«مسجد» يكي از عناصر مهم و تاثيرگذار در شهرهاي اسلامي است، در طول تاريخ شكلگيري شهرهاي اسلامي مساجد همواره به عنوان فضاهاي عمومي مهم و مردمي داراي عملكردهاي متعدد اجتماعي، اقتصادي، سياسي و كالبدي بوده و در زندگي مردم نقش محوري داشته اند. اين مقاله بر آن است تا با مطالعه موردي بر روي يكي از مساجد شهر تهران ضمن تبيين جايگاه كيفيت محيط شهري و مولفه هاي آن، به ارزيابي نقش مساجد در ارتقاء كيفيت محيط بپردازد. هدف اصلي اين تحقيق، تبيين و ارزيابي نقش مساجد در ارتقاء كيفيت محيط (اجتماعي و كالبدي) است. براي آزمون فرضيه هاي فوق، پس از انجام مطالعات نظري و پايه در خصوص ارائه تعاريف نظري و عملياتي از متغيرهاي تحقيق، به بررسي نمونه موردي (مسجد حضرت امير در تهران ) پرداخته شد. در اين تحقيق، با تهيه پرسشنامه اطلاعات لازم در خصوص آزمون فرضيه هاي مورد نظر جمع آوري شده، سپس با استفاده از نرم افزار spss ، داده هاي جمع آوري شده تجزيه و تحليل گرديد. بر اساس نتايج بدست آمده، فرضيه سوم رد شد و دو فرضيه اول و دوم مورد تاييد قرار گرفت.
کلمات کلیدی: مسجد، كيفيت محيط كالبدي، كيفيت محيط اجتماعي، همبستگي اجتماعي، احساس تعلق به محيط
نویسندگان: علي اكبر تقوايي، سكينه معروفي
دانلود مقاله