جستجو در تالارهای گفتگو

بطور معمول بهترین عایق کاری لوله با استفاده از پشم سنگ لوله ای انجام می شود. دمای کارکرد برای لوله ها با عایق پشم سنگ تا 620 درجه سانتیگراد می باشد و دمای سطح تا 80 درجه سانتیگراد است. عایق پشم سنگ لوله ای از یک طرف دارای یک شکاف است و درست در طرف مقابل شکاف ضخامت عایق پشم سنگ لوله ای کمتر می شود که این باعث شده یک حالت لولا در عایق بوجود آید و نصب و استفاده از آن را آسان کرده است. از طرفی عایق پشم سنگ لوله هم یک عایق حرارتی است و هم یک عایق صوتی. بهترین روش عایق کاری لوله با بهترین مقاومت تراکمی این است که از یک لایه عایق بدون فضای اضافی استفاده شود. بنابراین تعداد پل های حرارتی که تاثیرات منفی بر روی عایق کاری دارند، به شدت کم می شود. اتصالات برای محکم کردن عایق پشم سنگ بر روی لوله از نوار استیل استفاده می شود که با فاصله mm 100 از لبه عایق لوله ای قرار گرفته اند یا می توان از یک مارپیچ استفاده کرد. در هر قسمت از عایق باید از سه سیم یا یک مارپیچ استفاده شود. چند لایه عایق حرارتی زمانی که به ضخامتی بیش از یک عایق نیاز باشد می توان از چند عایق پشم سنگ لوله ای بر روی هم استفاده کرد. پیشنهاد می شود که هر لایه به طور جداگانه با نوار محکم شود تا عایق حرارتی کاملا بر روی لوله فیت شود. عایق کاری حرارتی زانویی به منظور عایق کاری زانویی، عایق پشم سنگ لوله ای باید بصورت چند تکه و زاویه دار بریده شود، بطوری که حالتی شبیه به زانویی داشته باشد. تعداد تکه ها و زاویه ی برش بستگی به ابعاد لوله و زاویه زانویی دارد. زمانی که عایق های پشم سنگ اطراف لوله فیت شدند، باید توسط یک نوار استیل یا یک سیم در هر قسمت محکم شود. هر فضای خالی بین قطعات پشم سنگ لوله ای را می توان با تکه های از پشم سنگ پر کرد. منبع: [Hidden Content]

یک هنرمند تگزاسی با استفاده از نخ‌های پلی‌استر و قرقره‌های نوار کاست‌های قدیمی موفق به ساخت پارچه صوتی شده که در زمان مالش یک واکمن سونی بر روی سطح آن شروع به پخش موسیقی می‌کند. به گزارش سرویس فناوری خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا)، آلیس سانتورو، طراح صوتی این پارچه را با بافتن قرقره‌های کاست با نخهای پلی‌استر ساخته و سپس یک واکمن قدیمی سونی را به یک دستگاه خوانش پارچه صوتی تبدیل کرده که با مالش واکمن روی پارچه، موسیقی پخش می‌کند. سانتورو اکنون طیفی از کراوات‌های ساخته شده از این پارچه صوتی را عرضه کرده که توسط خولیو سزار، طراح مستقر در منهتن دوخته شده‌اند. عملکرد این پارچه صوتی به خاطر مغناطیسی بودن قرقره‌های نوار کاست آن است. هنگامی که سر یک دستگاه پخش موسیقی بر روی این ماده مغناطیسی مالیده می‌شود، صدا تقویت می‌شود. این پارچه خواص مغناطیسی خود را در طول فرآیند دوخت نگه می‌دارد. سانتورو در اصل این ماده را به عنوان یک اثر هنری طراحی کرده بود اما از آن زمان در تولید کیف، لباس و اکنون کراوات‌هااستفاده کرده است. نمونه‌های نخستین این پارچه از موسیقی برخی خواننده‌های مشهور آمریکایی و همچنین صدای حیات‌وحش برخوردار بود. سانتورو ابتدا قصد داشت این پارچه را به شکل بافت در بیاورد اما جنس آن بسیار شل و سست بود. از این رو از یکی از دوستانش در دانشکده طراحی رودآیلند خواست تا این کار را با استفاده از نوار در یک دستگاه نساجی انجام دهد. این پارچه برای پروژه‌های بزرگتر توسط یک دستگاه نساجی Dobby در کارخانه نساجی کوچکی در نیوانگلند بافته شده است. این دستگاه نساجی از یک ماکوی خاص با قابلیت لمس نوار کاست کتاب صوتی برخوردار است. هنگامی که رشته‌های با عرض 1.8 اینچ نوار کاست در دستگاه نساجی گره خورده و به پارچه تبدیل می‌شوند، حدود 20 رشته به شکل یک پارچه پلی‌استر یک اینچی گره می‌خورند. به گفته سانتورو یک سر نوار با عرض متوسط می‌تواند بین پنج یا شش رشته نوار را در هر زمان بگیرد. قرقره‌های بزرگ نوار استفاده شده در فرآیند دوخت از نوارهای کتاب صوتی شرکتهای نزدیک گرفته شده بودند. از آنجایی که نوارهای کتاب صوتی با یک نت ضبط می شوند، این پارچه یک صدای واضح را ایجاد کرده که با سرعت مالش دستگاه پخش بر روی آن قابل تنظیم است. ایده این پارچه از رشته‌های کوچک نوار کاست بسته شده به قایقهایی که سانتورو در جوانی از آنها استفاده می‌کرد، الهام گرفته‌ است. از این نوارها برای مشاهده جهت باد استفاده می‌شد که به دلیل سبکی و حساس بودن آن به باد و همچنین مقاوم بودن آن مطلوب بود. وی سپس از پرچمهای رنگی بودایی‌های تبت الهام گرفت. این پرچمها با مربعهای رنگین پارچه نخی که تصاویری از مانتراها یا صداهای مقدس روی آنها نقش بسته ساخته شده‌اند. آنها در محیط باز آویزان شده و در اثر وزش باد از میان آنها صدای درونی‌شان فعال می‌شود. سانتورو همچنین به عنوان یک اثر هنری از این پارچه به ساخت بادبانهای قایق نیز پرداخته است. منبع : انجمن صنفی مهندسی پلیمر و شیمی