‌ اسفناجیان،‌ كاسنی‌، بقولات‌ و گندمیان‌ می‌باشد. به طور كلی ‌فلور این منطقه رویشی به دلیل محدودیت‌های اقلیمی،‌ ‌غنی نبوده و فقط برخی‌ گونه‌های‌ مقاوم‌ به‌ خشكی‌ در چنین‌ شرایط دشواری‌ استقرار یافته‌اند. مناطق‌ پست‌ این‌ منطقه‌ را اراضی‌ شور تشكیل‌ می‌دهد. همچنین‌ سطح‌ قابل‌ توجهی‌ از آن‌ را ناهمواری‌های‌ ماسه‌ای‌ با پوشش‌ گیاهی‌ ویژه،‌ به خود اختصاص داده است. ب) منطقه‌ رویشی‌ استپی: این‌ اقلیم‌ رویشی‌ حدود 36 درصد از سطح‌ استان‌ را پوشش‌ می‌دهد و در مناطق‌ مركزی‌ استان گسترش‌ دارد. شهرهای‌ قمصر، میمه‌، شاهین‌شهر، كوهپایه‌، اصفهان‌، تیران‌، زرین‌شهر، شهرضا و قسمت‌هایی از شمال‌ بادرود در این منطقه رویشی واقع شده‌اند. گونه‌ غالب‌ آن درمنه‌ دشتی است. ج) منطقه‌ رویشی‌ نیمه‌ استپی‌: این‌ منطقه‌ حدود 2/13 درصد از استان‌ را دربر گرفته و مناطق‌ غرب‌ و جنوب‌ غربی‌ استان‌ را شامل‌ می‌شود. متوسط ارتفاع‌ این‌ مناطق‌ بیش‌ از 2000 متر می‌باشد و از خصوصیات آن كوتاه‌ شدن فصل‌ رویش‌ نسبت‌ به‌ دو اقلیم‌ قبلی‌ است به طوری كه بیش‌ از 60 درصد از بارش‌های‌ این‌ منطقه‌ به صورت‌ برف‌ ریزش‌ می‌كند. شهرهای‌ گلپایگان‌، خوانسار، فریدونشهر، چادگان‌ و سمیرم‌ در این‌ اقلیم‌ قرار گرفته‌اند. د) منطقه‌ رویشی‌ كوه‌های‌ مرتفع: این‌ اقلیم‌ رویشی‌ حدود 3 درصد از مساحت استان‌ را در نواحی‌ شرق‌ فریدونشهر و جنوب‌ غربی‌ سمیرم‌ از ارتفاع‌ حدود 2500 متر به‌ بالا را تشكیل‌ می‌دهد (ارتفاعات‌ رشته کوه‌های زاگرس)‌. محدودیت‌های‌ عمده‌ این‌ اقلیم‌ رویشی‌ كوتاه‌ بودن‌ فصل‌ رویش‌، شیب‌ زیاد و سنگلاخی‌ بودن‌ آن‌ می‌باشد. در این منطقه حدود 1000 گونه گیاهی شناسایی شده است که تنوع زیستی بسیار زیادی در پوشش گیاهی محسوب می‌شود. گونه‌ ارس یكی‌ از گونه‌های‌ مهم‌ و باارزش‌ درختی‌ این‌ نواحی‌ می‌باشد. گونه‌های‌ مرتعی‌ این‌ محدوده‌ را گونه‌های‌ بوته‌ای‌ و بالشتی و گراس‌های‌ پایا تشكیل‌ می‌دهد. هـ) منطقه‌ رویشی‌ جنگل‌های خشک: این‌ اقلیم‌ كمتر از 0/5 درصد از سطح استان‌ را به صورت نواری باریک‌ در غرب‌ فریدونشهر و جنوب‌ غربی‌ سمیرم‌ پوشش‌ می‌دهد. در این منطقه‌ زبانه‌های‌ جنگل‌های‌ بلوط غرب‌ به‌ داخل‌ استان‌ نفوذ كرده‌ و به‌ دلیل‌ تغییر اقلیم‌، گونه‌های‌ موجود از رشد زیادی‌ برخوردار نیست.