مقدمه
به زحمت بتوان دیوانی از شاعران پارسیگوي، علی الخصوص بعد از اسلام، را خواند و اثري از حضور واژة فرش با تمامی معانی عینی و کنایی گوناگون اش نیافت. چنانچه یک جستجوي آماري از قرون اولیه ی هجري تا عصر حاضر به عمل آوریم، به بیش از دوهزار بیت برمی خوریم که فرش در غرفهغرفههاشان گسترده است. فراوانی این آمار، به تنهایی می تواند لزوم چنین پژوهشی را توجیه کند. دسته بندي همۀ ابیات و گزارههاي بیشمار این منظومهها که به نوعی مرتبط با فرش هستند، کار آسانی نیست. با بررسی تاریخ ادبیات ایران از قرن دوم هجري قمري تا عصر حاضر، به سه شاعر برمیخوریم که در مجموعۀ اشعار خود اقبال ویژه اي به استفاده از این واژه نشان دادهاند که در پژوهش حاضر، توجه خود را بر اساس توضیحی که در ادامه خواهد آمد، معطوف به آثار ایشان کرده ایم.
مشخصات مقاله:مقاله در 18 صفحه به قلم داود میرزایی(کارشناس ارشد فلسفۀ هنر، دانشگاه علاّمه طباطبایی، تهران).منبع:تاریخ ادبیات بهار و تابستان 1392 شماره 72.ensani.ir
پژوهشی در معانی واژة «فرش» در اشعار عطار، صائب و بیدل.pdf