جستجو در تالارهای گفتگو

كنترل شيميائي بويلربازياب فهرست: کلیا ت: شرح کلی سیستم تزریق مواد شیمایی سیستم تزریق هیدروکسید آمونیوم(آمونیاک) سیستم تزریق گاز اکسیژن سیستم تزریق هیدرازین سیستم تزریق فسفات فشار بالا و فشار پایی کنترل کیفیت آب کندانسه در سیکل اصلیدر طول کارکرد طبیعی ملاحظات کلیا ت: نیروگاه سیکل ترکیبی خوی سیستم با خنک سازی هلر و کندانسور از نوع جریان پاششی کار می کند. بخار خروجی از توربین بخار بطور مستقیم با آب خنک سازی که در برج خنک کن هلر مدام خشک و سیرکوله می شود مخلوط شده و کندانس (مایع) می گردد. برای خاصیت شیمیایی آب در سیکل بخار مشخصاً سیستم خنک سازی خشک هلر تعیین کننده می باشد. بهنگام باز کردن مسیر برای آب مورد استفاده قرار دهيد. از یک سو در محتویات آب تغذیه فيد واتر، هیچ خطری ناشی از نشتی آب خام خشک سازی ایجادمیشودوجود ندارد،از سوی دیگر، با حجم زیادی از آب زمین ذخیره شده در سیستم خنک سازی خشک که اثرمقابل تغییر ممکنه درجبران کیفیت آب مربوطه به کار کردن را بر طرف می کند.برای کارکرد طبیعی رزین های کنترل شیمیایی مختلفی برای آب می توان انتخاب کرد از میان آنها یکی کنونسیونی می باشد که کمترین مقدار خوردگی در سراسر سیکل نیروگاهی ایجاد می کند.بعلاوه احتیاج به مقدار بلودان صفر، یا کمترین مقدار بلودان دارد. رژیم های کنترل شیمیایی زیر برای آب بوسیله موسسات ماهر مانندVGB،EPRT توصیه و مشخص شده است. بویلر با قلیائیت خیلی بالا توام با سیستم خنک سازی قلیائی متوسط: (رژیم کنترل شیمایی مخلوط آب MWT): سیکل بویلر با قلیائیت بالا و سیکل خنک سازی با قلیائت متوسط نگهداری می شود. قلیائیت خیلی بالای بویلر با تزریق مخلوطی از مواد قلیا کننده فرار(مانند آمونیاک) ومواد قلیا کننده غیر فرار ( مانند تری سدیم فسفات ) نگهداری می شود. از آنجا که مواد قلیاکننده غیر فرار در داخل بویلر باقی میمانند، نیاز سیستم خنک سازی به قلیائیت متوسط بآسانی انجام می شود. در این حالت سیستم خنک سازی آب PH رژیم کنترل شیمیایی ترکیبی(CWT) درسیکل بخار. رژیم کنترل شیمیایی ترکیبی آب(CWT) یک روش پیشرفته می باشد. به این معنی که در زیر (خروجی)CPP ترکیبی از اکسیژن گازی و یک ماده قلیا کننده فرار(مانند آمونیاک) تزریق میگردد.در نتیجه کل سیکل بخار تماماٌ با قلیائت متوسط(PH بین 8و8.5) نگهداری میشود ولی از آنجا که کندانسور نوع جریان DC (تماس مستقیم فاز بخار با خنک سازی) بنابراین در واحد خنک سازی خشک غالب خواهد شد. همچنین تزریق گاز اکسیژن موجب تشکیل لایه اکسید آهن هماتیت(Fe2o3) روی لایه مگنتیت(Fe3o4)می گردد که مستقیماٌ سطح فولاد می پوشاند. در نتیجه مگنتیت بوسیله لایه هماتیت محافظت می گردد. در این رژیم کنترلی،کند اکتیویته، خروجی CPPباید مطمئناٌ پایین باشد. اجزاء برج خنک کن (هلر) از آلومنیوم ساخته شده است که عمدتاٌ در مقابل محیط قلیائی ضعیف و خورده می شود.به این دلیلPH آب کندانسه در سیکل خنک کن باید کمتر از 8.5 باشد و در مخلوط (CWT) مورد استفاده قرارمیگیرد و هر دو مورد آب کندانسه وسیستم خنک سازی اصلی، تا از خوردگی آهن و آلومینوم از بویلر،سیستم کندانسوروبرج خنک کن خشک به هنگام کارکرد طبیعی واحد جلو گیری شود.رژیم کنترل شیمیایی ترکیبی(CWT) از آلمان نشأت گرفته و امروز در کشورهای اروپای غربی و وافریقای جنوبی نسبتاٌ عمومیت یافته است . اخیراٌ تجدید نظرهای زیادی از جمله موارد زیر بوسیلهEPRT ایجاد شده و برای اولین باردرآمریکا بکار گرفته شده است. روش(CWT) با لحاظ کردن شرایط زیر در طی عملیات اجرا می گردد: .کنداکتیوته باید o.2µs/cm.یا کمتر از آن باشد. .غلظت اکسیژن محلول 200ppm-20 باشد. .لیست نقشه های مرجع/مدارک .paidسیستم تزریق مواد شیمایی .paidسیستم تزریق اکسیژن . خط راهنمای VGB .شیفت مهندسی EGI شرح کلی سیستم تزریق مواد شیمایی: سیستم تزریق مواد شیمایی برای ایجاد شرایط بهینه آب در کندانسور بویلر، تغذیه بویلر،آب تغذیه بویلر،آب خنک سازی و سیستم های بخار تعبیه شده است تا ازخوردگی داخلی در این سیستم جلوگیری شود وبخار با خلوص بالا نگهداری شود. سه محل (ایستگاه)تزریق مواد شیمیایی در نزدیک پمپهای آب تغذیه بویلر قرار گرفته است که هر یک شامل موارد زیر است: سیستم تزریق هیدروکسید آمونیوم(آمونیاک): این سیستم شامل یک تانک اختلاط، دو پمپ با تزریق 100% (برای هر بویلر یک پمپ در نظر گرفته شده است) با تنظیم پیچ دستی برای کنترل PH هیدروکسید آمونیوم بطور مداوم در جریان پایین دست (خروجی)CPP به منظور نگهداری PH در حد 8.5 تزریق می گردد. بعلاوه آمونیاک به داخل خط جبران آب(make up) در خروجی پمپهای انتقال آب و تانک ذخیره decoratorبرای تنظیم PHتزریق خواهد گردید. سیستم تزریق گاز اکسیژن: این سیستم شامل سیلندر های گاز اکسیژن و لوله کشی مناسب(سیستم با مقیاس متناسب)گاز اکسیژن درجریان پایین دست (خروجی)cpp(در ورودی پمپهای انتقال آب کندانسور(condensate booster pumps)و در صورت نیاز در خروجی پمپهای سر کوله واحد خنک سازی آب تزریق می گردد. سیستم تزریق هیدرازین: این سیستم شامل یک تانک، دو پمپ 100% تزریق (برای هر بویلر یک پمپ تعبیه شده است) با تنظیم کنندء پیچی دستی و یک پمپ برگشت دهنده مشترک هیدرازین (N2H4) به داخل خط ورودی مشترک پمپهای آب تغذیه بویلر (sudion of boliler feralug) تزریق می شود و هم چنین داخل خط تغذيه در خروجی پمپهای انتقال برای محافظت بویلر تنظیم گاز اکسیژن محلول در طول عملیات راه اندازی وپیش راه اندازی تزریق می گردد. سیستم تزریق فسفات فشار بالا و فشار پایین: هر سیستم تزریق فسفات شامل یک تانک اختلاط و دو پمپ 100% (تزریق) با تنظیم کننده دستی ( برای هر درام بویلر یکی تعبیه شده است) با یک پمپ برگشت دهنده مشترک. فسفات سدیم به درامهای IP&HP هر بویلر جهت کنترل PHو گرفتن لختی آب بویلر در طول عملیات راه اندازی و پیش راه اندازی تزریق می شود.بطور کلی در کارکرد طبیعی آمونیاک(NH3) واکسیژن (در صورت لزوم) تزریق می گردد. کنترل کیفیت آب کندانسه در سیکل اصلی: رعایت کنترل کیفیت آّب کندانسه از تصفیه آب چنانچه در نیروگاه سیکل ترکیبی خوی بکار گرفته شده است برای واحدهای عملیاتی در شروع به کار کرد طبیعی توصیه شده است. در طول عملیات blowoutو آزمایش شیرهای اطمینان (safety valve test) (پیش راه اندازی) چنانچه سطح آب در درام بخار در زمان عملیات بالا برود(طغیان کند) ویا تغییر ناگهانی نماید املاح موجود در آب بویلر ممکن است در داخل درام به فاز بخار منتقل شوند(carryover) برای جلوگیری از تشکیل جرم درسوپر هیترها درمان با موادفرار (ALLVOLATILE TREATMENT) برای کنترل کیفیت آب بویلر در این مرحله از عملیات توصیه می گردد. در درمان AVTلازم نیست که مواد شیمیایی مستقیماُ به بویلر اضافه گردد آمونیاک به آب تغذیه بویلر اضافه می شود و با تنظیم PH آنPH آب بویلر را نیز کنترل مینماید. هیدرازین در AVTطبق جدول زیر به آب بویلر تزریق می شود: مقدار تزریق هیدرازین (PPM) دمای© DEAERTOR 30 الی 50 ................ 100 > 0.2 الی 0.5 ............ 100 در کندانسور بخار در این مرحله هنوز خلاء نشده است. در عملیات تخلیه سیسلیس (SILLICA PURGE) (راه اندازی) بویلر با قلیائیت خیلی بالا توأم با سیستم خشک سازی با قلیائیت متوسط (رژیم کنترل شیمایی آب مخلوط MWT)) توصیه می گردد. در این عملیات میزان غلظتهای باقیمانده سیلیس، کلسیم و سایر نمکهای ایجاد کنندۀ لختی آب بویلر با افزودن فسفات بآسانی با با عملیات بلودان BLOW DOWNمتفرق و جابجا می گردند.سدیم فسفات می تواند ایجاد خاصیت قلیایی مناسب در آب بویلر نموده وph آن را کنترل نماید بدون اینکه سود اضافی از درام وارد فاز بخار می شود. اما قلیائیت بخار همیشه زیر حداکثر مقدار مطلوب (ph=8.5) نگهداری خواهد شد تا از اجزاء برج خنک سازی (cooling tower)(خوردگی آلومنییوم محافظت شود. عامل های قلیا کننده خیلی فرار (مانند آمونیاک) به سیستم بویلر بنحوی تزریق می گردد تا phسیکل برج خنک سازی از 8.5 تجاوز ننماید. مواد غیر فرار مانند(NA3PO4) در سیستم بویلر اضافه می شود تا مقدار PH در داخل بویلردر حد مورد نیاز(تقریباُ 10-9) نگهداری شود.در این حالت کنداکتیویته پایین دست (خروجی) CPPباید خیلی پایین و کمتر از 0.3μs/cm باشد. در طول کارکرد طبیعی: برج خنک سازی خشک نیازمند کنترل کیفیت زیر می باشد تا در سر کوله آب در سیکل برج از خوردگی آلومینیوم جلوگیری شود. پس CWT (درمان ترکیبی یا رژیم کنترل شیمیایی ترکیبی)برای کارکرد طبیعی کامل (LOUD) مورد استفاده قرار خواهد گرفت. حداقل حدود کنترلی پارامترهای قابل اندازه گیری 8-8.5 PH 0.2μs/cm > EC بدین معنی که تزریق ترکیبی از گاز اکسیژن و قلیا کنندة فرار (آمونیاک) در بعد ازCPPانجام می شود. بنابراین آب با قلیائیت متوسط (PHمساوی 8الی8.5) نگهداری خواهد شد.(در سراسر سیکل بخار) اما با توجه به اینکه کندانسور جریان DC(تماس مستقیم آب کندانسور با بخار) بنابراین در واحد خنک سازی خشک همواره بر مورد مطلوب غالب خواهد شد. ملاحظات: به منظور کاهش هدایت الکتریکی ((conductivity در آب بویلر در حد کمتر از o.2µs/cmوانتقال از رژیم کنترل شیمایی مخلوط (MWT) به (CWT) از چند روز قبل بایستی آّب بویلر خالی شود و غلظت فسفات به بعد از آن کمتر باشد. یک لایه محافظ (موثر) در CWTمیتواند ایجاد شود زمانی که لایه مغناطیس( به حد کافی) ابتداأ تشکیل می شود و روی سطح فولاد و بعد یک لایه نازک هماتیت fe2o3روی سطح fe3o4 را می پوشاند بنابراین بهتر خواهد بود که شرایط آب مسیر سیر کوله خنک سازی (cooling) از سیستم های قبل از بویلر و خود بویلر با روش AVT اجرا شود و انگاه تبدیل به CWTگردد. ملاحضات: واحد غلظت بر حسب mg/LمعادلPPM می باشد. مادة استخراج کنندة نرمال_ هگزان برای استخراج ذرات معلق روغن. هیدرازین به آب تغذیه بویلرفيد واتر بعنوان حذف کننده( پاک کننده) اکسیژن اضافه می گردد. هیدرازین باقیمانده در آب تغذیه باید در حد ی می باشد که PH آب را تا حدی معین بالا ببرد (بیشتر از آن می باشد) زیرا هیدرازین تجزیه شده (آمونیاک و نیتروژن ) و موجب افزایش بیشتر PH می گردد. از فسفات بعنوان بالا بردن PH در آب درامها استفاده کنید. تزریق فسفات تری سدیم را چنان تنظیم کنید که نسبت مولی NA/PO4 2.5 الی 2.6 باشد. برای کنترلPH در رنجهای بالاتر آمونیاک توصیه می شود. اندازه گیری نمایید در خروجی دی اریتور اندازه گیری نمایید در ورودی اکونو مایزر کنداکتیویته را بطور مستیقم اندازه گیری نمایید.

در این بحث به مبحث شیمی آب می پردازیم. به صورت کلی آبی که به دیگ و سیستم بخار وارد می شود مهمترین موردی است که باید در نگهداری سیستم مورد توجه قرار گیرد. به طور قطع می توانیم بگوییم که: حتی تا هفت الی هشت سال گذشته بیشترین صدمه به دیگ بخار و تاسیسات ناشی از خوردگی های آب ورودی به دیگ و سیستم تاسیسات بود. که با علم به آگاهی از این موضوع روش هایی در جهت رفع این ایرادها ارائه گردیده است. ترتیب اولویت تصفیه آب در این قسمت لحاظ گردیده. اما باید در نظر داشت که بعضی مراحل ممکن است در روند طراحی تاسیسات یا تصفیه آب در کارخانه مورد نظر نیاز نباشد. که باید ابتدا آزمایشهای لازم صورت گیرد. در صورت نیاز به تصفیه، ناخالصی های آب در هر مرحله به صورت مجزا با تاسیسات خاص خود تصفیه می شود. در صورت نیاز به راهنمایی های بیشتر و مشاوره لازم می توانید با شماره تلفن های مدریت سایت یا به صورت پست الکترونیکی مکاتبه بفرمایید. هيدروسيلکون هيدروسيلکون براي جدا سازي ذرات جامد از مايع به کار مي رود. اساس کار هيدروسيلکونها، بهره گيري از انرژي ديناميکي مي باشد. حرکت چرخشي مايع در هيدروسيلکون باعت اعمال نيروي جانب مرکز برسيال و ذرات مي شود. بدين ترتيب ذرات جامد با جرم حجمي بيشتر و قطر بزرگتر از مايع جدا مي گردند. دامنه طراحي و کاربرد هيدروسيلکونها وسيع مي باشد. هيدروسيلکونهاي صنعتي از قطري به کوچکي 10 ميليمتر تا 30 متر، بسته به نوع مصرف و شدت جرِِياني تا حدود 1000 متر مکعب در ساعت ساخته مي شوند. هيدروسيلکونها براي جداسازي ذرات جامد از قطر 5 تا 300 ميکرون به کار مي روند. ظرفيت جداسازي هيدروسيلکونها بستگي به قطر و جرم حجمي ذرات، جرم حجمي و گرانروي مايع دارد. بر حسب شرايط مي توان هيدروسيلکون را به صورت موازي يا سري با يکديگر قرار داد تا جداسازي مطلوب صورت پذيرد. ويژگي هيدروسيلکونهاي مناسب براي حذف ذرات و ماسه از آب در جدول مشخص شده است. بديهي است براي موارد خاص بايد اطلاعات کامل جهت طراحي ارائه شود. مزايا: افت فشار ناچيز بهره برداري آسان و راحت عدم نياز به انرژي موارد استفاده: حذف شن و ماسه از آب چاهها و رودخانه ها جداسازي ذرات از جرِِيان اي برگشتي کارخانه ها جداسازي مواد جامد معلق در مايع براي خط توليد واحد هاي صنعتي صافي شني تحت فشار صافي براي جداسازي ناخالصيهاي معلق در آب استفاده مي شود. براي عملکرد بهتر صافي، نياز به انعقاد سازي مواد معلق مي باشد. اگر کدورت آب کم و نيازي به زدايش رنگ آب نباشد، عمل انعقاد بدون ته نشيني توصيه مي شود. هنگامي که کدورت آب زياد باشد و يا لازم است رنگ آب حذف شود، صافي پس از انعقادسازي مواد و ته نشيني آنها در حوضچه هاي ترسيب قرار مي گيرد. تا قسمت زيادي از آلودگي، کدورت، آهن، روغن و رنگ آب جدا شوند. به منظور حذف طعم و بوي نامطلوب آب، صافيهاي با بستر جاذب مورد نياز است. صافيهاي تحت فشار، متداولترين صافيهاي تصفيه آب به شمار مي روند که داراي مزايايي همچون سرعت بالاي تصفيه، حجم اشغالي کم، هزينه پايين و افت حرارتي کم آب، پس از فرايند آهک زني گرم مي باشند. بدنه فلزي صافي تحت فشار، استونه اي شکل است و بستري از ذرات دانه اي را دربر مي گيرد. آبي که بايد تصفيه شود، وارد قسمت بالايي صافي مي شود از بستر صافي عبور مي کند و سپس در قسمت پايين صافي جمع آوري و به مصرف ميرسد. تجمع ذرات معلق در بستر صافي، عامل افزايش افت فشار آب طي عبور از صافي مي باشد. هرگاه افت فشار بيش از حد معين شد، صافي از مسير تصفيه خارج و شستشو مي شود. براي شستشوي صافي جرِِيان آب معکوس مي گردد، تا ضمن منبسط شدن بستر آلودگيهاي صافي زدوده شود. به طور معمول جنس بستر صافيهاي تحت فشار شن، آنتراسيت و يا خاک دياتومه مي باشد. که بر حسب نياز مورد استفاده قرار ميگيرد. بسته به آبدهي، صافيهاي تحت فشار به دو صورت عمودي و افقي، طراحي و ساخته مي شوند. خصوصيات صافيهاي تحت فشار: بدنه صافي 5 بار فشار را به خوبي تحمل مي کند. پوشش داخلي بدنه صافي متشکل از دو لايه اپوکسي مي باشد. سطح خارجي بدنه صافي با ضدزنگ و رنگ روغن مناسب پوشيده مي شود. هر دستگاه مجهز به دريچه هاي بازديد پايين و بالا، فشارسنج و شير تخليه هوا مي باشد. بسته به شرايط آب خام و کيفيت آب مورد نياز، بستر صافي از چند لايه شن طبقه بندي شده، يا آنتراسيت و يا خاک دياتومه مي گردد. لوله کشي دستگاه در اندازه مناسب، به صورت نيمه اتوماتيک و يا دستي انجام مي شود.

ممانعت كننده ها Inhibitors ممانعت كننده ها افزودنی هایی هستند كه با ایجاد تغییر و تحول بر روی سطح فلزات ، محیط و یا هر دو خوردگی را تحت كنترل در آورده ، شیوه عمل آنها ایجاد تغییرات در واكنش های آندی ، كاتدی و یا هر دو آنها است . ممانعت كننده های بسیار زیادی با تركیبات مختلف موجود می باشند ؛ اكثر این مواد با آزمایشات تجربی پیدا شده و اصلاح یافته اند و بسیاری از آنها با نام های تجاری عرضه می گردند و تركیب شیمیایی آنها مخفی نگه داشته می شود . به همین دلیل فرآیند حفاظت به این روش به طور كامل مشخص و روشن نیست . ممانعت كننده ها را می توان بر حسب مكانیزم و تركیب طبقه بندی نمود . با توجه به تركیب ممانعت كننده ها به دو دسته اصلی معدنی (Inorganic) و آلی (Organic) تقسیم می گردند . بر حسب مكانیزم عمل دو نوع مشخص بازدارنده وجود دارد : نوع A : كه لایه یا فیلمی محافظ روی سطح فلز تشكیل داده یا نوعی واكنش با فلز انجام می دهند ( مثلا روئین كردن ) نوع B : موادی كه قدرت خورندگی محیط را كم می كنند. ضمنا بازدارنده های AB هم وجود دارند كه هم می توانند با فلز واكنش انجام داده و هم قدرت خورندگی محیط را كم كنند ، ولی همیشه یكی از خاصیت ها حاكم بر دیگری است. بازدارنده های نوع A بسیار متداول بوده در حالیكه بازدارنده های نوع B كمتر متداول هستند . انواع اصلی بازدارنده ها به ترتیب زیر طبقه بندی می شوند : نوع ІA: بازدارنده هایی كه سرعت خوردگی را كم می كنند ولی كاملا مانع آن نمی شوند . نوع ІІA : بازدارنده هایی كه باعث به تاخیر انداختن حمله خوردگی برای مدت زیادی می شوند . به طوری كه فلز در مقابل خوردگی مصونیت موقتی پیدا می كند. نوع ІІІA : بازدارنده های روئین كننده كه لایه های روئین بر سطح فلز تشكیل می دهند . این لایه ها غالبا اكسید یا نمك های غیر محلول فلزی هستند ، مانند فسفات و كرمات برای فولاد . اگر مقدار بازدارنده ای كه به محلول اضافه می گردد كم باشد لایه های ناپیوسته تشكیل می گردد كه ممكن است خوردگی حفره ای یا حمله تسریع شده موضعی بوجود آید. نوع ІB : بازدارنده هایی هستند كه واكنش خوردگی را آهسته می كنند . بدون آنكه كاملا مانع آن شوند . این بازدارنده ها غالبا در ضمن عمل حفاظت مصرف می شوند . مانند هیدرازین و سولفیت سدیم . نوع ІІB : بازدارنده هایی هستند كه در اثر تركیب با موادی كه باعث خوردگی در یك محیط مشخص می شوند ، خوردگی را به تاخیر می اندازند. به طور كلی بازدارنده های نوع ІA ، ІІA ، ІІB تركیبات آلی هستند و انواع ІІІA و ІB مواد معدنی . موارد عمده كاربرد ممانعت كننده ها مربوط به 4 محیط زیر است : 1- محلول های آبی از اسید هایی كه در فرآیند های تمیز كردن فلزات بكار می روند مثل اسید شویی 2- آب های طبیعی ، آب های تهیه شده برای سرد كردن در مقیاس صنعتی با PH طبیعی 3- محصولات اولیه و ثانویه از نفت و پالایش و حمل و نقل آن 4- خوردگی گازی و اتمسفری در محیط های محدود در حین حمل و نقل و انبار كردن و موارد مشابه صنایعی همانند نفت كه با H2S و CO2 در ارتباط اند . در مجاورت آب و بخصوص آب شور و دیگر ناخالصی ها مشكلات ناشی از خوردگی را دو چندان می نمایند . ممانعت كننده هایی همانند نفتنیك ، آمین و دی آمین های ( RNH(CH2)n) بكار گرفته می شوند كه R یك زنجیر هیدرو كربوری و n = 2-10 است. لازم به ذكر است كه ممانعت كننده ها از نظر فلز ، محیط خورنده ، درجه حرارت و غلظت معمولا منحصر به فرد هستند. غلظت و نوع ممانعت كننده ای كه در یك محیط خورنده بایستی استفاده شوند با آزمایش و تجربه تعیین می گردند و اینگونه اطلاعات را معمولا از تولید كننده گان آن مواد می توان دریافت نمود . در صورتی كه غلظت ممانعت كننده كمتر از اندازه كافی باشد ، ممكن است خوردگی تسریع شود ، مخصوصا خوردگی های موضعی مثل حفره دار شدن . لذا در صورتی كه غلظت ممانعت كننده ها كمتر از اندازه كافی باشد ، خصارت بیشتر از موقعی خواهد بود كه ممانعت كننده اصلا بكار برده نشود . برای پرهیز از این خطر بایستی غلظت ممانعت كننده همواره بیش از مقدار مورد نیاز باشد و غلظت آن به طور متناوب تعیین گردد . موقعی كه دو یا چند ممانعت كننده به یك سیستم خورنده اضافه گردند ، تاثیر آنها گاهی اوقات بیشتر از تاثیر هر كدام به تنهایی است . اگرچه در موارد بسیاری از ممانعت كننده ها به خوبی می توان استفاده نمود ، ولی محدودیت هایی نیز برای این نوع محافظت از خوردگی وجود دارد . ممكن است اضافه كردن ممانعت كننده به سیستم بخاطر آلوده كردن محیط عملی نباشد . به علاوه بسیاری از ممانعت كننده ها سمی بوده و كاربرد آنها محدود به محیط هایی است كه به طور مستقیم یا غیر مستقیم در تهیه مواد غذایی یا محصولات دیگری كه مورد استفاده انسان قرار می گیرد ، نمی باشند. منبع

هیدرازین به فرمول N۲H۴ ، در صنعت کاربرد فراوانی دارد. اما همانند هر ماده شیمیایی دیگری ، کار با آن مستلزم رعایت اصول ایمنی و آزمایشگاهی است. با برخی از خطرات کار با هیدرازین و چگونگی مقابله با این خطرات آشنا می‌شویم. ● هیدرازین به فرمول N۲H۴ ، در صنعت کاربرد فراوانی دارد. اما همانند هر ماده شیمیایی دیگری ، کار با آن مستلزم رعایت اصول ایمنی و آزمایشگاهی است. با برخی از خطرات کار با هیدرازین و چگونگی مقابله با این خطرات آشنا می‌شویم. ● انفجار و آتش سوزی مخلوط حاوی بیش از ۴,۷% حجمی هیدرازین بی‌آب و هوا می‌تواند در دماهای بالاتر از ۳۸ درجه سانتی‌گراد ، بر اثر گرما ، شعله یا تابش فرابنفش منفجر شود. دمای اشتعال هیدرازین آبدار ۷۵ درجه سانتی‌گراد است. در مورد محلولهای هیدرازین ، خطر انفجار کاهش می‌یابد و در محلولهای رقیقتر از ۴۰ درصد خطر اشتعال از بین می‌رود. تماس هیدرازین با فلزات ، اکسیدهای فلزی و مواد اکسید کننده ، اسیدها ، مواد متخلخل نظیر خاک ، چوب ، کاغذ یا پارچه ممکن است به آتش سوزی یا انفجار منجر شود. در صورت کار با پوشاک و تجهیزات آلوده ، محصولات سمی مانند اکسیدهای نیتروژن و آمونیاک بوجود می‌آید. ● طریقه مقابله برای جلوگیری از بروز خطرها ، هیدرازین بی‌آب را باید در محیط بسته مجهز به تجهیزات الکتریکی هشدار دهنده مورد استفاده قرار داد. هرگز نباید از هیدرازین در نزدیکی شعله ، جرقه و عوامل مشابه استفاده شود. در محل استفاده از هیدرازین ، هرگز نباید سیگار استعمال شود. باید از تابش مستقیم نور خورشید و تماس هیدرازین با فلزات و ترکیبهای شیمیایی مانند اکسیدها ، بشکه‌های حاوی هیدرازین را باید با پاشیدن آب خنک کرده ، از نشت هیدرازین بیشتر به محیط جلوگیری و همزمان به خاموش کردن آتش اقدام شود. ماموران اطفا حریق باید مجهز به ماسکهای تنفسی ، ماسک صورت و پوشش کامل ایمنی باشند. برای خاموش کردن آتش‌سوزی‌های کوچک ناشی از هیدرازین از پاش آب ، مواد شیمایی خنک یا گاز CO۲ استفاده می‌شود. در مورد آتش سوزیهای بزرگ باید از کف الکل یا آب با فشار زیاد استفاده شود. حمل و مقل و ذخیره سازی هیدرازین هیدرازین را باید در بشکه های محکم دربسته و در جو خنثی نگهداری کرد. محل نگهداری بشکه‌ها باید مجهز به سیستم تهویه ، فاضلاب مطمئن ، دور از تابش مستقیم نور خورشید و دیگر منابع انرژی باشد. باید از وجود فلزات ، اکسیدهای فلزی ، مواد متخلخل در این محل اجتناب و برای جلوگری از جرقه‌های الکتریکی ناشی از الکتریسیته ساکن ، مخازن نگهداری هیدرازین را به زمین منتقل کرد. طبق مقررات بین‌المللی موجود ، هیدرازین آبدار و محلولهای آبی آن باید در مخازن فلزی با پوشش داخلی پلی اتیلنی ، قوطی‌های پلاستیک یا مخازن استیل ضد زنگ حمل شوند. ● دفع ضایعات هیدرازین باید کلیه منابع احتمالی ایجاد احتراق را از محیط دور و مایع نشت شده را جمع آوری کرد. در صورتی‌که هیدرازین روی سطح زمین یا محل نگهداری ریخته شده باشد، آن را با آب تا غلظت کمتر از ۴۰ درصد رقیق می‌کنند و روی ناحیه ناحیه مزبور را کف می‌پاشند تا هیدرازین تبخیر نشود. برای جمع آوری مقادیر کم هیدرازین از شن و ماسه استفاده می‌شود. افراد مسئول نظافت باید مجهز به تجهیزات کامل ایمنی از جمله ماسک و لباسهای محافظ باشند و پس از رقیق کردن هیدرازین تا محلول کمتر از ۴۰% می‌توان آنرا با محلول رقیق سولفوریک اسید خنثی و به همراه مقادیر زیادی آب به محیط زیست وارد کرد. بقایای هیدرازین را می‌توان پس از رقیق کردن با الکل در یک زباله سوز شیمیایی مجهز به سیستم جذب گازهای مضر دودکش بوسیله سوختهای هیدروکربنی سوزاند و از بین برد. ● اثرات مضر هیدرازین بر روی انسان با وجود استفاده های صنعتی گسترده از هیدرازین ، مطالعات مدون کمی درباره اثرات مضر آن در انسان انجام گرفته است. انسان ممکن است از راههای مختلفی از جمله شغلی ، مصرف داروهای حاوی هیدرازین ، مصرف سیگار یا به صورت تصادفی در معرض هیدرازین قرار گیرد. هیدرازین از طریق پوست ، ریه و دستگاه گوارش جذب و به سرعت در سراسر بدن پخش می‌شود. در مورد مسمومیتهای حاد انسان ، استفراغ ، آسیبهای متعدد دستگاه تنفسی ، سیستم اعصاب مرکزی کبد و کلیه‌ها گزارش شده است. هیدرازرین در مطالعات خارج از محیط زنده بدن در برخی از گیاهان ، باکتریها ، قارچها و سلولهای پستانداران ، جهش ژنی و انحرافات کروموزومی ایجاد می‌کند. سرطانزایی هیدرازین در جانوران آزمایشگاهی به اثبات رسیده است، ولی در مورد انسان ، داده‌های کافی برای چنین ادعایی وجود ندارد. در غیاب چنین داده‌هایی و با در نظر گرفتن اطلاعات موجود در مورد جهش زایی و سرطانزایی هیدرازین در حیوانات ، هیدرازین از سوی موسسه بین المللی سرطان ، به عنوان یک ماده سرطانزا برای انسان معرفی شده است. بدین ترتیب باید قرار گرفتن انسان در معرض هیدرازین به حداقل ممکن کاهش داده شود. با این همه گزارشهای موجود از مسمومیتهای حاد خوراکی با هیدرازین روشن می‌کند که خوردن حدود ۲۰ تا ۵۰ میلی‌لیتر هیدرازین ممکن است مرگ آور باشد. اغلب اثرات مشاهده شده در افرادی که در معرض هیدرازین قرار گرفته‌اند، در حیوانات آزمایشگاهی نیز دیده شده است. علاوه بر اثرات فوق ، کاهش وزن بدن ، کم‌خونی ، کاهش قند خون و چربی کبد نیز در برخی موارد مشاهده شده است. سمیت هیدرازین نسبت به جنین و جوانه برخی حیوانات آزمایشگاهی و گیاهان به اثبات رسیده است، ولی اطلاعاتی در مورد سمیت هیدرازین بر جنین انسان وجود ندارد. سوزش پوست و چشم در انسان بر اثر تماس با هیدرازین مشاهده شده است، ولی اطلاعات کافی برای بیان بدون اثرات سوزش آور وجود ندارد. هیدرازین حساسیت زای قوی برای پوست انسان بوده ، با مشتقات خود تداخل می‌کند.