جستجو در تالارهای گفتگو

نوع نيروگاه: نيروگاه زباله‌سوز محل تاسيس: نروژ، سارپسبورگ ظرفيت توليد: 250 گيگاوات در ساعت (نيروي بخار) 32 مگاوات (برق) هزينه تخميني پروژه: 45 ميليون پوند شروع پروژه: مارچ سال 2010 مالك پروژه: Hafslund Heat & power AS تامين‌كننده تجهيزات: شركت Energos نيروگاه زباله‌سوز Energos يك شركت بازيافت انرژي است كه در صنايع Borregaard در شهر سارپسبورگ نروژ واقع شده است. پروژه مذكور تحت مالكيت شركت Hafslund Heat و power AS با سرمايه‌گذاري به مبلغ 45 ميليون پوند است. نيروگاه مذكور در مارچ سال 2010 به طور رسمي با نام (HME-BWTE) Hafsluud Miljo Energi-Borregaard waste to Energy افتتاح شد. در ماه فوريه سال 2008 مجموعه HSP، شركت Energos را براي تامين‌ ماشين‌آلات و تجهيزات انتخاب كرد. شركت EGP دومين سازمان زيرمجموعه شركت Energos براي تامين‌ انرژي صنايع Borregaard است، اين شركت يك شركت تامين‌ مواد شيميايي چوب محور و bio-refinery است. Biorefinery: كارخانه‌اي است كه پروسه تبديل biomass و تجهيزات لازم را براي توليد سوخت، برق، گرما و مواد شيميايي با ارزش افزوده از biomass ادغام مي‌كند. اين نيروگاه براي توليد بخار از زباله طراحي شده كه براي توليد و تامين انرژي قابل بازيافت و پاكيزه براي مجموعه Borregard مورد استفاده قرار خواهد گرفت. ظرفيت توليدي نيروگاه 32 مگاوات برق يا 250 گيگاوات ساعت در يك سال بخار مي‌باشد. اولين مجموعه شركت Energos يك نيروگاه زباله‌سوز 27 مگاواتي با مالكيت شركت Ostfold Energi است و از سال 2002 با تأمين 185 گيگاوات در ساعت بخار در حال فعاليت است. قابليت پردازش اين دو مجموعه 156000 تن زباله است. جزييات نيروگاه زباله‌سوز (EGP) Energos شركت جديد بازيافت انرژي sarpsborg حدود 78000 تن زباله را در سال پردازش خواهد كرد و حدود 250 گيگاوات درساعت بخار را توليد خواهد كرد. بخار توليد شده جايگزين حدود 24000 تن سوخت سنگين مي‌شود كه اين ميزان براي تامين برق كارخانجات مواد شيميايي Borregaard مورد استفاده قرار مي‌گيرد. ظرفيت توليدي نيروگاه 32 مگاوات برق يا 250 گيگاوات ساعت در يك سال توليد بخار است. اين نيروگاه از يك اتاق زباله‌سوز، اتاق اكسايش (تركيب اكسيژن با يك ماده ديگر) يك سيستم ديگ بخار، يك توربين بخار و يك ژنراتور بخار بازيافت گرما (HRGS) و تجهيزات نصب شده در نيروگاه شامل يك خردكننده، بالابر استخراج فلزي، جرثقيل سوخت، مخزن سوخت و محفظه خوراك دستگاه تشكيل شده است. اين نيروگاه همچنين يك كوره و يك خازن خنك‌كننده هوا را با هم تركيب مي‌كند. تكنولوژي زباله‌سوز نيروگاه (EGP) Energos اين نيروگاه با استفاده از تكنولوژي زباله‌سوز به ثبت رسيده و داراي حق انحصاري خود شركت، از يك فرآيند دومرحله‌اي پيشرفته كه 80 درصد انرژي موجود در زباله را استخراج مي‌كند بهره مي‌برد. اين تكنولوژي شامل تبديل پسماندهاي پس از بازيافت و زباله‌هاي شهري به گاز مي‌شود. در دهه 1990 تا 2000 شركت Energos و دانشگاه Trodheim اين تكنولوژي تبديل زباله‌ به گاز را به اتفاق يكديگر توسعه دادند. پس‌ماندهاي باقي‌مانده از زباله غيرقابل بازيافت در ابتدا در محفظه احتراق نيروگاه سوزانده مي‌شود، سپس اين احتراق، هيدروژن و كربن موجود در زباله را رها مي‌كند و به توليد syngas مي‌پردازد. آنگاه syngas به يك اتاق اكسايش براي دماي بالاي اكسايش تحت يك محيط كنترل شده تغذيه مي‌شود، اين گاز كاملاً محترق شده و توليد انرژي گرمايي مي‌كند. اين انرژي حرارتي براي توليد بخار استفاده خواهد شد. علاوه بر اين، بخار توليد شده در توليد و تامين انرژي قابل بازيافت (الكتريسيته) استفاده خواهد شد. نتيجه احتراق تحت يك محيط كنترل شده، صدور ميزان كمتري از خروجي‌هاي مضر است. كل فرآيند توسط نرم‌افزارهاي داراي حق‌ انحصاري، بازبيني و كنترل خواهد شد. تكنولوژي زباله‌سوز بهترين راهكارها را براي سوزاندن حجيم و دفن زباله‌ فراهم مي‌كند. اين انتخاب تكنولوژي بر اساس و پايه عملكرد و تاثير آن بر روي محيط است. شركت Energos در تقابلي سازگار و دوستانه با محيط‌زيست نيروگاه زباله‌سوز Energos خروجي كربن را در منطقه تا حدود 40000 تن در سال كاهش مي‌دهد. اين ميزان كاهش برابر با منفعت محيطي حدود 4 ميليون درخت مي‌باشد. كنترل موثر احتراق syngas در محفظه اكسايش دوم و سيستم ديگ بخار نيروگاه به همراه هم خروجي ماده دي‌اكسين نيروگاه را كنترل مي‌كند. سيستم ديگ‌هاي بخار ادغام شده داراي طراحي بي‌نظيري است كه به سرعت گاز را خنك مي‌كند و نيز به كاهش تغيير و دگرگون‌سازي دي‌اكسين كمك مي‌كند. دي‌اكسين باقيمانده با استفاده از كربن و ***** از بين‌برده مي‌شوند. ميزان خروجي مونو نيتروژن اكسيد و مونوكسيد كربن از نيروگاه كم و با ثبات است. ميزان خروجي موثر نيتروژن اكسيد نيروگاههاي زباله‌سوز تحت فعاليت شركت Energos بين 25 تا 30 درصد ميزان و حد مجاز مصوب اتحاديه اروپا است و نيز بدون هيچ‌گونه سيستم برطرف‌كننده مونونيتروژن اكسيد فعاليت مي‌كنند.

مقدمه ازدیاد حجم زباله های شهری و افزایش مشکلات دفع آن و همچنین کمبود زمین مناسب جهت دفن و مسائل زیست محیطی باعث رویکرد به روش زباله سوزی در جهان امروز شده است، به گونه ای که از سال 2010 دفن زباله قابل اشتعال در کشور های عضو اتحادیه اروپا ممنوع گردیده است و تنها روش مورد توافق در این کشورها نیروگاههای زباله سوز می باشد. نخستین بار در سال1870 کشور انگلستان مبادرت به ساختن اولین کارخانه زباله سوز نمود. پس از آن کشور های دیگر از انرژی حاصل از سوزاندن زباله در موارد مختلف استفاده نموده اند. در کشور ما نیز بر اساس برآوردهای انجام شده در حال حاضر روزانه حدود هفت هزار تن زباله شهری در تهران، هزار و سیصد تن در مشهد، هزار و صد تن در شیراز، و حدود هزار تن در اصفهان تولید می شود، این حجم کلان زباله ها علاوه بر اثرات زیست محیطی، مشکلات شهرداری ها و مراکز بهداشتی را به دنبال دارد. نیروگاه زباله سوز به عنوان یک روش کارا در دفع بهداشتی زباله است و از سوی دیگر مولد انرژی می باشد. ترکیب انرژی حرارتی زباله زباله را می توان به سه گروه زباله های شهری، صنعتی و خطرناک تقسیم کرد. زباله های شهری را پسماند مواد غذائی، کاغذ، شیشه، فلز و ضایعات ساختمانی تشکیل می دهند. از نقطه نظر ارزش حرارتی می توان در ترکیب زباله سه مشخصه درصد مواد قابل احتراق، رطوبت و مواد غیر قابل احتراقرا در نظر گرفت. وضعیت حال حاضر تکنولوژیهای زباله سوزی عمده ترین تکنولوژی زباله سوزی که در حال حاضر بیشترین ستفاده را دارد توده سوز است و این به دلیل سادگی و هزینه پائین اجرای آن است. معمولترین تکنولوژی شبکه نیز به وسیلۀ مارتین(مونیخ- آلمان) توسعه دادهشده و هم اکنون ظرفیت زباله سوزی شبکه های نصب شده با این روش حدود 59 میلیون تن در سال می باشد. شبکۀ مارتین نصب شده در نیروگاه برشا(ایتالیا) یکی از جدیدترین تکنولوژیهای بکار رفته در اروپا است. به غیر از تکنولوژی مارتین، روش توده سوزی وان رول (زوریخ-سوئیس) نیز اجرا می شود و اکنون در دنیا 32 میلیون تن زباله در سال به این روش سوزانده می شوند. سایر انواع توده سوز و RDF سوز (سوختهای مشتق شده از زباله) نیز استفاده می شوند که جمعاً بیش از 40 میلیون تن زباله در سال با این تکنولوژیها سوزانده می شوند. نوع کوره زباله سوز اصولاً از آنجائیکه احتراق یک پدیده آنی نیست، فضای کافی در کوره بایستی اجازه اقامت لازم جهت احتراق کامل را به سوخت و گازهای قابل احتراق بدهد. این فاکتور با عنوان «زمان اقامت» نامیده می شودو تابعی از دمای کوره و درجه توربولانس می باشد. فاکتور توربولانس بیانگر رابطۀ فیزیکی سوخت و هوا در کوره است. نوع کوره برای زباله سوز غالباً با توجه به نوع شبکه بار گذاری آن انتخاب می شود. به عبارت دیگر در صورت استفاده از شبکه بار گذاری متحرک آزادی بیشتری در آرایش کوره وجود دارد. کوره های زباله سوز چند محفظه ای غالباً به دو نوع عمده خطی و دیگی تقسیم می شوند. جهت احتراق کامل و کاهش ذرات ناشی از احتراق از زباله سوز چند محفظه ای استفاده می گردد. محفظه اولیه به منظور احتراق زباله جامد به کار می رود. محفظه ثانویه جهت تضمین زمان اقامت کافی و احیاناً تزریق سوخت اضافی به منظور احتراق کامل گازهای نسوخته و باقی مانده احتراق تولید شده در محفظه اولیه در نظر گرفته شده است. کوره دیگی یک زباله سوز مکعبی فشرده با بافلهای چندگانه داخلی است. بافلها امکان چرخش 90 درجه به گاز را در هر دو جهت عمودی و افقی می دهند و در هر چرخش مقداری از خاکستر ته نشین می شود.محفظه اولیه دارای شبکه برای بارگذاری زباله و منفذ جمع آوری خاکستر می باشد. کوره باسیستم خطی معمولاً برای ظرفیتهای بالاتر به کار می روند. جریان گاز در آنها در طول زباله سوز می باشد و تنها تغییر جهت به صورت عمودی دارد. غالباً در زباله سوز خطی از گاز طبیعی به عنوان سوخت کمکی استفاده می شود. زباله روی شبکه بار می شودکه می تواند ثابت یا متحرک باشد در سیستم طراحی شده، زباله سوز نوع خطی با شبکه بارگذاری اتوماتیک مد نظر می باشد. سوخت اضافی مشعلها در محفظه اولیه به منظور اشتعال به کار می رود در حالی که در محفظه ثانویه سوخت مشعل جهت تامین حرارت لازم برای سوختن کامل ذرات احتراق پذیر می باشد. کنترل دمای کوره توسط کنترل هوای اضافی و یا انتقال حرارت مستقیم بوسیله افزودن مواد جاذب حرارت درون کوره (Spray water) صورت می گیرد. 70 درصد از هوای وارد شده به سیستم بایستی به محفظه اولیه به عنوان هوای روی شعله، 10 درصد به نوان هوای زیر شعله و 20 درصد برای محفظه ثانویه مصرف گردد. کنترل آلودگی و حذف ذراتدر طراحی یک زباله سوز شرایط مناسب جهت تخلیه محصولات احتراق به اتمسفر بایستی در نظر گرفته شود. گازهای حاصل از احتراق شامل مقادیری ذرات معلق می باشد که به منظور آلودگی بایستی بخش اعظم آن حذف گردد. کنترل آلودگی در کوره تابع ترکیب زباله، نرخ و شیوه بارگذاری، نوع کوره، شرایط مشعل و هوای اضافی می باشد. مهمترین آلودگی زباله سوزها در تخلیه به هوا ذرات کلیرید و سولفوراکسید می باشد. همچنین Cox ، Nox را نیز بایستی در طراحی سیستمهای کنترل آلودگی مد نظر داشت. دو روش عمده جهت حذف ذرات و آلوده کننده ها از محصولات احتراق خروجی روش مرطوب و خشک می باشد. در روش مرطوب از دیواره بافل دار و مرطوب و همچنین از ***** HEPA و یا ***** های کمیته ای استفاده می شوددر حالی که روش خشک شامل استفاده از سایکلون یا روش الکتروستاتیک می گردد و لازمه آن کاهش دمای گاز ورودی تا دماهای زیر 600 درجه فارنهایت می باشد. هر چند در عمل ترکیبی از این دو مورد استفاده قرار می گیرد.بازیابی حرارت به صورت بخار یا الکتریسیته در مولد های بخار بازیاب برای حداکثر کردن توان بازیابی انرژی، از دو یا چند سطح فشار و سیکل آب و بخار استفاده می گردد و معمولاً نیازی به مصرف سوخت اضافی و احتراق کمکی نمی باشد. هر چند در عمل می توان از سیستم احتراق کمکی استفاده کردو بدین منظور مشعلهایی در کانال دود نصب نمود. دمای آدیاباتیک شعله برابر 690 درجه سانتی گراد می باشد و می توان دمای محصولات احتراق خروجی را در 600 درجه فارنهایت کنترل نمود.