صفت نو، فی نفسه، نه بهتر از صفت دیگری است و نه بدتر، بلکه به خودی خود بر چیزی دلالت نمیکند و از دیرباز میدانیم که این صفت در ادبیات ما به همه آثارِ بزرگ گذشته که نمایانگر این تحولِ دائمی و ضروری قالبها بودهاند اطلاق شده است؛ تحولی که بدون آن، هنر داستان نویسی و به طورکلی هنر، نه...