چکیده:
اگر شهرها به عنوان موجوداتي زنده در نظر گرفته شوند و اين گونه گفته شود كه اين موجود همواره نياز به تجديد حيات دارد سخن بيهوده اي بر زبان رانده نشده است. عامل زمان كه با گذشت خود رنگ كهنگي را بر هر عنصري مي زند بر شهرها نيز اثر كرده و اين موجود زنده را دستخوش تغييرات زيادي مي كند، به طوري كه نياز خواهد داشت بافت هاي فرسوده خود را با سلول هاي نو و تازه جايگزين سازد. ساختار هر شهر، بازتابي از ويژگي هاي فرهنگي، اجتماعي و اقتصادي ساكنان آنهاست. بايد به اين مسأله توجه گردد كه مداخله در بافت هاي فرسوده شهري بيش از آنكه نتايج كالبدي داشته باشد، آثار اجتماعي به همراه دارد. با توجه به اين موضوع ضرورت درنظر گرفتن ابعاد اجتماعي در نوسازي پروژه هاي شهري بيش از پيش آشكار خواهد شد و اينكه بدون درنظر گرفتن اين بعد نه تنها پروژه هاي نوسازي به نتايج مطلوبي نخواهند رسيد، بلكه مي توانند آثار سوءاجتماعي نيز در پي داشته باشند. اگر نوسازي منجر به ارتقا كيفيت محيــط و سكونت اقشار مرفه در بافت و جابجايي ساكنان اصيل گردد، «اعيان سازي»ناميده مي شود كه برخي از انديشمندان آن را مثبت قلمداد كرده اند و برخي ديگر نتايج آن را منفي مي دانند.
مشخصات مقاله:مقاله در 8 صفحه به قلم حامد مضطرزاده،وحيده حجتي،
هنر ،شماره پياپي 184، ،سال شانزدهم،، شماره در سال 4، دي، 1392، صفحه 74-81
دانلود مقاله