جستجو در تالارهای گفتگو

به منظور بررسي اثر مواد تنظيم کننده رشد گياهي بر خصوصيات کمي و کيفي خرماي شاهاني اين پژوهش در دو سال متوالي به صورت فاکتوريل در قالب طرح بلوک هاي کامل تصادفي با 4 تکرار انجام شد . خوشه هاي نخل هاي مورد آزمايش با دانه گرده يکنواخت و مشخص گرده افشاني و سپس در دو مرحله حبابوک و کيمري تحت تاثير تميارهاي بنزيل آدنين ، جيبر اليک اسيد ، نفتالين استيک اسيد و 2،4- دي کلروفنوکسي استيک اسيد در غلظت هاي مختلف به تنهايي و يا ترکيب با يکديگر قرار گرفت و در مرحله رسيدگي اثر تيمارها بر صفات مورد بررسي شامل درصد رسيدگي ، درصد مواد جامد محلول و درصد آب ميوه و وزن ، طول و قطر ميوه و بذر اندازه گيري شد. بر اساس نتايج ، تيمارهاي حاوي 2، 4- دي باعث درشتي اندازه ميوه و تيمارهاي حاوي جيبراليک اسيد و بنزيل آدنين باعث درشتي اندازه بذر شدند . ميزان مواد جامد محلول در تيمار شاهد بالاتر از ساير تيمارها بود . تيمارهاي حاوي اکسين و جيبراليک اسيد به طور معني داري نسبت به ساير تيمارها زمان رسيدن را به تاخير انداختند. با توجه به مجموع نتايج ، تيمارهاي حاوي بنزيل آدنين همراه با غلظت هاي پايين اکسين يا اسيد جيبراليک در بهبود خصوصيات کمي و کيفي خرماي شاهاني مناسب تشخيص داده شد. کلمات کليدي : خرماي شاهاني ، 2،4- دي ، بنزيل آدنين ، جيبرليک اسيد ، نفتالين استيک اسيد مقدمه نخل خرما بدون شک قديمي ترين نباتي است که در دنيا وجود داشته و زماني منبع اصلي ارتزاق مردم بوده است. موطن اصلي نخل ، عراق و نواحي غربي و جنوبي ايران است . هم اکنون بيش از 50% توليد خرماي دنيا در جلگه خوزستان ، بين النهرين ، سواحل رودهاي اروند و کارون ويا به عبارت ديگر در ايران و عراق توليد مي شود (1). عمده ترين مناطق خرما کاري در کشور، استان هاي خوزستان ، کرمان ، هرمزگان ، فارس ، بوشهر ، سيستان و بلوچستان ، اصفهان و به صورت پراکنده در برخي استان ها مي باشد. (3). از آنجايي که توليد جهاني خرما رو به افزايش است و ايران جزء توليد کنندگان عمده خرما در جهان است، انجام هر گونه پژوهش مي تواند در بالا بردن سطح توليد و کيفيت ميوه خرما و قرار دادن اين محصول به عنوان يکي از اقتصادي ترين صادرات غير نفتي ارزنده، موثر واقع شود . مدت زيادي است که از تنظيم کننده هاي رشد گياهي براي رشد افزايش خواص کمي و کيفي ميوه هاي مختلف از جمله خرما استفاده هاي زيادي مي شود . زمان و نحوه کاربرد مواد تنظيم کننده رشد گياهي و همچنين گونه گياهي بر نتيجه حاصله از کاربرد اين مواد تاثير زيادي دارند. در خرما اين مواد به منظور افزايش وزن و حجم حبه ها ، تنک شيميائي ، جلوگيري از چروکيدگي حبه ها ، ديررسي يا زودرسي حبه ها و افزايش رنگ استفاده مي شود. در اين رابطه اکسين ها ، سايتوکاينين ها ، جيبرالين ها و اتيلن کاربرد زيادي دارند (4). ميزان زيادي اکسين در مراحل اوليه تشکيل ميوه در خرما وجود دارد . اين هورمون باعث تقسيم سلولي و تا حدودي بزرگ شدن سلول ها درون ميوه مي شود . شفعت و شابانا (10) گزارش کردند که کاربرد نفتالين استيک اسيد 15 تا 16 هفته بعد از گرده افشاني روي خرماي زاهدي باعث افزايش اندازه ، وزن، حجم ، نسبت گوشت به هسته و رطوبت حبه ها گرديد ، اما بر ميزان مواد جامد محلول تاثيري نداشت . زمان رسيدن به تاخير افتاد و تاخير بلوغ در ميوه هاي تيمار شده در آغاز يا پايان مرحله خلال در پايين ترين حد بود. جيبرالين ها نقش موثري در بزرگ شدن سلول و سنتز پروتئين دارند . اين هورمون در بذر داخل ميوه توليد شده و محلول پاشي آن باعث بالا رفتن کميت و کيفيت ميوه هاي مختلف شده است . نبوي و همکاران (5). گزارش کردند که کاربرد اسيد جيبراليک روي خرماي رقم ساماني باعث افزايش اندازه ميوه گرديد اما رنگ ميوه کاهش يافت . کاربرد توام اسيد جيبراليک و اتفون باعث افزايش مواد جامد محلول گرديد . موقتيه و همکاران (9) بيان داشتند که کاربرد توأم اسيد جيبراليک با اتفون نتوانست باعث افزايش اندازه و کيفيت ميوه در مقايسه با اسيد جيبراليک به تنهائي شود، اما به طور محسوسي باعث افزايش مواد جامد محلول گرديد . سايتوکاينين ها از دسته هورمون هايي هستند که باعث تحريک تقسيم ياخته اي و رشد ياخته مي شوند و همچنين افزايش سنتز پروتئين را به دنبال دارند و از اين طريق پيري بافت را به تاخير مي اندازند. حسب اله و همکاران (7) گزارش کردند که در خرماي رقم زغلول خوشه هاي گرده افشاني نشده اي که با بنزيل آدنين (20 ميلي گرم در ليتر ) در زمان باز شدن غلاف و 2،4-دي ( 100 ميلي گرم در ليتر ) در اوايل خرداد و اوايل تيرماه تيمار شدند داراي وزن بيشتري نسبت به خوشه هاي گرده افشاني شده ( بدون تيمار ) بوده اند. همچنين گزارش کردند (6) که ميزان قند و مواد جامد محلول در ميوه هاي تيمار شده کمتر از ميوه هاي شاهد بود. هوديري و همکاران (8) گزارش کردند که کاربرد(6) فورفوريل آمينو پيورين به اضافه اسيد جيبراليک به غلظت 10 ميلي گرم در ليتر روي خوشه هاي گرده افشاني شده 3 رقم خرما به نام هاي سيمببل ، تاليس و ادوي به طور معني داري باعث افزايش وزن و طول ميوه و توليد ميوه هاي بدون بذر شد. شهرستان جهرم موقعيت مناسبي در مناطق خرما خيز کشور دارد . در اين شهرستان رقم شاهاني ، عمده ترين سطح زير کشت و توليد خرما را به خود اختصاص داده است. ريزي اندازه ميوه در خرماي شاهاني عمده ترين مشکل بازار پسندي محصول است . در بسياري از محصولات تأثير مواد تنظيم کننده رشد در افزايش اندازه ميوه کاملا به اثبات رسيده است. از آن جايي که خصوصيات فيزيولوژيکي هر گياه و شرايط محيطي منطقه کاشت مي تواند درحصول نتيجه نهايي تأثير گذار باشد، در اين پژوهش با الهام گيري از يافته هاي ساير محققين، تأثير مواد تنظيم کننده رشد گياهي بر خصوصيات کمي و کيفي خرماي شاهاني مورد بررسي قرار گرفته است. مواد و روش ها به منظور بررسي تأثير مواد تنظيم کننده رشد گياهي بر خصوصيات کمي و کيفي خرماي شاهاني اين آزمايش در دو سال متوالي (85-86 ) در شهر جهرم به صورت فاکتوريل در قالب طرح بلوک هاي کامل تصادفي با 14 تيمار و تعداد 4 تکرار براي هر تيمار روي خوشه هاي نخل شاهاني انجام شد . بدين منظور در سال اول تعداد 14 اصله نخل شاهاني مثمر و يکنواخت (15ساله) انتخاب و پس از گرده افشاني دستي با دانه گرده مشخص از رقم نر شاهاني ، پاکت گذاري شد و پس از علامت گذاري بر اساس نقشه تصادفي طرح ، در دو زمان، 6هفته ( مرحله حبابوک ) و 10 هفته ( مرحله کيميري ) پس از گرده افشاني ، در هر نخل تعداد 4 خوشه يکنواخت انتخاب و هر خوشه بر اساس نقشه تصادفي طرح ( هر خوشه يک تکرار تصادفي از يک تيمار تصادفي ) تحت تيمار قرار گرفت. تيمارها دراين آزمايش عبارت بودند از: بنزيل آدنين به غلظت 40و80 ميلي گرم در ليتر ، اسيد جيبراليک به غلظت 25و50ميلي گرم در ليتر ، نفتالين استيک اسيد به غلظت 30و60 ميلي گرم در ليتر ، 2،4- دي به غلظت 50 و 100 ميلي گرم در ليتر ، مخلوط بنزيل آدنين، اسيد جيبراليک و نفتالين استيک اسيد هر يک به غلظت 20 ميلي گرم در ليتر ، مخلوط بنزيل آدنين و اسيد جيبراليک هر يک به غلظت 20و 2،4- دي به غلظت 30 ميلي گرم در ليتر ، مخلوط بنزيل آدنين به غلظت 50 ميلي گرم در ليتر و اسيد جيبراليک 25 ميلي گرم در ليتر ، مخلوط بنزيل آدنين به غلظت 50 ميلي گرم در ليتر و نفتالين استيک اسيد 30 ميلي گرم در ليتر، مخلوط بنزيل آدنين به غلظت 50 ميلي گرم در ليتر و2،4- دي 50 ميلي گرم در ليتر و آب مقطر به عنوان شاهد . در پايان آزمايش، خوشه هاي مربوط به هر يک از تيمارها برداشت واز هر خوشه به طور تصادفي يک کيلوگرم ميوه جدا و ميزان رسيدن، وزن ، طول و قطر ميوه ، وزن، طول و قطر بذر، نسبت وزن گوشت به بذر، درصد مواد جامد محلول ،pH ودرصد آب ميوه اندازه گيري شد. براي اندازه گيري وزن ميوه ، گوشت ميوه و بذر از ترازوي ديجيتال با دقت يک هزارم ( متلر ساخت سويس ) و طول و قطر از کوليس ( کاليپر ساخت چين ) استفاده شد . براي انداره گيري ميزان مواد جامد محلول ،9 گرم از گوشت چند ميوه با 45 ميلي ليتر آب مقطر کاملا مخلوط و پس از 16 ساعت از اين محلول با استفاده از رفراکتومتر دستي ميزان مواد جامد محلول اندازه گيري شد (4). از محلول فوق به وسيله pH متر ديجيتال ( هوريبا ساخت ژاپن )، ميزان pH گوشت ميوه اندازه گيري شد. جهت اندازه گيري درصد آب گوشت ميوه ، 10گرم از گوشت چند ميوه به مدت 48 ساعت در آون با دماي 75 درجه سانتي گراد قرار داده و مجددا ً وزن شد که در اين حالت ميزان کاهش وزن نشان دهنده درصد آب موجود در گوشت ميوه بود . درصد رسيدن ميوه با جداسازي ميوه هاي هر خوشه در هر تکرار و تفکيک خرما از خارک تعيين گرديد . نتايج به دست آمده توسط نرم افزار رايانه اي MSTAT-C تجزيه و تحليل آماري و ميانگين ها توسط آزمون دانکن با هم مقايسه شدند .