جستجو در تالارهای گفتگو

سایت موجود در انتهای شرقی شهر لندن، مجتمع مسکونی باغ های رابین هود، کاملاً پر سر و صدا می باشد و از سه طرف با سه مسیر سواره اصلی احاطه شده است. در سمت شرق تونل شاهراه بلک وال و در سمت دیگر رودخانه تِیمز به سمت سایت می آید. در سمت غرب، شاهراه اصلی آیل آف داگز وجود دارد. در لبه شمالی نیز بدنه شاهراه A13 به سمت مرکز لندن از کنار سایت عبور می کند. این طرح دارای دو بلوک صفحه ای در جهت شمالی-جنوبی می باشد که فضای سبز بزرگ و دارای فراز و فرودهای مواجی را در بر گرفته است. این روش جانمایی بلوک ها برای مقابله موثر با آلودگی های صوتی بوده و فضای باز آرامی را برای ساکنین فراهم ساخته است. این روش جای گذاری در سایت، نشانگر تعهد برادران اسمیتسون به ایده احیای چشم انداز و فضای سبز می باشد که از فرم های جدید شهری، در مقیاسی کاملا متفاوت نسبت به خانه های ویلایی دوره قبل از جنگ که در اکثر قسمت های انگلستان رواج یافته بود، استفاده می کرد. بلند پروازی اَلیسون و پیتر اسمیتسون (alison and peter smithson) در مقاله مفصلی که در مجله "طراحی معماری" در سال 1972 منتشر شد، مشخص گردید. آن ها در این مقاله چنین ذکر کردند که "باغ سازی در مقیاس جدید شهری، باید مشابه ساختن یک تپه باشد" و "روش نگریستن به خانه، همان ارتباط ساکنین آن با جامعه به عنوان کلیتی بالاتر است... این چیزی است که اهمیت دارد". برادران اسمیتسون به توصیف سکوهای باز دسترسی پرداختند که در هر دو بلوک رو به خیابان قرار گرفته اند: "... که تنها بالکن نمی باشد بلکه دو زن خانه دار می توانند با کالسکه بچه ایستاده و بدون ایجاد سد معبر با یکدیگر صحبت کنند...". علاوه بر این ها در این سکو درهای ورودی به صورت عمودی قرار گرفته اند که فضاهای کوچکی ایجاد می کنند که مخصوص گل ها و گیاهان گلدانی می باشند (مکان های توقف). هر یک از این فضاها به یک واحد اقامتی کوچک در بالا یا پایین منتهی می شود. آشپزخانه ها/ناهارخوری ها در تراز ورودی و در پشت پله هایی که به محور اصلی ساختامن عمود می باشد، قرار گرفته اند. در بالا و پایین، اتاق خواب ها در سمت آرام تر هر بلوک قرار گرفته اند که دارای دید به فضای مرکزی می باشد. قسمت های نشیمن به سمت خیابان که سر و صدای بیشتری دارد قرار گرفته اند. در تراز همکف هر بلوک، واحدهای مخصوص باغ دارای دسترسی مستقیم از سمت خیابان هستند. در سمت دیگر در تراز زیرزمین باز، فضاهای پارک اتومبیل در زیر ساختمان ها و در پایین لبه فضای مرکزی می باشند. آپارتمان های شماره 213 مطابق استاندارهای انگلستان به نام پارکر موریس طراحی شده اند که در آن زمان بر مبنای استفاده از حداقل فضا قرار داشت. این که فضاها چه فعالیتی داشته باشند مورد توجه قرار گرفته؛ از جمله موارد مانند امکان جابه جایی گنجه ها در آشپزخانه و اتاق خواب ها، امکان پاک کردن پنجره ها از داخل ساختمان و ایجاد تسهیلاتی مانند اتاق های خشک کردن لباس، انبار و زباله سوزها. منبع نوشتار: arthut.co