بیش از نیم میلیارد نفر از مردم جهان به خاطر ابتلا به بیماری های جسمی،ذهنی ویا حسی، معلول هستند. یکی از راههای مفید برای کمک به معلولین به منظور ورود به عرصه ی اجتماع و بروز توانایی های فردی و در نتیجه افزایش حس استقلال در آنها، روی آوردن به سمت فعالیت های بدنی و ورزش است. فعالیت های ورزشی منظم، محرکی قوی برای به حرکت درآوردن معلولین در جریان زندگی عادی محسوب میشود و تا جایی که از حد سرگرمی فراتر رفته و نقش درمان کننده و پیشگیره کننده از عوارض معلولیت را بر عهده دارد. بعد از جنگ جهانی دوم، به دلیل تعداد زیاد معلولین جنگی، ورزش های ویژه افراد معلول جسمی-حرکتی بوجود آمد. چند ماه پس ازپایان جنگ، دکتر جونز یک مرکز توانبخشی ویژه آسیب دیدگان نخاعی را تاسیس کرد و سبب شد که معلولین به اهمیت ورزش پی ببرند. در آلمان نیز پزشکی به نام ویتز مرکز توانبخشی نوینی تاسیس نمود، که در این مرکز به تمرینات ژیمناستیک توجه شده بود. در ابتدا معلولین تنها در رشته های محدودی چون دوومیدانی، بسکتبال، تیراندازی، تیروکمان، تنیس روی میز، شنا، وزنه برداری و بولینگ چمن شرکت می نمودند، در حالی که امروزه افراد معلول مانند افراد توانمند می توانند در رشته های ورزشی پر خطری چون اسکی روی برف، صخره نوردی، شیرجه، شیرجه آسمان، مسابقات اتومبیل رانی و غیره شرکت کنند. از دلایل زیادی که باعث تغییر نگرش در زمینه ورزش معلولین و گسترش روز افزون آن شده است میتوان به موارد زیر اشاره کرد:
شناسایی و افزایش توانمندی های فرد معلول
علمی شدن ورزش افراد معلول
آگاهی بیشتر افراد جامعه نسبت به معلولین و پذیرش بهتر آنها
ادغام علوم مختلفی چون فیزیک، بیومکانیک و پزشکی و کمک رسانی آنها به معلولین برای بکارگیری توانمندی های آنان
پیشرفت فناوری صندلی چرخ دار و دیگر وسایل کمکی همچون ارتز و پروتز
افزایش تسهیلات و امکانات ورزشی