رفتن به مطلب

جستجو در تالارهای گفتگو

در حال نمایش نتایج برای برچسب های 'پاغازه'.

  • جستجو بر اساس برچسب

    برچسب ها را با , از یکدیگر جدا نمایید.
  • جستجو بر اساس نویسنده

نوع محتوا


تالارهای گفتگو

  • انجمن نواندیشان
    • دفتر مدیریت انجمن نواندیشان
    • کارگروه های تخصصی نواندیشان
    • فروشگاه نواندیشان
  • فنی و مهندسی
    • مهندسی برق
    • مهندسی مکانیک
    • مهندسی کامپیوتر
    • مهندسی معماری
    • مهندسی شهرسازی
    • مهندسی کشاورزی
    • مهندسی محیط زیست
    • مهندسی صنایع
    • مهندسی عمران
    • مهندسی شیمی
    • مهندسی فناوری اطلاعات و IT
    • مهندسی منابع طبيعي
    • سایر رشته های فنی و مهندسی
  • علوم پزشکی
  • علوم پایه
  • ادبیات و علوم انسانی
  • فرهنگ و هنر
  • مراکز علمی
  • مطالب عمومی

جستجو در ...

نمایش نتایجی که شامل ...


تاریخ ایجاد

  • شروع

    پایان


آخرین بروزرسانی

  • شروع

    پایان


فیلتر بر اساس تعداد ...

تاریخ عضویت

  • شروع

    پایان


گروه


نام واقعی


جنسیت


محل سکونت


تخصص ها


علاقه مندی ها


عنوان توضیحات پروفایل


توضیحات داخل پروفایل


رشته تحصیلی


گرایش


مقطع تحصیلی


دانشگاه محل تحصیل


شغل

  1. masi eng

    پاغازه

    نام‏هاى ديگر: باغازى- پاى‏غازى- پاغازه(پغازه)– پاى‏زاغان- پنجه غاز ياقى- كلاغ‏پا- بارتنگ‏آبى- اطريلال- رجل الوز- رجل الطير- رجل الغراب- حشيشه الارض- حضرت الشياطين- خزر الشياطين- غازاياغى.Plantaln .d’eau -water .plantain -Alisme . مشخصات: گياهى است علفى و چندساله از خانواده‏Alismaceae ، ارتفاع آن حدود بيست تا سى سانتى‏متر و گاهى به صد سانتى‏متر هم خواهد رسيد. برگ‏هاى آن سه قسمتى است و به صورت پاى زاغ يا كلاغ است، طعم برگ‏ها قدرى تند و قابض و كمى شيرين‏مزه و مختصرى رنگ زرد دارد. گل‏هاى آن سفيد يا صورتى و كوچك هستند، ريشه آن تقريبا دايره‏اى شكل و گره‏دار است و گره‏ها نيز دايره‏اى شكلند، رنگ ظاهر ريشه گياه مايل به زردى است ولى چنانچه خشك آن سائيده شود بسيار سفيد مى‏گردد، و از قسمت‏هاى زيرزمينى آن ريشك‏هايى بيرون مى‏آيد. اين گياه بيشتر در كنار آب‏بندها و نهرها و مرداب‏ها همچنين در روى چمن‏ها و باغ‏ها به صورت خودرو مى‏رويد. اين گياه در ايران انتشار دارد و در مناطق جنوب غرب، اشتران‏كوه، كوه رزوند، سيلاخور، شوش كنار رودخانه شور، در آذربايجان شرقى بين مراغه و مرحمت‏آباد در مناطقى كه آب‏هاى راكد وجود دارد، در آذربايجان غربى در آب‏هاى گودال‏هاى جونگوارى ديده مى‏شود. طبيعت آن: گرم است. تركيب شيميايى: پالمى‏تيك‏اسيد- استاريك اسيد- اوليك‏اسيد- لينولئيك اسيد- فورفورالدئيد- اسپاراژين- فيتوسترول- فيتوسترولين- رزين- قند- نشاسته- پروتئين- يك جسم جامد غير مشخص. خواص درمانى: 1- قابض و تونيك و مقوى معده و محلّل و زيادكننده ترشح شير است. 2- تازه آن را بكوبيد بعد تخم خشخاش كوبيده را با آن مخلوط كنيد و شب‏ها مانند خمير روى موضع گذاريد و هر روز برگ‏هاى آن را با برنج مانند سبزى‏پلو بپزيد و بخوريد لك‏هاى سفيد بدن يا برص را برطرف مى‏سازد. 3- تازه آن را له كنيد و با سركه و نمك ضماد نماييد. براى زخم‏هاى بد و سوختگى و جراحت‏ها مفيد است. 4- برگ و ريشه آن را با هم خشك كنيد بعد نرم بساييد و بجوشانيد تا قوام آيد سپس در ظرف شيشه‏اى نگهداريد و هر روز بر موضع بماليد. درد مفاصل را تسكين مى‏دهد. بذر پاغازه خواص درمانى: آن را بكوبيد و ضماد كنيد. اثر زخم‏هايى را كه بر پوست مانده برطرف مى‏سازد. تذكر: خوردن آن انسان را عقيم مى‏كند و در زنان باردار باعث سقط جنين مى‏گردد. ريشه غاز ياقى‏ خواص درمانى: 1- خوردن آن چشم و گوش را تيز و حساس مى‏كند، رنگ رخسار را درخشان مى‏نمايد، عمر را طولانى مى‏كند، وزن بدن را كم و انسان را سبك مى‏سازد. 2- اگر زن باردار موقع وضع حمل آن را بخورد براى كاهش درد و تسهيل زايمان و تسريع تولّد بچه نافع است. 3- آب دم‏كرده آن را بنوشيد. مدرّ و خنك‏كننده و محلّل و قابض است، ترشح شير را افزايش مى‏دهد، معده را تقويت مى‏كند، بيمارى‏هاى كليه و قند و استقسقاء و سوزاك را درمان مى‏كند. منبع: حاجى شريف، احمد، اسرار گياهان دارويى، 1جلد، حافظ نوين – تهران، چاپ: چهارم، 1386 ه.ش.
×
×
  • اضافه کردن...