سهراب سپهری تقریبا نقاشی و شعر را با هم شروع کرد، اما شهرت شاعری او دیرتر و در نیمه دهه ۴۰ با آثاری مثل «حجم سبز» و «صدای پای آب» شروع شد؛ این در حالی است که او محصل در دانشکده هنرهای زیبابود و در دهه ۳۰ نمایشگاه نقاشی برپا میکرد
سهراب سپهری در نقاشی از دستاوردهای بسیار زیبایی شناختی شرق و غرب بهرهمند شده بود که این اثرگذاری در آثار او مشخص بودند. او در آثار نقاشی خود، عملکرد نوین و متفاوتی دارا بود جوری که فرمهای هندسی نخودی و خاکستری رنگش با تمامی نقاشان فیگوراتیو هم دوره او تفاوت داشت. او در نقاشی به شیوهای موجز، نیمه انتزاعی دست یافت که برای بیان مکاشفه های شاعرانه اش در طبیعت کویری گره گشا بود.
آثار سهراب سپهری بر طبیعت تمرکز دارد. مطالعات او در مورد مفهوم های ذن بودایی از طبیعت و زندگی به عنوان پایه و اساس شعر و نقاشی او است. شعر او به زبانهای زیادی از جمله انگلیسی، فرانسوی، اسپانیایی، آلمانی، ایتالیایی، سوئدی، عربی، ترکی و روسی ترجمه شده اند. نقاشیهای او همچنین در مجموعههای بزرگ جهان حضور و در نمایشگاههای معتبر در معرض دید تماشاگران قرار گرسته است.